Μετά από αρκετό διάστημα δίχως καινούρια ανάρτηση, να 'μαι πάλι εδώ, έτοιμος για τον καθιερωμένο αποχαιρετισμό του 2016.
Αυτή την τελευταία μέρα του χρόνου, παίρνω την ευκαιρία να γράψω για ένα θέμα που συνέβη μέσα στη χρονιά και σε μένα τουλάχιστον, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Και από θέματα βέβαια, αμέτρητα. Πολιτικά γεγονότα, θάνατοι σημαντικών προσώπων, επιστημονικά επιτεύγματα, τόσα, που να μη ξέρω με ποιο ν' ασχοληθώ.
Συνήθως, η ιστορία του γραπτού αυτής της μέρας (2010, 2011, 2012, 2013, 2015) αφορά ένα θέμα που μπορεί να ξαφνιάσει τον αναγνώστη για την επιλογή. Είναι πιθανόν και φέτος να υπάρχει το ξάφνιασμα, γιατί τελικά το αντικείμενο της ανάρτησης αφορά μια "φούσκα", μια "φούσκα" που όμως έμμεσα συνδέεται με τη ζωή μου. Ίσως ν' ακούγεται βαρύγδουπο αυτό "με τη ζωή μου", όμως έτσι το νιώθω.
Αυτή η σχέση μου με τη "φούσκα" έχει ξεκινήσει από πολλά χρόνια πριν, από το 1967, όταν ήμουν στα 14. Και βέβαια θυμάμαι ότι ήταν το '67, γιατί ο ερχομός τότε της χούντας των συνταγματαρχών συνοδεύτηκε με πολλά "ωραία" επακόλουθα.
Ένα από αυτά ήταν το κλείσιμο της εφημερίδας "ΑΘΗΝΑΪΚΗ" που διάβαζε τότε ο πατέρας μου (Πλαστηρικός, αφού ο μαύρος καβαλάρης τούς είχε σώσει στη Μ. Ασία). Κάθε μεσημέρι, εγώ ήμουν αυτός που αγόραζε την εφημερίδα, για να προλάβω να τη διαβάσω μέχρι που θα ερχόταν ο πατέρας μου σπίτι και πριν αρχίσω το διάβασμα!
Μετά το κλείσιμο της ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ, η οικογένεια έμεινε "ξεκρέμαστη" από καθημερινή εφημερίδα. Τότε ήταν που πρότεινα ν' αγοράζουμε "ΤΑ ΝΕΑ" που διάβαζε και ο θείος Παντελής! Μη έχοντας αντίρρηση ο πατέρας μου, ΤΑ ΝΕΑ μπήκαν στη ζωή της οικογένειας, άρα και στη δική μου.
Έτσι, από τότε, κάθε μέρα παλιότερα, λίγο πιο αραιά τα τελευταία χρόνια, μια "φούσκα" μ' ενημερώνει, με μορφώνει, με διασκεδάζει.
Οφείλω βέβαια να ομολογήσω, ότι ένα κομμάτι αυτής της "φούσκας" είχε ήδη μπει στη ζωή μου από νωρίτερα. Κάθε Τρίτη πρωί, πηγαίνοντας στο σχολείο, αγόραζα την "ΟΜΑΔΑ" (πολύ αργότερα ενσωματώθηκε στα ΝΕΑ), την αθλητική εφημερίδα.
Με το πέρασμα του χρόνου, η "φούσκα" μπήκε ακόμα περισσότερο στη ζωή μου με το περιοδικό "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ", με το "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", με το "Vita", με το "ΓΑΙΟΡΑΜΑ", με το δικτυακό τόπο "in.gr", με το ραδιοφωνικό σταθμό "ΒΗΜΑ FM"...
Κι αναρωτιέμαι σήμερα - είναι όλα αυτά μια ΦΟΥΣΚΑ;
- Είναι, λέει ο πρωθυπουργός.
- Μα, θα αντιτείνει κάποιος από την κοινωνία της μη διαπλοκής, ο πρωθυπουργός αναφερόταν καθαρά στην επιχείρηση-φούσκα κι όχι στα έντυπα ή στους ανθρώπους τους, για τους οποίους λυπάται.
Και βέβαια, λυπάται τόοοοοοσο πολύ, που η παροιμία "θέλει η που@@να να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει" αποκτά το νόημά της.
Φούσκα λοιπόν ΑΥΤΗ η επιχείρηση, με την μεγαλύτερη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα, με μία από τις μεγαλύτερες κυριακάτικες εφημερίδες, με δημοσιογράφους διαμάντια.
Ε λοιπόν, εγώ θα επιμείνω να διαβάζω αυτή τη "φούσκα" (σχεδόν 50 χρόνια πλέον με ΤΑ ΝΕΑ), αποτελώντας "κομμάτι μιας διεφθαρμένης πολιτικής", όπως μου είπε πρόσφατα ένας "προοδευτικός" συγγενής!
Κλείνοντας τις αναρτήσεις μου για το 2016, οφείλω ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους και όλες που με παρακολουθούν.
Ακούω βήματα να σέρνονται. Σίγουρα είναι το 2016 που φεύγει.
Ο καινούριος χρόνος 2017 πάντα έρχεται ζωηρός.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.