Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

Σαν σήμερα... 2012, πέθανε η Sally Ride, πρώτη Αμερικανίδα στο διάστημα.


Sally Kristen Ride

Σαν σήμερα, στις 23 Ιουλίου 2012, πέθανε η Sally Kristen Ride, που το 1983 στα 32 της χρόνια, έγινε η πρώτη και νεαρότερη Αμερικανίδα στο διάστημα. Αργότερα με την δραστηριότητα που παρουσίασε συνέβαλε στο χώρο της Επιστήμης και Τεχνολογίας. 

Η Sally Ride γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, στις 26 Μαΐου 1951. Μεγάλωσε στο προάστιο Encino (Ενσίνο), στην περιοχή της κοιλάδας του San Fernando.
Ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Dale Burdell Ride και της Carol Joyce Anderson. Ο πατέρας της υπήρξε καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Κολέγιο της Σάντα Μόνικα, αλλά αργότερα και οι δύο γονείς της έγιναν πρεσβύτεροι στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία. Η αδελφή της, Bear, έγινε επίσης πρεσβυτέρα στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία από πολύ νέα, λίγο μετά που η Sally έγινε δεκτή από τη NASA.

Η Sally Ride μωρό στα χέρια του πατέρα της Dale.
(αρχείο Tam O’Shaughnessy/Geni Lebedoff/
MacMillan Children’s Publishing Group)

Η Ride παρακολούθησε το Γυμνάσιο της Portola και το Λύκειο του Birmingham στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες. Εκτός από το ενδιαφέρον που έδειχνε ως μαθήτρια για τις θετικές επιστήμες, από 10 ετών έδειξε εξαιρετική επίδοση και ως τενίστριαΤελικά, παίρνοντας αθλητική υποτροφία από το τένις, πήρε το απολυτήριό της από το ιδιωτικό λύκειο για κορίτσια Westlake School

Η Sally Ride στο γυμνάσιο 
με την αγαπημένη της ρακέτα.

Μετά το λύκειο παρακολούθησε ένα χρόνο το Κολέγιο Swarthmore στην Pennsylvania. Έχοντας αμφιβολίες για την επιλογή της και θέλοντας να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στο επαγγελματικό τένις, άφησε το Κολέγιο και ασχολήθηκε με το τένις κάνοντας συνεχείς προπονήσεις. Μετά από τρεις μήνες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσε να έχει μια επιτυχημένη επαγγελματική αθλητική καριέρα. 
Σε μια συνέντευξή της το 2006 στην ιστοσελίδα Achievement.org είχε πει χαρακτηριστικά: "Αλλά ευτυχώς, έριξα μια επίμονη, αυστηρή ματιά στο forehand μου και συνειδητοποίησα ότι δεν επρόκειτο να κάνω περιουσία με αυτό το forehand".
Έτσι, ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA). Στη συνέχεια πήρε ξεχωριστά μπάτσελορ στη Φυσική και στα Αγγλικά από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας. Από το ίδιο πανεπιστήμιο πήρε μάστερ το 1975 και διδακτορικό στη Φυσική το 1978. Η πτυχιακή της εργασία ήταν σχετική με την αλληλεπίδραση των ακτίνων Χ με το διαστρικό μέσο. Οι ειδικοί τομείς που ήταν το αντικείμενο της έρευνάς της ήταν η αστροφυσική και τα λέιζερ. 

Η Sally Ride με τους γονείς της το 1973 κατά την τελετή
απονομής του μπάτσελορ.

Το 1978 η Ride, ανταποκρινόμενη σε διαφήμιση που είδε σε σπουδαστική εφημερίδα του Στάνφορντ, επελέγη από τη NASA, ανάμεσα από 8000 υποψήφιους(-ες), για το διαστημικό πρόγραμμά της. Συνολικά τότε, η NASA επέλεξε 35 άτομα για την Astronaut Class 8 (8η Ομάδα Αστροναυτών), από τα οποία τα 6 ήταν γυναίκες. Ήταν η πρώτη ομάδα γυναικών της NASA, που αργότερα θα ταξίδευαν στο διάστημα. (Παλαιότερα, την δεκαετία του '60, μια άλλη ομάδα 13 γυναικών είχαν εκπαιδευτεί για διαστημική πτήση, χωρίς όμως τελικά να επιλεγούν).
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Ride υπηρέτησε ως επίγειος επικοινωνιακός σύνδεσμος (CapCom) στη δεύτερη και τρίτη αποστολή του διαστημικού λεωφορείου (STS-2 και STS-3) και βοήθησε στην ανάπτυξη του βραχίονα ρομπότ "Canadarm" του διαστημικού λεωφορείου.
Το 1982 παντρεύτηκε το συνάδελφό της αστροναύτη Steve Hawley, με τον οποίο χώρισαν το 1987.

Οι πρώτες 6 γυναίκες αστροναύτες της NASA (που ταξίδεψαν 
στο διάστημα). Από αρ. Sally Ride, Shannon Lucid, 
Kathy Sullivan, Rhea Seddon, Anna Fisher και Judy Resnick.
(αρχείο NASA/Tam O’Shaughnessy/

MacMillan Children’s Publishing Group)

Στις 18 Ιουνίου 1983, η Sally Ride έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που βρέθηκε στο διάστημα ως μέλος του πληρώματος του διαστημικού λεωφορείου Challenger στην αποστολή STS-7. Ήταν η πρώτη Αμερικάνικη διαστημική αποστολή με πέντε άτομα.
Ήταν η τρίτη γυναίκα που έκανε διαστημική πτήση, μετά τις σοβιετικές Βαλεντίνα Τερεσκόβα το 1963 και Σβετλάνα Σαβίτσκαγια το 1982. 
Πριν από την πρώτη διαστημική πτήση της, η Ride είχε προκαλέσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης εξαιτίας του φύλου της. Συχνά αντιμετώπισε γελοίες επιδείξεις σεξισμού. Σύμφωνα με το περιοδικό People, μερικές από τις ερωτήσεις που έπρεπε να απαντήσει σε συνεντεύξεις Τύπου της NASA, ήταν του τύπου: "H πτήση θα επηρεάσει τα αναπαραγωγικά σας όργανα;" ή "Κλαίτε όταν τα πράγματα πάνε στραβά στη δουλειά;" ή "Θα γίνετε μητέρα;".

Η Sally Ride κατά τη διάρκεια της πρώτης πτήσης της 
ως μέλος του πληρώματος του διαστημικού λεωφορείου
 Challenger,
 για την αποστολή STS-7.
Διακρίνονται ακόμη οι αστροναύτες: 
Frederick H. Hauck,
 Norman E. Thagard και John Fabian.


Η ίδια όμως επέμενε να βλέπει τον εαυτό της, όχι ξεχωριστά λόγω φύλου, αλλά σταθερά μ' έναν μόνο τρόπο, ως αστροναύτης. 
Στις παραπάνω ενοχλητικές ερωτήσεις, η Ride απαντούσε με χαρακτηριστική άνεση και ηρεμία. Έλεγε πως δεν υπήρχαν στοιχεία ότι η διαστημική πτήση μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα αναπαραγωγικά όργανα μιας γυναίκας. Αναρωτιόταν, γιατί οι δημοσιογράφοι δεν ρωτούσαν τους άνδρες ομολόγους της αν έκλαιγαν ή όχι στη δουλειά. Και τέλος είχε χαμογελάσει, αρνούμενη ν' απαντήσει στην τρίτη ερώτηση σχετικά με τα σχέδιά της για τη μητρότητα.

Η Sally Ride αγναντεύει τη Γη από το
παράθυρο της διαστημικής κάψουλας.

Το πενταμελές πλήρωμα της αποστολής STS-7 ενεργοποίησε δύο επικοινωνιακούς δορυφόρους (του Καναδά και της Ινδονησίας) και διεξήγαγε πειράματα με φάρμακα. Η Ride ήταν η πρώτη γυναίκα που χρησιμοποίησε τον βραχίονα ρομπότ στο διάστημα και η πρώτη που χρησιμοποίησε τον βραχίονα για να ανακτήσει έναν δορυφόρο. Η πρώτη αποστολή της Ride έληξε μετά από έξι μέρες με την ασφαλή προσγείωση του διαστημικού σκάφους στην αεροπορική βάση Edwards, στην Καλιφόρνια.
Η δεύτερη διαστημική πτήση της με κωδικό STS 41-G έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1984 πάλι με το Challenger. Στη διάρκεια της οκταήμερης αποστολής το πλήρωμα ενεργοποίησε νέους δορυφόρους, έκανε παρατηρήσεις της Γης με νέες κάμερες μεγάλου μεγέθους και δοκίμασε μια τεχνική ανεφοδιασμού δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά. Το διαστημικό σκάφος Challenger προσεδαφίστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy στη Φλόριντα, στις 13 Οκτωβρίου 1984.
Η Sally Ride πέρασε συνολικά πάνω από 343 ώρες στο διάστημα. Στις 28 Ιανουαρίου 1986, έχοντας ολοκληρώσει οκτώ μήνες εκπαίδευσης, προετοιμαζόμενη για την τρίτη πτήση της (STS-61-M, μια αποστολή ανάπτυξης TDRS), συνέβη η καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Challenger.

Το εξώφυλλο της έκθεσης που συνέταξε η Ride για τη
NASA, με τίτλο "Leadership and America’s Future in Space".

Τοποθετήθηκε μέλος στην Επιτροπή Rogers (η προεδρική επιτροπή που διερεύνησε το ατύχημα) και ηγήθηκε της υποεπιτροπής της για τις επιχειρήσεις. 
Μετά την έρευνα, η Ride τοποθετήθηκε στην έδρα της NASA στην Ουάσινγκτον, ως ειδική σύμβουλος του Διευθυντή. Εκεί, το 1987 έκανε την πρώτη προσπάθεια στρατηγικού σχεδιασμού της NASA συντάσσοντας έκθεση με τίτλο "Leadership and America’s Future in Space" ("Η ηγεσία και το μέλλον της Αμερικής στο διάστημα"). Τότε ίδρυσε και το Γραφείο Εξερεύνησης της NASA.
Το 1987, η Ride παραιτήθηκε από τη θέση της στην Ουάσινγκτον για να εργαστεί στο "Κέντρο για τη Διεθνή Ασφάλεια και Έλεγχο των Όπλων" ("Center for International Security and Arms Control") του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.    
Το 1989 έγινε καθηγήτρια Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο (UCSD) και διευθύντρια του "Ινστιτούτου Διαστήματος" του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.

Αριστερά η Sally Ride με στολή αστροναύτη
και δεξιά η αδελφή της Bear χειροτονημένη
ως πρεσβυτέρα στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μέχρι το θάνατό της, η Ride διεύθυνε δύο προγράμματα της NASA που είχαν ευρύτερο δημόσιο ενδιαφέρον, σε συνεργασία με το εργαστήριο Jet Propulsion Laboratory της NASA και το UCSD. Τα προγράμματα αυτά, το ISS EarthKAM και το GRAIL MoonKAM, απευθύνονταν σε μαθητές της μέσης εκπαίδευσης που επιθυμούσαν να δουν εικόνες της Γης και της Σελήνης. Αυτή την περίοδο έγραψε ή συνέγραψε μερικά βιβλία που απευθύνονταν κυρίως σε νεαρά άτομα με στόχο να τα ενθαρρύνουν να σπουδάσουν θετικές επιστήμες. Τα βιβλία περιείχαν αναμνήσεις της και υλικό από την εξερεύνηση του διαστήματος. Οι τίτλοι αυτών των βιβλίων είναι:
  • To Space and Back (Προς το διάστημα και πίσω),
  • The Third Planet: Exploring the Earth from Space (Ο τρίτος πλανήτης: Εξερευνώντας τη Γη από το διάστημα),
  • Exploring Our Solar System (Εξερευνώντας το Ηλιακό μας σύστημα),
  • Voyager: An Adventure to the Edge of the Solar System (Voyager: Μια περιπέτεια στην άκρη του Ηλιακού μας συστήματος),
  • The Mystery of Mars (Το μυστήριο του Άρη).

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barack ObamaΗ συναντά την Sally Ride  
στον Λευκό Οίκο (23 Νοεμβρίου 2009).

Το 1999 και το 2000, η Ride διετέλεσε πρόεδρος της Space.com, μιας ιστοσελίδας που ασχολείται με όλες τις πτυχές της διαστημικής βιομηχανίας.
Το 2001 ίδρυσε την εταιρεία Sally Ride Science, της οποίας υπήρξε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, που είχε ως στόχο τη δημιουργία διασκεδαστικών επιστημονικών προγραμμάτων και δημοσιεύσεων για τους μαθητές της ανώτερης και μέσης εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στα κορίτσια.  

Η Sally Ride πέθανε σε ηλικία 61 ετών, στο σπίτι της στη La Jolla της Καλιφόρνιας. Είχε διαγνωστεί με καρκίνο στο πάγκρεας πριν από 17 μήνες. Η στάχτη της ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Woodlawn της Σάντα Μόνικα.

Η Sally Ride μεταφέρει την ολυμπιακή φλόγα
πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.

Πριν από τον θάνατό της η Ride ζήτησε από την οικογένειά της να αναρτήσουν στην προσωπική της ιστοσελίδα μια ανακοίνωσή της στην οποία δήλωνε πως θα συνεχίσει να ζει, ακόμη και μετά τον θάνατό της, διαμέσου της Tam O' Shaughnessy (Ταμ Ο' Σόνεσι), "την επί 27 χρόνια σύντροφό της". Ήταν παιδικές φίλες που είχαν γνωριστεί κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τένις όταν ήταν ακόμα δώδεκα ετών και πέρασαν μαζί μια ολόκληρη ζωή.  

Η επιτάφια πλάκα για την Sally Ride στο κοιμητήριο 
Woodlawn της Σάντα Μόνικα.

Στη διάρκεια της ζωής της, αλλά και μετά το θάνατό της τιμήθηκε με πολλούς τρόπους από φορείς και επιστημονικά ιδρύματα. Μερικά από τα βραβεία που έλαβε ήταν:
  • Βραβείο von Braun (National Space Society - Εθνική Ένωση Διαστήματος),
  • Βραβείο Lindbergh Eagl,
  • Βραβείο Theodore Roosevelt (NCAA),
  • Μετάλλιο Διαστημικής Πτήσης (NASA, 2 φορές),
  • Βραβείο Samuel S. Beard (Jefferson Awards),
  • Βραβείο General James E. Hill Lifetime Space Achievement, (Space Foundation),
  • Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας (πρόεδρος Barack Obama) κλπ.
Έγινε μέλος πολλών Hall of Fame (National Women's Hall of Fame, Astronaut Hall of Fame, California Hall of Fame, National Aviation Hall of Fame).

Η Sally Ride εξώφυλλο στο περιοδικό People
(20 Ιουνίου 1983) Το περιοδικό με τίτλο 

"O WHAT A RIDE!" (Ω, τι βόλτα!) κάνει λογοπαίγνιο 
με τη λέξη ride (βόλτα) και το όνομα της αστροναύτιδος.
(αρχείο am O’Shaughnessy/
MacMillan Children’s Publishing Group)

Το Δεκέμβριο του 2012, η NASA έδωσε το όνομα της Ride σ' ένα σεληνιακό βουνό κοντά στον κρατήρα Goldschmidt, στον βόρειο πόλο της Σελήνης.
Το 2014 το Ναυτικό των ΗΠΑ ονόμασε προς τιμήν της ένα ερευνητικό ωκεανογραφικό σκάφος, RV Sally Ride.
Το 2017, ένα doodle της Google την τίμησε για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (το doodle δείχνει ένα βραχίονα να βγαίνει από το διαστημικό λεωφορείο και να στήνει ένα - ένα τα γράμματα GOOGLE). 

Η Sally Ride με την συνεργάτιδα και σύντροφό της 
Tam O' Shaughnessy το 2008, κατά τη διάρκεια
 παρουσίασης από την American Library 
Association, στο Anaheim της Καλιφόρνιας.

  • Τρία σύντομα βίντεο (αγγλικά) για τη ζωή της Sally Ride  ΕΔΩ (7:17),  ΕΔΩ (3:00) κι ΕΔΩ (2:03).
  • 5 πράγματα για τη Sally Ride στη σειρά History in Five από την δημοσιογράφο Lynn Sherr (αγγλικά, 7:13).
  • "Who Was Sally Ride?" ("Ποια ήταν η Sally Ride;"). Ένα εκπαιδευτικό κείμενο από τη NASA.

Το εξώφυλλο της βιογραφίας της Sally Ride
από την Tam O' Shaughnessy.

  • Συνέντευξη της Tam O' Shaughnessy για την ζωή της με την Sally Ride, στην Windy City Times.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου