Σαν σήμερα ... 1642, γεννήθηκε ο Ισαάκ Νεύτων.

Σαν σήμερα, στις 25 Δεκεμβρίου 1642 (σύμφωνα με το ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε στην Αγγλία, με το σημερινό ημερολόγιο 4 Ιανουαρίου 1643), γεννήθηκε ο Isaac Newton  στο Woolsthorpe του Lincolnshire στην Αγγλία. 

Ο παρατηρητικός αναγνώστης των αναρτήσεων «Σαν σήμερα…» θα πρόσεξε ότι δεν χρησιμοποιώ κανένα προσδιορισμό για τον Νεύτωνα, γιατί απλά όλοι τον γνωρίζουν. Και μάλιστα ως «Νεύτων», όχι ως Newton (Νιούτον), αφού το όνομά του έρχεται από παλιά, από την εποχή που όλα τα ονόματα που προέρχονταν από την Εσπερία εξελληνίζονταν και μάλιστα κλίνονταν.

Το σπίτι που γεννήθηκε ο Νεύτων στο Woolsthorpe. 

Θεωρείται ο πατέρας της Κλασικής Φυσικής, καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του Γαλιλαίου (ο Νεύτων γεννήθηκε τη μέρα που πέθανε ο Γαλιλαίος), αλλά και τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των πλανητών, διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις  νόμους της κίνησης και τον σπουδαίο νόμο της βαρύτητας. Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του φωτός, καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού. 

Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είχε ήδη πεθάνει και τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε με τη γιαγιά του, επειδή η μητέρα του είχε ξαναπαντρευτεί. Πιστεύεται γενικά ότι η προσωπικότητά του, που διαμορφώθηκε αργότερα σε στρυφνή και αντικοινωνική, αναμφισβήτητα επηρεάστηκε από το ότι δεν είχε γνωρίσει τον πατέρα του και το ότι η μητέρα του τον άφησε μόνο του σε μικρή ηλικία.

Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου "Opticks".

Τις πρώτες σπουδές του, που στηρίζονταν στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία,  τις ολοκλήρωσε στο King's School στο Grantham. Από μικρός ο Νεύτων έδειξε τη διάθεσή του για ερευνητική δραστηριότητα. Όταν η μητέρα του πείστηκε ότι ο νεαρός γιος της δεν επρόκειτο να αφοσιωθεί στην καλλιέργεια της γης όπως εκείνη επιθυμούσε, αποφάσισε να τον αφήσει να προετοιμαστεί για παραπέρα σπουδές στο πανεπιστήμιο. 
Έτσι, στις 5 Ιουνίου του 1661 ο νεαρός Νεύτων έγινε δεκτός στο Κολλέγιο Trinity του  Cambridge. Το 1665 πήρε το πρώτο πτυχίο του και με υποτροφία, μετά από τρία χρόνια (1668), ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του. 
Σε αντίθεση με τη σύγχρονη φήμη του Καίμπριτζ, τον καιρό που ο Νεύτων ήταν εκεί, το ίδρυμα διένυε περίοδο σημαντικής ύφεσης, για λόγους που οφείλονταν κατά κύριο λόγο στην πολιτική αστάθεια που επικρατούσε στη χώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη μεθοδικής και έγκυρης καθοδήγησης από τους καθηγητές του, πολλοί από τους οποίους ήταν διορισμένοι στο ίδρυμα χάριν του πολιτικού ή θρησκευτικού καθεστώτος και ελάχιστη σχέση είχαν με τα επιστημονικά δρώμενα.

Πορτραίτο του Νεύτωνα από τον Sir Godfrey Kneller (1689).

Αυτή η κατάσταση, ωστόσο, δεν φαίνεται να εμπόδισε το νεαρό Νεύτωνα να ασχοληθεί με τις επιστήμες με τον πιο ενεργητικό και δημιουργικό τρόπο. Βρίσκοντας το δρόμο μόνος του, πειραματίστηκε αρχικά σε θέματα οπτικής, ενώ παράλληλα μελετούσε τα φιλοσοφικά, φυσικά και μαθηματικά έργα παλαιοτέρων συγγραφέων, όπως του Κέπλερ, του Αριστοτέλη, του Γαλιλαίου, του Ντεκάρτ.

Τις χρονιές 1665 και 1666, όταν η πανούκλα είχε πλήξει την Ευρώπη και το πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ παρέμενε αναγκαστικά κλειστό, ο Νεύτων γύρισε στο Woolsthorpe. Κατά την παραμονή στη γενέτειρά του, η μελέτη και η επιστημονική δραστηριότητά του ήταν τόσο παραγωγική, που στη βιβλιογραφία για τον Νεύτωνα αυτή η περίοδος αναφέρεται ως «Anni Mirabiles» ("Θαυματουργά Χρόνια"). 

Το 1669 τοποθετήθηκε στη Λουκασιανή Έδρα των Μαθηματικών στο Κολλέγιο Trinity  παίρνοντας τη θέση του καθηγητή του, Isaac Barrow, που ήταν ο πρώτος κάτοχος της έδρας. Έχει ενδιαφέρον ότι ως καθηγητής δεν είχε την αναμενόμενη ίσως αναγνώριση. Ο Χάμφρεϊ Νεύτων, ανιψιός του Ισαάκ, μας λέει «... τόσο λίγοι πήγαιναν να τον ακούσουν, και ακόμη λιγότεροι τον καταλάβαιναν, που πολλές φορές, κατά κάποιο τρόπο ελλείψει ακροατηρίου, διάβαζε στους τοίχους». Στις παραδόσεις «έμενε συνήθως γύρω στη μισή ώρα· όταν δεν είχε ακροατήριο, επέστρεφε συνήθως σε επτά λεπτά ή λιγότερο».

Philosophiæ Naturalis Principiæ Mathematica.

Το 1672 ο Νεύτων εντάχθηκε στην Βασιλική Ένωση του Λονδίνου (Royal Society of London). Έτσι, είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή, προσωπικά ή αλληλογραφώντας και με άλλους επιστήμονες, με πιο γνωστούς ίσως τον Gottfried Wilhelm Leibniz (Λάιμπνιτζ), με τον οποίο ο Νεύτων είχε μεγάλη διαμάχη για τη διεκδίκηση της πατρότητας του μαθηματικού λογισμού και τον φιλόσοφο John Locke, ιδρυτή του εμπειρισμού, με τον οποίο είχε επικοινωνία επάνω σε θεολογικά ζητήματα.

Είναι αλήθεια ότι ο Νεύτων δεν είχε μόνο επιστημονικές ανησυχίες. Από την ίδια χρονιά που διορίστηκε στη Λουκασιανή Έδρα, εκτός από τα μαθηματικά και την οπτική, άρχισε παράλληλα να ασχολείται με την αλχημεία και τη θεολογία.

Ωστόσο, όταν το καλοκαίρι του 1684 ο Νεύτων συζήτησε με τον Edmond Halley για  θέματα Κινηματικής, αποφάσισε να διακόψει καθετί άλλο και να ασχοληθεί σοβαρά με την  Μηχανική. Το αποτέλεσμα ήταν να ολοκληρώσει μέσα σε τρία χρόνια ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά έργα του αιώνα του - και όχι μόνο - το "Philosophiæ Naturalis Principiæ Mathematica" ("Μαθηματικές Αρχές Φυσικής Φιλοσοφίας"). 
Σε αυτό το αυστηρά δομημένο έργο που έγραψε στα Λατινικά, ο Νεύτων βασίζεται εν μέρει στα θεωρητικά αποτελέσματα του Κέπλερ και εξάγει το γνωστό νόμο της παγκόσμιας έλξης θεμελιώνοντας τη Μηχανική. Εγκαθίδρυσε έτσι μία κοσμολογική άποψη για τη Βαρύτητα που κυριάρχησε στην επιστημονική κοινότητα, ώσπου να την αναθεωρήσει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1915 με τη γενική θεωρία της σχετικότητας.

Μετά την έκδοση του Principiæ Mathematica και μέχρι το 1696 που έφυγε από το Καίμπριτζ, επέστρεψε ξανά στις δευτερεύουσες ασχολίες του και άρχισε να χάνει σταδιακά το ενδιαφέρον του για τη Λουκασιανή Έδρα. 
Αξιοσημείωτο είναι ότι το 1689 εκλέχθηκε μέλος του Αγγλικού Κοινοβουλίου καθώς και ότι το φθινόπωρο του 1693 υπέστη νευρική κατάπτωση. 
Όταν ένας από τους παλιούς  μαθητές του μπόρεσε να του εξασφαλίσει τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Νομισματοκοπείου (Warden of the Mint), αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Λουκασιανή Έδρα (πράγμα που τυπικά έγινε το 1701) και να μετακομίσει στο Λονδίνο, ώστε να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα. Στη Λουκασιανή Έδρα παρέμεινε για 32 χρόνια και υπήρξε ένας από τους μακροβιότερους κατόχους της έδρας. 

Σχέδιο από κείμενο αλχημείας του Νεύτωνα.

Από τη στιγμή που ο Νεύτων έφυγε από το Καίμπριτζ, μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό και η επιστημονική του δραστηριότητα. Συνέχισε να ασχολείται με μαθηματικά προβλήματα, αλλά κυρίως ασχολήθηκε με τις δημοσιεύσεις των εργασιών του. 
Ήταν τα χρόνια της διαμάχης του με τον Λάιμπνιτζ. Χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο, προσπάθησε, αποτελεσματικά ως ένα βαθμό, να πείσει την επιστημονική κοινότητα ότι ο μαθηματικός λογισμός ήταν δική του επινόηση και ότι ο Λάιμπνιτς δεν έκανε τίποτε άλλο από το να οικειοποιηθεί τις δικές του ιδέες. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να ξεπεράσει τις παλιές του επιφυλάξεις και να εκθέσει στην κρίση των συναδέλφων του τις παλιές ανακαλύψεις του, σε έναν αγώνα δρόμου να κατοχυρώσει τους ερευνητικούς του καρπούς. 

Μέχρι το 1711 είχαν εκδοθεί από μία τουλάχιστον φορά τα βιβλία του "Opticks" ("Οπτική") (1704), "Tractatus de Quadratura Curvarum" ("Συνθήκη για τον τετραγωνισμό των καμπυλών") (1704), "Enumeratio Linearum Tertii Ordinis" ("Απαρίθμηση Γραμμικών Τρίτης Τάξης") (1704), "Arithmeticæ Universalis" ("Οικουμενική Αριθμητική") (1707), "De Analysi" ("Περί Ανάλυσης") (1711), "Methodis Differentialis" ("Διαφορικές μέθοδοι") (1711) καθώς και δύο ακόμη φορές το "Principiæ Mathematica" (1713, 1726). Εννιά χρόνια μετά το θάνατό του, εκδόθηκε για πρώτη φορά το "De Methodis Fluxionum et Serierum Infinitarum" (1736).

Ο Νεύτων το 1712 σε μεγάλη ηλικία.
Πορτραίτο του Sir James Thornhill.

Το Νοέμβριο του 1703 εκλέχθηκε πρόεδρος της Βασιλικής Ένωσης, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. 
Στις 16 Απριλίου 1705, σε τελετή που έγινε στο Κολέγιο Trinity, η βασίλισσα Άννα της Βρετανίας έχρισε τον Νεύτωνα ιππότη ως αναγνώριση των πολιτικών υπηρεσιών του προς την Αγγλία. Έτσι, ο Ισαάκ Νεύτων απέκτησε τον τίτλο του Σερ. 

Προς το τέλος της ζωής του, ο Νεύτων εγκαταστάθηκε στο Cranbury Park, κοντά στο  Winchester, με την ανιψιά του Catherine (Barton) Conduitt και τον άνδρα της John Conduitt.

Ο Ισαάκ Νεύτων πέθανε στον ύπνο του από πάθηση των πνευμόνων, στις 20 Μαρτίου 1727 (με το σημερινό ημερολόγιο 31 Μαρτίου 1727), σε ηλικία 84 ετών. Ο τάφος του υπάρχει στο Αβαείο του Westminster.

Ο τάφος του Νεύτωνα στο Αβαείο του Westminster.

Μετά το θάνατό του, από εξέταση που έγινε στα μαλλιά του Νεύτωνα βρέθηκε να περιέχεται υδράργυρος, ίσως κατάλοιπο των πειραμάτων αλχημείας που έκανε. Είναι πιθανόν, η εκκεντρικότητα που παρουσίασε ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια της ζωής του να οφείλεται σε δηλητηρίαση από υδράργυρο.  

Ένας κρατήρας στη Σελήνη και άλλος ένας στον Άρη έχουν πάρει το όνομα Newton.

Οι τρεις νόμοι του Newton σε κινούμενα σχέδια από φοιτητές του MIT.

Το σύνολο των εργασιών του Νεύτωνα, αλλά και ό,τι θα θέλατε να γνωρίζετε γύρω από αυτόν, από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό The Newton Project.

Ένα βίντεο του BBC για την μυστική εργασία του Νεύτωνα ως αλχημιστή, με τίτλο: "The Dark Heretic. Isaac Newton" (2003, αγγλικά, διάρκεια 59').

Πηγή: Today in Science History,  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ