Σαν σήμερα, στις 10 Ιανουαρίου 1989, πέθανε στη Μόσχα σε ηλικία 81 ετών, ο Valentin Petrovich Glushko, ο σπουδαιότερος ίσως μηχανικός και σχεδιαστής κινητήρων πυραύλων στη διάρκεια του αμερικανοσοβιετικού ανταγωνισμού στο διάστημα.
Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών άρχισε να ενδιαφέρεται για την αεροναυτική, μετά την ανάγνωση μυθιστορημάτων του Ιουλίου Βερν. Σπούδασε ελασματουργός σε τεχνική σχολή της Οδησσού. Μετά την αποφοίτησή του εκπαιδεύτηκε ως εφαρμοστής και στη συνέχεια ως χειριστής τόρνου.
Από το 1924 μέχρι το 1925 έγραφε άρθρα σχετικά με την εξερεύνηση της Σελήνης και πως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι μηχανές του Konstantin Tsiolkovsky για διαστημικές πτήσεις.
Ξεκίνησε να σπουδάζει φυσική και μαθηματικά στο πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ (σήμερα Αγία Πετρούπολη), αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι αυτές οι σπουδές δεν του ταίριαζαν. Έτσι, τον Απρίλιο του 1929 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και συνέχισε μέχρι το 1930 την έρευνά του για τους πυραύλους στο Gas Dynamics Laboratory (GDL) στο Λένινγκραντ.
Το 1931 έγινε μέλος ενός νέου τμήματος του GIRD (Group for the Study of Reactive Motion) που δημιουργήθηκε στο Λένινγκραντ για τη μελέτη προωθητικών συστημάτων για τους πυραύλους.
Στις 23 Μαρτίου 1938, στη διάρκεια των μεγάλων σταλινικών δικών, συνελήφθη από την NKVD και φυλακίστηκε στη φυλακή Butyrka. Στις 15 Αυγούστου 1939 καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια εξορία σε γκούλαγκ. Ενώ υποτίθεται ότι εξορίστηκε, εν τούτοις ο Glushko τοποθετήθηκε στη σχεδίαση αεροσκαφών μαζί με άλλους καταδικασθέντες επιστήμονες.
Το 1941 τοποθετήθηκε επικεφαλής σε τμήμα σχεδίασης μηχανών πυραύλων που κινούνται με υγρά καύσιμα. Τελικά απελευθερώθηκε το 1944 με ειδική απόφαση.
Το 1944 σε συνεργασία με τον Sergei Korolyov σχεδίασαν τον κινητήρα βοηθητικών πυραύλων RD-1 KhZ.
Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Glushko στάλθηκε στην Γερμανία και την Ανατολική Ευρώπη για να μελετήσει το γερμανικό πρόγραμμα πυραύλων. Το 1946 έγινε ο επικεφαλής σχεδιαστής του δικού του γραφείου, του OKB 456 (αργότερα NPO Energomash) και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1974. Αυτό το γραφείο διαδραμάτισε έναν εξέχοντα ρόλο στην ανάπτυξη των κινητήρων πυραύλων στη Σοβιετική Ένωση.
Ο Glushko ήταν υποστηρικτής της ιδέας για δημιουργία σοβιετικής βάσης στη Σελήνη, κάτι που τελικά εγκαταλείφθηκε, μιας και τότε, το αμερικάνικο πρόγραμμα Apollo κόντευε να τελειώσει. Τότε, για ν' ανταγωνιστεί το αμερικάνικο διαστημικό λεωφορείο, η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε τη δημιουργία του διαστημικού σταθμού Mir.
Για πολλά χρόνια ο Glushko είχε εργαστεί στη σκιά του Korolyov και ποτέ δεν έγινε ευρύτερα γνωστός, όσο ήταν στη ζωή. Μόνο μετά το θάνατό του και την περεστρόικα του Γκορμπατσόφ, το τεράστιο έργο που είχε προσφέρει έγινε γνωστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου