Αποχαιρετώντας το 2016 με μία ... "φούσκα".

                                                             

Μετά από αρκετό διάστημα δίχως καινούρια ανάρτηση, να 'μαι πάλι εδώ, έτοιμος για τον καθιερωμένο αποχαιρετισμό του 2016. 

Αυτή την τελευταία μέρα του χρόνου, παίρνω την ευκαιρία να γράψω για ένα θέμα που συνέβη μέσα στη χρονιά και σε μένα τουλάχιστον, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Και από θέματα βέβαια, αμέτρητα. Πολιτικά γεγονότα, θάνατοι σημαντικών προσώπων, επιστημονικά επιτεύγματα, τόσα, που να μη ξέρω με ποιο ν' ασχοληθώ.

Συνήθως, η ιστορία του γραπτού αυτής της μέρας (2010, 2011, 2012, 2013, 2015) αφορά ένα θέμα που μπορεί να ξαφνιάσει τον αναγνώστη για την επιλογή. Είναι πιθανόν και φέτος να υπάρχει το ξάφνιασμα, γιατί τελικά το αντικείμενο της ανάρτησης αφορά μια "φούσκα", μια "φούσκα" που όμως έμμεσα συνδέεται με τη ζωή μου. Ίσως ν' ακούγεται βαρύγδουπο αυτό "με τη ζωή μου", όμως έτσι το νιώθω.

Αυτή η σχέση μου με τη "φούσκα" έχει ξεκινήσει από πολλά χρόνια πριν, από το 1967, όταν ήμουν στα 14. Και βέβαια θυμάμαι ότι ήταν το '67, γιατί ο ερχομός τότε της χούντας των συνταγματαρχών συνοδεύτηκε με πολλά "ωραία" επακόλουθα. 

Ένα από αυτά ήταν το κλείσιμο της εφημερίδας "ΑΘΗΝΑΪΚΗ" που διάβαζε τότε ο πατέρας μου (Πλαστηρικός, αφού ο μαύρος καβαλάρης τούς είχε σώσει στη Μ. Ασία). Κάθε μεσημέρι, εγώ ήμουν αυτός που αγόραζε την εφημερίδα, για να προλάβω να τη διαβάσω μέχρι που θα ερχόταν ο πατέρας μου σπίτι και πριν αρχίσω το διάβασμα!

Μετά το κλείσιμο της ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ, η οικογένεια έμεινε "ξεκρέμαστη" από καθημερινή εφημερίδα. Τότε ήταν που πρότεινα ν' αγοράζουμε "ΤΑ ΝΕΑ" που διάβαζε και ο θείος Παντελής! Μη έχοντας αντίρρηση ο πατέρας μου, ΤΑ ΝΕΑ μπήκαν στη ζωή της οικογένειας, άρα και στη δική μου.

Έτσι, από τότε, κάθε μέρα παλιότερα, λίγο πιο αραιά τα τελευταία χρόνια, μια "φούσκα" μ' ενημερώνει, με μορφώνει, με διασκεδάζει.

Οφείλω βέβαια να ομολογήσω, ότι ένα κομμάτι αυτής της "φούσκας" είχε ήδη μπει στη ζωή μου από νωρίτερα. Κάθε Τρίτη πρωί, πηγαίνοντας στο σχολείο, αγόραζα την "ΟΜΑΔΑ" (πολύ αργότερα ενσωματώθηκε στα ΝΕΑ), την αθλητική εφημερίδα. 

Με το πέρασμα του χρόνου, η "φούσκα" μπήκε ακόμα περισσότερο στη ζωή μου με το περιοδικό "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ", με το "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", με το "Vita", με το "ΓΑΙΟΡΑΜΑ", με το δικτυακό τόπο "in.gr", με το ραδιοφωνικό σταθμό "ΒΗΜΑ FM"...

Κι αναρωτιέμαι σήμερα - είναι όλα αυτά μια ΦΟΥΣΚΑ;

- Είναι, λέει ο πρωθυπουργός.

- Μα, θα αντιτείνει κάποιος από την κοινωνία της μη διαπλοκής, ο πρωθυπουργός αναφερόταν καθαρά στην επιχείρηση-φούσκα κι όχι στα έντυπα ή στους ανθρώπους τους, για τους οποίους λυπάται. 

Και βέβαια, λυπάται τόοοοοοσο πολύ, που η παροιμία "θέλει η που@@να να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει" αποκτά το νόημά της. 

Φούσκα λοιπόν ΑΥΤΗ η επιχείρηση, με την μεγαλύτερη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα, με μία από τις μεγαλύτερες κυριακάτικες εφημερίδες, με δημοσιογράφους διαμάντια.

Ε λοιπόν, εγώ θα επιμείνω να διαβάζω αυτή τη "φούσκα" (σχεδόν 50 χρόνια πλέον με ΤΑ ΝΕΑ), αποτελώντας "κομμάτι μιας διεφθαρμένης πολιτικής", όπως μου είπε πρόσφατα ένας "προοδευτικός" συγγενής!

Κλείνοντας τις αναρτήσεις μου για το 2016, οφείλω ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους και όλες που με παρακολουθούν.

Ακούω βήματα να σέρνονται. Σίγουρα είναι το 2016 που φεύγει. 

Ο καινούριος χρόνος 2017 πάντα έρχεται ζωηρός.

ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ  ΦΙΛΟΙ  ΜΟΥ.

Μια χρονιά φεύγει. Ας υποδεχτούμε το 2016.

Φτάνοντας πλέον το τέλος του 2015, ήρθε η ώρα για να γράψω το γεγονός της χρονιάς που για μένα ήταν το πιο εντυπωσιακό. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ, γιατί αυτό το γεγονός με αφορά κι όλας. Δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από το ταξίδι μας με τη Σοφία στις ΗΠΑ, το περασμένο καλοκαίρι.

Roche Harbor 

Ήταν Αύγουστος του '14, όταν ο Matt, μας έστειλε την πρόσκληση να μας φιλοξενήσει στο Bellingham, αφού θα μας έβγαζε και τα αεροπορικά εισιτήρια! Για μένα δεν έμπαινε θέμα, αλλά και η Σοφία δεν δυσκολεύτηκε να πει το ΝΑΙ. Μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη '14 τα εισιτήρια είχαν κλειστεί. Αυτό ήταν κάτι που με τρόμαζε, να προγραμματίσω κάτι ένα χρόνο πριν, το θεωρούσα πρόκληση στην ίδια τη ζωή! Τελικά λειτούργησε. Όλα πήγαν κατ' ευχήν. 

Mt. Baker

Κι εκεί, κατά το Γενάρη του '15 ο Matt μας ενημερώνει ότι τέλη Μαΐου θα έρθουν με τη Nina στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός ταξιδιού μελέτης "στα βήματα του Αποστόλου Παύλου". Μετά το τέλος του οργανωμένου ταξιδιού, μας ρωτούσε αν μπορούσαμε να τους φιλοξενήσουμε μερικές μέρες. Ούτε συζήτηση βέβαια, δεχτήκαμε με μεγάλη χαρά. Κι αυτό περπάτησε πολύ καλά, παρόλο ότι είχε μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Το αναφέρω ως γεγονός, γιατί η ολιγοήμερη επαφή που είχαμε στην Ελλάδα με τον Matt και τη Nina μας βοήθησε να γνωριστούμε καλύτερα και τελικά να είναι πιο εύκολη η διαμονή μας στην Αμερική. 

Ήταν τέλη Ιουλίου που ξεκινήσαμε για το Seattle, μέσω Toronto και New York. Όλα πήγαν τελικά καλά - και άμα τα βλέπεις προς τα πίσω ακόμα καλύτερα - παρόλο που οι Καναδοί έχασαν τις βαλίτσες μας και εξαιτίας αυτού χάσαμε τις 2 επόμενες πτήσεις. Ας είναι καλά η Σοφία με το eagle's eye (το μάτι του αετού) κατά τον Matt που βοήθησε να τις βρούμε!

Butcher's Gardens

Τι φιλοξενία, τι άνθρωποι, τι οικογένεια. Μέχρι τώρα έλεγα - ομολογώ μ' έναν υπερβολικό τρόπο - ότι ο Ξένιος Δίας είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και γι' αυτό είμαστε πάντα πρόθυμοι να φιλοξενήσουμε τους "πέραν του Ατλαντικού' συγγενείς τρίτης και τέταρτης γενιάς. Όμως ο Matt, η Nina, αλλά αργότερα και η Meg και ο Mark και όλοι οι άλλοι συγγενείς έδειξαν ότι ξέρουν πολύ καλά να εφαρμόζουν στην πράξη τις επιταγές της φιλοξενίας. Ποιος ξέρει, ίσως η ανατροφή από τον Έλληνα popouli (παπούλη) να είχε παίξει το ρόλο της! 

Pacific City

Τι ν' απαριθμήσω από μέρη που πήγαμε - Bellingham, Fairhaven, la Conner, Mt. Baker, Chuckanut Dr., νησιά San Juan - στην πολιτεία της Washington. Και μετά, με το αυτοκίνητο που μας έδωσε ο Matt, στη British Columbia του Καναδά - Vancouver, Victoria με τους καταπληκτικούς Butchart's Gardens. Και μετά δρόμο για το Pacific City στο Oregon, από το Porto Angeles μέσω της παραλιακής 101, που φτάνει μέχρι το Μεξικό. Εκεί στο  Pacific City ο Riley είχε νοικιάσει για μια βδομάδα δύο μεγάλα εξοχικά για το reunion, τη συγκέντρωση όλης της οικογένειας με αφορμή το ταξίδι μας. ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ, ο απέραντος ΩΚΕΑΝΟΣ στα πόδια μας. Κι όμως, κανείς να μη κολυμπάει. Μόνο σέρφινγκ κι αυτό με ολόσωμες στολές!

Pacific City

Η συνέχεια στο σπίτι της Meg, στο Newberg, έξω από το Portland. Όμως ο Mark ήθελε να μας περιποιηθεί. Ακολούθησαν το Bendt, Sunriver, Crater Lake (μια τεράστια λίμνη στο βουνό, από κατάρρευση του ηφαιστειακού κώνου) μέσα στους καπνούς από τις μεγάλες πυρκαγιές του Αυγούστου στο Όρεγκον. Και μετά πίσω στο Portland (να δούμε το εργοστάσιο γάλακτος του Έλληνα παππού, που λειτουργεί ακόμη από το '35) και στο Corvallis, στο κτήμα της οικογένειας. Να μην ξεχάσω βέβαια το τόσο φιλόξενο για αγορές(!) outlet στο Woodburn, για το οποίο η Meg είχε φροντίσει να μας ενημερώσει έγκαιρα! Βέβαια, όποιος ισχυρίζεται ακόμη ότι η Αμερική είναι φτηνή, μάλλον έχει καιρό να πάει ή η κρίση δεν τον έχει επηρεάσει. Το μόνο φτηνό ήταν η βενζίνη. Όλα τα άλλα, φαΐ, διαμονή, ένδυση, υπόδηση, εξοπλισμός από ακριβά έως πολύ ακριβά. 

Crater Lake

Pikes, Seattle

Και μετά, πάλι στην Highway 5 για το Seattle, με την Aleya, τον Joshua και τον απίθανο μικρό Joshia να μας περιμένουν. Χρειάστηκε όμως να περάσουμε ένα βράδυ στην Lakewood για να μπορέσουμε να δούμε την περίφημη γέφυρα Tacoma (που τώρα πλέον είναι διπλή). Pikes στο Seattle, τι αγορά, υπέροχη και μοναδική!  

New York

Κι εκεί στα τέλη Αυγούστου πλέον, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μιας επιστροφής όμως, που περνούσε από τη Νέα Υόρκη. Σίγουρα δεν φτάνουν τρεις μέρες γι αυτή την πόλη. Τι πόλη! Η ΠΌΛΗ. Και η Σοφία να μ' έχει ζαλίσει μήνες πριν - τι την ήθελες τη Νέα Υόρκη; Ευτυχώς, τώρα δηλώνει - θα έμενα στη Νέα Υόρκη! Μετά από ένα μήνα στα βορειοδυτικά με όλα να λειτουργούν "political correct", εδώ ξαναείδαμε ανθρώπους να περνούν με κόκκινο! Και το ξενοδοχείο, άνοιγες την πόρτα κι έβγαινες στην Times Square! Η αίσθηση του déjà vue πολύ έντονη. 5η και 6η λεωφόρος, Ροκφέλερ Σέντερ, Βιβλιοθήκη, 42η οδός, Chinatown, μετρό, Καθεδρικός Αγ. Πατρικίου, λεωφόρος Μπρόντγουεϊ, Μητροπολιτικό Μουσείο, Σέντραλ Παρκ, Tribecca, Bryant Park, Wall street. Τι να δεις και τι ν' αφήσεις! 

Times Square

Η επιστροφή μέσω Μονάχου με τη Λουφτχάνσα. Η πτήση εξαιρετική, η Σοφία ενθουσιασμένη. 
Να έχουμε την υγεία μας και το 2016 που έρχεται, ας μας στερήσει λιγότερους πολύτιμους ανθρώπους μας.

ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ  ΦΙΛΟΙ  ΜΟΥ.

Το πανηγύρι της Φυσικής (και όχι μόνο) σε μια βδομάδα στην Αθήνα.

Σε μια βδομάδα, από τις 30 Μαρτίου μέχρι τις 6 Απριλίου 2014, η Ελλάδα θα έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσει στην Αθήνα τη μεγαλύτερη ετήσια πανευρωπαϊκή μαθητική συνάντηση με αντικείμενο τον πειραματικό διαγωνισμό των συμμετεχόντων στη Φυσική, Χημεία και Βιολογία. 

25 ευρωπαϊκές χώρες με 50 τριμελείς μαθητικές ομάδες (2 από κάθε χώρα) και περίπου 100 συνοδούς καθηγητές θα φιλοξενηθούν από τη χώρα μας για μια βδομάδα, σε μια οργάνωση που έχει αναλάβει η Πανελλήνια Ένωση Υπευθύνων Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών (ΠΑΝΕΚΦΕ). Η οργάνωση αφορά το 12ο διαγωνισμό της European Union Science Olympiad (EUSO). 

Η χώρα μας συμμετέχει με δύο ομάδες από τα σχολεία "Σχολή Μωραΐτη" και "3ο ΓΕ.Λ. Σερρών".

Αξίζει να σημειώσω την ισοβαθμία του "Λυκείου Μολάων" με τη "Σχολή Μωραΐτη" στην τελική διαδικασία επιλογής στην Αθήνα.

Οι μαθητές, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, θ' απασχοληθούν με το καθαρά εργαστηριακό μέρος του διαγωνισμού δύο μέρες, την Τρίτη 1 Απριλίου και την Πέμπτη 3 Απριλίου (πρωί - απόγευμα).

Η διαδικασία του διαγωνισμού θα διεξαχθεί στα δύο μεγάλα εργαστήρια Χημείας της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ (Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου).

Η τελική τελετή απονομής των βραβείων θα γίνει το Σάββατο 5 Απριλίου στην αίθουσα τελετών του ΕΜΠ. 

Οι μαθητές, εκτός από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα του διαγωνισμού, θα έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σ' ένα πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων που έχει επιμεληθεί η οργανωτική επιτροπή με πολύ προσοχή.

Μπορείτε να δείτε και να κατεβάσετε το πρόγραμμα όλων των δραστηριοτήτων από  ΕΔΩ.

Η επίσημη ιστοσελίδα της EUSO 2014 βρίσκεται στη διεύθυνση  http://www.euso2014.eu/ .

Μπορείτε να βρείτε τη EUSO 2014 και στο facebook στη διεύθυνση  https://www.facebook.com/euso2014 .

Εύχομαι στις ελληνικές ομάδες ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ σ' αυτή την εμπειρία τους.

Μια καινούρια χρονιά έρχεται ... το 2014.

Μια καινούρια χρονιά λοιπόν ξεπροβάλλει και το όνομα αυτής 2014! 

Κι εγώ εδώ, μπροστά στο πληκτρολόγιο, έτοιμος να γράψω γι' αυτό που μου "χτύπησε" πιο πολύ στο μάτι(!), αλλά και στο μυαλό, τη χρονιά που φεύγει. Νομίζω, θα ξαφνιάσω όποιον(α) διαβάσει αυτό το κείμενο. Ήδη, μπορώ ν' αφουγκραστώ τις σκέψεις σας. Μα, δεν θεωρείς σημαντική την ανεργία, την δολοφονία, την κοινωνική εξαθλίωση, τη φορολογία, την ..., τον ... . Προφανώς και είναι σημαντικά, αλλά τ' αφήνω για τις δημοσκοπήσεις, τις στατιστικές και τις συζητήσεις.  
Θα σταθώ και θ' ασχοληθώ όμως με τον Μύρωνα Μιχαηλίδη και το έργο που στήνει τρία χρόνια τώρα περίπου, στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), ως καλλιτεχνικός διευθυντής της. Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι ούτε βέβαια γνωρίζω τον άνθρωπο, ούτε είμαι φαν της όπερας και της ΕΛΣ. Τι μ' έκανε όμως να κάνω αυτή την επιλογή; 
Παρακολουθώ καθημερινά την καλλιτεχνική κίνηση στην Αθήνα μέσα από τις σελίδες των ΝΕΩΝ. Εκεί διάβαζα τα τελευταία χρόνια για τα σοβαρά οικονομικά, εργασιακά και καλλιτεχνικά προβλήματα της ΕΛΣ. Εκεί ήταν επίσης που διάβασα για πρώτη φορά συνέντευξη του, άγνωστου σε μένα, Μύρωνα Μιχαηλίδη, όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της ΕΛΣ. Τότε, μου έκανε εντύπωση η "ήρεμη δύναμη", η "σιγουριά" που ανάβλυζαν μέσα από το κείμενο της συνέντευξης. Ακολούθησαν τα happenings της ΕΛΣ στο μετρό του Συντάγματος, στη Βαρβάκειο αγορά, στο λιμάνι του Πειραιά, με τα ανοιχτά λεωφορεία και τόσα άλλα. Τώρα τελευταία έτυχε να δω τον Μύρωνα Μιχαηλίδη σε τηλεοπτική συνέντευξή του στους Λάμπη Ταγματάρχη και Ανδρέα Ρουμελιώτη. Τα χαρακτηριστικά που είχα εντοπίσει από εκείνη την πρώτη "επαφή", τώρα θα έλεγα αναδεικνύονταν πιο καθαρά και γλαφυρά. Το μέγεθος της δουλειάς του όμως φαίνεται μέσα από τις γραμμές της συνέντευξης που έδωσε τώρα τελευταία στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Τα σημαντικά προβλήματα της ΕΛΣ δείχνουν να ανήκουν στο παρελθόν, ενώ ο πενταετής σχεδιασμός των προσεχών καλλιτεχνικών αναζητήσεων του πρώτου οργανισμού όπερας της χώρας, μόνο ως θετικό γεγονός μπορεί να καταγραφεί.
Στο "δια ταύτα". Γιατί λοιπόν αυτή η επιλογή;
Για μένα είναι απλή η εξήγηση. Νομίζω ότι δεν μας αρμόζει η "μιζέρια". Όμως αυτή είναι που φαίνεται να κυριαρχεί τα τελευταία δύσκολα χρόνια. "Μιζέρια" που δεν περιορίζεται μόνο σε κουβέντες, αλλά εκτιμώ ότι μπλοκάρει σε σημαντικό βαθμό το μυαλό να γεννήσει καινούρια πράγματα. Έτσι, νομίζω ότι κάθε πράξη που υλοποιεί ιδέες που φέρνουν το καινούριο, που αντικαθιστά το σάπιο και ξεπερασμένο, είναι αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα. Το έργο που γίνεται σήμερα στην ΕΛΣ δείχνει το δρόμο της δημιουργίας. Προφανώς, μιας και αυτό το έργο δεν γινόταν πριν, μου δίνει να καταλάβω ότι ο νέος επικεφαλής της ΕΛΣ κατάφερε να αλλάξει πράγματα, αλλά και να εμπνεύσει τους εργαζόμενους σ' αυτήν τη νέα πορεία, μιας και χωρίς τον επαγγελματισμό και την αγάπη των εργαζομένων γι' αυτό που κάνουν, τίποτα από τα παραπάνω θα ήταν εφικτό.
Να λοιπόν, εδώ στο τέλος του 2013, επιλέγω και ψηφίζω το δρόμο που δείχνει σε όλους μας ο Μύρων Μιχαηλίδης και οι συνεργάτες του. Και ας είμαστε καλά, του χρόνου πάλι.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους και όλες.    

Μερικές διευθύνσεις που έχουν σχέση με τις δραστηριότητες της ΕΛΣ:

στο Σύνταγμα              
http://www.youtube.com/watch?v=9ezbxur7NgI
στη Βαρβάκειο                
http://www.lifo.gr/team/ekei/33466
πρόγραμμα για σχολεία      
http://www.nationalopera.gr/gr/opera-sta-sholeia/
διαδικτυακή ακρόαση όπερας     
http://www.nationalopera.gr/gr/deite-akouste/
ανάρτηση στο in.gr             
http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231269581

Μια καινούρια χρονιά ξεκινά...

Μπορεί το κάθε καινούριο έτος να ξεκινά την 1η Ιανουαρίου, όμως για την εκπαίδευση στη χώρα μας η έναρξη γίνεται κάθε Σεπτέμβριο. Να 'μαστε λοιπόν εδώ, στην αφετηρία αυτής της χρονιάς, έτοιμοι για τη συνέχεια. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Εκδήλωση τιμής για τον Φυσικό Γεώργιο Βρέτταρο στο 1ο ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου.

    Σήμερα, Πέμπτη 25 Απριλίου 2013, στο αμφιθέατρο του 1ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε ανθρώπους της εκπαίδευσης, που ήρθαν να τιμήσουν έναν άξιο και ανιδιοτελή εκπαιδευτικό, τον Φυσικό Γεώργιο Βρέτταρο, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς από την ζωή, το 1985. 
    Ο Γ. Βρέτταρος υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα στο σχολείο μας (τότε 1ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου), το 1976-77. Το μεγαλύτερο μέρος της εκπαιδευτικής σταδιοδρομίας του στην Ελλάδα το πέρασε στο Κέντρο Εποπτικών Μέσων Διδασκαλίας (Κ.Ε.Μ.Δ.) του Υπουργείου Παιδείας. Εκεί τον γνώρισαν οι περισσότεροι συνάδελφοι, καθηγητές και δάσκαλοι, ως επιμορφωτή τους στην πειραματική διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών.   

   Εκεί τον γνώρισε το 1973 ο Φυσικός Κων/νος Κολόκας, καλεσμένος σήμερα στην εκδήλωσή μας να μιλήσει γι' αυτόν. Μόνο που ο κ. Κολόκας επιπλέον συνυπηρέτησε μαζί του στο 1ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου, οπότε είχε την ευκαιρία να μας μιλήσει, όχι μόνον για την εκπαιδευτική του δραστηριότητα, αλλά και για τον Γ. Βρέτταρο, ως άνθρωπο. 

   Όλα αυτά έγιναν παρουσία των παιδιών του Γ. Βρέτταρου, Ιωάννη και Αθανασίας, με αφορμή το στήσιμο στον ισόγειο χώρο του σχολείου μιας μόνιμης έκθεσης παλαιών οργάνων και συσκευών των Φυσικών Επιστημών που υπήρχαν στο σχολείο μας.

    Ο σύλλογος διδασκόντων του 1ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου αποφάσισε να αφιερώσει την έκθεση στη μνήμη του Γ. Βρέτταρου με την παρακάτω ανακοίνωση. 

Ο σύλλογος διδασκόντων του 1^ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου αφιερώνει την Έκθεση παλαιών οργάνων Φυσικών Επιστημών του σχολείου μας, στο 

Γεώργιο  Βρέτταρο,    Γυμνασιάρχη  

καθηγητή Φυσικής στο 1^ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου την περίοδο 1976 - 77, ως ένδειξη τιμής για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο χώρο της Εκπαίδευσης.   
                       
      Ακόμη σήμερα, με αφορμή τη λήξη των συναντήσεων στα "Πειραματικά Απογεύματα", δώσαμε στα παιδιά της Α' Λυκείου που συμμετείχαν σ' αυτά τα αναμνηστικά διπλώματά τους.
Η εκδήλωση έκλεισε με την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του καλεσμένου μας κ. Γ. Βεκίνη, ερευνητή στο Ινστιτούτο Προηγμένων Υλικών, Φυσικοχημικών Διεργασιών, Νανοτεχνολογίας και Μικροσυστημάτων στο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε.  ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ με θέμα το ερευνητικό έργο στο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ.
Στην παρακάτω διεύθυνση υπάρχει αναρτημένη η παρουσίαση του κ. Βεκίνη.
http://eclass.sch.gr/modules/document/file.php/EL348213/NCSRD-Presentation-general-gr-short.ppt
Ελπίζω τέτοιες θετικές ενέργειες να εμφανίζονται συχνά στα σχολεία μας.

Ένας(;) χρόνος έφυγε.

Είναι ο τρίτος χρόνος πλέον, που στο τέλος του αποφασίζω να γράψω ένα σχόλιο για εκείνο το θέμα που συνέβη στη διάρκεια της χρονιάς και μου έκανε τόσο εντύπωση, ώστε να αποφασίσω να το μοιραστώ δημόσια. 

Βέβαια, το 2012 μου φάνηκε σαν να μην ήταν μόνο "ένας χρόνος". Συνέβησαν πράματα και θάματα, στην Ελλάδα και αλλού. Έτσι, στο ερώτημα "ποιο είναι το θέμα;", η απάντηση σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι μοναδικής κατεύθυνσης.

Όμως, για μένα τελικά η απάντηση και εύκολη φάνηκε, αλλά και από την στιγμή που συνέβη το γεγονός, μου καρφώθηκε ότι αυτό θα ήταν ΤΟ ΘΕΜΑ.   

Ήταν τέλη Ιουλίου νομίζω, εγώ στο Ναύπλιο για διακοπές και μισοακούω στο ράδιο για κάποιες δηλώσεις που είχε κάνει ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης (τέως υπουργός και πρόσφατα τότε, τέως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ), ότι το ΔΝΤ γνώριζε εξαρχής, πως το πρόγραμμα που εφαρμοζόταν στην Ελλάδα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί, καθώς το Ταμείο δεν είχε κανένα παρόμοιο επιτυχημένο παράδειγμα. 
Μου έκανε εντύπωση. Δεν το έλεγε ο οποιοσδήποτε. Ο κ. Ρουμελιώτης ήταν γνώστης καταστάσεων, έμπειρος στα οικονομικά και μέσα στα πράγματα. Έψαξα να βρω την πλήρη δήλωση. Προερχόταν από συνέντευξη που είχε δώσει τότε στους New York Times και συγκεκριμένα έλεγε: 
"Ξέραμε στο Ταμείο από πολύ νωρίς ότι αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί επειδή δεν είχαμε κανένα, μα κανένα, επιτυχημένο παράδειγμα. Επειδή η Ελλάδα είναι στην Ευρωζώνη, το κράτος δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά του για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του, όπως κάνουν άλλες χώρες στις οποίες έχει παρέμβει το ΔΝΤ και όπως σχεδόν πάντα τις ενθαρρύνουν να κάνουν. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Ρουμελιώτη, η τρόικα υποτίμησε την αρνητική επίδραση που θα είχε το φάρμακο της στην ελληνική οικονομία. Όπως είπε: " Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η τρόικα για να ασκήσει κριτική στην Ελλάδα-αγνοώντας πλήρως τα δικά της λάθη-είναι ότι η βαθιά ύφεση είναι αποτέλεσμα της μη εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών" (ΕΘΝΟΣ 26/7/2012).
Ακολούθησαν πολλά επεισόδια στο σήριαλ "δηλώσεις Ρουμελιώτη". Βέβαια όπως λέμε, "μετά τον Μωάμεθ, όλοι προφήτες"!
Το σίγουρο για μένα σήμερα, 5 περίπου μήνες μετά, είναι ότι εξακολουθώ να θεωρώ αυτές τις δηλώσεις συγκλονιστικές, γιατί αισθάνομαι ότι κουβαλούν μια αφοπλιστική ειλικρίνεια που καμιά απαντητική δήλωση δεν μπόρεσε να σκιάσει.
Μ' αυτά και μ' αυτά λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε το 2013 μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Μου άρεσε...

"Μπορεί να σου πάρουν τα πάντα· τα υπάρχοντά σου, τα καλύτερά σου χρόνια, όλες σου τις χαρές και όλες τις ανταμοιβές που αξίζεις, μέχρι και το τελευταίο σου πουκάμισο- αυτό όμως που δεν μπορεί κανείς να σου πάρει είναι τα όνειρά σου με τα οποία μπορείς να ξαναφτιάξεις τον κόσμο που σου στέρησαν".

Έτσι τελειώνει το τελευταίο διάβασμά μου με τίτλο "Τρομοκρατικό χτύπημα" γραμμένο από  τον Γιασμίνα Χάντρα, στις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.

Χιλιοειπωμένο με διάφορους τρόπους, αλλά μου άρεσε πάλι! Σε κάνει να ελπίζεις. Και χρειαζόμαστε την ΕΛΠΙΔΑ!

Ισορροπώντας...

 Κυπαρίσσι

Κυριακή πρωί σήμερα, ανοίγω το ιστολόγιο να γράψω κάτι, πριν πάω για μπάνιο. Στο Ναύπλιο πλέον. Από χθες το βράδι. Ανοίγω το ιστολόγιο σχεδόν κάθε μέρα. Έχει στοιχειώσει. Η τελευταία ανάρτηση κολλημένη στην ίδια ημερομηνία, 18 Ιουνίου, για τη Sally Ride. Θα μπορούμε άραγε να γράφουμε κάποτε μόνο με τη σκέψη; Αν συνέβαινε αυτό, τα κείμενα θα έμοιαζαν με το "on the road" (στο δρόμο) του Κέρουακ!
Δεν έχω κάτσει πολύ αυτό το μήνα. Το να μη κάθεσαι, δεν σημαίνει βέβαια ότι κουράζεσαι. Θα ήμουν πολύ μεμψίμοιρος αν ισχυριζόμουνα κάτι τέτοιο.
Το Κυπαρίσσι με υποδέχτηκε για το "ετήσιο προσκύνημα" και την "επίσημη έναρξη" της καλοκαιρινής ραστώνης. Η καλοκαιρινή παρέα παρούσα. Τα 105 άλογα γνωρίζουν πλέον καλά το δρόμο. Μακρύς, αλλά όμορφος. Τα δωμάτια της κ. Μαρίας στην ATALANTI ( http://www.atalantiapartments.gr/ ) πάντα περιποιημένα και καθαρά. Η Μαριάννα και ο Δημήτρης πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν. Ο αέρας δεν μας απογοήτευσε, βρέθηκε η λύση. Τα μπαρμπούνια του Φίλιππου φρεσκότατα, οι γκόγκες επίσης.
Πόσο μακριά μπορεί να είναι το Κυπαρίσσι από τις πηγές του ποταμού Αγγίτη (σπήλαιο Μααρά)          (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%AE%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B7) στη Δράμα ή το σπήλαιο της Αλιστράτης  (http://www.alistraticave.gr/) στις Σέρρες; Αν το κάνεις κέφι, μια ανάσα δρόμος! Οι εικόνες μέσα στα σπήλαια και το περιβάλλον στις πηγές του Αγγίτη καταπληκτικά.
Κάπου μέσα σ' αυτά ήρθε και το 13σέλιδο κείμενο του Ανδρέα για το "πεδίο Higgs" (http://users.sch.gr/kassetas/xBoson%20Higgs.htm)! Ανδρέα μου πολύ κατατοπιστικό και αναλυτικό. Μπράβο και για το κουράγιο σου.
Κι εγώ; Αποτοξίνωση. Έχω αυτή την πολυτέλεια και την απολαμβάνω χωρίς ενοχές. Αλλά το μυαλό δεν σταματάει να θέλει να κάνει κάτι. Έτσι θα περάσουν φαντάζομαι οι μέρες.
Ισορροπώντας ανάμεσα στα μπάνια και στις ιδέες για νέα πράγματα. Καλό καλοκαίρι. 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ για το ερώτημα Γ4.

της Ελένης Ζούνη

Τέλος καλό, όλα καλά. 

Η απόφαση της ΚΕΕ να επανέλθει η βαθμολόγηση του ερωτήματος Γ4 της Φυσικής Κατεύθυνσης στην αρχική μορφή της, μόνο ως θετική ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί.

Ευτυχώς, μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ΛΟΓΙΚΗ δεν έχει χαθεί από το μυαλό όλων των ανθρώπων αυτού του τόπου. Συγχαρητήρια.

Γιατί δεν πρέπει να ακυρωθεί το (περίφημο πλέον) ερώτημα Γ4 της πανελλαδικής εξέτασης στη Φυσική Κατεύθυνσης.

Όποιος παρακολουθεί ποδόσφαιρο και όχι μόνο, γνωρίζει ότι σε κάποιες περιπτώσεις που ο διαιτητής κάνει ένα σφάλμα π.χ. δεν δίνει ένα πέναλτι, προσπαθεί να "επανορθώσει" κάνοντας δεύτερο σφάλμα δίνοντας ένα "πέτσινο" πέναλτι υπέρ του αδικημένου ή μη δίνοντας κανονικό πέναλτι κατά του αδικημένου. Από όσο μπορώ να θυμηθώ, σε καμιά περίπτωση δεν ειπώθηκε "μπράβο" στο διαιτητή για παρόμοιες πρωτοβουλίες. Αντίθετα, από εκεί που πιθανόν το θέμα θα κουβεντιαζόταν μόνο ανάμεσα στους οπαδούς της μιας ομάδας, στη συνέχεια μπορεί να κατέληγε να κουβεντιάζεται σε όλα τα καφενεία και από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο.

Έτσι τελικά έγινε και με τη Φυσική της Κατεύθυνσης. Πλέον και οι γιαγιάδες με άνοια που τα εγγόνια τους δίνουν εξετάσεις, το κουβεντιάζουν. Και όχι μόνο το κουβεντιάζουν, αλλά ψάχνουν να μάθουν τι σημαίνουν τα αρχικά  ΚΕΕ  ή  ΕΕΦ!

Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας. 

 Η  ΑΚΥΡΩΣΗ του ερωτήματος Γ4 είναι ΛΑΘΟΣ.

• Η ακύρωση του ερωτήματος Γ4 θα είχε νόημα, αν δεν μπορούσε να βρεθεί λύση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Όμως λύση ΥΠΑΡΧΕΙ και είναι αυτή που δίνουν η ΕΕΦ (Ένωση Ελλήνων Φυσικών), που ανακίνησε το θέμα, η ΚΕΕ (Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων), που αποφάσισε (;) την ακύρωση του θέματος, οι καθηγητές-βαθμολογητές των βαθμολογικών κέντρων που αντιδρούν ομόφωνα στην απόφαση, οι καθηγητές-φροντιστές και πάντως όχι η γιαγιά με την άνοια.
• Η διατύπωση πραγματικά ήταν ελλιπής. Αν όμως ακυρώνονταν ερωτήματα λόγω ελλιπούς διατύπωσης, θα έπρεπε σχεδόν κάθε χρόνο να συμβαίνουν ακυρώσεις.
• Είμαι σίγουρος, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που απάντησαν ικανοποιητικά στο ερώτημα Γ4 έχουν δώσει την αναμενόμενη απάντηση. Αν δεν έχουν απαντήσει στο σύνολο ή μέρος της ερώτησης, θα οφείλεται αποκλειστικά στο βαθμό δυσκολίας της. Βέβαια, κανείς δεν εμποδίζει τον βαθμολογητή να μελετήσει και να δεχτεί ως ΣΩΣΤΗ κάθε άλλη προτεινόμενη λύση, που είναι αιτιολογημένη. Αυτοί που αξιολογούν είναι έμπειροι καθηγητές και όχι προγραμματισμένες μηχανές. 
• Την Παρασκευή το πρωί και περίπου μέχρι τις 3 - 3.30 το μεσημέρι εξετάστηκαν μερικές χιλιάδες μαθητές που ανήκουν στην κατηγορία των Φ.Α., παράλληλα με τους υπόλοιπους που εξετάστηκαν γραπτά. Προφανώς, ένα μεγάλο μέρος αυτών αφιέρωσε λιγότερο ή περισσότερο χρόνο για να απαντήσει στο ερώτημα Γ4. Χρόνο που σίγουρα στέρησε από άλλα ερωτήματα. 
• Σκεφτείτε τους μαθητές(-τριες) που απάντησαν ΣΩΣΤΑ το Γ4, αλλά έκαναν λάθος(-η) ή δεν απάντησαν καθόλου τα Γ3, Γ2 (υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις). Θα τιμωρηθούν ΑΔΙΚΑ. Και βέβαια, η οριστικοποίηση της τιμωρίας θα γίνει από τον βαθμολογητή, ενώ θα βλέπει στο γραπτό που έχει μπροστά του την πραγματική  εικόνα.     
• Και τι θα γίνει με τους βαθμούς των Φ.Α.; Προφανώς θα κληθούν οι βαθμολογητές κάθε επιτροπής  να σβήσουν και να ξαναγράψουν τους βαθμούς του Γ θέματος επιμερίζοντας αναλογικά τις μονάδες του Γ4 στα υπόλοιπα ερωτήματα, πάντα κατά το μέρος που έχει απαντηθεί ένα ερώτημα. Από πίσω, θα έρθει και ο πρόεδρος κάθε βαθμολογικού κέντρου να σφραγίσει για την επικύρωση και την καλή εκτέλεση!

   Μετά από όσα ανέφερα, είμαι πεισμένος ότι Η  ΛΥΣΗ  ΕΙΝΑΙ  ΜΙΑ.

Να γίνει επαναφορά της αρχικής μοριοδότησης στα ερωτήματα του θέματος Γ.

Συνάδελφοι της ΚΕΕ, πάρτε αυτή την απόφαση και να είστε σίγουροι ότι είναι η περισσότερο ΔΙΚΑΙΗ  ΑΠΟΦΑΣΗ  για τους μαθητές(τριες).

Εκδήλωση για τα 25+1 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ.

Ο διευθυντής του 1ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου
κ. Χ. Παπαλουκάς ανοίγει την εκδήλωση.

 Γιατί, 25+1 χρόνια; Την ερμηνεία του τίτλου μάς την έδωσε ο επίσημος προσκεκλημένος - ομιλητής της εκδήλωσης κ. Θεόδωρος Μερτζιμέκης (PhD), επ. καθηγητής στο Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας (http://mertzimekis.gr/home/).    

25+1 = 26 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ και 1 χρόνο μετά από το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Άποψη του αμφιθεάτρου του 1ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου
πριν την έναρξη της εκδήλωσης.

Στο σχολείο μας υπήρξε η ιδέα να κάνουμε μια εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 26 χρόνων από το τραγικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, στις 26 Απριλίου 1986, της τότε Ε.Σ.Σ.Δ. και σήμερα Ουκρανίας. Η εκδήλωση προγραμματίστηκε για τις 26 Απριλίου 2012, ακριβώς 26 χρόνια μετά.

Έτσι, στις 12 το μεσημέρι, το αμφιθέατρο του 1ου Γεν. Λυκείου Χαλανδρίου αποδείχτηκε μικρό για να χωρέσει τους μαθητές της Β', Γ' τάξης του σχολείου μας, αλλά και τους φιλοξενούμενους καθηγητές και μαθητές γειτονικών σχολείων.

Στην αρχή της εκδήλωσης προβλήθηκε ένα δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ, παραγωγής του Discovery Channel.

Ο φυσικός του 1ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου
κ. Μ. Παναγιωτόπουλος εισηγείται την εκδήλωση.

Ακολούθησε η ομιλία του κ. Μερτζιμέκη, στην οποία εξήγησε αναλυτικά τι συνέβη στο Τσερνόμπιλ και γιατί συνέβη το ατύχημα. Παράλληλα, επέμεινε στην εξήγηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων αυτού του ατυχήματος και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που μπήκαν κυρίως από τους μαθητές.

Παρακάτω φαίνονται

•  η διεύθυνση που είναι αναρτημένο το video που προβλήθηκε

      https://dl.dropbox.com/u/74817406/chernobyl_0001.wmv

•  η διεύθυνση στο you tube που είναι αναρτημένο το πρωτότυπο video σε πλήρη μορφή

      http://www.youtube.com/watch?v=X4mGr0r8kiM

Ο επίκουρος καθηγητής στο Φυσικό τμήμα
του ΕΚΠΑ κ. Θ. Μερτζιμέκης κατά τη διάρκεια
της ομιλίας του.

•  η διεύθυνση που είναι αναρτημένη η παρουσίαση του κ. Μερτζιμέκη

      http://www.slideshare.net/alipasas/251-12700861
 

Οι μαθητές και οι μαθήτριες πριν την έναρξη της εκδήλωσης.

Ευχές για το Πάσχα.

 

Στους μαθητές μου, στους συναδέλφους και σε όλους τους φίλους που παρακολουθούν τις αναρτήσεις του blog εύχομαι να περάσετε όμορφα τις ημέρες του ΠΑΣΧΑ, κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα, με σύμμαχο την όρεξη για ΖΩΗ.

Το χρέος.

Ήταν ακριβώς πριν δύο εβδομάδες, όταν διάβασα σε εσωτερική σελίδα στην "Ελευθεροτυπία" τον τίτλο "Χρέος, το φάρμακο για την κρίση του χρέους".

Ομολογώ, ότι δεν κατάλαβα με την πρώτη ματιά τι σήμαινε η φράση.
Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, είδα ότι επρόκειτο για μια συνέντευξη του καθηγητή Βιοφαρμακευτικής-Φαρμακοκινητικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Π. Μαχαίρα στο δημοσιογράφο Γ. Κιούση, με αφορμή τη βράβευσή του καθηγητή από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας για το 2011.

Μόνο όταν διάβασα τις πρώτες γραμμές της εισαγωγής, κατάλαβα.

"Χρέος. Αυτό θα απαντούσα μονολεκτικά στην ερώτηση εάν υπάρχει φάρμακο για τη σημερινή κρίση, οικονομική ή κοινωνική. Όλοι μας, ανεξαίρετα όλοι μας, θα πρέπει να αναβαπτισθούμε στην έννοια του "χρέους-καθήκοντος". Γενικότερα αποδίδω τη θλιβερή μας κατάσταση στο συνεχή εξευτελισμό κάθε έννοιας χρέους-καθήκοντος σε όλες τις λειτουργίες του δημόσιου βίου, που βασίζονται τόσο σε άγραφους όσο και σε γραπτούς νόμους". (Ελευθεροτυπία, Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011) (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/12/2011&id=332564)

Οφείλω να πω ότι αυτή η τόσο μικρή λέξη "χρέος" με συγκλόνισε. Ευχαριστώ τον κ. Μαχαίρα, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να θυμηθώ, ότι αυτή η λέξη έχει και μια άλλη σημασία, το ΚΑΘΗΚΟΝ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους και όλες. Ας προσπαθήσουμε ν' αρπάξουμε μέσα στο 2012 λίγες παραπάνω ευτυχισμένες στιγμές από αυτές που σίγουρα εμφανίζονται μπροστά μας ή μπορεί να περνάνε από δίπλα μας. Μας χρειάζονται και για την εκπλήρωση του ΧΡΕΟΥΣ μας!

Διαγωνισμός EUSO

Για μια ακόμη χρονιά, 4η νομίζω στη σειρά, το 1ο Λύκειο Χαλανδρίου συμμετέχει στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό Φυσικών Επιστημών της European Union Science Olympiad (EUSO), που οργανώνεται από τον ΠΑΝΕΚΦΕ. Όπως γίνεται πάντα, προηγείται ο τοπικός διαγωνισμός που γίνεται σήμερα στο Ε.Κ.Φ.Ε. Χαλανδρίου για το σύνολο των σχολείων της Β' Δ.Δ.Ε. Αθήνας και θα ακολουθήσει ο πανελλαδικός διαγωνισμός στις 21 Ιανουαρίου 2012, που θα διεξαχθεί στο Ε.Κ.Φ.Ε. Ν. Φιλαδέλφειας.

Κάθε σχολείο συμμετέχει με μια τριμελή μαθητική ομάδα ηλικίας που αντιστοιχεί στη Β' Λυκείου.Η ομάδα του 1ου Λυκείου Χαλανδρίου φέτος αποτελείται από

τον Γιώργο Κουρέα

την Νέλη Τίκα και

τον Αλέξανδρο Χατζηπανταζή,

τρία εκλεκτά παιδιά που πρόσφεραν πολλές από τις ελάχιστες ελεύθερες ώρες που διαθέτουν, για την προετοιμασία τους στο σχολείο από τη Βιολόγο κ. Βίβιαν Σαραντίδου, το Χημικό κ. Γαβριήλ Χατζημιχαήλ και τον Φυσικό κ. Μερκούρη Παναγιωτόπουλο.

Πέρα από οποιοδήποτε αποτέλεσμα και επίδοση σ' αυτό το διαγωνισμό, είμαι σίγουρος ότι στα τρία παιδιά θα μείνει η γλυκιά γεύση της συμμετοχής σε μια διαδικασία που είναι ασφαλώς ΜΟΝΑΔΙΚΗ.

Καλή επιτυχία παιδιά.

...και στο e-τάξη.

Τώρα τελευταία ανακάλυψα κάτι καινούριο. Δηλαδή, για μένα καινούριο, γιατί αυτό υπάρχει αρκετό καιρό εκεί, στον αέρα του διαδικτύου. Είναι σίγουρο ότι "εκεί έξω", όπως συνηθίζω να λέω, κυκλοφορούν πολλά ενδιαφέροντα και προπάντων χρήσιμα εργαλεία για τη δουλειά μας ως εκπαιδευτικοί.

Νομίζω, ότι οι υποδομές του υπουργείου Παιδείας στον τομέα των νέων τεχνολογιών και τη χρήση τους στην καθημερινή πρακτική, βελτιώνονται. Απλά, είναι τόσο πλούσια αυτή η ροή πληροφοριών, που πρέπει να διαθέσουμε αρκετό χρόνο μόνο για να ξεχωρίσουμε αυτά που μας ταιριάζουν και μπορούν να παίξουν ένα ρόλο στην καθημερινή δουλειά μας, κατά την κρίση μας και σύμφωνα με τη φιλοσοφία που κουβαλάμε.

Έτσι, ανακάλυψα την πλατφόρμα "η-τάξη" του sch.gr και νομίζω ότι μου ταιριάζει.

Δοκιμαστικά έχω κάνει κάποιες αναρτήσεις εκεί για να δω πως λειτουργεί.

Πληροφοριακά να πω, ότι πρακτικά αυτός που ανοίγει καταρχήν λογαριασμό είναι η σχολική μονάδα και μέσω αυτής ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να κάνει τις αναρτήσεις του υλικού του.

Σιγά - σιγά θα αρχίσω να αναρτώ όλο το υλικό μου σ' αυτό το χώρο και οι παραπομπές που θα δίνονται στο blog θα κατευθύνουν τον αναγνώστη στην "η-τάξη". Ήδη όπως έχω ενημερώσει, αντιμετωπίζω μεγάλα προβλήματα με τη χρήση του e snips σαν αποθηκευτικού χώρου, λόγω μη καλής λειτουργίας του. Εδώ κι ένα μήνα δεν έχω μπορέσει να κάνω ανάρτηση νέου υλικού από αυτό το λόγο. Παράλληλα, οι χρήστες του blog που συνδέονται με το e snips έχουν προβλήματα στο να δουν το αναρτημένο υλικό.

Αφού ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά τους φίλους που παρακολουθούν το blog, θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητές μου.

Μου άρεσε...

Το βρήκα σήμερα στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", στη στήλη της Φοίβης Αθηναίου (2η σελίδα στους ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ) και μου άρεσε.

Είναι στίχοι από το τραγούδι των TXC "Μακρύς βαρύς χειμώνας".

Το αφιερώνω στους μαθητές του 1ου ΓΕ.Λ. Χαλανδρίου, που εξακολουθούν την "κατάληψη" του σχολείου για 14η μέρα.

"Με πληγώνει καθώς βλέπω νεαρές ψυχές

να καταστρέφονται λες και δεν βλέπουν τα λάθη του χθες

από κακές διδαχές, από άγνοια και κακές συμβουλές

από παράνοια μερικές φορές.

Αφού δεν πήραν παιδεία

που αποτελεί ιδανικής κοινωνίας τον θεμέλιο λίθο,

επιλέγουν κακία δεν επιλέγουν την οδό της Αρετής, όπως ο Ηρακλής στον μύθο."

Ενημέρωση για τις νέες αναρτήσεις και τα σχολικά βοηθήματα σε ηλεκτρονική μορφή.

1. Ενημερώνω τους φίλους που παρακολουθούν το blog, ότι όλες οι καινούριες αναρτήσεις που θα αντικαθιστούν παλαιότερες αναρτήσεις με το ίδιο θέμα, θα χαρακτηρίζονται με την ένδειξη (νέο) με κίτρινο χρώμα, για τον επόμενο ένα χρόνο.

2. Στις "Χρήσιμες Διευθύνσεις" που εμφανίζονται στην πρώτη σελίδα αυτού του ιστολόγιου έχω σημειώσει τη συγκεκριμένη διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας (minedu), όπου μπορούμε να βρούμε το σύνολο των σχολικών βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή. Από εκεί μπορούμε εύκολα και γρήγορα να κατεβάσουμε όποιο βιβλίο θέλουμε. Με την ευκαιρία να επισημάνω, ότι οι συνάδελφοι μπορούν να κατεβάσουν και άλλο χρήσιμο υλικό που είναι επίσης αναρτημένο στο κάθε μάθημα και είναι σχετικό με αυτό.

Στην Ορεινή Ναυπακτία.

Καθισμένος στη βεράντα του ΞΕΝΙΟΣ, στην Κάτω Χώρα της ορεινής Ναυπακτίας, χαζεύω απέναντι στην πλαγιά, την Άνω Χώρα, να βρίσκεται στη σκιά, καθώς ο ήλιος δύει πίσω από τις βουνοκορφές των Βαρδουσίων. Τα σπίτια της Άνω Χώρας, μικρά ή μεγαλύτερα, χωμένα στα κυπαρίσσια μόλις διακρίνονται. Θα έλεγα ότι περισσότερο φαίνονται οι κόκκινες κεραμιδένιες στέγες τους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Πριν μια βδομάδα είμαστε στο Κονδύλι (Άγιος Νικόλαος), μια παραλία μετά το Βιβάρι, στο Ναύπλιο. Ο Αντώνης και η Ζαφειρία ρίχνουν την ιδέα. Θα πάμε μετά της Παναγίας στην ορεινή Ναυπακτία, έρχεστε;
Μη μου πεις για ταξίδι, το πιάνω στον αέρα! Η Σοφία από κοντά, δεν χάνει τέτοιες ευκαιρίες!! Αρκετό καιρό συζητούσαμε αυτή την εκδρομή. Δεχθήκαμε αμέσως. Ξέραμε ότι ο Αντώνης έχει κολλητό φίλο από παλιά, τον Ανδρέα, δημιουργό του ΞΕΝΙΟΣ, μιας έκτασης στην Κάτω Χώρα της ορεινής Ναυπακτίας, με ξύλινα σπιτάκια, κάτι που αποτελούσε εγγύηση για να περάσουμε καλά.
Έτσι, νάμαστε σήμερα, για δεύτερη μέρα στο ΞΕΝΙΟΣ, κι εγώ καθισμένος στο ξύλινο τραπεζάκι να προσπαθώ να γεμίσω μερικές γραμμές. Δεν συνηθίζω να γράφω στο blog τέτοιου περιεχομένου σχόλια, αλλά σήμερα το μεσημέρι το αποφάσισα. Γιατί; Μα επειδή συνάντησα εικόνες καταπληκτικής ομορφιάς, τριγυρνώντας σε μερικούς από τους πολλούς δρόμους της ορεινής Ναυπακτίας και θέλω να τις μοιραστώ.

Κρυονέρια, η κυρία Κούλα με το καφενείο στην πλατεία, μας φίλεψε τσίπουρο με μεζέ. Ναι, αλλά τι μεζέ! Γεμιστός ανθός κολοκυθιού!! Νοστιμιά συγκεντρωμένη σε μια μπουκίτσα!!!

Φράγμα Εύηνου ποταμού. Επιβλητικό. Έχει ύψος 172 μέτρα, δεν του φαίνεται. Μεγάλο μέρος πρέπει να είναι βυθισμένο στο νερό της τεχνητής λίμνης. Η λίμνη φαίνεται όμορφη από ψηλά. Έχει ωραίες καμπύλες και νερά με τιρκουάζ χρώμα.

«Ευηνολίμνη». Ταβέρνα πάνω από τη λίμνη, στη στροφή για Καστανιά. Μη το χάσεις. Η θέα της λίμνης είναι εκπληκτική από τη βεράντα και η οικογένεια Κάτσικα πρόθυμη να εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Η Άνω Χώρα. Καλοφτιαγμένη και καλοδιατηρημένη. Όμορφη, πετρόκτιστη. Οι επισκέπτες, που οι περισσότεροι δείχνουν να είναι από την περιοχή, φαίνονται καλοβαλμένοι.

Αφήνω για το τέλος την Κάτω Χώρα. Όταν λέμε «Κάτω Χώρα» ουσιαστικά εννοούμε «ΞΕΝΙΟΣ». Ένα μοναδικό τουριστικό κατάλυμα με άνετα ξύλινα σπίτια, δημιούργημα του Ανδρέα Αγγελόπουλου και της Μοσχούλας Βέργου που έδωσε ζωή σε όλη την περιοχή και αποτέλεσε παράδειγμα για την ανάληψη παρόμοιων πρωτοβουλιών. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο ΞΕΝΙΟΣ αποτελεί πλέον την μόνιμη επιλογή εκατοντάδων φίλων του βουνού.

Αμπελακιώτισσα, Πλάτανος, Αρτοτίνα, Έλατος είναι μερικά μόνο από τα τόσα όμορφα μέρη που αφήνουμε να επισκεφτούμε σε κάποια επόμενη εξόρμησή μας στην ορεινή Ναυπακτία. Ομολογώ, από τις πιο όμορφες ορεινές περιοχές που έχω πάει.

Για την Amy.

Σάββατο μεσημέρι. Η τηλεόραση ανοιχτή στο MEGA.
Πρώτα ακούω τη ΦΩΝΗ, ακολουθεί η ΜΟΡΦΗ. Μαλλί μαύρο σε κότσο του '60, μακιγιάζ στο μάτι, tatoo. Και πάλι η φωνή. Με ταξιδεύει.
AMY WINEHOUSE.
Την ακούω κι ανατριχιάζω. Δεν συμβαίνει με όλες τις φωνές. Μ' αρέσει πολύ. Είναι τόσο νέα και βγαίνει η φωνή αβίαστα.
Η συνέντευξη που δίνει πριν 4-5 χρόνια. Μόλις στα 23 της.
Είναι ντροπαλή, φαίνεται. Δεν έχει έπαρση. Δεν καταλαβαίνει, λέει, γιατί αρέσει. Της αρέσει όμως που κερδίζει χρήματα από αυτό.
Προφανώς δεν ήταν η performer των ανοικτών συναυλιών. Ήταν όμως πολύ ζεστή για κλειστούς χώρους. Μια φωνή για χώρους jazz μουσικής.
Πως μου ήρθε και τα γράφω όμως αυτά;
Μα, για την Amy.
Γιατί με λύπησε αυτό που έκανε.
Γιατί θα μου λείψει η φωνή της σε νέα τραγούδια.
Ήταν τόσο ΝΕΑ... και με τόσο ΟΜΟΡΦΗ ΦΩΝΗ...
Τρέλανέ τους όπου κι αν πας Amy!
Κρίμα για μας.
Καλό ταξίδι.

Περισσότερα ... http://www.megatv.com/article.asp?catid=24074&subid=2&pubid=27613136&puborgid=27637239