 |
| Ο Όλντριν φωτογραφίζει την μπότα του και το αποτύπωμά της στη σκόνη του σεληνιακού εδάφους. (NASA) |
Μπορείτε να διαβάσετε το 1ο Μέρος της ανάρτησης (εκτόξευση Apollo 11, προσεδάφιση της σεληνακάτου Eagle στη Σελήνη) ΕΔΩ.
Έναρξη του 2ου Μέρους της ανάρτησης
Ήταν πριν από 52 χρόνια, η ώρα έδειχνε 2:39 UTC (Coordinated Universal Time - Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα ή 4:39 πμ ώρα Ελλάδος) όταν ο Αμερικανός αστροναύτης Neil Armstrong (Νηλ Άρμστρογκ), κυβερνήτης της διαστημικής αποστολής Apollo 11, άνοιξε την πόρτα της σεληνακάτου Eagle (Αετός). Υπήρχε ήδη μια καθυστέρηση 5 ωρών από τον αρχικά προγραμματισμένο χρόνο. Ο Άρμστρογκ με ήρεμες κινήσεις έφτασε στην άκρη της σκάλας και πήδηξε για να ακουμπήσει μαλακά στο σκονισμένο έδαφος της Σελήνης. Η ώρα ήταν 2:56:15 UTC ή 4:56:15 ώρα Ελλάδος, της 21ης Ιουλίου 1969 (για τις ΗΠΑ ήταν ακόμη 20 Ιουλίου).
 |
| Ο Νηλ Άρμστρογκ στη σκάλα της σεληνακάτου, λίγο πριν αφήσει το πρώτο ανθρώπινο ίχνος στη σκόνη της σεληνιακής επιφάνειας. (NASA) |
Ο Νηλ Άρμστρογκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην επιφάνεια ενός άλλου ουράνιου σώματος, λέγοντας: "That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind" ("Είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα"). Τα ιστορικά λόγια του Άρμστρογκ σηματοδότησαν για πάντα ένα κορυφαίο γεγονός του 20ού αιώνα: την κατάκτηση της Σελήνης. Τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στη Σελήνη μεταδόθηκαν ζωντανά στη Γη, μέσω μίας κάμερας που υπήρχε στο εξωτερικό της σεληνακάτου και υπολογίζεται ότι τα παρακολούθησαν 600.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Αφού όμως ο Άρμστρογκ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο σεληνιακό έδαφος, τότε ποιος ήταν αυτός που τον κινηματογράφησε; Η απάντηση είναι απλή και δόθηκε παραπάνω. Επειδή οι οργανωτές της αποστολής από τη NASA γνώριζαν(!) ότι κανείς δεν θα τον περιμένει, πρόβλεψαν να στερεώσουν μια κάμερα στο πλευρικό τοίχωμα της σεληνακάτου και φρόντισαν να είναι στραμμένη προς την σκάλα από την οποία θα κατέβαινε ο Άρμστρογκ.
 |
| Ο Νηλ Άρμστρογκ κατά την εκπαίδευσή του στον προσομοιωτή της σεληνακάτου, στο Kennedy Space Center, στις 19 Ιουνίου 1969. (NASA) |
Υπάρχει ένα αιωρούμενο ερώτημα για το κατά πόσο ο Νηλ Άρμστρογκ είχε προετοιμάσει ή όχι, τη φράση που διατύπωσε. Ο ίδιος πάντα υποστήριζε ότι τη στιγμή της εξόδου, του ήρθε αυθόρμητα η φράση. Ήταν όμως έτσι;
Το 2012 το BBC πρόβαλε το δικής του παραγωγής ντοκιμαντέρ «First Man on the Moon» («Ο πρώτος άνθρωπος στη Σελήνη»), για τη ζωή του Άρμστρογκ, όπου εκεί ο Ντιν Άρμστρογκ, αδελφός του Νηλ, διηγείται:
«Πριν να φύγει (ο Νηλ) για το Ακρωτήριο (Κανάβεραλ), με κάλεσε να περάσουμε λίγη ώρα μαζί.» (Ο Νηλ) μου είπε: «Αφού τα παιδιά έχουν πάει για ύπνο δεν παίζουμε μια παρτίδα Risk (παιχνίδι)». Εγώ του είπα ευχαρίστως. Ξεκινήσαμε να παίζουμε Risk και σε λίγο έσπρωξε προς τη μεριά μου ένα κομμάτι χαρτί, λέγοντάς μου: «Διάβασέ το». Το διάβασα. Σ’ εκείνο το χαρτί ήταν γραμμένο «That’s one small step for man, one giant leap for mankind».
Μου λέει «Τι νομίζεις γι’ αυτό;» Του λέω «Θαυμάσιο». Μου λέει, «Πίστευα ότι θα σου άρεσε, αλλά ήθελα να το διαβάσεις». Στη συνέχεια (ο Ντιν) πρόσθεσε: "Ήταν γραμμένο 'that is one small step for A man’."
 |
| Η παραπάνω εικόνα συγκρίνει την Περιοχή Προσγείωσης 2 στη Σελήνη με το Κέντρο (Μανχάταν) της πόλης της Νέας Υόρκης. Αυτή ήταν μία από τις 3 προγραμματισμένες περιοχές προσγείωσης για τη Σεληνάκατο και μάλιστα η αρχικά προγραμματισμένη, αν η εκτόξευση γινόταν στις 16 Ιουλίου 1969 (όπως έγινε). (NASA) |
Με το που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη ο Άρμστρογκ ξεκίνησε αμέσως να συλλέγει δείγματα σεληνιακών πετρωμάτων που τα αποθήκευσε στο Eagle, για την περίπτωση που απαιτηθεί ταχύτατη εγκατάλειψη της Σελήνης κάτι που ευτυχώς δεν χρειάστηκε.
Πόση όμως ήταν η αγωνία του Άρμστρογκ φτάνοντας στη Σελήνη; Την απάντηση μας τη δίνει ο γεωλόγος Gerald Schaber που είχε εκπαιδεύσει ομάδες αστροναυτών στο έντονο γεωλογικό ανάγλυφο (κρατήρες, ηφαίστεια) της Βόρειας Αριζόνας και βρισκόταν στο Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον περιμένοντας τους δύο αστροναύτες να ξεκινήσουν τον σεληνιακό τους περίπατο. Μη έχοντας κάτι να κάνει στο μεσοδιάστημα, αποφάσισε να γυρίσει το διακόπτη της οθόνης του στο κανάλι που κατέγραφε άμεσα τις βιολογικές αντιδράσεις των δύο αστροναυτών.
 |
| Ο γεωλόγος Gerald Schaber τη δεκαετία του '60. (U.S. GEOLOGICAL SURVEY) |
Κατά τη διάρκεια της καθόδου της σεληνακάτου, οι παλμοί της καρδιάς του Άρμστρογκ ήταν γύρω στους 75 ανά λεπτό, κάτι πραγματικά εξαιρετικό για έναν άνθρωπο που σε λίγο θα προσεδαφιζόταν στη Σελήνη. Ήταν σίγουρο, ότι οι παλμοί αρκετών ανθρώπων που βρίσκονταν στο Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον ήταν πολλοί περισσότεροι την ίδια ώρα! Βέβαια για τον Schaber η κατάσταση του Άρμστρογκ δεν αποτελούσε έκπληξη, αφού ήταν γνωστό πόσο καλός πιλότος ήταν και από πόσους κινδύνους είχε ξεφύγει.
Όμως ο Schaber ακόμη δεν τα είχε δει όλα. Τη στιγμή που η σεληνάκατος Eagle ετοιμαζόταν ν’ ακουμπήσει στη σεληνιακή επιφάνεια, η οθόνη του υπολογιστή του έδειχνε 150 παλμούς ανά λεπτό για την καρδιά του πολύπειρου Άρμστρογκ!
19 λεπτά αργότερα από τον Άρμστρογκ, ο Edwin Aldrin (Έντουιν Όλντριν) πάτησε κι αυτός στην επιφάνεια της Σελήνης. Oι δύο αστροναύτες, αφού εγκατέστησαν την τηλεοπτική κάμερα που θα αναμετάδιδε κάθε κίνησή τους, πέρασαν λίγα λεπτά πειραματιζόμενοι με τη σεληνιακή βαρύτητα. Η κάμερα παρέμεινε για πάντα στη σεληνιακή επιφάνεια μετά την αναχώρησή τους.
 |
| Ο Όλντριν κατεβαίνει τη σκάλα της σεληνακάτου "Eagle" για να πατήσει στο έδαφος της Σελήνης για πρώτη φορά. (NASA) |
Στη Σελήνη, οι Άρμστρογκ και Όλντριν τοποθέτησαν μία πλακέτα στο πλάι της βάσης του Eagle, που έγραφε: "Here men from the planet Earth first set foot upon the Moon, July 1969 A.D. We came in peace for all mankind" ("Εδώ, άνθρωποι από τον πλανήτη Γη έφθασαν για πρώτη φορά στη Σελήνη, Ιούλιος 1969 μ.Χ. Ήλθαμε εν ειρήνη, εκ μέρους ολόκληρης της ανθρωπότητας").
Κάτω από την επιγραφή εμφανίζονταν τα ονόματα και οι υπογραφές των τριών αστροναυτών του Apollo 11 και του προέδρου Richard Nixon (Ρίτσαρντ Νίξον). Λίγο αργότερα, οι Άρμστρογκ και Όλντριν δέχθηκαν τα συγχαρητήρια του ιδίου του προέδρου, που βρισκόταν στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Οι αστροναύτες τοποθέτησαν επίσης στην επιφάνεια της Σελήνης μία σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών και έναν μικρό δίσκο από σιλικόνη στον οποίο ήταν καταγεγραμμένα, με μικροσκοπικούς χαρακτήρες, μηνύματα από 72 αρχηγούς κρατών και τον Πάπα Paul VI καθώς και δηλώσεις για τη διαστημική εξερεύνηση των προέδρων Dwight Eisenhower (Ντουάιτ Αϊζενχάουερ), John Kennedy (Τζον Κένεντι) και Lyndon Johnson (Λίντον Τζόνσον).
 |
| Ο Όλντριν τοποθετεί δύο πειραματικές συσκευές στο έδαφος της Σελήνης. Στο αριστερό χέρι κρατά συσκευή καταγραφής σεισμικών κυμάτων (Passive Seismic Experiments Package) και στο δεξί κάτοπτρο λέϊζερ (Laser Ranging Retro-Reflector). (NASA) |
Άφησαν, όμως, και κάτι άλλο, τα παράσημα των νεκρών του Διαστήματος από την αποστολή Apollo 1, Virgil Grissom, Edward White και Roger Chaffee, καθώς και δύο Σοβιετικών, του Βλαντίμιρ Κομαρόφ, ο οποίος έχασε τη ζωή του το 1967 στο Σογιούζ 1 και του πρώτου Σοβιετικού κοσμοναύτη, του Γιούρι Γκαγκάριν, που έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1968. Τα παράσημα των Σοβιετικών είχε παραλάβει πριν από την αποστολή ο Αμερικανός αστροναύτης Frank Borman του Apollo 8, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Ε.Σ.Σ.Δ.
Από το σημείο αυτό, άρχισε το αμιγώς επιστημονικό τμήμα της αποστολής. Οι δύο αστροναύτες συγκέντρωσαν δείγματα εδάφους βάρους 21,55 κιλών κι εγκατέστησαν στην επιφάνεια σειρά συσκευών που θα παρέμεναν εκεί και μετά την αναχώρησή τους. Επρόκειτο για έναν ανιχνευτή ηλιακών υποατομικών σωματιδίων, ένα ειδικό κάτοπτρο λέιζερ για τον ακριβή υπολογισμό της απόστασης Γης-Σελήνης (η μόνη συσκευή που εξακολουθεί να λειτουργεί) και έναν σεισμογράφο τόσο ευαίσθητο που κατέγραφε και τα ίδια τους τα βήματα.
Οι δύο αστροναύτες δεν έπαυσαν να φωτογραφίζονται. Στις περισσότερες από αυτές τις ιστορικές φωτογραφίες εμφανίζεται ο Όλντριν, απλά και μόνο γιατί την κάμερα κρατούσε συνεχώς σχεδόν ο Άρμστρογκ.
Δύο ώρες μετά την έναρξη του σεληνιακού περιπάτου, ο Όλντριν επέστρεψε στο Eagle και άρχισε τη διαδικασία αποσελήνωσης, αφού ήταν ο πιλότος της σεληνακάτου. Από μόνη της είναι μία ιστορική στιγμή, καθώς είναι η πρώτη φορά που ανθρώπινο κατασκεύασμα εκτοξεύεται από άλλο ουράνιο σώμα.
 |
| Εικόνα από το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον, όπου μπορούμε να δούμε στην οθόνη της τηλεόρασης τον σεληνιακό περίπατο των Άρμστρογκ και Όλντριν. (NASA) |
Μισή ώρα αργότερα τον ακολούθησε ο Άρμστρογκ, αφήνοντας, όπως και ο Όλντριν, δύο τελευταία ενθύμια στην επιφάνεια του δορυφόρου: τα βαριά παπούτσια που φορούσε κατά τη διάρκεια του περιπάτου και τα εκατοντάδες αποτυπώματα των βημάτων του.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι δύο αστροναύτες επιχείρησαν να κοιμηθούν μέσα στις επόμενες 7 ώρες που παρέμειναν στην επιφάνεια της Σελήνης, αλλά ο παγωμένος και στενόχωρος θαλαμίσκος του Eagle δεν προσφερόταν για ξεκούραση. Τελικά, στις 17:54 UTC ή 19:54 ώρα Ελλάδος της 21ης Ιουλίου, ύστερα από συνολική παραμονή 21 ωρών και 36 λεπτών στην επιφάνεια της Σελήνης, ο κύριος κινητήρας του Eagle πυροδοτήθηκε και το άνω τμήμα του σκάφους εκτοξεύτηκε στο Διάστημα.
Από τη στιγμή της εκτόξευσης, ο Michael Collins (Μάικλ Κόλινς), που επί ώρες περίμενε υπομονετικά στο Columbia, κοίταζε με αγωνία από τα παράθυρα. Λίγα λεπτά αργότερα διέκρινε μία λάμψη, ήταν το χρυσό μονωτικό περίβλημα του Eagle που λαμπύριζε στον Ήλιο, καθώς το σκάφος τον πλησίαζε. Στο σημείο αυτό, εξομολογήθηκε αργότερα, πίστεψε για πρώτη ίσως φορά ότι οι τρεις έχουν σημαντικές πιθανότητες να επιστρέψουν σώοι και αβλαβείς στη Γη.
 |
| Ο Μάικλ Κόλινς μόνος στο Columbia. (NASA) |
Στη διάρκεια του ταξιδιού του Columbia σε σεληνιακή τροχιά κι ενώ ο Άρμστρογκ με τον Όλντριν είχαν απομακρυνθεί από τον θάλαμο διακυβέρνησης, ο Κόλινς δεν έμενε άπραγος. Παρά το ότι έχει ειπωθεί «από την εποχή του Αδάμ κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει νιώσει τόση μοναξιά», ο ίδιος ο Κόλινς έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του ("Carrying the Fire: An Astronaut's Journeys") «αυτή η αποστολή είχε σχεδιαστεί για τρία άτομα και θεωρώ ότι το δικό μου ένα τρίτο ήταν το ίδιο απαραίτητο όσο και τα άλλα δύο». Σε κάθε τροχιά, που κρατούσε 48 λεπτά της ώρας, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν όταν ο θαλαμίσκος του Columbia βρισκόταν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, οπότε δεν υπήρχε ραδιοεπικοινωνία με το Χιούστον. Γι’ αυτό το διάστημα, ο Κόλινς έχει γράψει ότι δεν αισθανόταν μοναξιά ή φόβο, αλλά αντίθετα τα συναισθήματα που τον κατέκλυζαν ήταν «της εγρήγορσης, της προσμονής, της ικανοποίησης, της εμπιστοσύνης, ακόμη και της αγαλλίασης».
Βέβαια, έτσι κι αλλιώς τα καθήκοντα που είχε να διεκπεραιώσει ο Μάικλ Κόλινς από το πρόγραμμα, στο διάστημα που ήταν μόνος, ήταν αρκετά. Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να έχει το βλέμμα του συνεχώς στραμμένο προς την περιοχή που εκτιμούσε ότι είχε προσεληνωθεί η σεληνάκατος Eagle. Το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον τον είχε ενημερώσει προς τα που θα έπρεπε να κοιτάζει, αφού η περιοχή της προσελήνωσης απείχε περίπου 4 μίλια από τον αρχικό στόχο. Όμως, από το ύψος που βρισκόταν ήταν πολύ δύσκολο να διακρίνει τη σεληνάκατο. Ακόμη, όταν ο θαλαμίσκος περνούσε από την αθέατη πλευρά της Σελήνης έκανε κάποιες διαδικασίες συντήρησης, όπως η απόρριψη της περίσσειας του νερού που παραγόταν από την καύση των καυσίμων, καθώς και η τακτοποίηση της καμπίνας για την αναμενόμενη επιστροφή των 2 συνταξιδιωτών του.
 |
| Στο δρόμο της επιστροφής στη Γη, ο Μάικλ Κόλινς ξυρίζεται. (NASA) |
Κοντά στα προηγούμενα, κι ενώ βρισκόταν στην τρίτη περιστροφή, εμφανίστηκε κάποιο πρόβλημα στη θερμοκρασία του ψυκτικού υγρού. Αν η θερμοκρασία έπεφτε, κάποια τμήματα του Columbia κινδύνευαν να παγώσουν. Το Κέντρο Ελέγχου τον συμβούλευσε τι να κάνει, αλλά ο Κόλινς πήρε την πρωτοβουλία και με το χέρι του γύρισε τον σχετικό διακόπτη από την αυτόματη λειτουργία στη χειροκίνητη και ξανά πίσω στην αυτόματη λειτουργία. Αυτή η ενέργειά του έλυσε το πρόβλημα. Ο ίδιος ο Κόλινς, είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση που βρισκόταν στη διάρκεια των υπόλοιπων σεληνιακών τροχιών, όταν περνούσε από την αθέατη πλευρά, ως "relaxing" ("ξεκούραστη").
Όταν πλέον ο Άρμστρογκ και ο Όλντριν είχαν ολοκληρώσει τον σεληνιακό τους περίπατο και είχαν επιστρέψει στη σεληνάκατο, ο Κόλινς βρήκε την ευκαιρία και πήρε έναν ύπνο για να είναι ξεκούραστος την ώρα της επανασύνδεσης.
 |
| Στη Σαϊγκόν, πρωτεύουσα του (τότε) Νοτίου Βιετνάμ, Αμερικανοί στρατιώτες διαβάζουν σε τοπική εφημερίδα για την επιτυχημένη απόβαση του ανθρώπου στη Σελήνη. (Photo by Hugh van Es, ASSOCIATED PRESS) |
H σεληνάκατος Eagle συναντήθηκε με το Columbia στις 21:24 UTC και η επανασύνδεση ολοκληρώθηκε στις 21:35 UTC.
Μετά τη σύνδεση των δύο οχημάτων (Eagle και Columbia), αλλά πριν περάσουν από τη σήραγγα σύνδεσης στο Columbia, οι Άρμστρογκ και Όλντριν αφιέρωσαν αρκετή ώρα στον προσεκτικό καθαρισμό των στολών τους. Ήταν το πρώτο στάδιο μιας μακράς προληπτικής διαδικασίας απολύμανσης, λόγω του φόβου που υπήρχε τότε, για τυχόν μεταφορά από τη Σελήνη στη Γη αγνώστων μικροβίων.
Στις 23:41 UTC το πάνω μέρος της σεληνακάτου απορρίφτηκε και μπήκε σε σεληνιακή τροχιά (το κάτω μέρος είχε παραμείνει στη Θάλασσα της Γαλήνης κατά την εκτόξευση για επιστροφή στο Columbia).
Λίγο πριν την εκτόξευση του Apollo 12 στις 14 Νοεμβρίου 1969, το Eagle βρισκόταν ακόμη σε τροχιά. Αργότερα η NASA ανέφερε ότι είχε καταπέσει σε απροσδιόριστη περιοχή στην επιφάνεια της Σελήνης.
Το ταξίδι της επιστροφής, πρώτο στάδιο του οποίου ήταν η απελευθέρωση του Eagle, εξελίχθηκε χωρίς το παραμικρό απρόοπτο.
 |
| Οι σύζυγοι των 3 αστροναυτών σε χαρακτηριστική πόζα. Από αριστερά: Joan Aldrin, Pat Collins και Janet Armstrong. (Photo by Lee Balterman, The LIFE Picture Collection, Getty Images) |
Στις 23 Ιουλίου, το τελευταίο βράδυ πριν από την επιστροφή, οι τρεις αστροναύτες πραγματοποίησαν τηλεοπτική σύνδεση με το Χιούστον στην οποία ο Κόλινς σχολίασε:
... Ο πύραυλος Saturn V που μας έφερε σε τροχιά είναι ένα απίστευτα περίπλοκο μηχάνημα, κάθε κομμάτι του οποίου δούλεψε άψογα ... Είχαμε πάντα την πεποίθηση ότι ο εξοπλισμός αυτός θα λειτουργήσει σωστά. Όλα αυτά είναι δυνατά μόνο μέσα από το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα πολλών ανθρώπων ... Το μόνο που βλέπετε είναι οι τρεις από εμάς, αλλά κάτω από την επιφάνεια υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες άλλοι και σε όλους αυτούς θα ήθελα να πω "Σας ευχαριστώ πολύ".
Στη συνέχεια ο Όλντριν και ο Άρμστρογκ είπε ο καθένας κάτι, τονίζοντας ότι αυτό που είχε επιτευχθεί δεν ήταν αποτέλεσμα δουλειάς μερικών χιλιάδων ανθρώπων ή ακόμη κι ενός ολόκληρου έθνους, αλλά σύμβολο της ακόρεστης περιέργειας ολόκληρης της ανθρωπότητας να εξερευνήσει το άγνωστο.
Ο Άρμστρογκ έκλεισε την σύνδεση λέγοντας: “God bless you. Good night from Apollo 11” ("O Θεός να σας ευλογεί. Καληνύχτα από το Απολλων 11").
 |
| Χαμόγελα, ζητωκραυγές, σημαίες και πούρα στο Κέντρο Ελέγχου μετά την ασφαλή προσθαλάσσωση της αποστολής Apollo 11. "Πολλοί από εμάς ακόμη δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο στόχος που βάλαμε για να πετύχουμε το 1961, έχει επιτευχθεί" είπε ο George Low. Από τα δεξιά μπορούμε να δούμε τους: Bob Gilruth (θεμελιωτής του προγράμματος επανδρωμένων αποστολών), George Low (Διοικητής των επανδρωμένων αποστολών Apollo), Chris Kraft (Διοικητής του Κέντρου Ελέγχου), Samuel Phillips (κοιτάζει κάτω, Διευθυντής του προγράμματος Apollo) και George Mueller (φαίνεται λίγο πίσω από τη σημαία, Επικεφαλής των επανδρωμένων αποστολών στα Κεντρικά της NASA). (NASA) |
Το ταξίδι της επιστροφής εξελίχθηκε χωρίς το παραμικρό απρόοπτο και στις 16.50 UTC (18.50 ώρα Ελλάδος) της 24ης Ιουλίου, το Columbia προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, 2660 χιλιόμετρα ανατολικά από το νησί Wake, 380 χιλιόμετρα νότια της ατόλης Johnston και 24 χιλιόμετρα από το αεροπλανοφόρο USS Hornet. Το Hornet, με κυβερνήτη τον Carl J. Seiberlich, είχε επιλεγεί από τις 5 Ιουνίου να είναι το βασικό σκάφος ανάκτησης, αντικαθιστώντας το αδελφό σκάφος USS Princeton που είχε χρησιμοποιηθεί στην ανάκτηση της προηγούμενης αποστολής Apollo 10, στις 26 Μαΐου 1969.
Ο θαλαμίσκος προσθαλασσώθηκε ανεστραμμένος, αλλά οι πνευστοί πλωτήρες που ενεργοποίησαν οι αστροναύτες τον επανάφεραν αμέσως στην όρθια θέση στα επόμενα δέκα λεπτά.
 |
| Η ώρα της διάσωσης για το πλήρωμα του Apollo 11. (NASA) |
Ο πρώτος βατραχάνθρωπος που έπεσε από το ελικόπτερο στον ωκεανό και προσέγγισε το Columbia ήταν ο John Wolfram. Στη συνέχεια έπεσαν 2 ακόμη, οι Wes Chesser και Mike Mallory. Οι 3 βατραχάνθρωποι φούσκωσαν 2 λαστιχένιες βάρκες που τους έριξε το ελικόπτερο και στερέωσαν το Columbia για να μη παρασυρθεί από τα κύματα. Τέλος έπεσε ο 4ος βατραχάνθρωπος, ο Clancy Hatleberg. Αυτός φορούσε ειδική μονωτική στολή και ήταν ο μόνος που βρισκόταν στη βάρκα που θα έμπαιναν οι 3 αστροναύτες. Πριν ανοίξει η πόρτα του θαλαμίσκου, ο Hatleberg ψέκασε απέξω το διαστημόπλοιο με ειδικό μικροβιοκτόνο υγρό και παρέδωσε στους αστροναύτες τις ειδικές μονωτικές στολές, που ήταν ίδιες με τη δική του. Στη συνέχεια οι τρεις αστροναύτες μεταφέρθηκαν ένας – ένας με καλάθι στο ελικόπτερο και αυτό τους μετέφερε στο αεροπλανοφόρο.
Στο σημείο αυτό άρχισε μία νέα οδύσσεια για το πλήρωμα, η περιπέτεια της καραντίνας, η διάρκεια της οποίας ήταν πολύ μεγαλύτερη και από το ταξίδι τους.
 |
| Οι τρεις αστροναύτες, πλήρως καλυμμένοι, κινούνται προς το θάλαμο καραντίνας στο USS Hornet. (NASA) |
Φτάνοντας στο Hornet στις 17:53 UTC (19:53 ώρα Ελλάδος), αμέσως οδηγήθηκαν στον θάλαμο απομόνωσης Mobile Quarantine Facility – MQF, (Κινητή Εγκατάσταση Καραντίνας) που βρισκόταν σε ειδικό χώρο του πλοίου, έχοντας συνοδεία ένα γιατρό. Στο επόμενο διάστημα η επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο θα ήταν μόνον ραδιοτηλεοπτική. Ο πρώτος που επικοινώνησε μαζί τους ευρισκόμενος έξω από τον θάλαμο απομόνωσης ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, που βρισκόταν στο αεροπλανοφόρο για να τους προϋπαντήσει.
Την ίδια ώρα ο θαλαμίσκος Columbia μεταφέρθηκε στο πλοίο, καλύφθηκε με μονωμένο κουβούκλιο και τοποθετήθηκε δίπλα στο MQF (συνδέονταν με μονωμένη σήραγγα), μετά την αναχώρηση του προέδρου Νίξον.
Όταν το αεροπλανοφόρο έφθασε στo Pearl Harbor (Περλ Χάρμπορ) που ήταν η βάση του, το Columbia φορτώθηκε σε αεροσκάφος και τελικά μεταφέρθηκε στο Χιούστον, στο Lunar Receiving Laboratory (Εργαστήριο Σεληνιακής Παραλαβής), στις 30 Ιουλίου 1969.
 |
| Η σημείωση που φαίνεται γράφτηκε από τον Μάικλ Κόλινς στο θάλαμο διακυβέρνησης όταν πλέον το πλήρωμα βρισκόταν στο USS Hornet. Ενώ βρισκόταν στο θάλαμο καραντίνας μετακινήθηκε μέσα από αεροστεγή σήραγγα στο θάλαμο που είχε ανελκυστεί και βρισκόταν δίπλα. Το κείμενο γράφει: "Spacecraft 107, alias Apollo 11, alias "Columbia." The Best Ship to Come Down the Line. God Bless Her. Michael Collins, CMP" (NASA) |
Οι τρεις αστροναύτες μεταφέρθηκαν από το Pearl Harbor πρώτα στο Manned Spacecraft Center (Επανδρωμένο Διαστημικό Κέντρο) στο Χιούστον και στις 28 Ιουλίου 1969 έφτασαν στο Lunar Receiving Laboratory. Εκεί, μαζί με δύο γιατρούς, κλείστηκαν εκ νέου σε έναν κάπως πιο ευρύχωρο θάλαμο καραντίνας, όπου υποβλήθηκαν σε λεπτομερείς ιατρικές εξετάσεις.
Η καραντίνα των 3 αστροναυτών συνολικά κράτησε 21 ημέρες, όπως ήταν προγραμματισμένο. Η πρακτική της καραντίνας διατηρήθηκε και στις αποστολές Apollo12 και 14, μέχρι που αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος μεταφοράς μικροβίων από τη Σελήνη στη Γη και η καραντίνα καταργήθηκε.
Τελικά στις 10 Αυγούστου 1969, οι ειδικοί αποφάνθηκαν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος μεταφοράς μικροβίων από το Columbia και το πλήρωμά του. Για τον Νηλ Άρμστρογκ, τον Έντουιν Όλντριν και τον Μάικλ Κόλινς η αποστολή είχε τελειώσει, όχι όμως και το πρόγραμμα Apollo.
 |
| H Νέα Υόρκη υποδέχεται τους 3 αστροναύτες του Apollo 11 στις 13 Αυγούστου 1969. (ASSOCIATED PRESS) |
Στις 13 Αυγούστου 1969, οι 3 αστροναύτες πήραν μέρος σε παρελάσεις που έγιναν προς τιμή τους στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, με περίπου έξι εκατομμύρια παρευρισκόμενους. Το ίδιο βράδυ στο Λος Άντζελες παρατέθηκε επίσημο δείπνο στο ξενοδοχείο Century Plaza Hotel για να τιμηθεί η επιτυχημένη αποστολή του Apollo 11. Στο δείπνο παραβρέθηκε και μίλησε ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Ronald Reagan (Ρόναλντ Ρήγκαν) με 43 ακόμη κυβερνήτες, 83 πρεσβευτές από αντίστοιχα κράτη και πολλοί άλλοι επίσημοι. Στο δείπνο, ο Πρόεδρος Νίξον με τον Αντιπρόεδρο Άγκνιου τίμησαν τους 3 αστροναύτες με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Ακολούθησε μια παγκόσμια περιοδεία 38 ημερών, από τις 29 Σεπτεμβρίου έως τις 5 Νοεμβρίου 1969, που έφερε τους 3 αστροναύτες σε 22 ξένες χώρες. Στη διάρκειά της είχαν συναντήσεις με τους ηγέτες πολλών χωρών και τιμήθηκαν με πολλούς τρόπους. Επί μήνες, ο αμερικανικός και διεθνής ημερήσιος και περιοδικός τύπος έγραφαν εγκωμιαστικά σχόλια για το επίτευγμα της αποστολής του Apollo 11.
 |
| Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" της 21ης Ιουλίου 1969. |
- Παρακολουθήστε όλη την αποστολή του Apollo 11 σε πραγματικό χρόνο (συνεχώς τροφοδοτούμενα στοιχεία για κάθε λεπτό της πτήσης, όλοι οι διάλογοι του Κέντρου Ελέγχου στο Χιούστον με το πλήρωμα, φωτογραφίες κλπ σ' ένα μοναδικό ντοκούμεντο).
- Βίντεο με όλη την προσπάθεια των βατραχανθρώπων για την περισυλλογή των αστροναυτών και του σκάφους Columbia. Υποδοχή των αστροναυτών στο αεροπλανοφόρο Hornet (16:39).
- Απαντήστε στις 10 ερωτήσεις του κουίζ για την αποστολή του Apollo 11.
- Παρακολουθήστε το σύνολο των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών επαφών ανάμεσα στο πλήρωμα του Apollo 11 με το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον.
 |
| Οι 3 αστροναύτες με τις οικογένειές τους ποζάρουν γύρω από το ομοίωμα της Σελήνης τον Μάρτιο 1969. |
- Το κείμενο συνέντευξης του Νηλ Άρμστρογκ για το "NASA, JOHNSON SPACE CENTER, ORAL HISTORY PROJECT" ("ΝΑΣΑ, ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΌ ΚΕΝΤΡΟ ΤΖΟΝΣΟΝ, ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ") στις 19 Σεπτεμβρίου 2001.
- Συνέντευξη του Μάικλ Κόλινς στο abcNEWS για τα 50 χρόνια της αποστολής Apollo 11 (20 Ιουλίου 2019).
- Άλμπουμ φωτογραφιών για την αποστολή Apollo 11 από το National Geographic.
- Πρωτοσέλιδα ελληνικών και ξένων εφημερίδων για την κατάκτηση της Σελήνης (από το physicsgg.me)
