 |
| Η αποστολή του Apollo 11 ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Τα 3 μέλη του πλήρωματος (από αρ.) Neil Armstrong, Michael Collins, Buzz Aldrin σε καραντίνα στο θάλαμο MQF, συναντούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Richard Nixon στο αεροπλανοφόρο Hornet. |
Σαν σήμερα, στις 24 Ιουλίου 1969, το διαστημόπλοιο Columbia της αποστολής Apollo 11 με πλήρωμα τους αστροναύτες Neil A. Armstrong, Michael Collins και Edwin"Buzz" E. Aldrin Jr. επέστρεψε στη Γη από τη Σελήνη, μετά από ένα ταξίδι 8 ημερών, 3 ωρών, 18 λεπτών και 35 δευτερολέπτων.
Στη διάρκεια του ταξιδιού του Columbia σε σεληνιακή τροχιά κι ενώ ο Armstrong με τον Aldrin είχαν απομακρυνθεί από τον θάλαμο διακυβέρνησης, ο Collins δεν έμενε άπραγος. Παρά το ότι έχει ειπωθεί «από την εποχή του Αδάμ κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει νιώσει τόση μοναξιά», ο ίδιος ο Collins έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του ("Carrying the Fire: An Astronaut's Journeys") «αυτή η αποστολή είχε σχεδιαστεί για τρία άτομα και θεωρώ ότι το δικό μου ένα τρίτο ήταν το ίδιο απαραίτητο όσο και τα άλλα δύο». Σε κάθε τροχιά, που κρατούσε 48 λεπτά της ώρας, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν όταν ο θαλαμίσκος του Columbia βρισκόταν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, οπότε δεν υπήρχε ραδιοεπικοινωνία με το Χιούστον. Γι’ αυτό το διάστημα, ο Collins έχει γράψει ότι δεν αισθανόταν μοναξιά ή φόβο, αλλά αντίθετα τα συναισθήματα που τον κατέκλυζαν ήταν «της εγρήγορσης, της προσμονής, της ικανοποίησης, της εμπιστοσύνης, ακόμη και της αγαλλίασης».
Βέβαια, έτσι κι αλλιώς τα καθήκοντα που είχε να διεκπεραιώσει ο Collins από το πρόγραμμα, στο διάστημα που ήταν μόνος, ήταν αρκετά. Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να έχει το βλέμμα του συνεχώς στραμμένο προς την περιοχή που εκτιμούσε ότι είχε προσεληνωθεί η σεληνάκατος Eagle. Το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον τον είχε ενημερώσει προς τα που θα έπρεπε να κοιτάζει, αφού η περιοχή της προσελήνωσης απείχε περίπου 4 μίλια από τον αρχικό στόχο. Όμως, από το ύψος που βρισκόταν ήταν πολύ δύσκολο να διακρίνει τη σεληνάκατο. Ακόμη, όταν ο θαλαμίσκος περνούσε από την αθέατη πλευρά της Σελήνης έκανε κάποιες διαδικασίες συντήρησης, όπως η απόρριψη της περίσσειας του νερού που παραγόταν από την καύση των καυσίμων, καθώς και την τακτοποίηση της καμπίνας για την αναμενόμενη επιστροφή των 2 συνταξιδιωτών του.
Μπορείτε να διαβάσετε
- για την φάση της εκτόξευσης του Apollo 11 ΕΔΩ,
- για την φάση της άφιξης της σεληνακάτου στη Σελήνη ΕΔΩ,
- για την παραμονή στη Σελήνη και τον σεληνιακό περίπατο των Armstrong και Aldrin ΕΔΩ.
 |
| Ο Collins στο σκάφος Columbia στο διάστημα που ήταν μόνος του σε σεληνιακή τροχιά. |
Στη διάρκεια του ταξιδιού του Columbia σε σεληνιακή τροχιά κι ενώ ο Armstrong με τον Aldrin είχαν απομακρυνθεί από τον θάλαμο διακυβέρνησης, ο Collins δεν έμενε άπραγος. Παρά το ότι έχει ειπωθεί «από την εποχή του Αδάμ κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει νιώσει τόση μοναξιά», ο ίδιος ο Collins έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του ("Carrying the Fire: An Astronaut's Journeys") «αυτή η αποστολή είχε σχεδιαστεί για τρία άτομα και θεωρώ ότι το δικό μου ένα τρίτο ήταν το ίδιο απαραίτητο όσο και τα άλλα δύο». Σε κάθε τροχιά, που κρατούσε 48 λεπτά της ώρας, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν όταν ο θαλαμίσκος του Columbia βρισκόταν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, οπότε δεν υπήρχε ραδιοεπικοινωνία με το Χιούστον. Γι’ αυτό το διάστημα, ο Collins έχει γράψει ότι δεν αισθανόταν μοναξιά ή φόβο, αλλά αντίθετα τα συναισθήματα που τον κατέκλυζαν ήταν «της εγρήγορσης, της προσμονής, της ικανοποίησης, της εμπιστοσύνης, ακόμη και της αγαλλίασης».
 |
| Φωτογραφία της Γης καθώς το Columbia επέστρεφε. |
Βέβαια, έτσι κι αλλιώς τα καθήκοντα που είχε να διεκπεραιώσει ο Collins από το πρόγραμμα, στο διάστημα που ήταν μόνος, ήταν αρκετά. Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να έχει το βλέμμα του συνεχώς στραμμένο προς την περιοχή που εκτιμούσε ότι είχε προσεληνωθεί η σεληνάκατος Eagle. Το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον τον είχε ενημερώσει προς τα που θα έπρεπε να κοιτάζει, αφού η περιοχή της προσελήνωσης απείχε περίπου 4 μίλια από τον αρχικό στόχο. Όμως, από το ύψος που βρισκόταν ήταν πολύ δύσκολο να διακρίνει τη σεληνάκατο. Ακόμη, όταν ο θαλαμίσκος περνούσε από την αθέατη πλευρά της Σελήνης έκανε κάποιες διαδικασίες συντήρησης, όπως η απόρριψη της περίσσειας του νερού που παραγόταν από την καύση των καυσίμων, καθώς και την τακτοποίηση της καμπίνας για την αναμενόμενη επιστροφή των 2 συνταξιδιωτών του.
 |
| Το τριμελές πλήρωμα του Apollo 11 με τον βατραχάνθρωπο Clancy Hatleberg, φορώντας τις ειδικές στολές, απομακρύνονται από το Columbia, για ν' ανέβουν στο ελικόπτερο. |
Κοντά στα προηγούμενα, κι ενώ βρισκόταν στην τρίτη τροχιά, εμφανίστηκε κάποιο πρόβλημα στη θερμοκρασία του ψυκτικού υγρού. Αν η θερμοκρασία έπεφτε, κάποια τμήματα του Columbia κινδύνευαν να παγώσουν. Το Κέντρο Ελέγχου τον συμβούλευσε τι να κάνει, αλλά ο Collins πήρε την πρωτοβουλία και με το χέρι του γύρισε τον σχετικό διακόπτη από την αυτόματη λειτουργία στη χειροκίνητη και ξανά πίσω στην αυτόματη λειτουργία. Αυτή η ενέργειά του έλυσε το πρόβλημα. Ο ίδιος ο Collins, είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση που βρισκόταν στη διάρκεια των υπόλοιπων σεληνιακών τροχιών, όταν περνούσε από την αθέατη πλευρά, ως "relaxing" («ξεκούραστη»).
Όταν πλέον ο Armstrong και ο Aldrin είχαν
ολοκληρώσει τον σεληνιακό τους περίπατο και είχαν επιστρέψει στη σεληνάκατο, ο Collins βρήκε
την ευκαιρία και πήρε έναν ύπνο για να είναι ξεκούραστος την ώρα της επανασύνδεσης.
H σεληνάκατος Eagle συναντήθηκε με το Columbia στις 21:24 UTC (ή 00:24 ώρα Ελλάδος στις 22 Ιουλίου) και η επανασύνδεση ολοκληρώθηκε στις 21:35 UTC. Μετά τη σύνδεση των δύο οχημάτων, αλλά πριν περάσουν στο Columbia, οι Armstrong και Aldrin αφιέρωσαν αρκετή ώρα στον προσεκτικό καθαρισμό των στολών τους. Ήταν το πρώτο στάδιο μιας μακράς προληπτικής διαδικασίας απολύμανσης, λόγω του τότε φόβου για τυχόν μεταφορά από τη Σελήνη στη Γη αγνώστων μικροβίων.
 |
| Το προσωπικό του Κέντρου Ελέγχου πανηγυρίζει, μετά την επιτυχή προσθαλάσσωση του σκάφους Columbia. |
H σεληνάκατος Eagle συναντήθηκε με το Columbia στις 21:24 UTC (ή 00:24 ώρα Ελλάδος στις 22 Ιουλίου) και η επανασύνδεση ολοκληρώθηκε στις 21:35 UTC. Μετά τη σύνδεση των δύο οχημάτων, αλλά πριν περάσουν στο Columbia, οι Armstrong και Aldrin αφιέρωσαν αρκετή ώρα στον προσεκτικό καθαρισμό των στολών τους. Ήταν το πρώτο στάδιο μιας μακράς προληπτικής διαδικασίας απολύμανσης, λόγω του τότε φόβου για τυχόν μεταφορά από τη Σελήνη στη Γη αγνώστων μικροβίων.
Στις 23:41 UTC το πάνω μέρος της σεληνακάτου
απορρίφτηκε και μπήκε σε σεληνιακή τροχιά (το κάτω μέρος είχε παραμείνει στη
Θάλασσα της Γαλήνης κατά την εκτόξευση για επιστροφή). Λίγο πριν την εκτόξευση
του Apollo 12 στις 14
Νοεμβρίου 1969, το Eagle βρισκόταν ακόμη σε τροχιά. Αργότερα η NASA ανέφερε ότι
είχε καταπέσει σε απροσδιόριστη περιοχή στην επιφάνεια της Σελήνης.
 |
| Οι 3 αστροναύτες με τις ειδικές στολές κινούνται προς τον θάλαμο καραντίνας MQF, στο αεροπλανοφόρο Hornet. Τους ακολουθεί (με πορτοκαλί φόρμα) ο συνοδός γιατρός. |
Στις 23 Ιουλίου, το τελευταίο
βράδυ πριν από την επιστροφή, οι τρεις αστροναύτες πραγματοποίησαν τηλεοπτική σύνδεση
με το Χιούστον στην οποία ο Collins
σχολίασε:
... Ο πύραυλος Saturn V που μας
έφερε σε τροχιά είναι ένα απίστευτα περίπλοκο μηχάνημα, κάθε κομμάτι του οποίου
δούλεψε άψογα ... Είχαμε πάντα την πεποίθηση ότι ο εξοπλισμός αυτός θα
λειτουργήσει σωστά. Όλα αυτά είναι δυνατά μόνο μέσα από το αίμα, τον ιδρώτα και
τα δάκρυα πολλών ανθρώπων ... Το μόνο που βλέπετε είναι οι τρεις από εμάς, αλλά
κάτω από την επιφάνεια υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες άλλοι και σε όλους αυτούς
θα ήθελα να πω "Σας ευχαριστώ πολύ".
Στη συνέχεια ο Aldrin και ο Armstrong είπε
ο καθένας κάτι, τονίζοντας ότι αυτό που είχε επιτευχθεί δεν ήταν αποτέλεσμα
δουλειάς μερικών χιλιάδων ανθρώπων ή ακόμη κι ενός ολόκληρου έθνους, αλλά σύμβολο της ακόρεστης περιέργειας ολόκληρης
της ανθρωπότητας, να εξερευνήσει το άγνωστο.
Ο Armstrong έκλεισε
την σύνδεση λέγοντας: “God bless you.
Good night from Apollo 11” («O Θεός
να σας ευλογεί. Καληνύχτα από το Απολλων 11»).
Το ταξίδι της επιστροφής εξελίχθηκε χωρίς το παραμικρό απρόοπτο και στις 16.50 UTC (19.50 ώρα Ελλάδος) της 24ης Ιουλίου, το Columbia προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, 2660 χιλιόμετρα ανατολικά από το νησί Wake, 380 χιλιόμετρα νότια της ατόλης Johnston και 24 χιλιόμετρα από το αεροπλανοφόρο USS Hornet. Το Hornet, με κυβερνήτη τον Carl J. Seiberlich, είχε επιλεγεί από τις 5 Ιουνίου να είναι το βασικό σκάφος ανάκτησης, αντικαθιστώντας το αδελφό σκάφος USS Princeton που είχε χρησιμοποιηθεί στην ανάκτηση της προηγούμενης αποστολής Apollo 10, στις 26 Μαΐου.
 |
| Ο θαλαμίσκος Columbia μεταφέρεται με γερανό στο αεροπλανοφόρο Hornet. |
Το ταξίδι της επιστροφής εξελίχθηκε χωρίς το παραμικρό απρόοπτο και στις 16.50 UTC (19.50 ώρα Ελλάδος) της 24ης Ιουλίου, το Columbia προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, 2660 χιλιόμετρα ανατολικά από το νησί Wake, 380 χιλιόμετρα νότια της ατόλης Johnston και 24 χιλιόμετρα από το αεροπλανοφόρο USS Hornet. Το Hornet, με κυβερνήτη τον Carl J. Seiberlich, είχε επιλεγεί από τις 5 Ιουνίου να είναι το βασικό σκάφος ανάκτησης, αντικαθιστώντας το αδελφό σκάφος USS Princeton που είχε χρησιμοποιηθεί στην ανάκτηση της προηγούμενης αποστολής Apollo 10, στις 26 Μαΐου.
Ο θαλαμίσκος προσθαλασσώθηκε ανεστραμμένος,
αλλά οι πνευστοί πλωτήρες που ενεργοποίησαν οι αστροναύτες, τον επανάφεραν
αμέσως στην όρθια θέση στα επόμενα δέκα λεπτά.
Ο πρώτος βατραχάνθρωπος που έπεσε από το ελικόπτερο στον ωκεανό και προσέγγισε το Columbia ήταν ο John Wolfram. Στη συνέχεια έπεσαν 2 ακόμη, οι Wes Chesser και Mike Mallory. Οι 3 βατραχάνθρωποι φούσκωσαν 2 λαστιχένιες βάρκες που τους έριξε το ελικόπτερο και στερέωσαν το Columbia για να μη παρασυρθεί από τα κύματα. Τέλος έπεσε ο 4ος βατραχάνθρωπος, ο Clancy Hatleberg. Αυτός φορούσε ειδική μονωτική στολή και ήταν ο μόνος που βρισκόταν στη βάρκα που θα έμπαιναν οι 3 αστροναύτες. Πριν ανοίξει η πόρτα του θαλαμίσκου, ο Hatleberg ψέκασε απέξω το διαστημόπλοιο με ειδικό μικροβιοκτόνο υγρό και παρέδωσε στους αστροναύτες τις ειδικές μονωτικές στολές, που ήταν ίδιες με τη δική του. Στη συνέχεια οι τρεις αστροναύτες μεταφέρθηκαν ένας – ένας με καλάθι στο ελικόπτερο και αυτό τους μετέφερε στο αεροπλανοφόρο.
 |
| Ο θάλαμος καραντίνας MQF ξεφορτώνεται από το αεροπλανοφόρο Hornet στο Pearl Harbor. |
Ο πρώτος βατραχάνθρωπος που έπεσε από το ελικόπτερο στον ωκεανό και προσέγγισε το Columbia ήταν ο John Wolfram. Στη συνέχεια έπεσαν 2 ακόμη, οι Wes Chesser και Mike Mallory. Οι 3 βατραχάνθρωποι φούσκωσαν 2 λαστιχένιες βάρκες που τους έριξε το ελικόπτερο και στερέωσαν το Columbia για να μη παρασυρθεί από τα κύματα. Τέλος έπεσε ο 4ος βατραχάνθρωπος, ο Clancy Hatleberg. Αυτός φορούσε ειδική μονωτική στολή και ήταν ο μόνος που βρισκόταν στη βάρκα που θα έμπαιναν οι 3 αστροναύτες. Πριν ανοίξει η πόρτα του θαλαμίσκου, ο Hatleberg ψέκασε απέξω το διαστημόπλοιο με ειδικό μικροβιοκτόνο υγρό και παρέδωσε στους αστροναύτες τις ειδικές μονωτικές στολές, που ήταν ίδιες με τη δική του. Στη συνέχεια οι τρεις αστροναύτες μεταφέρθηκαν ένας – ένας με καλάθι στο ελικόπτερο και αυτό τους μετέφερε στο αεροπλανοφόρο.
Στο σημείο αυτό άρχισε μία νέα
οδύσσεια για το πλήρωμα, η περιπέτεια της καραντίνας, η διάρκεια της οποίας
ήταν πολύ μεγαλύτερη και από το ταξίδι τους.
 |
| Οι σύζυγοι των 3 αστροναυτών τους συναντούν για πρώτη φορά στην Αεροπορική Βάση Ellington κι ενώ αυτοί εξακολουθούν να είναι σε καραντίνα. |
Φτάνοντας στο Hornet στις 17:53
UTC (20:53 ώρα Ελλάδος),
αμέσως οδηγήθηκαν στον θάλαμο απομόνωσης Mobile Quarantine Facility – MQF, (Κινητή Εγκατάσταση Καραντίνας) που
βρισκόταν σε ειδικό χώρο του πλοίου, έχοντας συνοδεία ένα γιατρό. Στο επόμενο διάστημα η
επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο θα ήταν μόνον ραδιοτηλεοπτική. Ο πρώτος που
επικοινώνησε μαζί τους ευρισκόμενος έξω από τον θάλαμο απομόνωσης ήταν ο
πρόεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon,
που βρισκόταν στο αεροπλανοφόρο για να τους προϋπαντήσει.
Την ίδια ώρα ο θαλαμίσκος Columbia μεταφέρθηκε στο πλοίο, καλύφθηκε με μονωμένο κουβούκλιο και τοποθετήθηκε δίπλα στο MQF, μετά την αναχώρηση του προέδρου Nixon.
 |
| Στις 5 Αυγούστου 1969, ο Neil Armstrong κόβει την τούρτα των γενεθλίων του, στο Lunar Receiving Laboratory. |
Την ίδια ώρα ο θαλαμίσκος Columbia μεταφέρθηκε στο πλοίο, καλύφθηκε με μονωμένο κουβούκλιο και τοποθετήθηκε δίπλα στο MQF, μετά την αναχώρηση του προέδρου Nixon.
Όταν το αεροπλανοφόρο έφθασε στo Pearl Harbor που
ήταν η βάση του, το Columbia φορτώθηκε σε αεροσκάφος και τελικά μεταφέρθηκε στο Χιούστον,
στο Lunar Receiving Laboratory (Εργαστήριο Σεληνιακής Παραλαβής) στις 30 Ιουλίου.
Οι τρεις αστροναύτες μεταφέρθηκαν
από το Pearl Harbor
πρώτα στο Manned Spacecraft Center
(Επανδρωμένο Διαστημικό Κέντρο) στο Χιούστον και στις 28 Ιουλίου έφτασαν στο Lunar Receiving Laboratory. Εκεί, μαζί με δύο γιατρούς,
κλείστηκαν εκ νέου σε έναν κάπως πιο ευρύχωρο θάλαμο καραντίνας, όπου υποβλήθηκαν σε λεπτομερείς ιατρικές εξετάσεις.
 |
| Οι 3 αστροναύτες μέσα στον πιο ευρύχωρο θάλαμο της καραντίνας, στο Lunar Receiving Laboratory. |
Η καραντίνα των 3 αστροναυτών συνολικά
κράτησε 21 ημέρες, όπως ήταν προγραμματισμένο. Η πρακτική της καραντίνας
διατηρήθηκε και στις αποστολές Apollo12 και 14, μέχρι που αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος μεταφοράς
μικροβίων από τη Σελήνη στη Γη και η καραντίνα καταργήθηκε.
Τελικά στις 10 Αυγούστου 1969, οι
ειδικοί αποφάνθηκαν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος μεταφοράς μικροβίων από το Columbia
και το πλήρωμά του. Για τον Neil Armstrong,
τον Buzz Aldrin
και τον Michael Collins
η αποστολή είχε τελειώσει, όχι όμως και το πρόγραμμα Apollo.
 |
| Επανασύνδεση των 3 αστροναυτών στο Johnson Space Center, στις 22 Αυγούστου 1978. |
- Παρακολουθήστε όλη την αποστολή του Apollo 11 σε πραγματικό χρόνο (συνεχώς τροφοδοτούμενα στοιχεία για κάθε λεπτό της πτήσης, όλοι οι διάλογοι του Κέντρου Ελέγχου στο Χιούστον με το πλήρωμα, φωτογραφίες κλπ σ' ένα μοναδικό ντοκούμεντο).
- Βίντεο με όλη την προσπάθεια των βατραχανρώπων για την περισυλλογή των αστροναυτών και του σκάφους Columbia. Υποδοχή των αστροναυτών στο αεροπλανοφόρο Hornet (16:39).
- Αρχείο φωτογραφιών της NASA για τις αποστολές Apollo. Οι φωτογραφίες του κειμένου προέρχονται από αυτό το αρχείο.
- Απαντήστε στις 10 ερωτήσεις του κουίζ για την αποστολή του Apollo 11.
- Παρακολουθήστε το σύνολο των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών επαφών ανάμεσα στο πλήρωμα του Apollo 11 με το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον.
