Το χρέος.

Ήταν ακριβώς πριν δύο εβδομάδες, όταν διάβασα σε εσωτερική σελίδα στην "Ελευθεροτυπία" τον τίτλο "Χρέος, το φάρμακο για την κρίση του χρέους".

Ομολογώ, ότι δεν κατάλαβα με την πρώτη ματιά τι σήμαινε η φράση.
Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, είδα ότι επρόκειτο για μια συνέντευξη του καθηγητή Βιοφαρμακευτικής-Φαρμακοκινητικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Π. Μαχαίρα στο δημοσιογράφο Γ. Κιούση, με αφορμή τη βράβευσή του καθηγητή από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας για το 2011.

Μόνο όταν διάβασα τις πρώτες γραμμές της εισαγωγής, κατάλαβα.

"Χρέος. Αυτό θα απαντούσα μονολεκτικά στην ερώτηση εάν υπάρχει φάρμακο για τη σημερινή κρίση, οικονομική ή κοινωνική. Όλοι μας, ανεξαίρετα όλοι μας, θα πρέπει να αναβαπτισθούμε στην έννοια του "χρέους-καθήκοντος". Γενικότερα αποδίδω τη θλιβερή μας κατάσταση στο συνεχή εξευτελισμό κάθε έννοιας χρέους-καθήκοντος σε όλες τις λειτουργίες του δημόσιου βίου, που βασίζονται τόσο σε άγραφους όσο και σε γραπτούς νόμους". (Ελευθεροτυπία, Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011) (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/12/2011&id=332564)

Οφείλω να πω ότι αυτή η τόσο μικρή λέξη "χρέος" με συγκλόνισε. Ευχαριστώ τον κ. Μαχαίρα, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να θυμηθώ, ότι αυτή η λέξη έχει και μια άλλη σημασία, το ΚΑΘΗΚΟΝ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους και όλες. Ας προσπαθήσουμε ν' αρπάξουμε μέσα στο 2012 λίγες παραπάνω ευτυχισμένες στιγμές από αυτές που σίγουρα εμφανίζονται μπροστά μας ή μπορεί να περνάνε από δίπλα μας. Μας χρειάζονται και για την εκπλήρωση του ΧΡΕΟΥΣ μας!