Σαν σήμερα, στις 29 Ιανουαρίου 1926, γεννήθηκε ο Abdus Salam στην Jhang, μια μικρή πόλη στο Punjab του σημερινού Πακιστάν.
Ο Salam από πολύ νεαρή ηλικία διακρίθηκε για το λαμπερό πνεύμα του και τα επιτεύγματά του. Σε ηλικία μόλις 14 ετών, παίρνοντας την υψηλότερη βαθμολογία που έχει καταγραφεί ποτέ στις εξετάσεις εγγραφής στο πανεπιστήμιο της Λαχόρης, είδε ολόκληρη την πόλη να τον καλωσορίζει. Γράφτηκε στο Κυβερνητικό Πανεπιστημιακό Κολέγιο της Λαχόρης για να σπουδάσει τη γλώσσα Urdu και Αγγλική λογοτεχνία και βέβαια διακρίθηκε. Σύντομα όμως ξεκίνησε να σπουδάζει Μαθηματικά και το 1944 πήρε το πτυχίο του.
Ακολουθώντας την επιθυμία του πατέρα του προσπάθησε να διοριστεί στην υπηρεσία τρένων της Ινδίας (Indian Railways), αλλά απορρίφθηκε στα τεστ όρασης. Έτσι συνέχισε στο πανεπιστήμιο της Λαχώρης τις σπουδές του στα Μαθηματικά, παίρνοντας Μάστερ το 1946.
Τον ίδιο χρόνο, κερδίζοντας μια υποτροφία, γράφτηκε στο Κολέγιο St. John στο Cambridge. Το 1949 πήρε πτυχίο ΒΑ στα Μαθηματικά και τη Φυσική κερδίζοντας τιμητικές διακρίσεις. Το 1950 έλαβε το βραβείο Smith από το πανεπιστήμιο του Cambridge για την πιο ξεχωριστή προδιδακτορική εργασία στη Φυσική.
Παρότι ο Fred Hoyle τον συμβούλεψε να παραμείνει ένα χρόνο ακόμη για να εργαστεί στο εργαστήριο Cavendish του Cambridge, ο Salam επέστρεψε στην Jhang. Όμως το Punjab τού ανανέωσε την υποτροφία του κι έτσι επέστρεψε στο Cambridge. Το 1951 δημοσιεύθηκε το διδακτορικό του στη Θεωρητική Φυσική, με αντικείμενο της θέσης του την Κβαντική Ηλεκτροδυναμική. Στη διάρκεια του διδακτορικού του πρόλαβε να επιλύσει ένα πρόβλημα που είχαν αντιμετωπίσει ο Dirac και ο Feynman. Έτσι, τράβηξε το ενδιαφέρον του Bethe, του Oppenheimer και του Dirac.
Το 1952 επέστρεψε στη Λαχώρη και έμεινε μέχρι το 1954. Έγινε καθηγητής Μαθηματικών στο Κυβερνητικό Πανεπιστημιακό Κολέγιο της Λαχώρης και στη συνέχεια στο γειτονικό πανεπιστήμιο του Πουντζάμπ. Είχε έρθει πίσω με την πρόθεση να ιδρύσει ένα σχολείο της έρευνας, αλλά σύντομα έγινε σαφές ότι αυτό ήταν αδύνατο. Έτσι, δίδαξε Κβαντική Μηχανική σε πρόγραμμα έξω από αυτό του πανεπιστημίου.
Το 1954 ο Salam επέστρεψε στο Κολέγιο St. John ως καθηγητής Μαθηματικών.
Το 1957 δέχτηκε θέση στο Imperial College του Λονδίνου και πλέον είχε τη δυνατότητα να στήσει με τον Paul Matthews το τμήμα Θεωρητικής Φυσικής του Κολεγίου. Σύντομα έγινε ένα από τα πιο διακεκριμένα ερευνητικά κέντρα και περιέλαβε στους κόλπους του μεγάλα ονόματα στο χώρο της Φυσικής όπως ο Steven Weinberg, ο Tom Kibble, ο Riazuddin (μαθητής του από τη Λαχώρη) κλπ.
Το 1959, σε ηλικία μόλις 33 ετών, ο Salam έγινε ένα από τα νεαρότερα μέλη της Royal Society του Λονδίνου. Σε όλο αυτό το διάστημα βοηθούσε Πακιστανούς φοιτητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο Cambridge και στο Imperial College.
Την ίδια χρονιά πήγε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Princeton, όπου είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει στον Oppenheimer την ερευνητική του εργασία σχετικά με τα νετρίνα.
Το 1960 επέστρεψε στο Πακιστάν και ανέλαβε την οργάνωση της έρευνας στην Ατομική και Πυρηνική Φυσική για τη χώρα του.
Το 1964 ανέλαβε τη διεύθυνση του Διεθνούς Κέντρου Θεωρητικής Φυσικής (ICTP) στην Τεργέστη της Ιταλίας, διατηρώντας συγχρόνως τη θέση του στο Imperial College. Το Κέντρο αυτό έχει δώσει τη δυνατότητα σε χιλιάδες νέους φυσικούς από αναπτυσσόμενες χώρες να συμμετάσχουν σε σύντομες, εντατικές περιόδους έρευνας και διεθνούς επικοινωνίας.
Οι εργασίες του Salam υπήρξαν αποφασιστικές στην ανάπτυξη της σύγχρονης Θεωρητικής Φυσικής. Η συνεισφορά του στην επιστημονική έρευνα υπήρξε πολυεπίπεδη.
Το 1979, μαζί με τους Steven Weinberg και Sheldon Glashow, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την εργασία του στην ενοποίηση της ασθενούς πυρηνικής με την ηλεκτρομαγνητική δύναμη, ένα επίτευγμα ανάλογο αυτού των Maxwell και Αϊνστάιν στον κλασικό ηλεκτρομαγνητισμό.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Salam θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό μαθητή του Αϊνστάιν, βαθύτατα επηρεασμένος, όχι μόνο από την επιστημονική σκέψη, αλλά και από το παράδειγμα ζωής του δασκάλου του.
Ο Abdus Salam υπήρξε πιστός μουσουλμάνος και το όνομά του σημαίνει «Υπηρέτης του Θεού».
Πέθανε στην Οξφόρδη, στις 21 Νοεμβρίου 1996, σε ηλικία 70 ετών από προϊούσα υπερπυρηνική παράλυση. Τάφηκε στην πατρίδα του, στο νεκροταφείο Bahishti Maqbara στη Rabwah του Πουντζάμπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου