Σαν σήμερα... 1908, γεννήθηκε ο φυσικός και μοριακός γαστρονόμος Nicholas Kurti.

Nicholas Kurti

Σαν σήμερα, στις 14 Μαΐου 1908, γεννήθηκε στη Βουδαπέστη ο Nicholas Kurti (Νίκολας Κούρτι, ουγγρικά Miklós Kürti) που έμεινε γνωστός για το ρεκόρ χαμηλής θερμοκρασίας που είχε επιτύχει εργαστηριακά, όπως και για το γεγονός ότι είναι ένας από τους δημιουργούς της μοριακής γαστρονομίας.        

Ο Νίκολας Κούρτι προερχόταν από εβραϊκή οικογένεια της μεσαίας τάξης που κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα υποχρεώθηκε να τροποποιήσει το όνομά της στο πιο "γερμανικό" Karfunkel, σύμφωνα με διάταγμα του αυστριακού αυτοκράτορα κατά το οποίο όλοι οι Εβραίοι έπρεπε να πάρουν γερμανικά ονόματα. Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η πολιτική κατάσταση έγινε πιο φιλελεύθερη, ξεκίνησε η "ουγγροποίηση" των γερμανικών ονομάτων των εβραϊκών οικογενειών, με αποτέλεσμα το Karfunkel να γίνει Kürti.

Ο πατέρας του Νίκολας, Károly Kürti, ήταν αντιπρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας της Pest και παντρεύτηκε τη Margit Pintér, η οποία πέθανε όταν ο Νίκολας ήταν μόλις 3 ετών. Έτσι, ο Νίκολας μεγάλωσε με την επίβλεψη του πατέρα του, της μεγαλύτερης αδερφής του Hedwig, αλλά και του θείου του József Pintér, που ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός και αντιπρόεδρος της εταιρείας λαμπτήρων Tungsram, στη Βουδαπέστη.

Ο Νίκολας παρακολούθησε πρώτα το Λουθηρανικό Δημοτικό Σχολείο στη Βουδαπέστη και μετά το Trefort Utcai Gimnázium, πιο γνωστό ως Minta (ή Modell) Gimnázium, που λειτουργούσε ουσιαστικά με την καθοδήγηση του πανεπιστημίου. Οι μαθητές προέρχονταν από όλα τα κοινωνικά στρώματα (από οικογένειες ευγενών, αλλά και από οικογένειες τεχνιτών ή καταστηματαρχών). Ήταν ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απ' όπου αποφοίτησαν διάσημα ονόματα της επιστήμης όπως, ο Leo Szilard, ο Eugene Wigner, ο John von Neumann, ο Georg de Hevesy, ο Theodore von Kármán (του οποίου ο πατέρας ίδρυσε το σχολείο) και ο Edward Teller που ήταν λίγο μεγαλύτερος του Νίκολας.

Ο Νίκολας Κούρτι το 1926, πρώτη 
χρονιά στο Παρίσι.

Σ' αυτό το περιβάλλον το ταλέντο του Νίκολας άνθισε κι έδειξε πολύ καλές επιδόσεις, ιδιαίτερα στο πιάνο. Στα δεκαπέντε του αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στην Ακαδημία Μουσικής της Βουδαπέστης, αλλά απέτυχε. Έτσι, αποφάσισε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Όμως, το 1920 είχε ψηφιστεί στην Ουγγαρία ένας νόμος που έλεγε ότι το ποσοστό των Εβραίων στα πανεπιστήμια δεν έπρεπε να υπερβαίνει το πληθυσμιακό ποσοστό τους στο σύνολο της χώρας (τότε περίπου 6%), κάτι που πιθανά θα δυσκόλευε τον Νίκολας. Όταν ο Νίκολας ήταν στα δεκαέξι του, ο φυσικός Jakob Salpeter (πατέρας του θεωρητικού φυσικού Edwin Salpeter) που δούλευε στην Tungsram, τον συμβούλεψε να σπουδάσει "technische Physik" (τεχνική Φυσική ή Φυσική τεχνολογία, δηλαδή εφαρμοσμένη Φυσική) ξεκινώντας τις σπουδές του από τη Σορβόνη και συνεχίζοντας στο Βερολίνο. Ο Νίκολας, έχοντας την οικονομική συμπαράσταση του θείου του, ακολούθησε την συμβουλή του και δεν το μετάνιωσε.

Ο Νίκολας Κούρτι έφτασε στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1926 έχοντας συστατική επιστολή από ένα συγγενή του για τον καθηγητή Paul Langevin. Στην Ουγγαρία ο Νίκολας ήταν γνωστός με το όνομα Miklós Mór Kürti, αλλά στη Γαλλία υιοθέτησε το πιο γαλλικό Nicolas Maurice Kürti. Μέχρι το 1928 ασχολήθηκε με μαθηματικά, χημεία και φυσική έχοντας μεταξύ των καθηγητών του τους Pierre Victor Auger, Aimé Cotton, Jean Baptiste Perrin και την Marie Curie. Αφού πέρασε τις εξετάσεις του, το 1928 βρέθηκε στο Βερολίνο, όπου ακολουθώντας τώρα τις οδηγίες του Michael Polanyi, ξεκίνησε σπουδές για να αποκτήσει μια ευρύτερη γνώση των τελευταίων ανακαλύψεων στη φυσική, αντί ν' αρχίσει αμέσως το διδακτορικό του. Εδώ στο Βερολίνο αποφάσισε ν' απομακρύνει από το όνομά του το Maurice και να μείνει με το Nicolaus Kürti.

Ο Nicholas Kurti.
(AIP Emilio Segrè Visual Archives, Simon Collection)

Η περίοδος παραμονής στο Βερολίνο ίσως ήταν η πιο καθοριστική, που διαμόρφωσε την πορεία της καριέρας του. Στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, εκείνο το χειμερινό εξάμηνο, παρακολούθησε  διαλέξεις των Max Planck, Erwin Schrödinger, Max von Laue, Eugene Wigner και Rudolf  Ladenburg, με τον Schrödinger να είναι αυτός που τον συνεπήρε. Όταν ήρθε η ώρα ν' αποφασίσει για το διδακτορικό του, ο Νίκολας ήρθε σ' επαφή με τον Franz (αργότερα Sir Francis) Simon που ήταν ειδικός σε τεχνικές χαμηλής θερμοκρασίας. Η διατριβή του είχε τίτλο "Magnetokalorische und kalorimetrische Untersuchungen zwischen 2° und 20° abs" και ασχολείτο κυρίως με μετρήσεις των ιδιοτήτων του θειικού άλατος του γαδολίνιου. Το καλοκαίρι του 1931 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του που δημοσιεύτηκε το 1933. Στη συνέχεια, για τον επόμενο χρόνο, εργάστηκε δίπλα στον Simon ως τεχνικός βοηθός στο Technische Hochschule στο Breslau (τώρα Wroclaw, στην Πολωνία). Τότε άρχισαν οι πρώτες απομακρύνσεις Εβραίων επιστημόνων από ακαδημαϊκές θέσεις, λόγω της εφαρμογής των ναζιστικών ρατσιστικών νόμων.

Η πρόσοψη του Εργαστηρίου Clarendon στο κτίριο Townsend.

O Simon προβλέποντας σωστά ότι δεν θ' αργούσε η δική του απομάκρυνση, την άνοιξη του 1933 αποδέχτηκε πρόταση του Βρετανού καθηγητή Frederick Lindemann (αργότερα Λόρδος Cherwell) να μετακινηθεί στην Αγγλία. Σύντομα, ο Franz Simon, ο Kurt Mendelssohn και ο Νίκολας Κούρτι, μαζί με τον φασματοσκοπικό Heinrich Kuhn εγκαταστάθηκαν στην Οξφόρδη με σκοπό να συνεχίσουν την έρευνά τους στην φυσική χαμηλών θερμοκρασιών, με χρήση υγροποιημένου ήλιου στο Εργαστήριο Clarendon. Ο Κούρτι περιέγραψε την ένταξή του στην Οξφόρδη, στην τελευταία δημόσια ομιλία που έκανε για την επέτειο των 90ών γενεθλίων του. Ήταν 16 Σεπτεμβρίου 1933 και είχε προσγειωθεί στο Newhaven. "Έφτασα στην Οξφόρδη με τρένο ένα Σάββατο βράδυ, στις 10 μ.μ. Ήταν σκοτεινά κι έβρεχε. Πήρα ταξί για το διαμέρισμα του Mendelssohn στο Headington. Το επόμενο πρωί ήταν φωτεινό και ηλιόλουστο και ο Mendelssohn με πήγε στο εργαστήριο με την μοτοσυκλέτα του. Υπήρχε μικρή κίνηση, και καθώς διασχίζαμε τη γέφυρα Magdalen, σκέφτηκα 'Αυτό είναι σαν παραμύθι - γιατί θα πρέπει να το αφήσω κάποτε;' Και δεν το έκανα."

Οι εγκαταστάσεις που υπήρχαν εκείνη την εποχή στην Οξφόρδη επέτρεπαν την παραγωγή υγρού υδρογόνου και μικρές ποσότητες υγρού ήλιου. Επίσης, υπήρχαν διαθέσιμοι μικροί μαγνήτες για την παραγωγή μαγνητικών πεδίων έντασης μεταξύ 1 και 2Τ. Ενώ ο Κούρτι περίμενε ότι ο Simon θα ασχολείτο με την μέθοδο του αδιαβατικού απομαγνητισμού (adiabatic demagnetization), εκείνος δεν θέλησε ν' ανταγωνιστεί τον William Giauque, που είχε προτείνει την μέθοδο, δουλεύοντας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Έτσι, Simon και Κούρτι περιορίστηκαν σε πειράματα σχετικά με τις ιδιότητες των παραμαγνητικών αλάτων. Κατά τη διάρκεια του 1934, δουλεύοντας πάντα στο Εργαστήριο Clarendon, πέτυχαν θερμοκρασία 0,038 Κ σε στυπτηρία αμμωνίου σιδήρου, χρησιμοποιώντας μαγνητικό πεδίο 1,4 Τ. 

Ο Νίκολας Κούρτι με τον Emilio Segre και την Rosa Segre
το 1982. (AIP Emilio Segrè Visual Archives)

Εκείνη την εποχή, ο μαγνήτης που δημιουργούσε το ισχυρότερο πεδίο στην Ευρώπη βρισκόταν στο Bellevue, κοντά στο Παρίσι, στο Laboratoire du Grand Electroaimant (τώρα Laboratoire Aimé Cotton) της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Εκεί λοιπόν βρέθηκε η ομάδα της Οξφόρδης μετά από πρόσκληση του καθηγητή Aimé Cotton, και ο Κούρτι σε συνεργασία με τους Simon και P. Lainé, κατάφεραν να δημιουργήσουν θερμοκρασίες έως 0,02 K.

Λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Νίκολας πολιτογραφήθηκε Βρετανός πολίτης και από Kürti έγινε Kurti. Το πρώτο του έργο κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν ο σχεδιασμός ενός μαγνήτη για την αφαίρεση μεταλλικών θραυσμάτων που είχαν σφηνωθεί στο κρανίο τραυματισμένων στρατιωτών. Δεν υπάρχουν στοιχεία αν χρησιμοποιήθηκε. Στη συνέχεια, ο Κούρτι εργάστηκε με μια ομάδα που είχε επικεφαλής τον Simon και η οποία περιελάμβανε τον Kuhn, σ' ένα έργο με το κωδικό όνομα Tube Alloys, το οποίο ασχολήθηκε με τον διαχωρισμό των ισοτόπων του ουρανίου από εξαφθοριούχο ουράνιο. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια ιδιαίτερη τεχνική, την οποία προσπάθησε να εξελίξει μετά τον πόλεμο, στο ανανεωμένο πλέον Εργαστήριο του Clarendon, μέχρι το 1947. Στο τέλος του 1943 μια βρετανική αποστολή μετέβη στις ΗΠΑ στο πλαίσιο του αμερικάνικου ατομικού προγράμματος Manhattan Project και ο Κούρτι βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια μέχρι τον Απρίλιο του 1944, εφαρμόζοντας την τεχνική διαχωρισμού των ισοτόπων του ουρανίου. 

Το εξώφυλλο της 2ης έκδοσης του βιβλίου
 "But the Crackling is Superb, An Anthology
on Food and Drink by Fellows and
Foreign Members of the Royal Society"
των Nicholas και Giana Kurti (1997).

Το 1945 ο Κούρτι πήρε πανεπιστημιακή θέση στο Κολέγιο Brasenose της Οξφόρδης στη βαθμίδα University Demonstrator, μια θέση που περιελάμβανε διαλέξεις και επίβλεψη της εργασίας των προπτυχιακών φοιτητών στα πρακτικά εργαστήρια. 

Το 1946 ο Νίκολας Κούρτι παντρεύτηκε την Giana Shipley (1913 - 2017), με την οποία απέκτησαν 2 κόρες, την Susannah και την Camilla (1952 - 2016).

Ο Κούρτι συνέχισε στο Clarendon την εργασία του στην βελτίωση της τεχνικής για την επίτευξη χαμηλών θερμοκρασιών. Το 1956 είχε την μεγάλη ικανοποίηση να δει στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες ότι "το πιο κρύο σημείο στη Γη" ήταν στην Parks Road της Οξφόρδης (η θέση του Εργαστηρίου Clarendon), αφού εκεί η ομάδα του πέτυχε θερμοκρασία ανάμεσα στο ένα και στα δύο εκατομυριοστά του βαθμού Κέλβιν. Αυτό το ρεκόρ χαμηλής θερμοκρασίας κράτησε για τα επόμενα δεκαοκτώ χρόνια. Μάλιστα το 1960, το Βρετανικό τηλεοπτικό πρόγραμμα Tomorrow's World παρουσίασε το πείραμα ζωντανά με επιτυχία.

Το 1956 έγινε δεκτός στη Royal Society (Βασιλική Ένωση) στην οποία υπήρξε δραστήριο μέλος. Υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Ένωσης από το 1965 μέχρι το 1967. Το 1969 η Royal Society τον βράβευσε με το Μετάλιο Hughes.

Το 1967 έγινε καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1975. Έχοντας συνδέσει το μεγαλύτερο μέρος της ακαδημαϊκής ζωής του  με το Κολέγιο Brasenose, ανακηρύχτηκε σε καθηγητή Emeritus από αυτό. 

Οι δύο δημιουργοί της Μοριακής Γαστρονομίας 
Νίκολας Κούρτι και Hervé This.

Ο Νίκολας Κούρτι ήταν ένας άνθρωπος με χιούμορ, μια ιδιαίτερη φιγούρα, "ο άνθρωπος που πάντα θα θέλατε ο καλεσμένος σας σ' ένα δείπνο να έχει κάτσει δίπλα του και τον οποίο ο καλεσμένος σας θα θυμόταν με αγάπη πολύ αργότερα". 

Από πολύ νωρίς ο Κούρτι είχε δείξει ιδιαίτερη ικανότητα να οργανώνει πολύ επιτυχημένα γεύματα ή δείπνα στο σπίτι του για τους φίλους ή τους φοιτητές του. Μάλιστα, ο χώρος του πανεπιστημίου στην πραγματικότητα αποτελούσε γι' αυτόν ένα προνομιακό πεδίο γαστριμαργικής δράσης, αφού είχε την ευκαιρία να συναναστρέφεται πολύ και ποικίλο κόσμο, είτε μέσα από την καθημερινή πανεπιστημιακή ζωή είτε σε έκτακτες περιπτώσεις, όπως συνέδρια ή φιλοξενία ξένων αποστολών. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω περιστατικό που συνέβη το 1951, λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο, που ήταν δύσκολο να βρεθεί ποικιλία τροφίμων στην Αγγλία. Στη διάρκεια ενός Διεθνούς Συνεδρίου για Φυσική Χαμηλών Θερμοκρασιών στην Οξφόρδη, ο Κούρτι ήταν υπεύθυνος για την διοργάνωση του δείπνου των συμμετεχόντων και αποφάσισε το μενού να περιλαμβάνει τυπικά αγγλικά τυριά. Ένα από αυτά έπρεπε να είναι το τυρί Wensleydale, που όμως ήταν δυσεύρετο και διαθέσιμο μόνο στο Γιορκσάιρ, τον τόπο παραγωγής του. Αυτό δεν πτόησε τον Κούρτι. Επικοινώνησε με το τοπικό Ινστιτούτο Γυναικών και πήρε το τυρί που ήθελε ανταλλάσσοντάς το με φτερά παγωνιού, τα οποία χρειάζονταν για να τα χρησιμοποιήσουν σε μια επίδειξη στο κοντινό φεστιβάλ του Bolton Castle. Ο Κούρτι αγόρασε τα φτερά από το Trout Inn στο Godstow, λίγο έξω από την Οξφόρδη, όπου τα παγώνια ήταν σε αφθονία!

Ο Νίκολας Κούρτι στο Εργαστήριο Clarendon.

Το 1975, με βάση εθιμικό κανόνα που υπήρχε στο πανεπιστήμιο, οι συνταξιούχοι καθηγητές μπορούσαν να αναλάβουν κάποια θέση σε γειτονικό τμήμα. Έτσι, με πρόσκληση από το Τμήμα Μηχανικών Επιστημών, ο Κούρτι απέκτησε γραφείο και ουσιαστικά επέστρεψε στο Εργαστήριο Clarendon στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1995. Κάθε πρωί στις 8 ξεκινούσε από το σπίτι του για να προλάβει να πιει τον καφέ με τους στενούς συναδέλφους του στο γραφείο. Το μεσημέρι γευμάτιζε στην τραπεζαρία του Κολεγίου Brasenose κι εκεί οι μάγειροι ήξεραν ότι το ντρέσιγκ της σαλάτας ήταν αποκλειστική ευθύνη του Νίκολας. Το απόγευμα επέστρεφε στο σπίτι του που ήταν σε απόσταση δύο μιλίων. Όλες τις διαδρομές του τις άκανε με το ποδήλατό του, έχοντας κερδίσει τον τίτλο του "πιο αργού ποδηλάτη" στην Οξφόρδη!

Με την μουσική που αγαπούσε από παιδί είχε κρατήσει μια αρκετά καλή σχέση παίζοντας πιάνο και παρακολουθώντας όπερες στο γειτονικό Glyndebourne. Όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν η μαγειρική. Έχοντας εικόνες της μητέρας του που ασχολείτο με την μαγειρική, είχε την ευκαιρία να ασκηθεί στο Παρίσι και στο Βερολίνο όπου έμενε μόνος του και στη συνέχεια του έγινε χόμπι.

Ο Νίκολας Κούρτι είχε ως πρότυπό του τον Sir BenjaminThompson, κόμη του Rumford, ο οποίος ήταν θεμελιωτής της  Royal Society και οπαδός για την εφαρμογή της επιστήμης στην καθημερινή ζωή. Όταν το 1968 ζητήθηκε από τον Κούρτι να δώσει διάλεξη σ' ένα από τα τακτικά Απογευματινά Μαθήματα Παρασκευής στο Royal Institution, το θέμα που επέλεξε ήταν "Ο φυσικός στην κουζίνα". 

Ο Νίκολας Κούρτι το 1969.

Ο Κούρτι ήταν αυτός που εισήγαγε τη χρήση υποδερμικής σύριγγας για την μετάγγιση υγρών. Π.χ. την μετάγγιση ρούμι ή μπράντυ σε χριστουγεννιάτικες πίτες ή φρέσκου χυμού ανανά σε φιλέτο χοιρινού κρέατος για να μαλακώσει, επειδή περιέχει το πρωτεολυτικό ένζυμο βρομελίνη (bromelin).

Το 1986 ο Κούρτι έγραψε στα μέλη και στα ξένα μέλη της Royal Society ζητώντας εάν θα "συνέβαλαν σε μια ανθολογία συνταγών, απόψεων για το μαγείρεμα, νέων ιδεών κ.λπ. ...οτιδήποτε αφορούσε φαγητό και ποτό θα ήταν αποδεκτό, από το πολύπλοκο έως το επιπόλαιο, από το γελοίο ως το πιο σημαντικό". Η σύζυγός του Giana κι αυτός επεξεργάστηκαν τις απαντήσεις και το 1988 τις δημοσίευσαν σ' έναν τόμο με τίτλο "But the Crackling is Superb, An Anthology on Food and Drink by Fellows and Foreign Members of the Royal Society" ("Αλλά το κριτσάνισμα είναι υπέροχο, Μια ανθολογία  φαγητού και ποτού από τα μέλη και τα ξένα μέλη της Βασιλικής Ένωσης".

Το ενδιαφέρον του Κούρτι για την εφαρμογή της επιστήμης στην μαγειρική τέχνη αποτέλεσε το έναυσμα της συνεργασίας του με τον Hervé This (Benckhard) του Collège de France. Οι δυο τους  συνεργάστηκαν για την οργάνωση μιας σειράς Διεθνών Εργαστηρίων στην μοριακή και φυσική γαστρονομία στο Erice της Σικελίας, στο Ettore Majorana Κέντρο Επιστημονικού Πολιτισμού. Το πρώτο εργαστήριο γαστρονομίας στο Erice έγινε τον Αυγουστο 1992. Το τέταρτο εργαστήριο που πραγματοποιήθηκε το 1999, ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Νίκολας Κούρτι.

Στο Γαστρονομικό Συμπόσιο της Οξφόρδης το 1985.
(Από αρ.) Elizabeth Cawdry Thomas, Harold McGee, Sharon Long,
Astri Riddervold και Νίκολας Κούρτι.

Ο Κούρτι ποτέ δεν ξέχασε την γενέτειρά του Ουγγαρία την οποία επισκεπτόταν συχνά. Είχε πει χαρακτηριστικά: "Είμαι χαρούμενος που γεννήθηκα και μεγάλωσα ως Ούγγρος - και είμαι χαρούμενος και πάρα πολύ ευγνώμων που μπόρεσα στο σπίτι μου στην Οξφόρδη και στη Βρετανία να κάνω γνωστή τη χώρα μου".

Καθώς ο Νίκολας Κούρτι πλησίαζε τα ενενήντα, έκανε επέμβαση αντικατάστασης ισχίου με επιτυχία, αλλά διαγνώστηκε με καρκίνο. Συνέχισε τις επισκέψεις του στο εργαστήριο, αλλά πλέον με το λεωφορείο. Έξι μήνες αργότερα χρειάστηκε αντικατάσταση και του άλλου ισχύου και όταν ρωτήθηκε αν θα το έκανε, απάντησε με τον δικό του τρόπο: "Οργανώστε το πάρτι για τα ενενηκοστά γενέθλιά μου και τότε θα σας πω τι θα κάνω". Μετά από αναβολή, στις 10 Οκτωβρίου 1998, οργανώθηκε στο Wadham College το το πάρτι για την επέτειο των 90 χρόνων του Νίκολας Κούρτι με την παρουσία εβδομήντα φίλων και συναδέλφων του. Τότε ήταν που έκανε και την τελευταία ομιλία του.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, στις 24 Νοεμβρίου 1998, ο Νίκολας Κούρτι πέθανε στην Οξφόρδη. Στις 27 Μαρτίου 1999, στο Θέατρο Sheldonian της Οξφόρδης πραγματοποιήθηκε αναμνηστική συνάντηση φίλων από τη Βρετανία, την Ουγγαρία, την Γαλλία και τις ΗΠΑ. Στην 91η επέτειο από τη γέννησή του, η στάχτη του μεταφέρθηκε και ενταφιάστηκε  στο Εθνικό Νεκροταφείο της Ουγγαρίας (Kerepesi Cemetery), στη Βουδαπέστη.

Στο Erice της Σικελίας το 1995. (Από αρ.) Hervé This, Pierre-Gilles
de Gennes, Nicholas Kurti, Raymond Blanc και Harold McGee.

Στη διάρκεια της ζωής του ο Νίκολας Κούρτι τιμήθηκε με βραβεία, όπως το Holweck Prize (1955) από τη Physical Societies of Paris and London, το Fritz London Award (1957) από το Arthur D. Little Foundation, έγινε τιμητικά μέλος πολλών επιστημονικών ιδρυμάτων (Société Française de Physique, Institute of Metals,  American Academy of Arts and Sciences,  Hungarian Academy of Sciences), δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο City College της Νέας Υόρκης (1963) και στο University of California, Berkeley (1964). Από το 2005, η nanoscience της Oxford Instruments προσφέρει το βραβείο Nicholas Kurti Science Prize for Europe σε νέους επστήμονες για έρευνα στη φυσική χαμηλών θερμοκρασιών ή στη φυσική ισχυρών μαγνητικών πεδίων. 

Τα αρχεία του Νίκολας Κούρτι βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη Βodleian, στην Οξφόρδη.

Η σύζυγος του Νίκολας, Giana Kurti, πέθανε στην Οξφόρδη στις 3 Ιουνίου 2017, σε ηλικία 104 ετών.

• Η δημοσίευση στο περιοδικό Physics Today με την εργασία του Νίκολας Κούρτι για την "Χαμηλότερη θερμοκρασία στον κόσμο" (1 Οκτωβρίου 1960, τόμος 13, τεύχος 10, σελ. 26).

• Κείμενο του Hervé This για την συνεισφορά του Νίκολας Κούρτι στην μοριακή γαστρονομία.

• Δύο συνεντεύξεις του Νίκολας Κούρτι στον Charles Weiner στο πλαίσιο της Oral History της AIP, στις 11 Σεπτεμβρίου 1968 (1ο μέρος) και στις 22 Νοεμβρίου 1972 (2ο μέρος).

• Παρουσίαση της ομιλίας "The physicist in the Kitchen" ("Ο φυσικός στην κουζίνα") στη Royal Society (Παρασκευή, 14 Μαρτίου 1969).

• Ο εορτασμός των γενεθλίων της Giana Kurti για τα 100 χρόνια της, από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (15 Απριλίου 2013). 

• "4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα". Μια μουσική σύνθεση του John Cage, "σχετική" με τις πολύ μικρές θερμοκρασίες.

• Νεκρολογία για τον Νίκολας Κούρτι στο περιοδικό Nature.

• Σοκολάτα και μανταρίνι, μια συνταγή από την ομάδα του Heston Blumenthal, αφιερωμένη στον νονό της μοριακής γαστρονομίας, Νίκολας Κούρτι.

• Βίντεο για "Μοριακή Κουζίνα και Σύγχρονη Γαστρονομία", από MagiaCookTv.

• Μπορείτε να κατεβάσετε αντίγραφο της 1ης έκδοσης του βιβλίου "But the Crackling is Superb, An Anthology on Food and Drink by Fellows and Foreign Members of the Royal Society" από εδώ.

Πηγή: Today in Science History,  Royal Society,  atomic heritage,  wikipedia,  nature,  curiouscook