Σαν σήμερα ... 1932, γεννήθηκε ο νομπελίστας Αμερικανός φυσικός Sheldon Lee Glashow.

Ο καθηγητής Sheldon Lee Glashow.

Σαν σήμερα, στις 5 Δεκεμβρίου 1932, γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ο Sheldon Lee Glashow. Οι γονείς του Lewis Gluchovsky (μετέπειτα Glashow) και Bella Rubin που ήταν εβραϊκής καταγωγής, είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ από την τότε τσαρική Ρωσία για ν' αποφύγουν τα αντιεβραϊκά μέτρα. Ο πατέρας του ήταν ένας επαγγελματικά πετυχημένος υδραυλικός που θέλησε να δώσει στα τρία παιδιά του μια καλή εκπαίδευση. Ο Sheldon έδειξε από πολύ μικρός διάθεση για μάθηση και ο πατέρας του έφτιαξε ένα μικρό εργαστήριο όπου ο γιος του έκανε πειράματα χημείας, βιολογίας κι έπαιζε με τα βατράχια.   

Παρακολούθησε το απαιτητικό Γυμνάσιο Επιστημών του Bronx, έχοντας συμμαθητές τους μετέπειτα διάσημους φυσικούς Steven Weinberg και Gary Feinberg. Οι τρεις καλοί μαθητές μάθαιναν ο ένας από τον άλλο ασχολούμενοι με τη σχετικότητα και την κβαντική μηχανική στο μετρό, καθώς πηγαινοέρχονταν στο σχολείο. 

Στην ομιλία που έκανε ο Glashow κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ σ' αυτόν, ευχαρίστησε τους δύο φίλους του "γιατί τον βοήθησαν να μάθει τόσα πολλά, τόσο σύντομα, κάτι που δεν θα είχε καταφέρει αλλιώς".

Το 1950 Glashow και Weinberg πήγαν μαζί στο Πανεπιστήμιο Cornell. Το 1954 ο Glashow συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Harvard όπου το 1958 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του. Η διδακτορική του εργασία είχε τον τίτλο "Η τροχιά του μεσονίου στις συγκρούσεις των στοιχειωδών σωματίων" ήταν βασισμένη στην ενοποιημένη  ηλεκτρασθενή  αλληλεπίδραση κι έγινε με την επίβλεψη του Julian Schwinger, μετέπειτα νομπελίστα Φυσικής, το 1965.

Στη συνέχεια κέρδισε μια υποτροφία για μεταδιδακτορικές σπουδές, τις οποίες ήλπιζε να κάνει στη Μόσχα, δίπλα στον Igor Tamm στο Ινστιτούτο Lebedev. Όμως, λόγω του ψυχρού πολέμου και μη καταφέρνοντας να πάρει βίζα για τη Σοβιετική Ένωση, βρέθηκε στην Κοπεγχάγη στο Ινστιτούτο Niels Bohr ν' ασχολείται με τη θεωρία των ηλεκτρασθενών αλληλεπιδράσεων. Στο Ινστιτούτο έμεινε μέχρι το 1960 κι εκεί ολοκλήρωσε την εργασία του για την SU(2)xU(1) δομή της ασθενούς ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας.

Ο Sheldon Glashow φωτογραφημένος από τον Volker Steger.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ευρώπη τον ανακάλυψε ο Murray Gell-Mann, ο οποίος το 1960 τον βοήθησε να παρουσιάσει τις ιδέες του για την αλγεβρική δομή των ασθενών αλληλεπιδράσεων σε ένα συνέδριο φυσικών. Αυτός έπεισε τον Glashow να μετακομίσει στην Καλιφόρνια, προκειμένου να συνεχίσει την ερευνητική του σταδιοδρομία στο Πανεπιστήμιο Caltech.

Από το 1962 μέχρι το 1966 ήταν επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Berkeley.

Το 1966 έγινε καθηγητής Φυσικής στο Harvard και το 1979 έγινε καθηγητής Φυσικής στην έδρα Higgins του ίδιου πανεπιστημίου. Το 2000 έγινε καθηγητής emeritus στο Harvard.

Αυτόγραφο του Glashow.

Έχει εργαστεί ως επισκέπτης ερευνητής στο CERN και ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια (Μασσαλίας, MIT, Stanford, Texas A&M, Houston, Boston) και στο Εργαστήριο Brookhaven.

Το 1964 σε συνεργασία με τον James Bjorken πρόβλεψαν πρώτοι την ύπαρξη ενός τέταρτου κουάρκ, αυτού που αργότερα ονομάστηκε charm (χαριτωμένο), κάτι που θεμελιώθηκε το 1970 με τον Μηχανισμό GIM (Glashow–Iliopoulos–Maiani mechanism) από τους Glashow, Ιωάννη Ηλιόπουλο και Luciano Maiani.

Το 1973 με τον Howard Georgi πρότειναν την πρώτη Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία (Grand Unified Theory - GUT) που συνάντησε την αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας. 

Ο Sheldon Glashow (αρ.) με τον Abdus Salam (κεν.) και τον Steven Weinberg (δεξ.),
κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Φυσικής το 1979, στη Στοκχόλμη.

Το 1977 μοιράστηκε με τον Feza Gürsey το βραβείο στη μνήμη του J. Robert Oppenheimer.

Το 1979 μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής με το φίλο του Steven Weinberg και τον Abdus Salam "για τη συνεισφορά τους στη θεωρία της ενοποιημένης ασθενούς και ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης στοιχειωδών σωματίων, στην οποία συμπεριλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η πρόβλεψη της ασθενούς πυρηνικής αλληλεπίδρασης".

Η συμβολή του Glashow στην ενοποίηση των ασθενών και των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων και στη δημιουργία του "καθιερωμένου πρότυπου" της σωματιδιακής φυσικής υπήρξε πολύ σημαντική. 

Έχει συγγράψει πάνω από 300 ερευνητικές εργασίες και αρκετά βιβλία φυσικής, όπως "Αλληλεπιδράσεις" (1988 με τον Ben Bova), "Η γοητεία της Φυσικής" (1990), "Από την αλχημεία στα κουάρκ" (1993) κλπ.

Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στο Ερευνητικό Κέντρο Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης έχοντας ως πεδία έρευνας την Κοσμολογία, το Bing Bang, τη σκοτεινή ύλη και το σπάσιμο της ηλεκτρασθενούς συμμετρίας.

Πηγή: Today in Science History