Σαν σήμερα ... σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα από το διαστημικό πρόγραμμα Apollo" (2ο μέρος)

Μπορείτε να διαβάσετε το 1ο μέρος της ανάρτησης  ΕΔΩ.

"20 σημαντικά και … ασήμαντα γεγονότα από το διαστημικό πρόγραμμα Apollo"  (2ο μέρος)

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

6.  Το πρόγραμμα Apollo κέρδισε βραβείο EMMY.

Η Apollo 7 ήταν μια αποστολή με πολλές πρωτιές:

•  Ήταν η πρώτη αποστολή του προγράμματος Apollo που έστειλε ανθρώπους στο διάστημα.
•   Υπήρξαν οι πρώτες ζωντανές τηλεοπτικές εκπομπές από το διάστημα.
•   Κατά τη διάρκεια των εκπομπών, που ονομάστηκαν "Wally, Walt και Donn Show", το πλήρωμα της αποστολής Walter Schirra, Walter Cunningham και Donn Eisele έκαναν ξενάγηση στο διαστημικό όχημα και είπαν μερικά ανέκδοτα. 

   

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 7.

Ανάμεσα στα όσα ειπώθηκαν, ο Schirra σχολίασε ότι «θα προσπαθήσει να κερδίσει το βραβείο Emmy για την καλύτερη εβδομαδιαία σειρά» και το πλήρωμα εδάφους τού απάντησε «νόμιζα ότι θα προσπαθούσες να κερδίσεις ένα Hammy (χαρακτηρισμός υπερβολικής ηθοποιίας)».

Κατά κάποιο τρόπο, η επιθυμία του Schirra ικανοποιήθηκε το 1969 όταν οι αποστολές Apollo 7, 8, 9 και 10, που όλες έκαναν τηλεοπτική μετάδοση, κέρδισαν ειδικό Βραβείο Trustees από την National Academy of Television Arts and Sciences (Εθνική Ακαδημία Τηλεοπτικών Τεχνών και Επιστημών).

7.  Λόγω του Apollo 8 η NASA δέχτηκε δικαστική αγωγή.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1968, οι αστροναύτες του Apollo 8, Frank Borman, Jim Lovell και William Anders καθώς βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, τράβηξαν κι έστειλαν στη Γη την περίφημη φωτογραφία όπου φαίνεται η Γη σαν να ανατέλλει. Από το Κέντρο Ελέγχου τούς ζήτησαν ακόμη να κάνουν "κάτι ταιριαστό" για να τιμήσουν την ημέρα, για τα εκατομμύρια τηλεθεατών που τους παρακολουθούσαν.

Αποφάσισαν να απαγγείλουν κάτι από τη Γένεση. Ο Lovell δήλωσε για την επιλογή: «(Η Γένεση) Είναι ένα θεμέλιο του Χριστιανισμού, του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ. Όλοι είχαν την Παλαιά Διαθήκη ως βάση».

Η Γη που "ανατέλλει".
Η φωτογραφία της Γης που τράβηξε ο William Anders.

Αυτή η ενέργεια είχε ως αποτέλεσμα η Madalyn Murray O'Hair ιδρύτρια της οργάνωσης American Atheists να κάνει αγωγή στη NASA κατηγορώντας την ότι είχε παραβιάσει τα δικαιώματά της από την Πρώτη Τροποποίηση (First Amendment). Η αγωγή κατατέθηκε σε δικαστήριο του Δυτικού Τέξας, αλλά τελικά το δικαστήριο (3 δικαστές) απέρριψε την αγωγή. Παραπέρα το Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court) αρνήθηκε να εισάγει την υπόθεση για συζήτηση, λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας.

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 8.

Το συμβάν αυτό είχε επίδραση σε μετέπειτα αποστολές. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Buzz Aldrin, κατά τη διάρκεια της αποστολής του Apollo 11, ο ίδιος είχε την πρόθεση να διαβάσει ένα κοινωνικοθρησκευτικό μήνυμα απευθυνόμενος προς τους τηλεθεατές στη Γη. Όμως, την τελευταία στιγμή του ζητήθηκε να μη το κάνει, εξαιτίας των πιθανών νομικών συνεπειών, όπως στην περίπτωση του Apollo 8.

8.  Οι σημαίες του φεγγαριού έχουν μια πολύπλοκη ιστορία.

Η τοποθέτηση της αμερικανικής σημαίας στη Σελήνη αποδείχτηκε μια αμφιλεγόμενη κίνηση.

Η Αμερικάνικη σημαία στο έδαφος της Σελήνης.

Το 1969, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon, στην ομιλία κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, είχε δηλώσει ότι πρέπει να «μεταβούμε στους νέους κόσμους μαζί – (να μη δούμε) ότι οι νέοι κόσμοι πρέπει να κατακτηθούν, αλλά (να το δούμε) ως μια νέα περιπέτεια που πρέπει να μοιραστούμε».

Αυτό το πνεύμα κοινής εξερεύνησης οδήγησε ορισμένα στελέχη στη NASA να συζητήσουν την περίπτωση να βάλουν μια σημαία των Ηνωμένων Εθνών στη Σελήνη.

Ταυτόχρονα, μερικοί είχαν ανησυχίες για το οπτικό αποτέλεσμα της τοποθέτησης μιας αμερικανικής σημαίας στη Σελήνη, γιατί έτσι θα μπορούσε να φανεί ότι οι Αμερικανοί ανέλαβαν τον έλεγχο της Σελήνης (που θα αποτελούσε παραβίαση της Συνθήκης για το Διάστημα).

Τελικά όμως, η επιτροπή αποφάσισε να τοποθετήσει την αμερικανική σημαία και να αφήσει μια πλάκα για να τονίσει ότι «ήρθε με ειρήνη εκπροσωπώντας όλη την ανθρωπότητα».

Η πλάκα που τοποθέτησαν οι Αμερικανοί αστροναύτες
της αποστολής Apollo 11, στο έδαφος της Σελήνης.

Αργότερα το 1969, η συζήτηση για τη σημαία θα διευθετηθεί με αβέβαιους όρους, όταν σ' ένα νομοσχέδιο της NASA σχετικό με τις απαραίτητες πιστώσεις, διακήρυξε ότι «η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών και καμία άλλη σημαία δεν θα εμφυτευθούν ή θα τοποθετηθούν με άλλο τρόπο στην επιφάνεια της Σελήνης ή στην επιφάνεια οποιουδήποτε πλανήτη, από τα μέλη του πληρώματος οποιουδήποτε διαστημικού οχήματος που πραγματοποιεί σεληνιακή ή πλανητική προσγείωση ως μέρος αποστολής στο πλαίσιο του προγράμματος Apollo ή ως μέρος αποστολής στο πλαίσιο οποιουδήποτε μεταγενέστερου προγράμματος, τα κεφάλαια των οποίων παρέχονται εξ ολοκλήρου από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών». Λαμβάνοντας υπόψη τη Συνθήκη για τον Διαστημικό Χώρο, το νομοσχέδιο διαβεβαίωσε ότι «η πράξη αυτή αποτελεί συμβολική χειρονομία εθνικής υπερηφάνειας για το επίτευγμα και δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως δήλωση εθνικής κυριαρχίας με διεκδίκηση κυριαρχίας".

9.  Από που αγόρασαν τη σημαία του Apollo 11;

Υπάρχουν δύο πιθανές πηγές για τη σημαία του Apollo 11.

Αρχικά, η NASA ανακοίνωσε ότι οι "σημαίες που τοποθετήθηκαν στη Σελήνη αγοράστηκαν μαζί με αρκετά άλλα πράγματα που κατασκευάστηκαν από διαφορετικούς κατασκευαστές" στα καταστήματα του Χιούστον. Λίγο καιρό μετά την προσεδάφιση στη Σελήνη, ο επικεφαλής της εταιρείας Annin & Co. που κατασκεύαζε σημαίες, ρώτησε αν η σημαία του Apollo 11 ήταν μία από τις δικές τους. Του είπαν ότι "τρεις γραμματείς είχαν σταλεί για ν' αγοράσουν νάιλον σημαίες 3x5 πόδια κατά τη διάρκεια των ωρών των γευμάτων τους. Μετά την επιστροφή ανακαλύφθηκε ότι όλοι είχαν αγοράσει τις σημαίες τους από το μεγάλο εμπορικό κατάστημα Sears".

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 9.

Η Annin ήταν ο επίσημος προμηθευτής σημαιών στη Sears, αλλά δεν θέλησε να δώσει αφορμή για δημοσιοποίηση μιας "άλλης υπόθεσης Tang" (η «υπόθεση Tang» αφορούσε μια έμμεση διαφήμιση που είχε κάνει με την «βοήθεια» της NASA η εταιρεία χυμών Tang, όταν ο αστροναύτης John Glenn φάνηκε να πίνει πορτοκαλάδα μάρκας Tang καθώς βρισκόταν στην κάψουλα Friendship 7). Ωστόσο, ο Jack Kinzler, ένα στέλεχος της NASA, δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει καμία από αυτές τις πληροφορίες. Οι σημειώσεις του έδειχναν ότι η σημαία αγοράστηκε από τον Κυβερνητικό Κατάλογο Εμπορευμάτων για $ 5,50.

11.  Το Apollo 12 χτυπήθηκε δύο φορές από αστραπές μετά την εκτόξευσή του.

Το Apollo 12 εκτοξεύθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1969. Μόλις 36 δευτερόλεπτα μετά την αναχώρηση, το πλήρωμα του Apollo 12, ο Alan Bean, ο Charles "Pete" Conrad, Jr. και ο Richard Gordon, Jr. αισθάνθηκαν κάτι παράξενο. Από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά. Το σκάφος χτυπήθηκε από αστραπή δύο φορές, στα 36 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση και πάλι στα 52 δευτερόλεπτα. Όμως κανείς από το πλήρωμα ή από το προσωπικό εδάφους δεν συνειδητοποίησε εκείνες τις στιγμές αυτό που είχε συμβεί κι έτσι οι τρεις άνδρες παρέμειναν ήρεμοι.

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 10.

Αργότερα ο Bean θα έλεγε: «Ένας από τους κανόνες της διαστημικής πτήσης είναι ότι δεν πειράζεις κανένα διακόπτη του ηλεκτρικού συστήματος, εκτός αν ξέρεις πολύ καλά γιατί το κάνεις. Ήξερα ότι είχαμε ισχύ, έτσι δεν θέλησα να κάνω καμία αλλαγή. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να μπούμε σε τροχιά ακριβώς όπως πηγαίναμε.» Τελικά, επανεργοποίησε τα ηλεκτρικά συστήματα και μετά από 25 λεπτά όλα τα συστήματα και οι κυψέλες καυσίμου επανήλθαν σε κανονική λειτουργία. Στη συνέχεια το πλήρωμα έπρεπε να πυροδοτήσει τον κύριο κινητήρα του για να εγκαταλείψει το σκάφος την τροχιά της Γης και να κατευθυνθεί προς τη Σελήνη, όμως η αυτόματη πλοήγηση δεν λειτούργησε. Τότε ο Gordon χρησιμοποίησε έναν εξάντα και ο Bean έναν χάρτη αστεριών για να μπορέσουν να καταλάβουν προς τα που πάνε. Και το κατάφεραν.

12.  “Houston, we've had a problem” («Χιούστον έχουμε πρόβλημα»).

Η αποστολή του Apollo 13 ίσως να είναι η πιο γνωστή μετά από αυτή του Apollo 11, λόγω των δικών της προβλημάτων. Τα προβλήματα προήλθαν από μια δεξαμενή οξυγόνου που προοριζόταν για το Apollo 10, αλλά τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε εκεί.

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 12.

Επειδή υπήρχε πρόβλημα με τις αντλίες, έπρεπε όλες οι δεξαμενές καυσίμου να τροποποιηθούν, κάτι που έγινε. Κατά την μετακίνηση της συγκεκριμένης δεξαμενής, αυτή πιάστηκε σ’ ένα μπουλόνι με αποτέλεσμα να πέσει από μικρό ύψος. Επειδή δεν φάνηκε να προκλήθηκε κάποια ζημιά, η δεξαμενή εγκαταστάθηκε στο διαστημόπλοιο που σύντομα έγινε γνωστό ως Apollo 13.

Κατά τη διάρκεια της δοκιμής πριν από την πτήση, οι τεχνικοί παρατήρησαν ότι η δεξαμενή είχε δυσκολίες στην εκκένωση. Για να απομακρυνθεί το υπόλοιπο υγρό οξυγόνο με ατμοποίηση, συνδέθηκε ο ηλεκτρικός θερμαντήρας μέσα στη δεξαμενή σε τάση 65 Volt για οκτώ ώρες, ενώ τα κοντινά καλώδια υποβλήθηκαν σε θερμοκρασίες 1000 °F (538 ⁰C).

Αργότερα διαπιστώθηκε ότι η χρήση τάσης 65 Volt προκάλεσε σοβαρή ζημιά στους θερμοστατικούς διακόπτες της δεξαμενής, οι οποίοι είχαν σχεδιαστεί για λειτουργία στα 28 Volt.  Η NASA εξήγησε ότι το 1965 η επιτρεπτή τάση στους θερμαντήρες αυξήθηκε στα 65 Volt, αλλά ο κατασκευαστής του θερμοστατικού διακόπτη δεν πήρε ποτέ το σχετικό ενημερωτικό σημείωμα!

Το λογότυπο της αποστολής Apollo 13.

Αυτή η εσωτερική ζημιά προκάλεσε μια σπίθα που κατέστρεψε τη δεξαμενή καυσίμου, προκαλώντας πλήθος προβλημάτων που οδήγησαν στη θρυλική φράση "Houston, we've had a problem” και το 1995 στη βραβευμένη ταινία “Apollo 13”.

(Συνεχίζεται)

     "Τα πληρώματα των αποστολών Apollo" (2ο μέρος)

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

• Apollo 8,  21-27 Δεκεμβρίου 1968.  Πλήρωμα:  Frank Borman (κυβερνήτης), Jim Lovell (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και William Anders (πιλότος σεληνακάτου-LM).

(Από αρ.) Jim Lovell, William Anders και Frank Borman.

Πρώτη επανδρωμένη αποστολή που μπήκε σε τροχιά γύρω από την Σελήνη. Το CSM έκανε 10 τροχιές γύρω από την Σελήνη σε συνολικό διάστημα 20 ωρών.

• Apollo 9,  3-13 Μαρτίου 1969.  Πλήρωμα:  James McDivitt (κυβερνήτης), David Scott (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Russell Schweickart (πιλότος σεληνακάτου-LM).

(Από αρ.) James McDivitt, David Scott και Russell Schweickart.

Μπήκε σε περιγήινη τροχιά και ήταν η πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση που χρησιμοποιήθηκαν το CSM και το LM σε συνεργασία. Υπήρξε έλεγχος πολλών κρίσιμων συστημάτων.

• Apollo 10,  18-26 Μαΐου 1969. Πλήρωμα: Tom Stafford (κυβερνήτης), John Young (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Eugene Cernan (πιλότος σεληνακάτου-LM).

(Από αρ.) Eugene Cernan, Tom Stafford και John Young.

"Πρόβα" για την προσελήνωση ανθρώπων. Δοκιμάστηκε ολόκληρη η διαδικασία της αποστολής ανθρώπου στη Σελήνη, πλην της τελικής προσελήνωσης. Το διαστημόπλοιο μπήκε σε τροχιά γύρω από την Σελήνη, η σεληνάκατος αποχωρίστηκε από το CSM και έφτασε σε απόσταση 15 km από την σεληνιακή επιφάνεια.

• Apollo 11,   16-24 Ιουλίου 1969.  Πλήρωμα: Neil Armstrong (κυβερνήτης), Michael Collins (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Buzz Aldrin (πιλότος σεληνακάτου-LM).

(Από αρ.) Neil Armstrong, Michael Collins και Buzz Aldrin.

Πρώτη αποστολή ανθρώπων στην Σελήνη. Ο Neil Armstrong πρώτος και ο Buzz Aldrin στη συνέχεια βάδισαν στην επιφάνεια της Σελήνης, στην περιοχή Θάλασσα της Ηρεμίας (Mare Tranquillitatis).

• Apollo 12,    14-24 Νοεμβρίου 1969.    Πλήρωμα: Charles "Pete" Conrad Jr. (κυβερνήτης), Richard F. Gordon Jr. (πιλότος σκάφους διακυβέρνησης-CSM) και Alan L. Bean (πιλότος σεληνακάτου-LM).

(Από αρ.) Charles Conrad, Richard F. Gordon και Alan Bean. 

Δεύτερη στην ιστορία προσελήνωση ανθρώπων, στον Ωκεανό των Καταιγίδων (Oceanus Procellarum) κοντά στην περιοχή που προσεδαφίστηκε το Surveyor 3.

(Συνεχίζεται)

Πηγή: mentalfloss,   ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ