 |
| Ο Τζον Κένεντι κατά την διάρκεια της ομιλίας του στο Κογκρέσο, στις 25 Μαΐου 1961. Πίσω φαίνονται ο Αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον (αρ.) και ο Πρόεδρος της Συνεδρίας (House Speaker) Sam Rayburn (δεξ.). (Φωτό: AP) |
Το σημερινό θέμα λοιπόν έχει να κάνει με τις απόψεις που διατύπωσε ο Πρόεδρος Κένεντι για το νέο αμερικάνικο διαστημικό πρόγραμμα, που θα μπορούσα να το συνοψίσω στην πρόταση "... πιστεύω ότι αυτό το έθνος πρέπει να δεσμευτεί, πριν από τη λήξη αυτής της δεκαετίας, στην επίτευξη του στόχου για την προσεδάφιση ενός ανθρώπου στο φεγγάρι και την επιστροφή του με ασφάλεια στη γη".
 |
| Η πρώτη σελίδα του συνόλου της ομιλίας του Τζον Κένεντι, στο Κογκρέσο. |
Πριν παραθέσω το τμήμα της ομιλίας του Κένεντι για το διαστημικό πρόγραμμα, ας δούμε τι είχε προηγηθεί στον ανταγωνισμό στο Διάστημα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, λίγο καιρό πριν από την ομιλία του Κένεντι:
- Στις 12 Απριλίου 1961, ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Αλεξέγεβιτς Γκαγκάριν είχε γίνει ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα και μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη με το διαστημικό σκάφος Vostok 1. Παρά το γεγονός ότι ο τότε διευθυντής της NASA James Webb εξέφρασε τον θαυμασμό του λέγοντας "Είναι φανταστικό, μυθικό επίτευγμα", τα συναισθήματα στις ΗΠΑ ήταν ανάμικτα. Από την μια απογοήτευση, επειδή το πρώτο βήμα το έκαναν και πάλι οι αντίπαλοι, από την άλλη θαυμασμός για το άλμα της επιστήμης.
- Έτσι, στις 5 Μαΐου 1961, οι Αμερικανοί "απάντησαν" πραγματοποιώντας μια σύντομη βολή με επανδρωμένη "κάψουλα". Ο πλωτάρχης Alan Bartlett Shepard Jr (Άλαν Μπάρτλετ Σέπαρντ Τζούνιορ). έγινε ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης που εκτοξεύτηκε στο διάστημα από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με το διαστημικό σκάφος Freedom 7, φτάνοντας μέχρι ύψους 180 χιλιομέτρων (δεν έκανε περιφορά της Γης).
 |
| Ο Πρόεδρος Κένεντι έχοντας δεξιά του τον Τζον Γκλεν περιεργάζεται τη διαστημική κάψουλα Frienship 7 με την οποία ο Γκλεν έγινε ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης σε γήινη τροχιά. |
Έτσι, φτάνουμε στις 25 Μαΐου 1961 και ο Κένεντι, με την παρουσία του Αντιπροέδρου Lyndon Johnson (Λίντον Τζόνσον), διατυπώνει επίσημα τη νέα προτεινόμενη πολιτική για το Διάστημα με τα παρακάτω λόγια:
".... Τέλος, αν θέλουμε να κερδίσουμε τη μάχη που εξελίσσεται τώρα σε όλο τον κόσμο μεταξύ της ελευθερίας και της τυραννίας, τα δραματικά επιτεύγματα που σημειώθηκαν στο διάστημα τις τελευταίες εβδομάδες, θα έπρεπε να έχουν καταστήσει σαφές σε όλους μας, όπως έγινε με το Sputnik το 1957, τον αντίκτυπο αυτής της περιπέτειας στα μυαλά όλων των ανθρώπων παντού, που προσπαθούν να αποφασίσουν ποιο δρόμο πρέπει να πάρουν.
Από την αρχή της θητείας μου, οι προσπάθειές μας στο διάστημα είναι υπό αναθεώρηση. Με την συμβουλή του Αντιπροέδρου, ο οποίος είναι Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διαστήματος, έχουμε εξετάσει πού είμαστε δυνατοί και πού δεν είμαστε, πού μπορούμε να πετύχουμε και πού δεν μπορούμε. Τώρα είναι καιρός να τολμήσουμε μεγαλύτερα βήματα – είναι καιρός για μια νέα μεγαλειώδη Αμερικανική επιχείρηση – είναι καιρός γι’ αυτό το έθνος να αναλάβει έναν ξεκάθαρα ηγετικό ρόλο στα διαστημικά επιτεύγματα, κάτι το οποίο με πολλούς τρόπους μπορεί να αποτελεί το κλειδί για το μέλλον μας πάνω στη γη.
Πιστεύω ότι διαθέτουμε όλους τους απαραίτητους πόρους και τα ταλέντα. Αλλά η ουσία του θέματος είναι ότι δεν έχουμε λάβει ποτέ τις εθνικές αποφάσεις, ούτε έχουμε διαμοιράσει τους εθνικούς πόρους όπως θα απαιτείτο για μια τέτοια ηγεμονία.
Ποτέ δεν έχουμε καθορίσει μακροπρόθεσμους στόχους για χρονοδιαγράμματα επείγοντος χαρακτήρα, ούτε έχουμε διαχειριστεί τους πόρους μας και τον χρόνο μας, με τρόπο τέτοιο ώστε να διασφαλίσουμε την πραγματοποίησή τους.
Αναγνωρίζοντας το προβάδισμα που απέκτησαν οι Σοβιετικοί στην αρχή με τους μεγάλους κινητήρες των πυραύλων τους οι οποίοι τους κάνουν να προηγούνται πολλούς μήνες και αναγνωρίζοντας την πιθανότητα να εκμεταλλευτούν αυτό το προβάδισμα για αρκετό καιρό ώστε να φτάσουν σε ακόμα πιο εντυπωσιακές επιτυχίες, εμείς απαιτείται να κάνουμε νέες προσπάθειες από μόνοι μας. Για ένα διάστημα δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα το καταφέρουμε να είμαστε πρώτοι σύντομα, μπορούμε (όμως) να εγγυηθούμε ότι οποιαδήποτε αποτυχία θα έχουμε σ’ αυτή την προσπάθεια, θα μας δυναμώσει στο χρόνο.
Παίρνουμε έναν επιπλέον κίνδυνο επειδή το κάνουμε γνωστό σε όλο τον κόσμο, αλλά όπως φαίνεται από το κατόρθωμα του αστροναύτη Shepard, αυτός ο κίνδυνος αυξάνει την επιτυχία μας όταν τα καταφέρνουμε.
Αλλά δεν είναι απλά ένας αγώνας δρόμου. Το διάστημα είναι ανοιχτό τώρα σε μας˙ και η επιθυμία μας να μοιραστούμε την σπουδαιότητά του δεν εξαρτάται από τις προσπάθειες των άλλων. Πηγαίνουμε στο διάστημα γιατί η ανθρωπότητα πρέπει να το κάνει οπωσδήποτε, οι ελεύθεροι άνθρωποι πρέπει να το μοιράζονται ολοκληρωτικά.
Ζητώ λοιπόν από το Κογκρέσο, πάνω και πέρα από τις αυξήσεις που ζήτησα νωρίτερα για τις διαστημικές δραστηριότητες, την παροχή των πόρων που απαιτούνται για την κάλυψη των ακόλουθων εθνικών στόχων:
Πιστεύω ότι πρέπει να πάμε στο φεγγάρι. Αλλά νομίζω ότι κάθε πολίτης αυτής της χώρας, όπως και τα μέλη του Κογκρέσου θα πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά το θέμα για να αποφασίσουν, (θέμα) στο οποίο έχουμε δώσει την προσοχή μας για πολλές εβδομάδες και μήνες, γιατί είναι μεγάλη η επιβάρυνση και δεν έχει νόημα να συμφωνήσουμε ή να επιθυμούμε να πάρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες θετική θέση στο διάστημα, εκτός εάν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τη δουλειά και να αντέξουμε την επιβάρυνση για να το πετύχουμε. Εάν δεν είμαστε (αποφασισμένοι), σήμερα πρέπει να αποφασίσουμε για φέτος.
Αυτή η απόφαση απαιτεί μια σημαντική εθνική δέσμευση επιστημονικού και τεχνικού ανθρώπινου δυναμικού, υλικού και εγκαταστάσεων, καθώς και τη δυνατότητα εκτροπής τους από άλλες σημαντικές δραστηριότητες στις οποίες ήδη υπάρχει υποστελέχωση. Σημαίνει έναν βαθμό αφοσίωσης, οργάνωσης και πειθαρχίας που δεν χαρακτήριζαν πάντα τις ερευνητικές και αναπτυξιακές μας προσπάθειες. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε αδικαιολόγητες διακοπές εργασίας, διογκωμένο κόστος υλικού ή ταλέντου, ανάλωση σε διυπηρεσιακές αντιπαλότητες ή υψηλό κύκλο εργασιών βασικού προσωπικού.
Νέοι στόχοι και νέα χρήματα δεν μπορούν να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να τα επιδεινώσουν περαιτέρω - εκτός αν κάθε επιστήμονας, κάθε μηχανικός, κάθε στρατιωτικός, κάθε τεχνικός, εργολάβος και δημόσιος υπάλληλος δώσει την προσωπική του υπόσχεση ότι αυτό το έθνος θα προχωρήσει, με την πλήρη ταχύτητα της ελευθερίας, στη συναρπαστική περιπέτεια του διαστήματος. ..."
(Η μετάφραση είναι δική μου και ζητώ συγγνώμη για τυχόν κακές διατυπώσεις).
 |
| Από την ομιλία του Τζον Κένεντι στο Πανεπιστήμιο Rice. |
Τι ακολούθησε αυτή την ομιλία;
- Στις 12 Σεπτεμβρίου 1961, ο Κένεντι έκανε ομιλία στο Στάδιο του Πανεπιστημίου Rice, στο Χιούστον, μπροστά σε πάνω από 35000 θεατές, τονίζοντας χαρακτηριστικά: “We choose to go to the Moon ...”, "Επιλέγουμε να πάμε στη Σελήνη αυτή τη δεκαετία και να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, όχι επειδή είναι εύκολα, αλλά επειδή είναι δύσκολα, γιατί αυτός ο στόχος θα χρησιμεύσει για να οργανώσει και να μετρήσει τις καλύτερες δραστηριότητες και δεξιότητές μας, γιατί αυτή η πρόκληση είναι αυτή που είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε, μια πρόκληση που δεν είμαστε διατεθειμένοι να αναβάλουμε και αυτή που σκοπεύουμε να κερδίσουμε, (όπως) και τους άλλους, επίσης."
 |
| Οι αστροναύτες της αποστολής Apollo 11 (από αρ.) Neil Armstrong, Buzz Aldrin και Michael Collins στις 27 Ιουλίου 1969, στη διάρκεια της καραντίνας στο Χιούστον, μετά την επιστροφή τους από τη Σελήνη. |
- Βίντεο του τηλεοπτικού καναλιού CBS με το τμήμα της ομιλίας του Κένεντι στο Κογκρέσο, για τη νέα Αμερικανική πολιτική στο Διάστημα.
- Ηχητικό ντοκουμέντο με το σύνολο της ομιλίας του Κένεντι στο Κογκρέσο, στις 25 Μαΐου 1961.
- Το αρχείο του John F. Kennedy από την Προεδρική Βιβλιοθήκη και Μουσείο.
- Κείμενο του 1961 από το περιοδικό AIR FORCE για το πυρηνικό πυραυλικό πρόγραμμα Rover.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου