Σαν σήμερα ... 1901, γεννήθηκε ο Αμερικανός φυσικός Robert Van de Graaff.

Robert Jemison Van de Graaff

Σαν σήμερα, στις 20 Δεκεμβρίου 1901, γεννήθηκε στην Tuscaloosa της Αλαμπάμα ο  Robert Jemison Van de Graaff. 
Ο Van de Graaff υπήρξε πρωτοπόρος στο πεδίο της πυρηνικής φυσικής, καθώς ανακάλυψε μερικά από τα πρώτα τμήματα των επιταχυντών. Ευρύτερα έγινε γνωστός από την περίφημη ηλεκτροστατική γεννήτρια που φέρει το όνομά του (μηχανή ή γεννήτρια Van de Graaff) και για την οποία κάθε φυσικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό, αν την είχε στο σχολείο του. 

Ο Van de Graaff σε νεαρή ηλικία.

Οι γονείς του Adrian Sebastian Van de Graaff και Minnie Cherokee Hargrove είχαν Ολλανδική καταγωγή και ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα αγόρια της οικογένειας. 

Το 1922 ο Van de Graaff πήρε μπάτσελορ και το 1923 μάστερ από το Πανεπιστήμιο της Alabama, ως μηχανολόγος μηχανικός. Μετά την αποφοίτησή του δούλεψε για ένα χρόνο ως βοηθός μηχανικός έρευνας στην Alabama Power Co.
Το 1924 ταξίδεψε στην Ευρώπη για να σπουδάσει ατομική φυσική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Στο Παρίσι παρέμεινε μέχρι το 1925 κι εκεί παρακολούθησε διαλέξεις της Marie Curie για την ακτινοβολία. 
Το 1925 πήγε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με την αμερικάνικη υποτροφία Rhodes,  απ' όπου πήρε μπάτσελορ στη φυσική το 1926. Το 1928 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην Οξφόρδη με επιβλέποντα τον Sir John Townsend.
Την περίοδο που ήταν στην Οξφόρδη ήρθε σ' επαφή με το έργο του Ernest Rutherford στην πυρηνική φυσική και κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να προωθηθεί η έρευνα της σωματιδιακής φυσικής έπρεπε να επιτευχθούν μεγάλη επιτάχυνση των σωματιδίων και υψηλές διαφορές δυναμικού. Από αυτές τις σκέψεις ο Robert Van de Graaff είδε την ανάγκη για ένα επιταχυντή σωματιδίων.

Ο Van de Graaff επιδεικνύει τη μηχανή του στο ξενοδοχείο Statler
σε συνάντηση αποφοίτων του ΜΙΤ στη δεκαετία του '30 (MIT).

Το 1929 επιστρέφοντας στις ΗΠΑ με το σχέδιο ενός σωματιδιακού επιταχυντή στο μυαλό του, συνεργάστηκε με το Εργαστήριο Φυσικής Palmer στο Πανεπιστήμιο του Princeton.
Εκεί κατασκεύασε το πρώτο μοντέλο ενός "ηλεκτροστατικού επιταχυντή" που μπορούσε να επιτύχει διαφορά δυναμικού (τάση) 80.000V. Γι' αυτό το απλοϊκό πρωτότυπο είχε χρησιμοποιήσει μια φτηνή μεταξωτή κορδέλα ως ιμάντα μεταφοράς φορτίου, που εκινείτο ανάμεσα σε δύο μεταλλικά ρουλεμάν. 

Το Νοέμβριο του 1931, αφού βελτίωσε τη μηχανή του κάνοντάς την ικανή να παράγει διαφορά δυναμικού ενός εκατομμυρίου βολτ (1MV), την παρουσίασε στο εναρκτήριο δείπνο του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Φυσικής (AIP). Την ίδια χρονιά παρουσίασε μια εργασία του για τον ηλεκτροστατικό επιταχυντή στην Αμερικάνικη Ένωση Φυσικής (APS).

Η μεγάλη γεννήτρια Van der Graaff.

Το 1932, λίγο μετά την πρώτη επίδειξη του μοντέλου του Van de Graaff, οι John D. Cockcroft και Ernest Walton εργαζόμενοι στο περίφημο Cavendish Laboratory του Cambridge, έφτιαξαν το δικό τους σωματιδιακό επιταχυντή χρησιμοποιώντας ηλεκτρικά κυκλώματα πολλαπλασιασμού της τάσης για παραγωγή ενέργειας. Αυτή η συσκευή ήταν ογκώδης, αλλά το κυριότερο, δεν έδινε μεγάλα περιθώρια δημιουργίας υψηλής τάσης.

Όταν ο Karl T. Compton έγινε πρόεδρος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης  (MIT), προσφέρθηκε στον Van de Graaff θέση στο MIT. Από το 1932 έως το 1934  εργάστηκε ως βοηθός ερευνητής και από το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής στο ΜΙΤ. 

Ο Van de Graaff δημιούργησε την πρώτη του μεγάλη μηχανή σε υπόστεγο αεροσκάφους στο South Dartmouth της Μασαχουσέτης. Το μηχάνημα χρησιμοποιούσε δύο σφαίρες στιλβωμένου αλουμινίου με 15 πόδια (4,57m) διάμετρο η κάθε μία. Οι σφαίρες ήταν τοποθετημένες σε μονωτικές στήλες ύψους 25 ποδών (7,62m) και διαμέτρου 6 ποδών (1,83m). Στη συνέχεια οι στήλες είχαν τοποθετηθεί σε σιδηροδρομικά φορτηγά με αποτέλεσμα οι σφαίρες να φτάσουν σε ύψος 43 πόδια (13,1m) πάνω από το επίπεδο του εδάφους. 

O Robert J. Van de Graaff (αριστ.) με τον Karl T. Compton
στην ιστορική επίδειξη του 1931. 

Το μηχάνημα λειτούργησε για πρώτη φορά στις 28 Νοεμβρίου 1933 και ήταν σε θέση να παράγει 7.000.000 βολτ (7MV). Την επόμενη μέρα, οι New York Times αναφερόμενοι στο γεγονός, κυκλοφόρησαν με τίτλο "Man Hurls Bolt of 7,000,000 Volts" (σε ελεύθερη μετάφραση "Άνθρωπος κτυπά με κεραυνό 7.000.000 βόλτ").

Σε αντίθεση με τη μηχανή Cockcroft-Walton, η μηχανή Van de Graaff ήταν απλή και συμπαγής και ήταν ευκολότερη στη ρύθμιση και ικανή να παράγει υψηλότερες τάσεις και επομένως υψηλότερες επιταχύνσεις.

Τον Φεβρουάριο 1935 ο Van de Graaff, με την καθοδήγηση του Karl T. Compton και του αντιπροέδρου του MIT Vannevar Bush, πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη γεννήτριά του. Όμως εκείνη την εποχή κανείς δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά γι' αυτή την ανακάλυψη, πλην του Nikola Tesla που έγραψε το 1934 σχετικό άρθρο στην επιθεώρηση Scientific American.

Το 1936 ο Van de Graaff παντρεύτηκε την Catherine Boyden. Το ζευγάρι απέκτησε δύο γιους, τον John και τον William.

Μηχανή Van der Graaff σχολικού εργαστηρίου.

Πρώτη η Ιατρική Σχολή του Harvard το 1937 χρησιμοποίησε την μηχανή για την παραγωγή ακτίνων Χ. Την ίδια χρονιά, στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι εγκαταστάθηκε για επίδειξη μια τεράστια γεννήτρια Van de Graaff στο Palais de la Decouverte, υπό τη διεύθυνση του Frederic Joliot.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Van de Graaff ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project). Δουλεύοντας με τον William W. Buechner κατάφεραν να προσαρμόσουν την ηλεκτροστατική γεννήτρια σε ακτινογραφικά μηχανήματα ακριβείας που χρησιμοποιήθηκαν από το πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α. 

Μετά τον πόλεμο, το 1945, ο Van de Graaff πήρε επιχορήγηση από το Ίδρυμα Rockefeller για την ανάπτυξη ενός βελτιωμένου επιταχυντή στο MIT.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1946, ο Van de Graaff και ο John G. Trump (θείος του Αμερικανού προέδρου Donald Trump) δημιούργησαν την High Voltage Engineering Corporation (HVEC) στο Burlington της Μασαχουσέτης με σκοπό την εμπορική παραγωγή επιταχυντών σωματιδίων.
Ο Denis M. Robinson, καθηγητής ηλεκτρολόγος μηχανικός από την Αγγλία, έγινε πρόεδρος της νέας εταιρείας. Ο John G. Trump έγινε τεχνικός διευθυντής και ο Van de Graaff έγινε επικεφαλής φυσικός και μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Η HVEC έγινε ο κορυφαίος προμηθευτής ηλεκτροστατικών γεννητριών που χρησιμοποιήθηκαν στη θεραπεία του καρκίνου, στη βιομηχανική ακτινογραφία και στη μελέτη της πυρηνικής δομής. 
Το 1947 ο Van de Graaff έλαβε το μετάλλιο Duddel από την Ένωση Φυσικής της Μεγάλης Βρετανίας.

Οι 3 δημιουργοί της HVEC (από αρισ.) Robert Van de Graaff,
Denis Robinson και John Trump μπροστά στον
επιταχυντή tandem της εταιρείας τους. 

Στα τέλη της δεκαετίας του '50 ο Van de Graaff εφηύρε τον μετασχηματιστή μονωτικού πυρήνα (insulating core transformer). Ο μετασχηματιστής μονωτικού πυρήνα παρήγαγε συνεχές ρεύμα υψηλής τάσης χρησιμοποιώντας μαγνητική ροή παρά ηλεκτροστατική φόρτιση. Ο Van de Graaff επινόησε επίσης πολλές μεθόδους ελέγχου των δεσμών σωματιδίων κατά τη διάρκεια και μετά την επιτάχυνσή τους, ώστε να μπορούν να προσαρμόζονται στις επιμέρους ερευνητικές απαιτήσεις. Χρησιμοποιώντας τους επιταχυντές του Van de Graaff, οι φυσικοί συσσώρευσαν τεράστιες ποσότητες πληροφοριών για πυρηνικές διασπάσεις και αντιδράσεις. Αυτά τα δεδομένα οδήγησαν σε εξελιγμένες θεωρίες της πυρηνικής δομής.

Αποτέλεσμα από την επαφή με τη μηχανή Van der Graaff.

Ο Van de Graaff παρέμεινε αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο MIT μέχρι το 1960 όταν παραιτήθηκε για να αφιερωθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις της εταιρείας HVEC. 

Το 1965, η Αμερικανική Ένωση Φυσικής τον τίμησε με το βραβείο T. Bonner για την ανάπτυξη του ηλεκτροστατικού επιταχυντή "μια συσκευή που έχει ανυπολόγιστα προάγει την πυρηνική φυσική". Το βραβείο πήρε το όνομά του από έναν επιστήμονα που είχε χρησιμοποιήσει τον επιταχυντή σωματιδίων Van de Graaff για να επιτύχει τα αποτελέσματα της θεμελιώδους έρευνας του.

Ο Van de Graaff πέθανε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης το πρωί της 16ης Ιανουαρίου 1967, σε ηλικία 66 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.
Την εποχή που πέθανε ο Van de Graaff, ήδη λειτουργούσαν 500 μεγάλοι σωματιδιακοί επιταχυντές Van de Graaff, σε 30 χώρες στον κόσμο.

Ο κρατήρας Van der Graaff στη Σελήνη, όπως 
 φωτογραφήθηκε από το πλήρωμα του Apollo 17. 

Ένας κρατήρας στην αθέατη πλευρά της Σελήνης έχει πάρει τ' όνομά του.

• Βίντεο για το πώς λειτουργεί μια μηχανή Van de Graaff, από το National MagLab (αγγλικά, 4:13).

• Βίντεο με την μεγαλύτερη γεννήτρια Van de Graaff σε λειτουργία, Μουσείο Επιστήμης στη Βοστώνη (αγγλικά, 1:57).

• Βίντεο με πειράματα επίδειξης χρησιμοποιώντας μηχανή Van de Graaff από τον ιστότοπο  Beauty of Science (αγγλικά, 1:24).

• Φωτογραφίες του Robert Van de Graaff από το αρχείο Emilio Segrè του AIP.

• Η ιστορία της γεννήτριας Van de Graaff.

Πηγές: Today in Science History,  APS, BNL

Μαθήματα ΦΥΣΙΚΗΣ Γενικής Παιδείας Β' τάξης ΛΥΚΕΙΟΥ, σε pptx.

Συνεχίζω παρουσιάζοντας 1 ακόμη "ξανακοιταγμένη" ανάρτηση pptx της Β' Λυκείου Γενικής Παιδείας.

Στην ανάρτηση υπάρχει παρουσίαση της θεωρίας μέσα από ένα συνδυασμό κειμένου, εικόνων και υπερσυνδέσεων. Όποια λέξη ή φράση εμφανίζεται υπογραμμισμένη σε μια διαφάνεια, σημαίνει πως έχει υπερσύνδεση. 
Παρακάτω δίνω ορισμένες οδηγίες για την καλύτερη λειτουργία και χρήση των διαφανειών μιας παρουσίασης pptx. Αυτό θα γίνεται σε κάθε παρόμοια ανάρτηση.

Όταν το pptx είναι σε κατάσταση προβολής, βάζοντας το δείκτη του ποντικιού στην υπογραμμισμένη λέξη ή φράση, εμφανίζεται το "χεράκι", οπότε κάνοντας αριστερό κλικ εκεί, οδηγείστε συνήθως σε μια προσομοίωση ή βίντεο που έχει σχέση κι εξυπηρετεί την καλύτερη κατανόηση του συγκεκριμένου μαθήματος. Γι' αυτή τη διαδικασία χρειάζεται να υπάρχει σύνδεση με το διαδίκτυο.

Μετά την ανάπτυξη της θεωρίας, δίνονται διαδικτυακές διευθύνσεις-παραπομπές, όπου μπορείτε να βρείτε επιπλέον χρήσιμο εκπαιδευτικό υλικό προερχόμενο από συναδέλφους και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Στη συνέχεια μπορείτε να βρείτε ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (που έχω δημιουργήσει)  με το πρόγραμμα Hot Potatoes, αλλά και άλλο υλικό.

Στις τελευταίες διαφάνειες κάθε ανάρτησης θα υπάρχουν ερωτήσεις (διαφόρων τύπων) και ασκήσεις σχετικές με το θέμα της ανάρτησης. Οι ερωτήσεις και οι ασκήσεις θα προέρχονται από το σχολικό βιβλίο, αλλά και εκτός αυτού, από διάφορες πηγές.  

Οι αναρτήσεις pptx μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από κάθε συνάδελφο, αρκεί να έχει κατεβάσει στον υπολογιστή του κάποιο πρόγραμμα που υποστηρίζει το powerpoint (Office ή κάτι άλλο). 

Για την παρουσίαση κάθε διαφάνειας έχω επιλέξει κάποιο χρονισμό. Γι' αυτό ο (η) χρήστης του υλικού καλό θα ήταν να έχει μελετήσει με προσοχή τον τρόπο που το κείμενο και οι εικόνες αλληλοδιαδέχονται, πριν το χρησιμοποιήσει. 
Υπάρχει περίπτωση κάποια σύμβολα να μην προβάλλονται σωστά στην οθόνη του δικού σας υπολογιστή. Ο πιο πιθανός λόγος γι' αυτό είναι η διαφορετική έκδοση του Office (pptx). Χρησιμοποιώ το MS Office 2016. 

Οι αναρτήσεις δεν είναι κωδικοποιημένες, για να μπορεί ο (η) συνάδελφος να επιφέρει αλλαγές που κρίνει ότι βελτιώνουν την εκπαιδευτική προσέγγιση του θέματος. Η αναφορά από τον (την) χρήστη, του ονόματός μου ως δημιουργού της παρουσίασης, θα με τιμούσε ιδιαίτερα! 

Εννοείται, ότι η χρήση κάθε ανάρτησης pptx δεν αφορά την εμπορική εκμετάλλευσή της. 

Μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς (καλά να είμαστε!), θ' ακολουθήσω μια παρόμοια διαδικασία για την ανάρτηση των υπολοίπων κεφαλαίων Φυσικής, όλων των τάξεων του Λυκείου. 

Β' Λυκείου Γενικής Παιδείας:  Κανόνες Kirchoff (Κίρχοφ) - Όργανα μέτρησης   (28 διαφάνειες)  ΕΔΩ.

Καλή συνέχεια στις προσπάθειές σας.

Μαθήματα ΦΥΣΙΚΗΣ Α' και Β' τάξεων του ΛΥΚΕΙΟΥ, σε pptx.

Συνεχίζω παρουσιάζοντας 2 ακόμη αναρτήσεις pptx, ακολουθώντας τη σειρά διδασκαλίας που προβλέπεται από το αναλυτικό πρόγραμμα. 
Οι αναρτήσεις αφορούν μαθήματα Φυσικής της Α' Λυκείου και της Β' Λυκείου Γενικής Παιδείας και εμφανίζονται "ξανακοιταγμένες".

Σε κάθε ανάρτηση υπάρχει παρουσίαση της θεωρίας μέσα από ένα συνδυασμό κειμένου, εικόνων και υπερσυνδέσεων. Όποια λέξη ή φράση εμφανίζεται υπογραμμισμένη σε μια διαφάνεια, σημαίνει πως έχει υπερσύνδεση. 
Παρακάτω δίνω ορισμένες οδηγίες για την καλύτερη λειτουργία και χρήση των διαφανειών μιας παρουσίασης pptx. Αυτό θα γίνεται σε κάθε παρόμοια ανάρτηση.

Όταν το pptx είναι σε κατάσταση προβολής, βάζοντας το δείκτη του ποντικιού στην υπογραμμισμένη λέξη ή φράση, εμφανίζεται το "χεράκι", οπότε κάνοντας αριστερό κλικ εκεί, οδηγείστε συνήθως σε μια προσομοίωση ή βίντεο που έχει σχέση κι εξυπηρετεί την καλύτερη κατανόηση του συγκεκριμένου μαθήματος. Γι' αυτή τη διαδικασία χρειάζεται να υπάρχει σύνδεση με το διαδίκτυο.

Μετά την ανάπτυξη της θεωρίας, δίνονται διαδικτυακές διευθύνσεις-παραπομπές, όπου μπορείτε να βρείτε επιπλέον χρήσιμο εκπαιδευτικό υλικό προερχόμενο από συναδέλφους και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Στη συνέχεια μπορείτε να βρείτε ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (που έχω δημιουργήσει)  με το πρόγραμμα Hot Potatoes, αλλά και άλλο υλικό.

Στις τελευταίες διαφάνειες κάθε ανάρτησης θα υπάρχουν ερωτήσεις (διαφόρων τύπων) και ασκήσεις σχετικές με το θέμα της ανάρτησης. Οι ερωτήσεις και οι ασκήσεις θα προέρχονται από το σχολικό βιβλίο, αλλά και εκτός αυτού, από διάφορες πηγές.  

Οι αναρτήσεις pptx μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από κάθε συνάδελφο, αρκεί να έχει κατεβάσει στον υπολογιστή του κάποιο πρόγραμμα που υποστηρίζει το powerpoint (Office ή κάτι άλλο). 

Για την παρουσίαση κάθε διαφάνειας έχω επιλέξει κάποιο χρονισμό. Γι' αυτό ο (η) χρήστης του υλικού καλό θα ήταν να έχει μελετήσει με προσοχή τον τρόπο που το κείμενο και οι εικόνες αλληλοδιαδέχονται, πριν το χρησιμοποιήσει. 
Υπάρχει περίπτωση κάποια σύμβολα να μην προβάλλονται σωστά στην οθόνη του δικού σας υπολογιστή. Ο πιο πιθανός λόγος γι' αυτό είναι η διαφορετική έκδοση του Office (pptx). Χρησιμοποιώ το MS Office 2016. 

Οι αναρτήσεις δεν είναι κωδικοποιημένες, για να μπορεί ο (η) συνάδελφος να επιφέρει αλλαγές που κρίνει ότι βελτιώνουν την εκπαιδευτική προσέγγιση του θέματος. Η αναφορά από τον (την) χρήστη, του ονόματός μου ως δημιουργού της παρουσίασης, θα με τιμούσε ιδιαίτερα! 

Εννοείται, ότι η χρήση κάθε ανάρτησης pptx δεν αφορά την εμπορική εκμετάλλευσή της. 

Μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς (καλά να είμαστε!), θ' ακολουθήσω μια παρόμοια διαδικασία για την ανάρτηση των υπολοίπων κεφαλαίων Φυσικής, όλων των τάξεων του Λυκείου. 

Α' Λυκείου:  3ος Νόμος του Newton  (25 διαφάνειες)   ΕΔΩ.

Β' Λυκείου Γενικής Παιδείας:  Αντίσταση αγωγού   (41 διαφάνειες)  ΕΔΩ.

Καλή συνέχεια στις προσπάθειές σας.

Σαν σήμερα ... 1797, γεννήθηκε ο Αμερικανός Joseph Henry.

Joseph Henry

Σαν σήμερα, στις 17 Δεκεμβρίου 1797, γεννήθηκε στο Albany της Νέας Υόρκης ο Joseph Henry, που ανακάλυψε το φαινόμενο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής την ίδια εποχή με τον Michael Faraday, εργαζόμενος ανεξάρτητα από αυτόν. Ο Joseph Henry υπήρξε ο πιο διακεκριμένος Αμερικανός επιστήμονας του 19ου αιώνα.

Γονείς του ήταν ο William Henry και η Ann Alexander Henry. Παρά το γεγονός ότι έμεινε ορφανός από πολύ μικρός και η φτώχεια τον έβαλε στη βιοπάλη από νεαρή ηλικία, το ενδιαφέρον του για την επιστήμη πυροδοτήθηκε μόλις από τα δεκαέξι του, με αφορμή το διάβασμα ενός βιβλίου με διαλέξεις σχετικές με επιστημονικά θέματα. 

Ο μαγνήτης που έφτιαξε ο Henry για το Πανεπιστήμιο Yale.

Το 1819 ξεκίνησε να φοιτά στην Ακαδημία Albany με δωρεάν δίδακτρα.  Σκόπευε να σπουδάσει στην Ιατρική, αλλά το 1824 διορίστηκε βοηθός μηχανικού στο δρόμο που κατασκευαζόταν ανάμεσα στον ποταμό Hudson και τη λίμνη Erie. 
Το 1826 διορίστηκε καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής Φιλοσοφίας στην Ακαδημία  Albany. 

Μερικές από τις πιο σημαντικές έρευνές του έγιναν ενώ βρισκόταν σ' αυτή τη θέση.

Ήταν ο πρώτος που τύλιξε μονωμένο σύρμα σφιχτά γύρω από έναν πυρήνα σιδήρου, προκειμένου να φτιάξει έναν ισχυρό ηλεκτρομαγνήτη, βελτιώνοντας τις επιδόσεις του  ηλεκτρομαγνήτη που είχε φτιάξει ο William Sturgeon. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική, έφτιαξε τον ισχυρότερο ηλεκτρομαγνήτη της εποχής του για το Πανεπιστήμιο Yale. 

Ηλεκτρομαγνήτης που κατασκεύασε ο Henry
για την ανύψωση αντικειμένων με μεγάλο βάρος.

Το 1831 δημιούργησε ένα από τα πρώτα μηχανήματα, που με τη βοήθεια του ηλεκτρομαγνητισμού κατάφερε να το κάνει να κινηθεί. Αυτό το μηχάνημα ήταν ο πρόγονος του σύγχρονου κινητήρα συνεχούς ρεύματος. 
Αυτή η συσκευή επέτρεψε στον Henry να κατοχυρώσει στις ΗΠΑ την ανακάλυψη του φαινομένου της αυτεπαγωγής. 

Περίπου την ίδια εποχή στη Βρετανία ο Michael Faraday επίσης κατοχύρωσε το φαινόμενο της επαγωγής ως δική του ανακάλυψη. Όμως, από τη στιγμή που πρώτος ο Faraday δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του, αναγνωρίστηκε σ' αυτόν η ανακάλυψη του φαινομένου. Για τον Joseph Henry ήταν μια πολύ άτυχη συγκυρία, όμως για τους Αμερικανούς, ο δικός τους άνθρωπος θεωρείται πρωτοπόρος.

(πάνω) Ο κινητήρας του Henry. (κάτω) Ο κινητήρας σε σχέδιο.
(Αρχείο Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν)

Προς τιμήν του, η μονάδα μέτρησης του συντελεστή της αυτεπαγωγής ή της αμοιβαίας επαγωγής στο σύστημα μονάδων SI, πήρε το όνομα Henry με σύμβολο το Η.

Το 1832 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Princeton.

Η ερευνητική δραστηριότητα του Henry στον τομέα του ηλεκτρομαγνητισμού, αλλά ακόμη και στον τομέα της αεροναυπηγικής ήταν πολύ μεγάλη, με σημαντικά αποτελέσματα. Εφηύρε έναν πρόδρομο του ηλεκτρικού κουδουνιού (συγκεκριμένα μια καμπάνα που μπορούσε να χτυπά σε απόσταση μέσω ενός ηλεκτρικού καλωδίου) και το ηλεκτρικό ρελέ, που ήταν η βάση λειτουργίας του ηλεκτρικού τηλεγράφου που αργότερα ανακάλυψαν ο Samuel Morse και ο Sir Charles Wheatstone, εργαζόμενοι ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο.

Η οικογένεια Henry στους κήπους του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν.
Πίνακας του Titian Ramsay Peale (Αρχείο Σμιθσόνιαν).

Ο Joseph Henry έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στις ΗΠΑ. Έγινε γραμματέας του Εθνικού Ινστιτούτου για την Προώθηση της Επιστήμης (National Institute for the Promotion of Science), που αποτέλεσε πρόδρομο του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν (Smithsonian Institution) στο οποίο έγινε πρώτος γραμματέας του. 

Το 1872, σε μια οροσειρά στη νοτιοανατολική Utah δόθηκε το όνομά του (Henry Mountains). 
Στο πανεπιστήμιο  Princeton υπάρχουν το "Joseph Henry Laboratories" και το "Joseph Henry House" κλπ.

Ο Joseph Henry πέθανε στην Washington, DC στις 13 Μαΐου 1878, σε ηλικία 81 ετών.

•  Κείμενο για τον ρόλο του Joseph Henry στην ανακάλυψη της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής (του Glenn S. Smith, από το European Journal of Physics).

• Βίντεο για τη ζωή του Joseph Henry, από το National Museum of American History (αγγλικά, 13:50).

• Μοντέλο της ηλεκτρικής μηχανής του Henry κατασκευασμένη από τον Bert Sawyer (περιγραφή, λειτουργία) (αγγλικά, 9:01).

Πηγή: Today in Science History

Κινητική Θεωρία των Ιδανικών Αερίων (Ενεργός ταχύτητα - Μέση κινητική ενέργεια μορίων) σε pptx.

Φυσική Β' Λυκείου Θετικού Προσανατολισμού

Συνεχίζω παρουσιάζοντας μια καινούρια ανάρτηση pptx, από την ύλη Φυσικής της Β' Λυκείου Θετικού Προσανατολισμού.

Στην ανάρτηση υπάρχει παρουσίαση της θεωρίας μέσα από ένα συνδυασμό κειμένου, εικόνων και υπερσυνδέσεων. Όποια λέξη ή φράση εμφανίζεται υπογραμμισμένη σε μια διαφάνεια, σημαίνει πως έχει υπερσύνδεση. 
Παρακάτω δίνω ορισμένες οδηγίες για την καλύτερη λειτουργία και χρήση των διαφανειών μιας παρουσίασης pptx. Αυτό θα γίνεται σε κάθε παρόμοια ανάρτηση.

Όταν το pptx είναι σε κατάσταση προβολής, βάζοντας το δείκτη του ποντικιού στην υπογραμμισμένη λέξη ή φράση, εμφανίζεται το "χεράκι", οπότε κάνοντας αριστερό κλικ εκεί, οδηγείστε συνήθως σε μια προσομοίωση ή βίντεο που έχει σχέση κι εξυπηρετεί την καλύτερη κατανόηση του συγκεκριμένου μαθήματος. Γι' αυτή τη διαδικασία χρειάζεται να υπάρχει σύνδεση με το διαδίκτυο.

Μετά την ανάπτυξη της θεωρίας, δίνονται διαδικτυακές διευθύνσεις-παραπομπές, όπου μπορείτε να βρείτε επιπλέον χρήσιμο εκπαιδευτικό υλικό προερχόμενο από συναδέλφους και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Στη συνέχεια μπορείτε να βρείτε ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (που έχω δημιουργήσει)  με το πρόγραμμα Hot Potatoes, αλλά και άλλο υλικό.

Στις τελευταίες διαφάνειες κάθε ανάρτησης θα υπάρχουν ερωτήσεις (διαφόρων τύπων) και ασκήσεις σχετικές με το θέμα της ανάρτησης. Οι ερωτήσεις και οι ασκήσεις θα προέρχονται από το σχολικό βιβλίο, αλλά και εκτός αυτού, από διάφορες πηγές.  

Οι αναρτήσεις pptx μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από κάθε συνάδελφο, αρκεί να έχει κατεβάσει στον υπολογιστή του κάποιο πρόγραμμα που υποστηρίζει το powerpoint (Office ή κάτι άλλο). 

Για την παρουσίαση κάθε διαφάνειας έχω επιλέξει κάποιο χρονισμό. Γι' αυτό ο (η) χρήστης του υλικού καλό θα ήταν να έχει μελετήσει με προσοχή τον τρόπο που το κείμενο και οι εικόνες αλληλοδιαδέχονται, πριν το χρησιμοποιήσει. 
Υπάρχει περίπτωση κάποια σύμβολα να μην προβάλλονται σωστά στην οθόνη του δικού σας υπολογιστή. Ο πιο πιθανός λόγος γι' αυτό είναι η διαφορετική έκδοση του Office (pptx). Χρησιμοποιώ το MS Office 2016. 

Οι αναρτήσεις δεν είναι κωδικοποιημένες, για να μπορεί ο (η) συνάδελφος να επιφέρει αλλαγές που κρίνει ότι βελτιώνουν την εκπαιδευτική προσέγγιση του θέματος. Η αναφορά από τον (την) χρήστη, του ονόματός μου ως δημιουργού της παρουσίασης, θα με τιμούσε ιδιαίτερα! 

Εννοείται, ότι η χρήση κάθε ανάρτησης pptx δεν αφορά την εμπορική εκμετάλλευσή της. 

Μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς (καλά να είμαστε!), θ' ακολουθήσω μια παρόμοια διαδικασία για την ανάρτηση των υπολοίπων κεφαλαίων Φυσικής, όλων των τάξεων του Λυκείου. 

Β' Λυκείου Θετικού Προσανατολισμού:  Κινητική Θεωρία των Ιδανικών Αερίων  (31 διαφάνειες)   ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ.

Καλή συνέχεια στις προσπάθειές σας.

Σαν σήμερα ... 1724, γεννήθηκε ο Γερμανός φυσικός Franz Aepinus.

Franz Aepinus

Σαν σήμερα, στις 13 Δεκεμβρίου 1724, γεννήθηκε ο Franz Maria Ulrich Theodor Hoch  Aepinus (Επινούς), στο Rostock (Ρόστοκ) της Γερμανίας. Ο Aepinus είναι περισσότερο γνωστός για την έρευνά του στον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. 
Ο πατέρας του Franz Albert Aepinus ήταν καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ και προερχόταν από τον Johannes Aepinus, πολύ γνωστό θεολόγο, που είχε πρωτοστατήσει στη Λουθηρανική Μεταρρύθμιση. Το αρχικό όνομα της οικογένειας ήταν Hoeck ή Hoch, όμως ο προπάππους του Franz το είχε αλλάξει σε Aepinus, δίνοντας την ελληνική λέξη που αντιστοιχούσε στην μετάφραση του γερμανικού ονόματος (αιπινός = υψηλός, δυσπρόσιτος).

Ο Franz Aepinus σπούδασε Ιατρική και Μαθηματικά στα Πανεπιστήμια της Ιένας και του  Ρόστοκ, αλλά ασχολήθηκε και με τη Φυσική. Παρέμεινε στο πανεπιστήμιο του Ρόστοκ  διδάσκοντας μαθηματικά μέχρι το 1755. Αυτή τη χρονιά έγινε διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Βερολίνου και εκλέχτηκε στην Ακαδημία του Βερολίνου. 

Κατά τη διετή διαμονή του στο Βερολίνο έκανε σημαντικές αστρονομικές έρευνες και είχε την ευκαιρία να συνεργασθεί στα μαθηματικά με τον Leonhard Euler (έμενε στο σπίτι του κατά την παραμονή του στο Βερολίνο) και στη φυσική με τον φοιτητή Johan Wilcke που του κίνησε το ενδιαφέρον σε προβλήματα Ηλεκτρισμού. 

Συνεργαζόμενος με τον Johan Wilcke μελέτησε το ορυκτό τουρμαλίνα, που είναι ημιπολύτιμος λίθος, συχνά χρησιμοποιούμενος ως διακοσμητικό υλικό και διαπίστωσε ότι η τουρμαλίνα έχει  πιεζοηλεκτρικές ιδιότητες που σημαίνει ότι μπορεί να δημιουργήσει ηλεκτρικό φορτίο, όταν της εφαρμοστεί μηχανική καταπόνηση. Ο Aepinus, διαπιστώνοντας ότι οι ηλεκτρικές ιδιότητες της τουρμαλίνας έμοιαζαν με εκείνες ενός μαγνήτη, άρχισε να πιστεύει ότι τα ηλεκτρικά και μαγνητικά φαινόμενα είχαν σχέση μεταξύ τους.

Σελίδα με σχέδια και γραφικές παραστάσεις από το έργο
 του Aepinus "Tentamen theoriae electricitatis et magnetismi".

Το 1757 πήρε την έδρα της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, όπου εργάστηκε μέχρι την αποχώρησή του το 1798.

Ως αποτέλεσμα των ερευνών που είχε ξεκινήσει στο Βερολίνο, το 1759 έγραψε το σημαντικότερο έργο του "Tentamen theoriae electricitatis et magnetismi" ("Μια απόπειρα στη θεωρία του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού") και ήταν το πρώτο έργο με εφαρμογή μαθηματικών στη μελέτη της θεωρίας του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. 
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μαθηματική αντιμετώπιση του ηλεκτρισμού σ' αυτό το έργο ήταν ανάλογη του νόμου για την βαρύτητα του Newton (π.χ. ότι οι ελκτικές και απωστικές δυνάμεις μεταξύ των φορτίων δρουν σε απόσταση και μειώνονται ανάλογα με το αντίστροφο του τετραγώνου της απόστασης μεταξύ των φορτισμένων σωμάτων). Ο νόμος του Coulomb (Κουλόμπ) διατυπώθηκε πολύ αργότερα.
Όπως έγραψε ο John L. Heilbron στο Dictionary of Scientific Biography (Λεξικό Επιστημονικής Βιογραφίας) το βιβλίο αυτό "... είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα και σημαντικά βιβλία στην ιστορία του ηλεκτρισμού".
Το 1761 ο Aepinus δημοσίευσε διατριβή με τίτλο "De Distributione Caloris per Tellurem" ("Σχετικά με την Κατανομή της Θερμότητας στη Γη"). 
Έγραψε πολλά άρθρα για θέματα αστρονομίας, μηχανικής, οπτικής και καθαρών μαθηματικών σε περιοδικά που εξέδιδαν οι επιστημονικές ενώσεις της Αγ. Πετρούπολης και του Βερολίνου.

Σχέδιο του 1882 για τον πυκνωτή του Aepinus
(Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Σεβίλης).

Ο Aepinus και ο Henry Cavendish διατύπωσαν θεωρίες για τον Ηλεκτρισμό, που ουσιαστικά ήταν ίδιες, χωρίς να υπάρχει κάποια επικοινωνία μεταξύ αυτών των δύο επιστημόνων. Ωστόσο, ο Aepinus δημοσίευσε τη θεωρία του περίπου δέκα χρόνια πριν από αυτήν του Cavendish. 
Ακολουθώντας και βελτιώνοντας τις απόψεις του Benjamin Franklin, ο Aepinus πίστευε ότι μόνον ένα ηλεκτρικό (και ένα μαγνητικό) "ρευστό" υπάρχει κανονικά σε όλα τα υλικά σώματα και η περίσσεια ή το έλλειμμα αυτού του ρευστού εκδηλώνεται με την μορφή του θετικά ή αρνητικά φορτισμένου σώματος.  

Το 1761 ο Aepinus εκλέχτηκε ως ξένο μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών. 
Το 1764 διορίστηκε επικεφαλής της κρυπτογραφικής υπηρεσίας της Ρωσίας και κατείχε αυτή τη θέση για 33 χρόνια, μέχρι το 1797.

Παρά το γεγονός ότι έχαιρε εκτίμησης από την τσαρίνα Αικατερίνη Β' (του ανέθεσε την εκπαίδευση του γιου της Παύλου Α'), ο Ρώσος επιστήμονας Μιχαήλ Λομονόσοφ  απέρριπτε τις θεωρίες του Aepinus. 

Με την καθοδήγηση του Aepinus, η Αικατερίνη Β' προσπάθησε να ιδρύσει κανονικά σχολεία σε όλη την Ρωσική αυτοκρατορία, όμως δίχως επιτυχία.

Ο τάφος του Franz Aepinus στο κοιμητήριο Raadi.

Ο Aepinus με πειράματα που έκανε οδηγήθηκε στο σχεδιασμό ενός πυκνωτή παράλληλων πλακών, μια συσκευή που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση ενέργειας. Άλλο επίτευγμά του ήταν η βελτίωση του μικροσκοπίου.

Πέθανε στο Dorpat της Ρωσίας, (σήμερα ονομάζεται Tartu και ανήκει στην Εσθονία) όπου είχε αποσυρθεί μετά την αποχώρησή του από το πανεπιστήμιο, στις 10 Αυγούστου 1802, σε ηλικία 78 ετών. Θάφτηκε στο Κοιμητήριο Raadi. 
Στις 22 Ιανουαρίου 2009 ένας σεληνιακός κρατήρας ονομάστηκε Aepinus προς τιμή του.

Πηγή: Today in Science History,  WIKIPEDIA

Σαν σήμερα ... 1882, γεννήθηκε ο Γερμανός φυσικός Max Born.

Max Born

Σαν σήμερα, στις 11 Δεκεμβρίου 1882, γεννήθηκε στο Breslau της Σιλεσίας (τώρα  Wrocław, Πολωνία) ο Max Born (Μαξ Μπορν) που συνέβαλε στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής.  
Ο Born  προερχόταν από οικογένεια που ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση. Ο πατέρας του, Gustav Born, ήταν καθηγητής ανατομίας και εμβρυολογίας στο Πανεπιστήμιο του Breslau και η μητέρα του, Margarete, που την έχασε όταν ήταν 4 μόλις ετών, προερχόταν από οικογένεια βιομηχάνων.

Ο Max Born στο γραφείο του, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο König Wilhelm του Breslau και το 1901 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φυσική και τα Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της πόλης του. Λόγω του γερμανικού συστήματος που επέτρεπε στους φοιτητές να κινούνται εύκολα από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο, τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης  και το 1904 σε αυτό της Ζυρίχης. 

Τον Ιούλιο 1906 πήρε το διδακτορικό του στα μαθηματικά με άριστα από το Πανεπιστήμιο του Göttingen, έχοντας ως επιβλέποντα καθηγητή τον Carl Runge και εξεταστές τους  Woldemar Voigt και Karl Schwarzschild. 

(από αριστ.) Max Reich, Max Born, James Franck και Robert Pohl.

Το 1907 έγινε δεκτός με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge κι εκεί στο  Εργαστήριο Κάβεντις, με την επίβλεψη των J. J. Thomson και Joseph Larmor μελέτησε Φυσική για ένα εξάμηνο. 
Επιστρέφοντας στη Γερμανία, εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του και εργάστηκε για την υφηγεσία του κοντά στους φυσικούς Otto Lummer και Ernst Pringsheim. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Göttingen όπου εργάστηκε ως βοηθός ασχολούμενος με τη θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Στις 2 Αυγούστου 1913 παντρεύτηκε την Hedwig Ehrenberg που ήταν κόρη καθηγητή της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Ο γάμος του τον οδήγησε στην βάφτισή του σε Χριστιανό Λουθηρανό (ήταν Εβραίος).  Από τον γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά: την Irene (1914), την Margarethe ("Gritli") (1915) και τον Gustav (1921). Κόρη της Ιρέν ήταν η ηθοποιός και χορεύτρια Ολίβια Νιούτον Τζον. 

Η αφρόκρεμα της διανόησης της Φυσικής στην 5η Διεθνή Διάσκεψη 
Solvay για "Ηλεκτρόνια και Φωτόνια", τον Οκτώβριο 1927.
Ο Born διακρίνεται καθιστός στη δεύτερη σειρά, δεύτερος 
από δεξιά, δίπλα στον Niels Bohr που είναι στην άκρη δεξιά.

Το 1915 πήρε θέση στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου ως βοηθός του Max Planck, αλλά λόγω του Α' Παγκοσμίου πολέμου αναγκάστηκε να καταταγεί στο Γερμανικό στρατό. Κατά τη διάρκεια του πολέμου συνέχισε τις επιστημονικές του αναζητήσεις και εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο "Dynamik der Kristallgitter" ("Δυναμική των κρυσταλλικών πλεγμάτων"), όπου συνόψιζε αποτελέσματα ερευνών που είχε ξεκινήσει από το Göttingen.

Μετά τον πόλεμο, το 1919, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Frankfurt am Main, όπου συνεργάστηκε εργαστηριακά με τον Otto Stern. 

Το 1921 διορίστηκε καθηγητής στο Göttingen και παρέμεινε εκεί για 12 συνεχή χρόνια, εκτός από μια μικρή διακοπή το 1925, όταν ταξίδεψε στις ΗΠΑ. Σ' αυτό το διάστημα δημιούργησε το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς του. Δημοσίευσε μια αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου του για τους κρυστάλλους, συνέχισε την έρευνα για τους κρυστάλλους με τους φοιτητές του κι έκανε μια σειρά μελετών σχετικά με την κβαντική θεωρία. Την ίδια περίοδο είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με νέους επιστήμονες που αργότερα θα γίνονταν διάσημοι (Pauli, Heisenberg, Jordan, Fermi, Dirac, Hund, Hylleraas, Weisskopf, Oppenheimer, Joseph Mayer, Maria Goeppert-Mayer).

Ο Max Born (αρισ.) αστεϊζόμενος τραβά το αυτί 
του αρκετά νεώτερού του Wolfgang Pauli.

Το 1926, έχοντας φοιτητή τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ που είχε διατυπώσει τις αρχές μιας νέας κβαντικής θεωρίας, συνεργάστηκε μαζί του για την ανάπτυξη της μαθηματικής διατύπωσης που θα περιέγραφε επαρκώς αυτή τη θεωρία. 

Το 1933, όταν το ναζιστικό κόμμα ήρθε στην εξουσία στη Γερμανία, ο Born υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο επειδή ήταν εβραίος. Μετά από αυτό, διαφεύγοντας από τους Ναζί, μετέβη στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, όπου έγινε λέκτορας. 

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα 1935-36, ο Born πέρασε 6 μήνες στην Bangalore, στο  Indian Institute of Science (Ινδικό Ινστιτούτο της Επιστήμης), εργαζόμενος κοντά στον C.V. Raman και τους φοιτητές του.

Ο Max Born, ο C.V. Raman, οι σύζυγοί τους και οι σπουδαστές,
στο Indian Institute of Science.

Το 1936 διορίστηκε καθηγητής στην έδρα Φυσικής Φιλοσοφίας Tait στο Πανεπιστήμιο του  Εδιμβούργου στη Σκωτία, όπου εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1953. 

Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο Bad Pyrmont, μια μικρή γερμανική λουτρόπολη κοντά στο Göttingen.
Τον ίδιο χρόνο (1954) μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής με τον Walther Bothe "για  τη θεμελιώδη έρευνά του στην κβαντική μηχανική και ιδιαίτερα για τη στατιστική ερμηνεία της κυματομορφής". 

(από αρισ.) Friedrich Hund, Werner Heisenberg και Max Born.

Έχοντας επηρεαστεί βαθιά από τη ρίψη της ατομικής βόμβας, μιλούσε δημόσια για τους κινδύνους των πυρηνικών όπλων και είχε υπογράψει τη διακήρυξη "Göttingen Eighteen" ("Οι 18 του Γκέτινγκεν"), ένα μανιφέστο 18 επιφανών Γερμανών επιστημόνων που διαμαρτύρονταν για την πιθανότητα, η τότε Δυτική Γερμανία να εξοπλιστεί με πυρηνικά όπλα.
Ο Max Born πέθανε στο Göttingen της Γερμανίας στις 5 Ιανουαρίου 1970, σε ηλικία 88 ετών. Θάφτηκε στο ιστορικό κοιμητήριο Stadtfriedhof, δίπλα σε άλλες μεγάλες μορφές της επιστήμης.

Ο Max Born δεξιά μετά την απονομή των βραβείων Νόμπελ 1954.

Σήμερα στη Γερμανία υπάρχει το Ινστιτούτο Max Born και δίνεται το Βραβείο Max Born από την Οπτική Ένωση (Optical Society).
Τιμήθηκε από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα με πλήθος βραβείων. Ο Born συνέγραψε αρκετά ημι-εκλαϊκευμένα βιβλία και πανεπιστημιακά συγγράμματα-μονογραφίες. Τα έργα του για την ατομική φυσική και την οπτική θεωρούνται κλασικά στους τομείς τους και εκδίδονται ακόμα.

• Η βιογραφία του Max Born παρουσιάζεται μέσα από το βιβλίο "The End of a Certain World" της Nancy Thorndike Greenspan.

• Μια δημοσίευση από το physicsgg: "O Max Born και η στατιστική ερμηνεία της κυματοσυνάρτησης".

Το doodle που αφιέρωσε η Google στον Max Born το 2017,
για τα 135 χρόνια από τη γέννησή του.

• Μια δημοσίευση από το physics4u: "Max Born: Ο συνιδρυτής της Κβαντομηχανικής".

• Κατάλογος των έργων του Max Born.

Πηγή: Today in Science History,     ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ