Σαν σήμερα ... σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα από το διαστημικό πρόγραμμα "Apollo" (3ο μέρος)

50 χρόνια Apollo 11.

Μπορείτε να διαβάσετε το 1ο μέρος  ΕΔΩ  
και το 2ο μέρος  ΕΔΩ.

"20 σημαντικά και … ασήμαντα γεγονότα από το διαστημικό πρόγραμμα Apollo"  (3ο μέρος)

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

13.  Το Apollo 12 ίσως βρήκε μικρόβια στο φεγγάρι … αλλά ίσως και όχι!

Όταν το Apollo 12 προσεληνώθηκε, η θέση που βρέθηκε ήταν δίπλα στο σκάφος που είχε κατέβει στο σεληνιακό έδαφος με την αποστολή του Surveyor, το 1967. Οι αστροναύτες της αποστολής θεώρησαν ως μεγάλη ευκαιρία να μελετήσουν τα αποτελέσματα του χρόνου σε αντικείμενα που είχαν αφεθεί επί της σεληνιακής επιφάνειας. Έτσι, πήραν διάφορα κομμάτια από το σκάφος Surveyor 3, μεταξύ των οποίων ήταν και μία κάμερα.

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 12.

Οι ερευνητές δεν είχαν αποστειρώσει το Surveyor 3 και όταν η κάμερα ανοίχτηκε σ' ένα καθαρό δωμάτιο πίσω στη Γη, ανακαλύφθηκε μια μικρή αποικία βακτηρίων Streptococcus mitis. Αυτά τα βακτήρια είχαν προφανώς επιβιώσει σχεδόν τρία χρόνια χωρίς θρεπτικά συστατικά, στον ψυχρό διαστημικό χώρο. Το εύρημα χαιρετίστηκε ως αξιοσημείωτη ανακάλυψη.

Ο αστροναύτης Pete Conrad της αποστολής Apollo 12,
δίπλα στο σκάφος Surveyor 3.

Όμως τα πράγματα μπορεί να μην ήταν ακριβώς έτσι. Πρόσφατα, ερευνητές θέλησαν να ξαναμελετήσουν την κάμερα από το Surveyor 3 και κατάλαβαν ότι ο αρχικός ισχυρισμός (περί μεταφοράς μικροβίων) δεν ήταν πειστικός. Συγκεκριμένα διαπίστωσαν ότι οι πρώτοι ερευνητές φορούσαν κοντομάνικα ρούχα,  πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πολύ πιθανό τα μικρόβια να μεταφέρθηκαν από αυτούς. Τελικά οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «η απόδειξη της αλήθειας σε μια τέτοια κατάσταση είναι δύσκολη, αν όχι αδύνατη».

14.  Το Apollo 15 έφερε το πρώτο τροχοφόρο στη Σελήνη.

Το Apollo 15, η τέταρτη αποστολή που μετέφερε ανθρώπους στη Σελήνη, έφερε μαζί της το πρώτο τροχοφόρο με το όνομα Lunar Rover Vehicle (LRV). Το όχημα είχε το σχήμα ενός αυτοκινήτου buggy που κινείται εύκολα στην άμμο και ζύγιζε στη Γη 208,6 χιλιόγραμμα.

Οι αστροναύτες David Scott και James Irwin έγιναν οι πρώτοι που οδήγησαν στην επιφάνεια ενός άλλου ουράνιου σώματος και το LRV που είχε μέγιστη ταχύτητα 8 μίλια την ώρα, τους επέτρεψε να ταξιδέψουν μακρύτερα από τον τόπο προσγείωσής τους, όπως δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν με άλλο αστροναύτη.

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 15.

Οι Scott και Irwin ταξίδεψαν περίπου 17 μίλια στη Σελήνη με το όχημα LRV. Αυτές οι διαδρομές τους έδωσαν τη δυνατότητα να μαζέψουν πλούσιο υλικό για επιστημονική μελέτη, από διαφορετικές περιοχές. Αυτό συνεχίστηκε και στις δύο επόμενες αποστολές, γι’ αυτό οι Apollo 15, 16 και 17 ήταν οι περισσότερο προηγμένες επιστημονικά και παραγωγικές αποστολές. Παράλληλα, ο σχεδιασμός των οχημάτων και οι εμπειρίες τους στη Σελήνη, βοήθησαν να βελτιωθεί ο σχεδιασμός παρόμοιων οχημάτων που στάλθηκαν αργότερα στον πλανήτη Άρη.

15.  Ένας αστροναύτης που περπάτησε στη σελήνη παρουσίασε αλλεργική (;) αντίδραση στην σεληνιακή σκόνη (regolith).

Η σκόνη που σκεπάζει την σεληνιακή επιφάνεια ονομάζεται regolith (ρεγόλιθος).

Από τους 12 άνδρες που περπάτησαν στη Σελήνη, ο γεωλόγος Harrison Schmitt ήταν ο μοναδικός επιστήμονας όλου του προγράμματος και μετείχε στην τελευταία αποστολή  Apollo 17. 

Η διάσημη φωτογραφία με το χνάρι του αστροναύτη (Apollo 11) που αποτυπώθηκε στην επιφανειακή σεληνιακή σκόνη. 

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Schmitt, η σεληνιακή σκόνη «μου προκάλεσε ερεθισμό στις ρινικές κοιλότητες, λίγο μετά που αφαίρεσα το κράνος μου. … η σκόνη πραγματικά πείραξε τα μάτια μου και τον λαιμό. Ήταν σαν να την γευόμουνα και να την έτρωγα.» Αστειεύτηκε λέγοντας ότι είχε «πυρετό σεληνιακής σκόνης».

Αυτό δεν εμπόδισε το πλήρωμα της αποστολής να συλλέξει 741 κομμάτια βράχων και δείγματα εδάφους, περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη αποστολή Apollo.

16.  Με τι ασχολήθηκαν οι αστροναύτες του προγράμματος Apollo μετά το τέλος της καριέρας τους στη NASA;

Η πορεία των αστροναυτών του προγράμματος Apollo μετά την αφυπηρέτησή τους από την NASA παρουσιάζει ποικιλία. Ας δούμε τις περιπτώσεις μερικών από αυτούς.

• Ο Michael Collins (μέλος του πληρώματος Apollo 11, παρέμεινε στο σκάφος διακυβέρνησης και δεν κατέβηκε στη Σελήνη) ήταν ο πρώτος διευθυντής του National Air and Space Museum (Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος).
• Ο Harrison Schmitt (μέλος του πληρώματος Apollo 17, περπάτησε στη Σελήνη) έγινε γερουσιαστής της πολιτείας του Νέου Μεξικού.

8 επιζώντες του προγράμματος Apollo, σε συνάντησή τους
στις 15 Μαρτίου 2019, στο The Explorers Club, στη Νέα Υόρκη.
Ξεχωρίζει (με το ντύσιμό του) ο Buzz Aldrin 2ος από αριστερά.
Οι υπόλοιποι: Charlie Duke (Apollo 16), Walter Cunningham 
(Apollo 7), Al Worden (Apollo 15), Rusty Schweickart
  (Apollo 9), Harrison Schmitt (Apollo 17), Michael Collins 
(Apollo 11) και Fred Haise (Apollo 13).

•  Ο James B. Irwin (μέλος του πληρώματος Apollo 15, οδηγός του πρώτου σεληνιακού οχήματος LRV) ίδρυσε μια θρησκευτική οργάνωση ευαγγελιστών.
• Ο Edgar Mitchell (μέλος του πληρώματος Apollo 14, ο 6^ος αστροναύτης που περπάτησε στη Σελήνη) ασχολήθηκε με την μελέτη παραψυχολογικών φαινομένων.
• Ο Buzz Aldrin  (μέλος του πληρώματος Apollo 11, ο δεύτερος αστροναύτης που περπάτησε στη Σελήνη) είχε αρκετά προβλήματα στην προσωπική του ζωή, τα οποία περιγράφει στις αυτοβιογραφίες του «Return to Earth», (1973) και «Magnificent Desolation» (2009). Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο δίκτυο CNN είχε δηλώσει: "Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν λάβει κάποια δημόσια αναγνώριση, οικονομικά στέκονται πολύ καλά. Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους αστροναύτες."            

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 14.

Έτσι, ο Aldrin ξεκίνησε να εργάζεται για μια αντιπροσωπεία μεταχειρισμένων αυτοκινήτων Cadillac στο Beverly Hills του Λος Άντζελες. Ο ίδιος παραδέχεται στο βιβλίο του «Magnificent Desolation» ότι δεν ήταν καλός σ’ αυτή τη δουλειά.  Γράφει: «Ήμουν ένας απαίσιος πωλητής ... Οι άνθρωποι έρχονταν στην έκθεση αναζητώντας ένα αυτοκίνητο και μόλις έπιανα κουβέντα μαζί τους, το θέμα συζήτησης αμέσως άλλαζε και από εκεί που είχαμε ξεκινήσει να συζητάμε για την άνεση και τις ευκολίες ενός καινούριου ή μεταχειρισμένου πολυτελούς αυτοκινήτου, στρεφόταν σε συζήτηση για τα ταξίδια στο διάστημα. Πέρασα περισσότερο χρόνο υπογράφοντας αυτόγραφα, παρά κάνοντας οτιδήποτε άλλο ... Στην πραγματικότητα, δεν πούλησα ούτε ένα αυτοκίνητο όλο το διάστημα που δούλεψα εκεί.»

17.  Ένα πείραμα που ξεκίνησε στην επιφάνεια της Σελήνης με την αποστολή Apollo 11, ακόμη συνεχίζεται.

Στη διάρκεια της αποστολής Apollo 11, στο πλαίσιο διεξαγωγής του πειράματος Lunar Laser Ranging Retroreflector, οι δύο αστροναύτες που βρέθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης τοποθέτησαν ένα πάνελ πλάτους 2 ποδών που αποτελείτο από 100 καθρέφτες. Σύμφωνα με το Lunar and Planetary Institute (Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο) είναι το «μοναδικό πείραμα του προγράμματος Apollo που εξακολουθεί να στέλνει δεδομένα από τη Σελήνη στη Γη».

Η συσκευή για το πείραμα Lunar Laser Ranging
Retroreflector, στην επιφάνεια της Σελήνης.

Το πείραμα λειτουργεί με την εκπομπή από τη Γη μιας ακτινοβολίας λέιζερ προς τον καθρέφτη στη Σελήνη, περιμένοντας την ανάκλαση. Είναι γνωστό ότι η ακτινοβολία λέιζερ διασκορπίζεται όπως συμβαίνει με όλες τις φωτεινές ακτινοβολίες, αλλά πολύ λιγότερο από ακτινοβολίες άλλων φωτεινών πηγών.

Στην περίπτωση του συγκεκριμένου πειράματος, η διάμετρος της ακτινοβολίας λέιζερ όταν κτυπά τη Σελήνη είναι 4,3 μίλια, ενώ όταν επιστρέφει στη Γη το πλάτος της γίνεται 12,4 μίλια.

Γνωρίζοντας πλέον ότι η Σελήνη απομακρύνεται από τη Γη κατά 1,5 ίντσες κάθε χρόνο, είμαστε σε θέση, με τη βοήθεια του πειράματος, να αποκτούμε νέες ιδέες για τη Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν.

18.  Το πρόγραμμα Apollo τελείωσε, αλλά ο άνθρωπος δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για το δορυφόρο της Γης.

Τυπικά το πρόγραμμα Apollo ολοκληρώθηκε με την επιστροφή της αποστολής του Apollo 17, στις 19 Δεκεμβρίου 1972. Όμως, η Σελήνη δεν έπαψε να είναι αντικείμενο εξερεύνησης για τον άνθρωπο.

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 17.

Η τελευταία προσπάθεια έχει γίνει από την Κίνα, η οποία έστειλε για προσεδάφιση στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού το ρομποτικό σκάφος Chang'e 4. Στις 2 Ιανουαρίου 2019, το όχημα με to όνομα Yutu ξεκίνησε την ανίχνευσή του στο εσωτερικό του σεληνιακού κρατήρα  Von Kármán, πλάτους 186 χιλιομέτρων. Το τροχοφόρο Yutu βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το σκάφος που προσεληνώθηκε, στέλνοντας για επεξεργασία τα δεδομένα που συλλέγει.

19.  Τα αναμνηστικά του Buzz Aldrin.

Για τον Buzz Aldrin, μέλος του πληρώματος του Apollo 11, δύο αναμνηστικά από το ταξίδι του στη Σελήνη είναι πολύ σημαντικά.

Το τελωνειακό έγγραφο.
«Αναχώρηση: Τόπος και Χώρα» "Moon". 

Το πρώτο ήταν ένα τελωνειακό έγγραφο που είχαν υπογράψει και τα τρία μέλη του πληρώματος (Aldrin, Armstrong, Collins) με την επιστροφή τους από την Σελήνη. Στο έγγραφο φαίνεται ο αριθμός της αποστολής "Apollo 11" και κάτω από τη θέση «Αναχώρηση: Τόπος και Χώρα» απλά σημείωσαν "Moon" ("Σελήνη"). Στο έγγραφο, για το φορτίο που μετέφεραν, είχε γραφεί: "Moon rock and Moon dust" (“Σεληνιακές πέτρες και σεληνιακή σκόνη").

Η κατάσταση εξόδων του Aldrin.

Το δεύτερο ήταν μια κατάσταση εξόδων (που είχε γίνει από τον Aldrin) με ζητούμενο προς επιστροφή από τη NASA, το ποσό $33.31. Η αιτιολογία των εξόδων αφορούσε επαγγελματικό ταξίδι που είχε γίνει από το σπίτι του Aldrin στο Χιούστον του Τέξας, στη Σελήνη, με επιστροφή! 

20.  Το πρόγραμμα Apollo και οι θεωρίες συνωμοσίας.

Οι θεωρίες συνωμοσίας για την προσεδάφιση στη Σελήνη υποστηρίζουν ότι ορισμένα ή όλα τα στοιχεία του προγράμματος Apollo, οι προσεληνώσεις των διαφόρων σεληνιακών οχημάτων, όπως και οι δραστηριότητες των Αμερικανών αστροναυτών στο έδαφος του δορυφόρου της Γης ήταν ψέματα που οργανώθηκαν από τη NASA, ενδεχομένως με τη βοήθεια και άλλων οργανισμών.

Οι πιο σημαντικές κατηγορίες κατά της NASA αφορούν τον ισχυρισμό ότι οι έξι επανδρωμένες πτήσεις (1969 - 1972) ήταν πλαστές και ότι οι 12 αστροναύτες του προγράμματος Apollo που περπάτησαν στο σεληνιακό έδαφος, ποτέ δεν πήγαν στη Σελήνη.

Διάφορες ομάδες και μεμονωμένα άτομα, ιδιαίτερα από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μετά, έχουν ισχυριστεί ότι η NASA και άλλοι, εν γνώσει τους παραπλάνησαν το κοινό να πιστέψει ότι τα ταξίδια στη Σελήνη έγιναν. Γι’ αυτό, διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες κατασκεύασαν, παραποίησαν ή κατέστρεψαν αποδεικτικά στοιχεία συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών, τηλεμετρικών ταινιών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών, ακόμη και με τη θανάτωση κάποιων βασικών μαρτύρων.

Το ρομποτικό σκάφος της NASA Lunar Reconnaissance Orbiter.

Οι συνωμοσιολόγοι, για περισσότερα από 40 χρόνια, προσπαθούν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον του κοινού, με διάφορες θεωρίες. Δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες χώρες, έδειξαν ότι μεταξύ του 6% και 20% των Αμερικανών, το 25% των Βρετανών και το 28% των Ρώσων που ερωτήθηκαν, πιστεύουν ότι οι επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη ήταν πλαστές.

Υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία τρίτων για τις σεληνιακές πτήσεις και προσεληνώσεις και έχουν διατυπωθεί λεπτομερείς αντιρρήσεις σχετικά με τους συνωμοσιολογικούς ισχυρισμούς.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 2000, οι φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας που ελήφθησαν από το Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) από τους τόπους προσεδάφισης των αποστολών του Apollo, δείχνουν τα οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την προσελήνωση, όπως  και τα ίχνη που άφησαν οι αστροναύτες.

Το 2012, δόθηκαν στη δημοσιότητα εικόνες που δείχνουν πέντε από τις έξι αμερικανικές σημαίες των αποστολών Apollo που τοποθετήθηκαν στη Σελήνη. Η μόνη που λείπει είναι αυτή του Apollo 11, η οποία είχε τοποθετηθεί στην επιφάνεια της Σελήνης, αλλά καταστράφηκε τυχαία από την εξάτμιση του πυραύλου της σεληνακάτου Eagle, που μετέφερε τον Armstrong και τον Aldrin στο διαστημόπλοιο μεταφοράς.

   "Τα πληρώματα των αποστολών Apollo" (3ο μέρος)

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

• Apollo 13,   11-17 Απριλίου 1970.  Πλήρωμα:  James Lovell Jr. (κυβερνήτης), John L. "Jack" Swigert (3 μέρες πριν την εκτόξευση αντικατέστησε τον T. Kenneth Mattingly II που είχε αρχικά επιλεγεί) (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Fred Haise Jr.(πιλότος σεληνακάτου -LM).

Το πλήρωμα του Apollo 13 μια μέρα πριν την εκτόξευση.
(Από αρ.) Fred Haise, Jack Swigert και James Lovell.

Η αποστολή, που είχε στόχο την αποστολή ανθρώπων στην σεληνιακή επιφάνεια, απέτυχε εξ' αιτίας βλάβης στο CSM. Το πλήρωμα επέστρεψε τελικά με ασφάλεια στη Γη, χρησιμοποιώντας τα συστήματα της σεληνακάτου μαζί με αυτά του CSM που παρέμεναν χρηστικά.

• Apollo 14,  31 Ιανουαρίου - 9 Φεβρουαρίου 1971.   Πλήρωμα:  Alan Shepard (κυβερνήτης), Stuart Roosa (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Edgar Mitchell (πιλότος σεληνακάτου -LM).

Το πλήρωμα του Apollo 14.
(Από αρ.) Stuart Roosa, Alan Shepard και Ed Mitchell.

Τρίτη επιτυχημένη προσσελήνωση, στον κρατήρα Fra Mauro.

• Apollo 15,  26 Ιουλίου - 7 Αυγούστου 1971.   Πλήρωμα:  David R. Scott (κυβερνήτης), Alfred M. Worden (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και James Irwin (πιλότος σεληνακάτου -LM).

Το πλήρωμα του Apollo 15.
(Από αρ.) David Scott, Alfred Worden και James Irwin.

Πρώτη από τις σεληνιακές αποστολές μεγάλης διάρκειας και πρώτη που χρησιμοποιήθηκε το σεληνιακό όχημα τύπου ρόβερ.

• Apollo 16,  16-27 Απριλίου 1972.   Πλήρωμα:  John Young (κυβερνήτης), Thomas K. Mattingly II (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Charles M. Duke Jr. (πιλότος σεληνακάτου -LM).

Το πλήρωμα του Apollo 16.
(Από αρ.) Thomas Mattingly, John Young και Charles Duke.

Δεύτερη αποστολή μεγάλης διάρκειας με χρήση σεληνιακού ρόβερ.

• Apollo 17,  7-19 Δεκεμβρίου 1972.   Πλήρωμα:  Eugene A. Cernan (κυβερνήτης), Ronald E. Evans (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Harrison H. Schmitt  (πιλότος σεληνακάτου -LM).

Το πλήρωμα του Apollo 17. (Από αρ.)
Harrison Schmitt, Ronald Evans και (καθ.) Eugene Cernan.

Η τελευταία μέχρι σήμερα αποστολή ανθρώπων στην Σελήνη.

Πηγή: mentalfloss,   ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ