Μια χρονιά φεύγει. Ας υποδεχτούμε το 2016.

Φτάνοντας πλέον το τέλος του 2015, ήρθε η ώρα για να γράψω το γεγονός της χρονιάς που για μένα ήταν το πιο εντυπωσιακό. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ, γιατί αυτό το γεγονός με αφορά κι όλας. Δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από το ταξίδι μας με τη Σοφία στις ΗΠΑ, το περασμένο καλοκαίρι.

Roche Harbor 

Ήταν Αύγουστος του '14, όταν ο Matt, μας έστειλε την πρόσκληση να μας φιλοξενήσει στο Bellingham, αφού θα μας έβγαζε και τα αεροπορικά εισιτήρια! Για μένα δεν έμπαινε θέμα, αλλά και η Σοφία δεν δυσκολεύτηκε να πει το ΝΑΙ. Μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη '14 τα εισιτήρια είχαν κλειστεί. Αυτό ήταν κάτι που με τρόμαζε, να προγραμματίσω κάτι ένα χρόνο πριν, το θεωρούσα πρόκληση στην ίδια τη ζωή! Τελικά λειτούργησε. Όλα πήγαν κατ' ευχήν. 

Mt. Baker

Κι εκεί, κατά το Γενάρη του '15 ο Matt μας ενημερώνει ότι τέλη Μαΐου θα έρθουν με τη Nina στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός ταξιδιού μελέτης "στα βήματα του Αποστόλου Παύλου". Μετά το τέλος του οργανωμένου ταξιδιού, μας ρωτούσε αν μπορούσαμε να τους φιλοξενήσουμε μερικές μέρες. Ούτε συζήτηση βέβαια, δεχτήκαμε με μεγάλη χαρά. Κι αυτό περπάτησε πολύ καλά, παρόλο ότι είχε μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Το αναφέρω ως γεγονός, γιατί η ολιγοήμερη επαφή που είχαμε στην Ελλάδα με τον Matt και τη Nina μας βοήθησε να γνωριστούμε καλύτερα και τελικά να είναι πιο εύκολη η διαμονή μας στην Αμερική. 

Ήταν τέλη Ιουλίου που ξεκινήσαμε για το Seattle, μέσω Toronto και New York. Όλα πήγαν τελικά καλά - και άμα τα βλέπεις προς τα πίσω ακόμα καλύτερα - παρόλο που οι Καναδοί έχασαν τις βαλίτσες μας και εξαιτίας αυτού χάσαμε τις 2 επόμενες πτήσεις. Ας είναι καλά η Σοφία με το eagle's eye (το μάτι του αετού) κατά τον Matt που βοήθησε να τις βρούμε!

Butcher's Gardens

Τι φιλοξενία, τι άνθρωποι, τι οικογένεια. Μέχρι τώρα έλεγα - ομολογώ μ' έναν υπερβολικό τρόπο - ότι ο Ξένιος Δίας είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και γι' αυτό είμαστε πάντα πρόθυμοι να φιλοξενήσουμε τους "πέραν του Ατλαντικού' συγγενείς τρίτης και τέταρτης γενιάς. Όμως ο Matt, η Nina, αλλά αργότερα και η Meg και ο Mark και όλοι οι άλλοι συγγενείς έδειξαν ότι ξέρουν πολύ καλά να εφαρμόζουν στην πράξη τις επιταγές της φιλοξενίας. Ποιος ξέρει, ίσως η ανατροφή από τον Έλληνα popouli (παπούλη) να είχε παίξει το ρόλο της! 

Pacific City

Τι ν' απαριθμήσω από μέρη που πήγαμε - Bellingham, Fairhaven, la Conner, Mt. Baker, Chuckanut Dr., νησιά San Juan - στην πολιτεία της Washington. Και μετά, με το αυτοκίνητο που μας έδωσε ο Matt, στη British Columbia του Καναδά - Vancouver, Victoria με τους καταπληκτικούς Butchart's Gardens. Και μετά δρόμο για το Pacific City στο Oregon, από το Porto Angeles μέσω της παραλιακής 101, που φτάνει μέχρι το Μεξικό. Εκεί στο  Pacific City ο Riley είχε νοικιάσει για μια βδομάδα δύο μεγάλα εξοχικά για το reunion, τη συγκέντρωση όλης της οικογένειας με αφορμή το ταξίδι μας. ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ, ο απέραντος ΩΚΕΑΝΟΣ στα πόδια μας. Κι όμως, κανείς να μη κολυμπάει. Μόνο σέρφινγκ κι αυτό με ολόσωμες στολές!

Pacific City

Η συνέχεια στο σπίτι της Meg, στο Newberg, έξω από το Portland. Όμως ο Mark ήθελε να μας περιποιηθεί. Ακολούθησαν το Bendt, Sunriver, Crater Lake (μια τεράστια λίμνη στο βουνό, από κατάρρευση του ηφαιστειακού κώνου) μέσα στους καπνούς από τις μεγάλες πυρκαγιές του Αυγούστου στο Όρεγκον. Και μετά πίσω στο Portland (να δούμε το εργοστάσιο γάλακτος του Έλληνα παππού, που λειτουργεί ακόμη από το '35) και στο Corvallis, στο κτήμα της οικογένειας. Να μην ξεχάσω βέβαια το τόσο φιλόξενο για αγορές(!) outlet στο Woodburn, για το οποίο η Meg είχε φροντίσει να μας ενημερώσει έγκαιρα! Βέβαια, όποιος ισχυρίζεται ακόμη ότι η Αμερική είναι φτηνή, μάλλον έχει καιρό να πάει ή η κρίση δεν τον έχει επηρεάσει. Το μόνο φτηνό ήταν η βενζίνη. Όλα τα άλλα, φαΐ, διαμονή, ένδυση, υπόδηση, εξοπλισμός από ακριβά έως πολύ ακριβά. 

Crater Lake

Pikes, Seattle

Και μετά, πάλι στην Highway 5 για το Seattle, με την Aleya, τον Joshua και τον απίθανο μικρό Joshia να μας περιμένουν. Χρειάστηκε όμως να περάσουμε ένα βράδυ στην Lakewood για να μπορέσουμε να δούμε την περίφημη γέφυρα Tacoma (που τώρα πλέον είναι διπλή). Pikes στο Seattle, τι αγορά, υπέροχη και μοναδική!  

New York

Κι εκεί στα τέλη Αυγούστου πλέον, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μιας επιστροφής όμως, που περνούσε από τη Νέα Υόρκη. Σίγουρα δεν φτάνουν τρεις μέρες γι αυτή την πόλη. Τι πόλη! Η ΠΌΛΗ. Και η Σοφία να μ' έχει ζαλίσει μήνες πριν - τι την ήθελες τη Νέα Υόρκη; Ευτυχώς, τώρα δηλώνει - θα έμενα στη Νέα Υόρκη! Μετά από ένα μήνα στα βορειοδυτικά με όλα να λειτουργούν "political correct", εδώ ξαναείδαμε ανθρώπους να περνούν με κόκκινο! Και το ξενοδοχείο, άνοιγες την πόρτα κι έβγαινες στην Times Square! Η αίσθηση του déjà vue πολύ έντονη. 5η και 6η λεωφόρος, Ροκφέλερ Σέντερ, Βιβλιοθήκη, 42η οδός, Chinatown, μετρό, Καθεδρικός Αγ. Πατρικίου, λεωφόρος Μπρόντγουεϊ, Μητροπολιτικό Μουσείο, Σέντραλ Παρκ, Tribecca, Bryant Park, Wall street. Τι να δεις και τι ν' αφήσεις! 

Times Square

Η επιστροφή μέσω Μονάχου με τη Λουφτχάνσα. Η πτήση εξαιρετική, η Σοφία ενθουσιασμένη. 
Να έχουμε την υγεία μας και το 2016 που έρχεται, ας μας στερήσει λιγότερους πολύτιμους ανθρώπους μας.

ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ  ΦΙΛΟΙ  ΜΟΥ.