Όλα τα Θέματα Φυσικής από τις Παγκύπριες Εξετάσεις (2006 - 2024).

Ήδη συμπληρώθηκαν 19 χρόνια που η Επιτροπή Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας οργανώνει τις εξετάσεις της με αυτό το σύστημα.

Στην ανάρτηση θα βρείτε όλα τα θέματα που έχουν δοθεί στη ΦΥΣΙΚΗ Κατεύθυνσης της Γ' Λυκείου και στη ΦΥΣΙΚΗ Τ.Σ. (Τεχνικές Σχολές - Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση) της Κύπρου.

Τα θέματα είναι ταξινομημένα κατά θεματική ενότητα και χρονολογική σειρά, από το 2006 ως το 2024. Είναι γραμμένα με κείμενο word για να μπορεί ο(η) χρήστης να τα επεξεργαστεί εύκολα και εκτείνονται σε 357 σελίδες συνολικά.

Από φέτος, λόγω της μεγάλης έκτασης του κάθε αρχείου, το περιεχόμενο κάθε κεφαλαίου θα είναι χωρισμένο σε 2 αρχεία. Το ένα αρχείο θα περιέχει τις ερωτήσεις που έχουν δοθεί στο κεφάλαιο, ενώ το άλλο αρχείο θα περιέχει ξεχωριστά τα προβλήματα. Νομίζω, ότι έτσι το κάθε αρχείο θα είναι περισσότερο λειτουργικό για τον(την) χρήστη(-τρια). Μόνο το περιεχόμενο του κεφαλαίου για το "Απλό Εκκρεμές" είναι σ' ένα αρχείο, αφού σχεδόν όλα τα θέματα του κεφαλαίου έχουν το ίδιο (πειραματικό) ζητούμενο.

Οι συνάδελφοι καθηγητές(-τριες) και οι μαθητές(-τριες) μπορούν να χρησιμοποιούν ελεύθερα αυτά τα αρχεία στη μελέτη και στη διδασκαλία τους. 
Δεν επιτρέπεται η χρήση αυτών για εμπορική εκμετάλλευση. 

Τα πρωτότυπα θέματα με τις λύσεις τους μπορείτε να τα βρείτε ΕΔΩ.

Οι αναρτήσεις είναι αποθηκευμένες στους ιστότοπους Dropbox και Google Drive. Σε κάθε ανάρτηση η πρώτη παραπομπή με την λέξη ΕΔΩ σας στέλνει στο Dropbox και η δεύτερη στο Google Drive.

Μπορείτε να βρείτε τα θέματα που αντιστοιχούν σε ύλη από

•   Απλό Εκκρεμές  ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (25 σελίδες)

•   Ορμή και Κρούσεις  

Ερωτήσεις   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (10 σελίδες)

Προβλήματα   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (8 σελίδες)

•   Μηχανική Στερεού Σώματος  

Ερωτήσεις   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (31 σελίδες)

Προβλήματα   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (9 σελίδες)

•   Μηχανικές Ταλαντώσεις  

Ερωτήσεις   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (44 σελίδες)

Προβλήματα   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (35 σελίδες)

•   Κυματική  

Ερωτήσεις   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (49 σελίδες)

Προβλήματα   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (56 σελίδες)

•   Ηλεκτρομαγνητισμός  

Ερωτήσεις   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (49 σελίδες)

Προβλήματα   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (37 σελίδες)

•   Ατομική Φυσική  ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ  (4 σελίδες)  (Εκτός ύλης πλέον)

Μπορείτε να βρείτε το απαραίτητο τυπολόγιο για τη Φυσική Κατεύθυνσης (3 σελίδες)  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  και για τη Φυσική ΤΣ  (2 σελίδες)  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ.

Πώς θα κατεβάσετε ένα αρχείο στον υπολογιστή σας.

Αριστερό κλικ στη λέξη "ΕΔΩ" (που αντιστοιχεί στο αρχείο που θέλετε). Θα μεταφερθείτε στον ιστότοπο του Dropbox ή του Google Drive (όπου είναι αποθηκευμένα τα αρχεία).

Αριστερό κλικ στην λέξη "download", για το Dropbox.

Αριστερό κλικ στην λέξη "Αρχείο" και μετά αριστερό κλικ στη λέξη "Λήψεις", για το Google Drive. 

Το αρχείο κατεβαίνει στο Φάκελο ΛΗΨΕΙΣ του υπολογιστή σας (ή όπου αλλού έχετε ορίσει να κάνετε λήψη των αρχείων). 

Αποθηκεύστε το αρχείο σε όποιο Φάκελο του υπολογιστή σάς εξυπηρετεί.

Σαν σήμερα... 1906, γεννήθηκε η φυσικός Maria Goeppert-Mayer.

Maria Gertrude Käte Goeppert-Mayer
(Από National Women's Hall of Fame)

Σαν σήμερα, στις 28 Ιουνίου 1906, γεννήθηκε η γερμανικής καταγωγής θεωρητικός φυσικός Maria Gertrude Käte Goeppert (-Mayer, από τον σύζυγό της), στο Kattowitz της Άνω Σιλεσίας, μιας πρωσικής επαρχίας της τότε Γερμανικής Αυτοκρατορίας (σήμερα Katowice, στην Πολωνία).  

Η Maria ήταν το μοναχοπαίδι του Friedrich Goeppert και της Μaria Wolff. Το 1910 η οικογένεια μετακόμισε στο Γκέτινγκεν, καθώς ο πατέρας της, πανεπιστημιακός καθηγητής έκτης γενιάς, διορίστηκε καθηγητής της Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. 

Η Maria Goeppert (2η από αρισ.) με τον Max Born (δεξ.)
και μέλη της οικογένειας Born (Irene Born, Gustav Born,
Maria Stein). (AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Η Goeppert παρακολούθησε το Höhere Technische στο Γκέτινγκεν, ένα σχολείο για κορίτσια της μεσαίας τάξης που απέβλεπαν σε σπουδές στην ανώτατη εκπαίδευση. Το 1921 γράφτηκε να παρακολουθήσει το Frauenstudium, ένα ιδιωτικό λύκειο που καθοδηγείτο από σουφραζέτες και προετοίμαζε μαθήτριες για το πανεπιστήμιο. Όμως, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης (υπερπληθωρισμός) το σχολείο έκλεισε προτού ολοκληρωθεί το τριετές πρόγραμμα φοίτησης της Goeppert. Έτσι, με ελλιπή  προετοιμασία, αποφάσισε σε ηλικία 17 ετών να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις (abitur) για το πανεπιστήμιο, μαζί με τρία ή τέσσερα άλλα κορίτσια από το σχολείο της και 30 αγόρια από άλλα σχολεία. Τα κορίτσια πέρασαν όλα, ενώ από τα αγόρια πέρασε μόνον ένα!

Ο Enrico Fermi (μέση) συζητά με την Maria Goeppert - Mayer στο Ann Arbor του Μίσιγκαν.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Το φθινόπωρο του 1924 η Goeppert άρχισε να σπουδάζει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, αφενός γιατί εκεί υπήρχε η Emmy Noether, μία πρωτοπόρος γυναίκα καθηγήτρια μαθηματικών, αφετέρου γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε έλλειψη γυναικών καθηγητριών των μαθηματικών στα γυμνάσια θηλέων.

Φοιτώντας στο πανεπιστήμιο σύντομα διαπίστωσε ότι η φυσική τής ασκούσε ιδιαίτερη έλξη. Έτσι, ενώ παρακολουθούσε ένα σεμινάριο Φυσικής του Max Born (μετέπειτα αγαπημένου της δασκάλου), αποφάσισε να συνεχίσει με φυσική και όχι μαθηματικά. 

Με ένα σύντομο πέρασμα από το Πανεπιστήμιο Cambridge για να μάθει αγγλικά, όλη η πανεπιστημιακή της εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε στο Γκέτινγκεν.  

Το 1930 πήρε το διδακτορικό της με θέμα τη θεωρία της ταυτόχρονης απορρόφησης δύο φωτονίων από άτομα. Εκείνη την εποχή, ήταν απίθανο να επαληθευτεί πειραματικά η θεωρία της, αλλά αργότερα το 1961, η ανάπτυξη του λέιζερ επέτρεψε την πρώτη πειραματική επαλήθευση. Προς τιμή της θεμελιώδους συνεισφοράς της Goeppert στη θεωρία γι' αυτό το φαινόμενο, η μονάδα για τη διατομή απορρόφησης δύο φωτονίων ονομάσθηκε "μονάδα Goeppert Mayer (GM)". 

Η Maria Goeppert με τον σύζυγό της Joseph Mayer.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Στις 19 Ιανουαρίου 1930 η Goeppert παντρεύτηκε τον Αμερικανό χημικό Joseph Edward Mayer. Το ζευγάρι απέκτησε 2 παιδιά, την Maria Ann και τον Peter Conrad. 

Οι δυο τους είχαν γνωριστεί όταν ο Mayer φιλοξενείτο από την οικογένεια της Goeppert, την περίοδο που αυτός βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν  συνεργαζόμενος ως βοηθός του καθηγητή James Franck, στο πλαίσιο μιας υποτροφίας του Ινστιτούτου Rockefeller που είχε πάρει. Μετά το γάμο τους το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ και ο Mayer βρήκε θέση  αναπληρωτή καθηγητή Χημείας στο  Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.

Οι αυστηροί κανόνες κατά της οικογενειοκρατίας που ίσχυαν στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins δεν επέτρεψαν στη Goeppert να βρει θέση καθηγητή στο πανεπιστήμιο. Έτσι περιορίστηκε στη θέση βοηθού στο τμήμα Φυσικής, όπου ήταν υπεύθυνη για τη γερμανική αλληλογραφία. Ωστόσο δίδαξε κάποια μαθήματα και δημοσίευσε μία σημαντική εργασία για τη διπλή διάσπαση βήτα το 1935.

(Από αρισ.) Joseph Mayer, Maria Goeppert και Karl Herzfeld
στην Washington DC, μπροστά από το κτίριο της National Academy
of Sciences (NAS) καθώς προσέρχονται σε μια συνεδρία της 
American Physical Society (APS). (AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Το ενδιαφέρον για την κβαντομηχανική στο Johns Hopkins ήταν πολύ μικρό, αλλά η Goeppert συνεργάσθηκε με τον Karl Herzfeld και συνέγραψαν κάποιες εργασίες. Ο Herzfeld ήταν ειδικός στην κλασσική Φυσική, ειδικά στην κινητική θεωρία και τη θερμοδυναμική και κάτω από την καθοδήγηση και την επιρροή του η Goeppert αναμίχθηκε ενεργά στον τομέα των χημικών και φυσικών επιστημών, εμβαθύνοντας και διευρύνοντας τη γνώση της στις φυσικές επιστήμες. Τα καλοκαίρια του 1931, 1932 και 1933 επέστρεφε στο Γκέτινγκεν και είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Max Born, με τον οποίο συνέγραψε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Handbuch der Physik το 1931. 

Μετά την άνοδο του ναζιστικού κόμματος στην εξουσία το 1933, η Goeppert σταμάτησε τα ταξίδια στην πατρίδα της, αφού και οι καθηγητές Born και Franck είχαν απολυθεί.

Η 1η σελίδα επιστολής γραμμένης στα γερμανικά
από την Maria Goeppert στον Karl Herzfeld, όταν
η Goeppert βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Όπως προανέφερα, το 1935 δημοσίευσε μία σημαντική εργασία για τη διπλή βήτα - διάσπαση, που αντιπροσωπεύει μια άμεση εφαρμογή των τεχνικών που είχε χρησιμοποιήσει για το διδακτορικό της, αλλά και σ' ένα εξ ολοκλήρου διαφορετικό πλαίσιο. Λίγα χρόνια αργότερα συνεργάστηκε με τον Joseph Mayer και συνέγραψαν το βιβλίο "Στατιστική Μηχανική", το οποίο εκδόθηκε το 1940. 

Στη δεκαετία του 1930, στη διάρκεια λειτουργίας του Καλοκαιρινού
 Σχολείου στο Πανεπιστήμιο του Michigan (Ann Arbor).
(από αρισ.) Maria Goeppert-Mayer, Joseph Mayer, Robert Atkinson,
Paul Ehrenfest και Lars Onsager. (AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Το 1937 ο Joseph Mayer απολύθηκε από το Johns Hopkins και το ζεύγος Mayer -Goeppert προσλήφθηκε από το Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη. Εκεί, ο πρόεδρος του τμήματος Φυσικής George B. Pegram έδωσε στη Goeppert  γραφείο να εργαστεί, αλλά όχι μισθό! Στη νέα της θέση γνωρίστηκε με τον χημικό Harold Urey και τον Enrico Fermi που έφθασε εκεί το 1939. Ο Fermi της ζήτησε να ερευνήσει τον φλοιό σθένους των υπερουράνιων στοιχείων που δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί, χρησιμοποιώντας το πολύ απλό "μοντέλο Thomas–Fermi". Εκείνη πρόβλεψε ότι αυτά τα στοιχεία θα σχημάτιζαν μία νέα σειρά στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων, παρόμοια με αυτή των σπάνιων γαιών.  Παρά τις υπεραπλουστεύσεις του προτύπου, αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια μια εντυπωσιακά ακριβής πρόβλεψη της ποιοτικής χημικής συμπεριφοράς τους.

1952, (αρισ.) Lothar Nordheim, Maria Mayer Goeppert (μεσ.)
και David Dennison (2ος από δεξ.) σε μια εκδήλωση.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Το Δεκέμβριο του 1941 της προσφέρθηκε η πρώτη έμμισθη θέση πανεπιστημιακής διδασκαλίας με μερική απασχόληση, στο Κολέγιο Sarah Lawrence, στο προάστιο  Yonkers της Ν. Υόρκης. Το 1942, με παρέμβαση του Harold Urey, βρήκε μία ερευνητική θέση μερικής απασχόλησης στο Πρόγραμμα Μανχάταν. Αντικείμενο της έρευνας του εργαστηρίου της ήταν η ανακάλυψη μεθόδου για τον διαχωρισμό του ισοτόπου ²³⁵U (ουράνιο 235) από το φυσικό ουράνιο.  

Στα πλαίσια της εργασίας της στο Πρόγραμμα Μανχάταν, η Goeppert είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με τον διακεκριμένο Edward Teller, ο οποίος της εξασφάλισε μία θέση στο Πρόγραμμα Opacity του Πανεπιστημίου Columbia, ερευνώντας τις ιδιότητες της ύλης και της ακτινοβολίας, σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες.

Η Maria Goeppert - Mayer με την κόρη της Maria Ann.

Τον Φεβρουάριο του 1946 ο Mayer έγινε καθηγητής στο Τμήμα Χημείας στο νέο Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών (μετέπειτα Ινστιτούτο Enrico Fermi) στο  Πανεπιστήμιο του Σικάγου και η Goeppert μπόρεσε να γίνει άμισθη αναπληρώτρια καθηγήτρια Φυσικής εκεί. Στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και στο νεοϊδρυθέν τότε Εθνικό Εργαστήριο Argonne η Goeppert ανέπτυξε μέχρι το 1949 ένα μαθηματικό μοντέλο της δομής των πυρηνικών φλοιών, το οποίο δημοσίευσε το 1950.  

Η Maria Goeppert-Mayer, μοναδική γυναίκα, με τους άνδρες συναδέλφους της μπροστά στο κτίριο Φυσικής στα Εργαστήρια Argonne.
(Από  Argonne National Laboratory)

Το πρότυπο αυτό ερμήνευε γιατί ορισμένοι αριθμοί νουκλεονίων σε έναν ατομικό πυρήνα αντιστοιχούν σε ιδιαίτερα σταθερούς πυρήνες. Οι αριθμοί αυτοί, 2, 8, 20, 28, 50, 82 και 126, πήραν το παρατσούκλι «μαγικοί αριθμοί» από τον Eugene Wigner. 

Ο Fermi ήταν αυτός που δημιούργησε το κίνητρο για την ανάπτυξη αυτού του προτύπου, όταν ρώτησε την Goeppert: "Υπάρχει κάποια ένδειξη για σύζευξη σπιν - τροχιάς;" Η Goeppert κατάλαβε ότι αυτό γινόταν στην πραγματικότητα και υπέθεσε ότι ο πυρήνας  ουσιαστικά είναι μία σειρά από πλήρεις φλοιούς και ότι ζεύγη νετρονίων και πρωτονίων τείνουν να συζεύγνυνται.

(Από αρισ.) Ben Mottelson, Maria Goeppert Mayer, J. Hans Daniel Jensen και Aage Bohr συζητούν.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Τρεις Γερμανοί επιστήμονες, οι Otto Haxel, J. Hans D. Jensen και Hans Suess που εργάζονταν επίσης για την επίλυση του ίδιου προβλήματος, έφθασαν ανεξάρτητα από την Goeppert στο ίδιο συμπέρασμα, αλλά δημοσίευσαν την εργασία τους νωρίτερα από εκείνη. 

Το 1963 η Maria Goeppert-Mayer, ο J. Hans D. Jensen και ο Eugene Wigner μοιράσθηκαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής "για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τη δομή των πυρηνικών φλοιών". Έτσι, η Maria Goeppert-Mayer έγινε η δεύτερη γυναίκα που τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Φυσικής μετά τη Μαρία Κιουρί.

Η Maria Goeppert - Mayer μεταμφιεσμένη με κοστούμι νυχτερίδας.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Το 1960 η Goeppert διορίσθηκε καθηγήτρια Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας  στο  Σαν Ντιέγκο, όταν τόσο αυτή όσο και ο σύζυγος της είχαν την ευκαιρία να πάνε εκεί. Παρότι υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της εκεί, συνέχισε να διδάσκει και να διεξάγει έρευνα για μερικά χρόνια ακόμα.

Η Maria Goeppert - Mayer πέθανε σε ηλικία 66 ετών, στις 20 Φεβρουαρίου 1972, στο Σαν Ντιέγκο ενώ βρισκόταν σε κωματώδη κατάσταση, μετά από ένα έμφραγμα που είχε πάθει τον προηγούμενο χρόνο. Τάφηκε στο El Camino Memorial Park του Σαν Ντιέγκο.

Joseph Mayer, Maria Goeppert-Mayer και Max Born 
στο σπίτι του Born στο Bad Pyrmont της Γερμανίας.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Μετά τον θάνατό της, η Αμερικανική Φυσική Ένωση (APS) θέσπισε το βραβείο "Maria Goeppert-Mayer" προς τιμή της. Το βραβείο απονέμεται από το 1986, κάθε χρόνο, σε νεαρές φυσικούς, κατόχους διδακτορικού που βρίσκονται στην αρχή της σταδιοδρομίας τους. 

Το Εθνικό Εργαστήριο Argonne απονέμει επίσης ένα βραβείο κάθε χρόνο σε εξέχουσα νέα επιστήμονα ή μηχανικό στη μνήμη της. 

Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο διοργανώνει ένα ετήσιο "Διεπιστημονικό Συμπόσιο Maria Goeppert-Mayer", που συγκεντρώνει ερευνήτριες για να συζητήσουν τρέχοντα επιστημονικά θέματα.

Ο κρατήρας Goeppert-Mayer στον πλανήτη Αφροδίτη ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν της.

H Goeppert κρατώντας στο χέρι της ένα λογαριθμικό κανόνα
(ο επιστημονικός υπολογιστής μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του '70).  

• Φωτογραφικό αρχείο για την Maria Goeppert - Mayer, από το Αρχείο Emilio Segrè της AIP. 

• Η ομιλία της Maria Goeppert - Mayer στις 12 Δεκεμβρίου 1963 με τίτλο "The shell model", για την βράβευσή της με το Νόμπελ Φυσικής 1963.

• Βίντεο για την ζωή και την εργασία της Maria Goeppert - Mayer από τον ιστότοπο 66mm Wide (αγγλικά, 25:19).

• Βίντεο με τον Edward Teller να μιλά για την Maria Goeppert - Mayer (αγγλικά, 1:48).

• Η Maria Goeppert - Mayer δίνει συνέντευξη στον Thomas S. Kuhn, στο πλαίσιο του προγράμματος Oral History Interviews της AIP (20 Φεβρουαρίου 1962). 

Ο Βασιλιάς της Σουηδίας Gustaf VI Adolf συνοδεύει την Maria Goeppert - Mayer στην τελετή για την απονομή των βραβείων Νόμπελ 1963 (10 Δεκεμβρίου 1963).
(Από Smithsonian Institution Archives Photographer)

• O Joseph Mayer δίνει συνέντευξη στην Lillian Hoddeson για την σύζυγό του Maria Goeppert - Mayer, στο πλαίσιο του προγράμματος Oral History Interviews της AIP (24 Ιανουαρίου 1975). 

• Το βιβλίο "Beyond Curie" του Scott Calvin αναφέρεται σε 4 σπουδαίες γυναίκες από το χώρο της Φυσικής, μεταξύ αυτών και στη Maria Goeppert (ελεύθερη πρόσβαση από το IOPscience).

• Βίντεο με την παρουσίαση της απονομής του Βραβείου Νόμπελ Φυσικής στους 3 νικητές.

• Βιογραφία της Maria Goeppert - Mayer από τον Robert Sachs στο πλαίσιο της Νational Academy of Science. 

Πηγή: Today in Science History,  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ,  nobelprize,  ANL,  AHF,  APS,                   Los Alamos NL,  Scientific Women

Όλα τα θέματα Φυσικής Γ' Λυκείου των Πανελλαδικών Εξετάσεων (Ιούνιος 2001 - Ιούνιος 2024).

 ΦΥΣΙΚΗ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ 

Θετικών Σπουδών και Σπουδών Υγείας

Αφού πλέον ολοκληρώθηκαν οι Πανελλαδικές Εξετάσεις της Γ' Λυκείου για το 2024 στα βασικά μαθήματα, ήρθε η ώρα, για μια ακόμη φορά, να δημοσιεύσω το σύνολο των θεμάτων που έχουν δοθεί στη ΦΥΣΙΚΗ Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών και Σπουδών Υγείας της Γ' Λυκείου. 

Όπως είναι γνωστό, η ύλη που πλέον εξετάζεται από την περσινή χρονιά (2022-23) έχει αλλάξει αρκετά σε σχέση με αυτή των προηγούμενων χρόνων. Προστέθηκαν κεφάλαια (π.χ. Κύματα, Κβαντική Μηχανική) και αφαιρέθηκαν κεφάλαια ή παράγραφοι κεφαλαίων (π.χ. Ρευστά, Μηχανική στερεού σώματος κλπ). 

Έτσι, διευκρινίζω ότι η πρώτη ομάδα των θεμάτων που δίνω παρακάτω αφορά το σύνολο των θεμάτων που είναι μέσα στην ύλη που εξετάζεται σήμερα. 

Στο τέλος της ανάρτησης έχω βάλει όλα τα θέματα που έχουν δοθεί στις εξετάσεις από το σύνολο της ύλης που κατά καιρούς ήταν εξεταζόμενη.

Τα θέματα είναι ταξινομημένα με χρονολογική σειρά (από τον Ιούνιο του 2001 μέχρι και τον Ιούνιο του 2024), κατά Κεφάλαιο ή τμήμα Κεφαλαίου (σύμφωνα με τη σειρά του σχολικού βιβλίου), κατά Θέμα και κατά είδος Ερώτησης. Η μορφή του αρχείου είναι word και η μορφή της γραμματοσειράς είναι Trebuchet με μέγεθος 11pt.

Τα θέματα προέρχονται από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις όλων των τύπων Λυκείων (Ημερήσια ή Εσπερινά), από το σύνολο των εξετάσεων (κανονικές, επαναληπτικές, ελληνοπαίδων εξωτερικού-ομογενείς) και απευθύνονται στους μαθητές που θέλουν να κάνουν πρακτική εξάσκηση με μια μεγάλη ποικιλία τέτοιων θεμάτων, όπως και στους (στις) συναδέλφους καθηγητές που θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν στη διδασκαλία τους. 

Σε όποια χρονιά δεν εμφανίζονται θέματα για τα Εσπερινά Λύκεια, σημαίνει ότι έχουν δοθεί τα ίδια με τα Ημερήσια.

Μια σειρά θεμάτων του 2016 που έχουν τον χαρακτηρισμό "παλαιό σύστημα" αφορά τους υποψηφίους του 2016 που έγραψαν εξετάσεις με την παλαιότερη εξεταστέα ύλη. Το ίδιο ισχύει για θέματα του 2020.

Από το 2020 δημοσιεύω και τα θέματα του Ηλεκτρομαγνητισμού, κεφάλαιο που εξετάστηκε για πρώτη φορά ως ύλη της Γ' Λυκείου, στην εξεταστική περίοδο του Ιουνίου 2020. Τώρα πλέον τα θέματα αυτής της ενότητας είναι χωρισμένα σε δύο μέρη (Μαγνητικό Πεδίο και Ηλεκτρομαγνητική Επαγωγή-Εναλλασσόμενο Ρεύμα). Στην ίδια ενότητα (Ηλεκτρομαγνητισμός) μπορείτε ακόμη να βρείτε τα θέματα που είχαν δοθεί στις Πανελλαδικές Εξετάσεις της Β' Λυκείου (Γεν. Παιδείας και Κατεύθυνσης) την περίοδο 2000 - 2004 χωρισμένα και αυτά σε δύο μέρη.

Οι αναρτήσεις είναι αποθηκευμένες στους ιστότοπους Dropbox και Google Drive. Σε κάθε ανάρτηση η πρώτη παραπομπή (ΕΔΩ) σας στέλνει στο Dropbox και η δεύτερη στο Google Drive.

Η χρήση του υλικού προφανώς δεν είναι για εμπορική εκμετάλλευση. 

Θέματα από την ύλη που εξετάζεται

Για τις Κρούσεις  (41 σελίδες) πατήστε  ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τη Μηχανική Στερεού Σώματος  (25 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τις Μηχανικές Ταλαντώσεις  (45 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τα Μηχανικά Κύματα  (44 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για το Μαγνητικό Πεδίο Γ' Λυκείου  (13 σελίδες)   πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για την Ηλεκτρομαγνητική Επαγωγή-Εναλλασσόμενο Ρεύμα Γ' Λυκείου (20 σελίδες)  πατήστε  ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ.

Για τον Ηλεκτρομαγνητισμό Β' Λυκείου (25 σελίδες)  πατήστε  ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ.

Για τα Ηλεκτρομαγνητικά Κύματα  (13 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για την Κβαντομηχανική  (7 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Το σύνολο των θεμάτων που έχουν δοθεί από την αρχή (2001) αυτού του τύπου των εξετάσεων. 

Για τις Μηχανικές Ταλαντώσεις  (55 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τις Ηλεκτρικές Ταλαντώσεις  (18 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τα Μηχανικά Κύματα  (41 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τα Ηλεκτρομαγνητικά Κύματα  (23 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τη Μηχανική των Ρευστών  (20 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ.

Για τη Μηχανική Στερεού Σώματος  (115 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τις Κρούσεις  (41 σελίδες) πατήστε  ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για το Φαινόμενο Doppler  (15 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ    ή   ΕΔΩ.

Για την Κβαντομηχανική  (8 σελίδες)  πατήστε   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ.

Για τον Ηλεκτρομαγνητισμό Γ' Λυκείου (27 σελίδες)  πατήστε  ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ.

Για τον Ηλεκτρομαγνητισμό Β' Λυκείου (17 σελίδες)  πατήστε  ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ.

Μπορείτε να κατεβάσετε το τυπολόγιο που δίνεται στις εξετάσεις από  ΕΔΩ.

Πώς θα κατεβάσετε ένα αρχείο στον υπολογιστή σας.

Αριστερό κλικ στη λέξη "ΕΔΩ" (που αντιστοιχεί στο αρχείο που θέλετε). Θα μεταφερθείτε στον ιστότοπο του Dropbox ή του Google Drive (όπου είναι αποθηκευμένα τα αρχεία).

Αριστερό κλικ στην λέξη "download", για το Dropbox.

Αριστερό κλικ στην λέξη "Αρχείο" και μετά αριστερό κλικ στη λέξη "Λήψεις", για το Google Drive. 

Το αρχείο κατεβαίνει στο Φάκελο ΛΗΨΕΙΣ του υπολογιστή σας (ή όπου αλλού έχετε ορίσει να κάνετε λήψη των αρχείων). 

Αποθηκεύστε το αρχείο σε όποιο Φάκελο του υπολογιστή σάς εξυπηρετεί.

Εύχομαι σε όλους και όλες να έχετε 

ΚΑΛΟ  ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Σαν σήμερα... 1878, πέθανε ο σπουδαίος Αμερικανός επιστήμονας Joseph Henry.

Joseph Henry 
(Thomas Smillie - Smithsonian Archives)

Σαν σήμερα, στις 13 Μαΐου 1878, πέθανε στην Washington, DC ο Joseph Henry (Τζόζεφ Χένρι). που  υπήρξε ο πιο διακεκριμένος Αμερικανός επιστήμονας του 19ου αιώνα. Στον κόσμο της επιστήμης ο Χένρι είναι γνωστός κυρίως για το πρωτοποριακό έργο του στον Ηλεκτρομαγνητισμό, όμως στις ΗΠΑ είναι ευρύτερα γνωστός και από το πολυποίκιλο κοινωνικό έργο που προσέφερε, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Ο Τζόζεφ Χένρι γεννήθηκε στο Albany της Νέας Υόρκης στις 17 Δεκεμβρίου 1797. Έζησε την ίδια εποχή με τον Βρετανό φυσικό Michael Faraday (Μάικλ Φαραντέι) και κατάληξε στο ίδιο αποτέλεσμα μ' εκείνον ερευνώντας ανεξάρτητα το φαινόμενο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής. Υποστήριξε και προώθησε την επιστημονική πρόοδο στις ΗΠΑ και ως πρώτος γραμματέας του Ιδρύματος Smithsonian, το βοήθησε να διαμορφωθεί σε ένα ακαδημαϊκό και ερευνητικό κέντρο.

Το παλιό κτίριο (1907) της Ακαδημίας του Albany όπου φοίτησε ο Χένρι.
Σήμερα είναι το Joseph Henry Memorial.
(από wikipedia)

Γονείς του Τζόζεφ Χένρι ήταν ο William Henry και η Ann Alexander. 

Τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσής του τα πέρασε στο Galway της Ν. Υόρκης, όπου έζησε για ένα χρονικό διάστημα με τον αδελφό της μητέρας του και αργότερα στο Albany όταν επέστρεψε εκεί. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Galway ο Χένρι ανακάλυψε τη χαρά της μελέτης κι έτσι ξεκίνησε η διάθεσή του για τη μάθηση.

Αναμνηστική πλάκα για τον Τζόζεφ Χένρι
στο Galway όπου έζησε μερικά χρόνια.

Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1811, ο Τζόζεφ επέστρεψε στο Albany και μαθήτευσε δίπλα στον John F. Doty που ήταν ωρολογοποιός και αργυροχόος. Εκεί έμεινε μέχρι που έκλεισε η επιχείρηση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Χένρι ανέπτυξε ένα ισχυρό ενδιαφέρον για το θέατρο και εντάχθηκε σε μια ομάδα νέων που είχαν παρόμοιες ανησυχίες. Τελικά, ενώ ο Χένρι είχε προγραμματίσει ν' ασχοληθεί με το θέατρο, τυχαία ξεκίνησε να παρακολουθεί τις λαϊκές διαλέξεις του George Gregory σχετικά με την πειραματική φιλοσοφία, την αστρονομία και τη χημεία. 
Ως αποτέλεσμα αυτού του ενδιαφέροντός του για την επιστήμη, ο Χένρι έβαλε στόχο να προετοιμαστεί για την εισαγωγή του στο προηγμένο πρόγραμμα σπουδών της Ακαδημίας του Albany. Μετά από επτά μήνες γερής μελέτης μπήκε στην Ακαδημία με άριστα. Σπούδασε εκεί από το 1819 μέχρι το 1822 με δωρεάν δίδακτρα και συνέχισε σε πιο προχωρημένες σπουδές. Σκόπευε να σπουδάσει Ιατρική, αλλά για βιοποριστικούς λόγους δούλεψε για ένα χρόνο ως δάσκαλος σ' ένα αγροτικό σχολείο.

Ο μαγνήτης που έφτιαξε ο Χένρι για το Πανεπιστήμιο του Yale.

Για δέκα χρόνια μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Χένρι απασχολήθηκε σε πολλές θέσεις στην Ακαδημία Albany, από βοηθός εργαστηρίου μέχρι καθηγητής. 
Το 1825 διορίστηκε βοηθός μηχανικού στο δρόμο που κατασκευαζόταν ανάμεσα στον ποταμό  Hudson και τη λίμνη Erie στην Πολιτεία της Ν. Υόρκης. 
Το 1826 εξελέγη καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής Φιλοσοφίας στην Ακαδημία  Albany. Μερικές από τις πιο σημαντικές έρευνές του έγιναν όταν βρισκόταν σ' αυτή τη θέση.

Ήταν ο πρώτος που τύλιξε μονωμένο σύρμα σφιχτά γύρω από έναν πυρήνα σιδήρου, προκειμένου να φτιάξει έναν ισχυρό ηλεκτρομαγνήτη, βελτιώνοντας τις επιδόσεις του ηλεκτρομαγνήτη που είχε φτιάξει ο William Sturgeon. Αυτή την περίοδο έφτιαξε έναν ηλεκτρομαγνήτη που μπορούσε να σηκώσει 750 pounds (340 κιλά). 

Ο ηλεκτρομαγνήτης που κατασκεύασε ο Χένρι
για την ανύψωση αντικειμένων με μεγάλο βάρος.
Ο ηλεκτρομαγνήτης φτιάχτηκε από τα χέρια του Χένρι.

Στις 3 Μαΐου 1830 παντρεύτηκε την ξαδέλφη του Harriet Alexander που ήταν κόρη του αδελφού της μητέρας του. Το ζευγάρι απόκτησε 6 παιδιά από τα οποία τα δύο (κόρες) πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Είχαν τρεις ακόμη κόρες, τις  Helen, Marie, Caroline κι ένα γιο τον William που πέθανε το 1862. 

Το 1831 ο Χένρι δημιούργησε ένα από τα πρώτα μηχανήματα, που με τη βοήθεια του ηλεκτρομαγνητισμού κατάφερε να το κάνει να κινηθεί. Αυτό το μηχάνημα ήταν ο πρόγονος του σύγχρονου κινητήρα συνεχούς ρεύματος. Την ίδια χρονιά έφτιαξε τον πρώτο ηλεκτρομαγνητικό τηλέγραφο και τον ισχυρότερο ηλεκτρομαγνήτη της εποχής του, παραγγελία από το Πανεπιστήμιο Yale. Ο ηλεκτρομαγνήτης μπορούσε να σηκώσει 2300 pounds (1043 κιλά).
Τον επόμενο χρόνο ο Χένρι δημοσίευσε τα αποτελέσματα των πειραμάτων του με τα οποία αποδείκνυε ότι μπορούσε να παράγει ηλεκτρισμό από τον μαγνητισμό. Η εργασία του δημοσιεύθηκε στην American Journal of Science με τίτλο "On the Production of Currents and Sparks of Electricity and Magnetism" ("Σχετικά με την παραγωγή ρευμάτων και σπινθήρων ηλεκτρικής ενέργειας και μαγνητισμού") (vol. 22, 1832, p.403-08). Σ' αυτό το άρθρο περιέγραφε την ανακάλυψη του φαινομένου της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής. Έτσι, ο Τζόζεφ Χένρι κατοχύρωσε στις ΗΠΑ την ανακάλυψη του φαινομένου της επαγωγής. 

 Ο κινητήρας του Χένρι (πάνω). Ο κινητήρας σε σχέδιο (κάτω).

(Αρχείο Ινστιτούτου Smithsonian)

Περίπου την ίδια εποχή στη Βρετανία ο Michael Faraday (Μάικλ Φαραντέι) επίσης κατοχύρωσε το φαινόμενο της επαγωγής ως δική του ανακάλυψη. Όμως, από τη στιγμή που πρώτος ο   Φαραντέι δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του, αναγνωρίστηκε σ' αυτόν η ανακάλυψη του φαινομένου. Για τον Τζόζεφ Χένρι ήταν μια πολύ άτυχη συγκυρία, όμως για τους Αμερικανούς, ο δικός τους άνθρωπος θεωρείται πρωτοπόρος.

Τον Οκτώβριο 1832, ο Τζόζεφ Χένρι έγινε καθηγητής Φυσικής Φιλοσοφίας (Φυσικής) στο Κολέγιο του New Jersey (Πανεπιστήμιο Princeton-Πρίνστον). Την ίδια χρονιά έφτιαξε για το Πρίνστον ηλεκτρομαγνήτη που μπορούσε να σηκώσει 3500 pounds (1587 κιλά). Στο Πρίνστον ο Χένρι συνέχισε τα πειράματα στον ηλεκτρομαγνητισμό κι ακόμη ασχολήθηκε με την μετεωρολογία και τη γεωφυσική.

Επιστολή του Χένρι προς τον George Mifflin Dallas,
Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ (12 Αυγούστου 1847).
(Smithsonian archives)

Το 1835 ο Τζόζεφ Χένρι εκλέχτηκε μέλος της American Philosophical Society (APS) την οποία υπηρέτησε από διάφορες θέσεις.

Το 1837 ο Χένρι έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη. Στο εξάμηνο ταξίδι του επισκέφθηκε την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Σκωτία και το Βέλγιο έχοντας την ευκαιρία να συναντήσει αρκετούς επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του Μάικλ Φαραντέι. Αυτή η εμπειρία τον ώθησε να  επιστρέψει  στο προηγούμενο επίπεδο της επιστημονικής του έρευνας, την οποία είχε μειώσει σημαντικά μεταξύ 1832 και 1837. 
Μεταξύ των ετών 1838 και 1842 ο Χένρι συνέχισε την έρευνά του στην αμοιβαία επαγωγή. Συμμετείχε επίσης στην έρευνα για την ηλιακή ακτινοβολία και τη θερμότητα των ηλιακών κηλίδων. 

Ο Τζόζεφ Χένρι και η οικογένειά του (η γυναίκα του Harriet και οι  κόρες τους Mary Anna, Helen Louisa και Caroline) ξεκουράζονται στους κήπους του Ινστιτούτου Smithsonian μετά από ένα αγώνα κροκέ. Φωτογραφία (μετέπειτα χρωματισμένη) από τον Titian Ramsay Peale.
(Smithsonian archives)

Ο Τζόζεφ Χένρι έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στις ΗΠΑ. Έγινε γραμματέας του Εθνικού Ινστιτούτου για την Προώθηση της Επιστήμης (National Institute for the Promotion of Science), που αποτέλεσε τον πρόδρομο του Ιδρύματος Smithsonian (Smithsonian Institution) στο οποίο έγινε πρώτος γραμματέας του. 

Στις 3 Δεκεμβρίου 1846, ανακοινώθηκε από το Συμβούλιο των Επιτρόπων (Board of Regents) ο διορισμός του Χένρι ως Γραμματέας του Ιδρύματος Smithsonian που είχε δημιουργηθεί πρόσφατα. Έτσι, στις 14 Δεκεμβρίου 1846 ο Χένρι άφησε το Πρίνστον και ανέλαβε την καινούρια θέση του στην Ουάσιγκτον. Το Ίδρυμα  Smithsonian φτιάχτηκε με τα χρήματα που είχε κληροδοτήσει ο James Smithson σημειώνοντας στη διαθήκη του την επιθυμία να διατεθούν για "την αύξηση και τη διάδοση της γνώσης". Ο Χένρι, θέλοντας να υλοποιήσει την επιθυμία του διαθέτη, πρότεινε ένα σύστημα με το οποίο θα υποστηριζόταν η πρωτότυπη πειραματική έρευνα που θα διαδιδόταν μέσω περιοδικών δημοσιεύσεων. Στις 8 Δεκεμβρίου 1847, ο Χένρι παρουσίασε στο Διοικητικό Συμβούλιο των Επιτρόπων το πρώτο σχέδιό του με τίτλο "Programme of Organization of the Smithsonian Institution" ("Πρόγραμμα Οργάνωσης του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν").

Συνάντηση της National Academy of Sciences (Εθνική Ακαδημία Επιστημών) των ΗΠΑ, στο
κτίριο του Ιδρύματος Smithsonian (Απρίλιος 1874). Στο βάθος πίσω από το γραφείο φαίνεται ο Χένρι.

Το πρώτο μεγάλο επιστημονικό εγχείρημα του Ιδρύματος ήταν το "Smithsonian Meteorological Project" ("Μετεωρολογικό Πρόγραμμα του Σμιθσόνιαν") που είχε στόχο την συστηματική συλλογή μετεωρολογικών στοιχείων απ' όλη την επικράτεια των ΗΠΑ.
Το 1858 το Ίδρυμα ξεκίνησε να δέχεται την φιλοξενία των εθνικών συλλογών από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μέχρι τότε ο Χένρι αρνιόταν την υποδοχή τέτοιων συλλογών γιατί δεν επιθυμούσε το Ίδρυμα να έχει μεγάλει εξάρτηση από την κυβέρνηση. Το σίγουρο είναι ότι το Ίδρυμα Smithsonian κέρδισε τον σεβασμό ως μία εθνική κιβωτός για τις ΗΠΑ, κάτω από την καθοδήγηση του Τζόζεφ Χένρι.

Την 1η Μαΐου 1847 μπήκε ο θεμέλιος λίθος για την κατασκευή του κεντρικού κτιρίου του Ιδρύματος, το Smithsonian Castle (Πύργος Σμιθσόνιαν). Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1858, αλλά η οικογένεια Χένρι είχε αρχίσει να κατοικεί στην ανατολική του πτέρυγα ήδη από το 1855. Στις 24 Ιανουαρίου 1865 μεγάλη φωτιά κατέστρεψε μέρος του κτιρίου όπου υπήρχε και το γραφείο του Χένρι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καούν πολλά από τα έγγραφα και εργασίες του.

Στην φωτογραφία φαίνεται τοιχογραφία που υπάρχει
στο ισόγειο του κτιρίου John C. Green της Σχολής
Μηχανικών του Πανεπιστημίου Princeton.
Κατασκευάστηκε το 1946 από τον Gifford Beal
για τα 200 χρόνια του πανεπιστημίου.
Φαίνεται ο Χένρι να επιδεικνύει πείραμα ηλεκτρισμού.

Η ερευνητική δραστηριότητα του Χένρι στον τομέα του ηλεκτρομαγνητισμού, αλλά ακόμη και στον τομέα της αεροναυπηγικής ήταν πολύ μεγάλη, με σημαντικά αποτελέσματα. Εφηύρε έναν πρόδρομο του ηλεκτρικού κουδουνιού (συγκεκριμένα μια καμπάνα που μπορούσε να χτυπά σε απόσταση μέσω ενός ηλεκτρικού καλωδίου) και το ηλεκτρικό ρελέ, που ήταν η βάση λειτουργίας του ηλεκτρικού τηλεγράφου που αργότερα ανακάλυψαν ο Samuel Morse και ο Sir Charles Wheatstone, εργαζόμενοι ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο.

Το 1852 τοποθετήθηκε ως μέλος  του Light-House Board (Υπηρεσία Φάρων) που μόλις είχε συσταθεί. Από αυτή τη θέση είχε την ευκαιρία να κάνει πειραματική έρευνα για τον ήχο, το φως, την ομίχλη, τα σήματα για την ομίχλη, τα φωτιστικά έλαια. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του, το 1871 τοποθετήθηκε πρόεδρος αυτής της Υπηρεσίας μέχρι το θάνατό του. 
Το 1870, ο Χένρι έκανε το δεύτερο ταξίδι του στην Ευρώπη διάρκειας 4,5 μηνών. Ο κύριος λόγος του ταξιδιού του ήταν να παρακολουθήσει μια διεθνή διάσκεψη στο Παρίσι για τον καθορισμό των προτύπων μέτρησης και να ενημερωθεί για την εξέλιξη της επιστημής στο Λονδίνο. Ακόμη επισκέφτηκε την Σκωτία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο, την Γερμανία και την Ελβετία.

Το άγαλμα του Τζόζεφ Χένρι μπροστά από το Smithsonian Castle.
(Alex Wong / Getty Images)

Τον Δεκέμβριο του 1877 ο Τζόζεφ Χένρι αρρώστησε από φλεγμονή στα νεφρά του. Αυτή ήταν η ασθένεια που τον οδήγησε στο θάνατο λίγους μήνες μετά. 

Ο Τζόζεφ Χένρι πέθανε σε ηλικία 81 ετών. Θάφτηκε στο Κοιμητήριο Oak Hill της πρωτεύουσας των ΗΠΑ. Στην κηδεία του παραβρέθηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Rutherford B. Hayes, μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου, διάσημοι επιστήμονες και πολλές άλλες επιφανείς προσωπικότητες. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε κάνει πανεπιστημιακές σπουδές (όπως και ο Φαραντέι), η ευστροφία και η εργατικότητά του τον ανέδειξαν, ίσως, στον πιο διακεκριμένο Αμερικανό επιστήμονα του 19ου αιώνα.

1876, η Δυτική πτέρυγα του κτιρίου του Ιδρύματος Smithsonian, όπου εκτίθενται αντικείμενα τέχνης προερχόμενα από την Β. Αμερική, την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Γαλλία. Στο βάθος της αίθουσας διακρίνεται το πορτρέτο του Γάλλου  ιστορικού και πολιτικού Francois Pierre Guillaume Guizot.
(Smithsonian archives)

Προς τιμή του, το 1893 η μονάδα μέτρησης του συντελεστή της αυτεπαγωγής ή της αμοιβαίας επαγωγής στο σύστημα μονάδων SI, πήρε το όνομα Henry, με σύμβολο το Η. Η απόφαση πάρθηκε  από το Διεθνές Συνέδριο Ηλεκτρολόγων που είχε συνέλθει στο Σικάγο με την ευκαιρία της εκεί Διεθνούς Έκθεσης.

Το 1872, σε μια οροσειρά στη νοτιοανατολική Utah στις ΗΠΑ δόθηκε το όνομά του (Henry Mountains). 

Το 1872, το Πανεπιστήμιο Πρίνστον δημιούργησε στο τμήμα Φυσικής την έδρα Joseph Henry, με πρώτο κάτοχο τον Cyrus Fogg Brackett. 
Στο πανεπιστήμιο  Πρίνστον υπάρχουν το "Joseph Henry Laboratories" και το "Joseph Henry House" κλπ.

Ο τάφος του Τζόζεφ Χένρι και της συζύγου
 του Harriet, στο Κοιμητήριο Oak Hill.

• Κείμενο για τον ρόλο του Τζόζεφ Χένρι στην ανακάλυψη της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής (του Glenn S. Smith, από το European Journal of Physics).

• Βίντεο για τη ζωή του Τζόζεφ Χένρι, από το National Museum of American History (αγγλικά, 13:50).

• Μοντέλο της ηλεκτρικής μηχανής του Χένρι κατασκευασμένη από τον Bert Sawyer (περιγραφή, λειτουργία) (αγγλικά, 9:01).

• Αρχεία της αλληλογραφίας του Χένρι υπάρχουν στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania (Joseph Henry collection), στην American Philosophical Society (Joseph Henry letters), στο Πανεπιστήμιο Princeton (Joseph Henry Collection), στο Ίδρυμα Smithsonian (Joseph Henry Collection) και στο Πανεπιστήμιο Syracuse (Joseph Henry letters).

1862, τμήμα του διαμερίσματος της οικογένειας Χένρι
στην Ανατολική πτέρυγα του κτιρίου Smithsonian.
(Smithsonian archives)

• Φωτογραφικό αρχείο της οικογένειας του Τζόζεφ Χένρι από το Ίδρυμα Smithsonian.

• Πλούσιο φωτογραφικό υλικό για τον Τζόζεφ Χένρι από το Ίδρυμα Smithsonian.

• Συλλογή αρχειακού υλικού του Τζόζεφ Χένρι από το Ίδρυμα Smithsonian.

• Άρθρο του καθηγητή Alfred M. Mayer στο περιοδικό Popular Science Monthly (τόμος18/Νοέμβριος 1880) με τίτλο "Henry and Faraday".

Πηγή: Today in Science History, ΤhoughtCo, Smithsonian Archives, maglab ,  famousscientists