Σαν σήμερα, στις 22 Ιανουαρίου 1908, γεννήθηκε ο Lev Davidovich Landau στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Αναγνωρίσθηκε από νωρίς ως «παιδί-θαύμα» και αποφοίτησε σε ηλικία μόλις 13 ετών από το γυμνάσιο. Οι γονείς του, θεωρώντας ότι ήταν πολύ μικρός για να πάει στο πανεπιστήμιο, τον έγραψαν για ένα χρόνο στην Οικονομική Τεχνική Σχολή του Μπακού. Το 1922, σε ηλικία 14 ετών, γράφτηκε σε δύο τμήματα του πολιτειακού πανεπιστήμιου του Μπακού, το Φυσικομαθηματικό και το Χημικό. Το 1924 πήρε μεταγραφή για το σπουδαιότερο τμήμα Φυσικής εκείνης της εποχής στη Σοβιετική Ένωση, του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ (σήμερα Αγία Πετρούπολη), από όπου και αποφοίτησε το 1927. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Φυσικο -Τεχνικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ (σήμερα Ινστιτούτο Ioffe) και στα 21 του πήρε διδακτορικό.
Το 1929, με υποτροφία της σοβιετικής κυβέρνησης και του Ιδρύματος Rockefeller, ταξίδεψε στο Γκέτινγκεν και στη Λειψία της Γερμανίας όπου έμεινε λίγο, για να καταλήξει στο Ινστιτούτο Νιλς Μπορ στην Κοπεγχάγη, με καθηγητή τον ίδιο τον Μπορ. Ο Λαντάου σε όλη την υπόλοιπη ζωή του θεωρούσε τον εαυτό του μαθητή του Μπορ και η στάση του απέναντι στη Φυσική επηρεάσθηκε πολύ από το παράδειγμά του. Στη συνέχεια επισκέφθηκε το Καίμπριτζ και τη Ζυρίχη, προτού επιστρέψει στη Σοβιετική Ένωση.
Από το 1932 ως το 1937 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Θεωρητικής Φυσικής στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας του Χάρκοβο.
Ο Λαντάου υπήρξε ο βασικός γεννήτορας της μακράς παράδοσης της Σοβιετικής Ένωσης στη Θεωρητική Φυσική, που επικεντρώθηκε στο Χάρκοβο (σήμερα στην Ουκρανία).
Το 1937 ο Λαντάου ανακρίθηκε από την NKVD για την υπόθεση UPTI στο Χάρκοβο, αλλά κατάφερε να φύγει στη Μόσχα.
Ο ίδιος μαζί με τον φίλο και μαθητή του Evgeny Lifshitz ίδρυσαν στη Μόσχα ένα Ινστιτούτο Προβλημάτων Φυσικής, στο οποίο υπήρξε επικεφαλής του «Θεωρητικού Τμήματος» από το 1937 μέχρι το 1962. Το Ινστιτούτο αυτό αναφέρεται και ως "Σχολή Landau". Για την είσοδο στη σχολή ο Λαντάου είχε αναπτύξει μια γενική εισαγωγική εξέταση, που αποκαλούσε "Theoretical Minimum" (Θεωρητικό Ελάχιστο) που κάλυπτε όλες τις πλευρές της Θεωρητικής Φυσικής. Μόνο 43 υποψήφιοι κατάφεραν να περάσουν αυτή την εξέταση. Ανάμεσα στους σπουδαστές που ξεχώρισαν ήταν οι Lev Pitaevskii, Alexei Abrikosov, Arkady Levanyuk, Lev Gor'kov, Isaak Khalatnikov, Boris L. Ioffe, Roald Sagdeev and Isaak Pomeranchuk.
Τον Απρίλιο του 1938 συνελήφθη στη Μόσχα και φυλακίστηκε επί ένα χρόνο σε φυλακή της NKVD. Αποφυλακίστηκε όταν ο συνάδελφός του Pyotr Kapitsa έγραψε ένα γράμμα στον Στάλιν εγγυώμενος προσωπικά για τη συμπεριφορά του Λαντάου.
Ο Λαντάου κρατούσε έναν κατάλογο φυσικών που βαθμολογούσε σε αντίστροφη λογαριθμική κλίμακα από το 0 ως το 5.
Στις 7 Ιανουαρίου 1962, στη Μόσχα, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Λαντάου συγκρούσθηκε με βυτιοφόρο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να μείνει σε κώμα για τρεις μήνες.
Πέθανε στη Μόσχα στις 1 Απριλίου 1968, σε ηλικία 60 ετών, από επιπλοκές του τραυματισμού του στο αυτοκινητικό ατύχημα.
Μερικά από τα πολλά επιτεύγματά του περιλαμβάνουν την κβαντική θεωρία του διαμαγνητισμού, τη θεωρητική ερμηνεία της υπερρευστότητας, τη Θεωρία Ginzburg–Landau για την υπεραγωγιμότητα, την ερμηνεία του φαινομένου της «απόσβεσης Λαντάου» στη Φυσική Πλάσματος, τη θεωρία των νετρίνων κλπ.
Το 1962 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την ανάπτυξη της θεωρίας της υπερρευστότητας που εξηγεί όλες τις παράδοξες ιδιότητες του υγρού ηλίου (He II) σε θερμοκρασίες κάτω των 2,17 K (−270,98 °C).
Πηγή: Today in Science History
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου