Σαν σήμερα, στις 10 Φεβρουαρίου 1902, γεννήθηκε ο Walter Houser Brattain ο οποίος μαζί με τους John Bardeen και William Shockley εφηύρε το τρανζίστορ. Ο πατέρας του Ross και η μητέρα του Ottilie αμέσως μετά την αποφοίτησή τους από το Κολέγιο Whitman στη Walla Walla της πολιτείας Ουάσιγκτον, παντρεύτηκαν και έφυγαν για την Κίνα, όπου ο Ross είχε βρει δουλειά ως καθηγητής μαθηματικών και επιστημών στο ιδιωτικό Ινστιτούτο Τing-Wen.
Εκεί, στο Amoy (Xiamen) της Κίνας γεννήθηκε ο Walter, αλλά πολύ σύντομα, το 1903, η οικογένεια Brattain γύρισε στις ΗΠΑ κι εγκαταστάθηκε τα πρώτα χρόνια στο Spokane της Ουάσιγκτον. Το 1911 μετακόμισαν σε μια ιδιόκτητη φάρμα κοντά στο Tonasket της Ουάσιγκτον, όπου ο Walter είχε την ευκαιρία να ασχολείται με τις δουλειές της φάρμας τις ώρες που δεν είχε σχολείο.
Ο Walter Brattain παρακολούθησε για ένα χρόνο το Γυμνάσιο Queen Anne στο Seattle, τα δύο επόμενα χρόνια το Γυμνάσιο του Tonasket και τον τελευταίο χρόνο το Moran School για αγόρια, στο Bainbridge Island.
Το φθινόπωρο του 1920 ο Walter Brattain γράφτηκε στο Κολέγιο Whitman απ' όπου αποφοίτησε το 1924 με πτυχίο στη φυσική και στα μαθηματικά. Όπως ο ίδιος ισχυριζόταν, ακολούθησε αυτό το δρόμο, επειδή ήταν τα μόνα μαθήματα στα οποία ήταν καλός. Παίρνοντας κουράγιο από τον καθηγητή του Benjamin Brown για να συνεχίσει τις σπουδές του, το 1926 πήρε μάστερ από το Πανεπιστήμιο του Oregon και το 1929 πήρε το διδακτορικό του στη φυσική, από το Πανεπιστήμιο της Minnesota, με επιβλέποντα καθηγητή τον John T. Tate Sr.
Το 1928 δούλεψε στο Εθνικό Κέντρο Προτύπων των ΗΠΑ, στην Ουάσιγκτον, ως ραδιομηχανικός, αλλά μετά από ένα χρόνο, σε μια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Φυσικής (APS) ο πρώην καθηγητής του John Tate του σύστησε τον Joseph Becker από τα Εργαστήρια Bell (Bell Labs). την 1η Αυγούστου 1929, ο Brattain ξεκίνησε να εργάζεται στο εργαστήριο του Becker, στη Ν. Υόρκη.
Τον πρώτο καιρό το δίδυμο Brattain - Becker ασχολήθηκε με τη μελέτη ανορθωτών από οξείδια του χαλκού, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα ενισχυτή μικρού σχήματος. Αργότερα ο Brattain ασχολήθηκε με τη μελέτη των ιδιοτήτων των κρυστάλλων διαπιστώνοντας ότι άξιζε τον κόπο. Στις 6 Μαρτίου 1940, ο Mervin Kelly πρόεδρος των Εργαστηρίων Bell, κάλεσε τους Brattain και Becker να τους δείξει ένα μυστηριώδη κρύσταλλο που είχε φτιάξει ο Russell Ohl και είχε τη δυνατότητα να αυξάνει την τάση όταν κάποια ακτινοβολία έπεφτε πάνω του. Ο Brattain έδωσε μια αυθαίρετη εξήγηση λέγοντας ότι το ηλεκτρικό ρεύμα παράγεται από ένα "φράγμα" στο εσωτερικό του κρυστάλλου. Αυτή η θεωρία αργότερα θα αποδεικνυόταν ακριβής.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Brattain εργάστηκε με σύμβαση στο Εθνικό Αμυντικό Κέντρο Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Columbia ασχολούμενος με την έρευνα στην ανίχνευση υποβρυχίων
Μετά τον πόλεμο ο Brattain επέστρεψε στα Εργαστήρια Bell όπου συνεργάστηκε με μια καινούρια ομάδα στην μελέτη στερεών υλικών, έχοντας επικεφαλής τον William Shockley. Λίγο αργότερα μπήκε στην ομάδα και ο John Bardeen που ήταν φίλος του αδελφού του Brattain.
Σύντομα Brattain και Bardeen έδεσαν καλά μεταξύ τους στην προσπάθειά τους να φτιάξουν έναν ενισχυτή, με τον πρώτο ν' ασχολείται με το πειραματικό μέρος και τον δεύτερο με το θεωρητικό. Αυτή η στενή σχέση ανταμείφθηκε με αυτό που αργότερα ονομάστηκε "Θαυματουργός μήνας". Επί 4 βδομάδες σχεδόν κάθε μέρα υπήρχε μια καινούρια συσκευή, καλύτερη της προηγούμενης. Ο Brattain κατασκεύαζε και ο Bardeen προσπαθούσε να δώσει τη θεωρητική εξήγηση. Έτσι, στις 16 Δεκεμβρίου 1947 έκριναν ότι τα είχαν καταφέρει. Είχαν φτιάξει ένα νέο είδος ενισχυτή, το τρανζίστορ.
Στις 23 Δεκεμβρίου 1947 οι Brattain, Bardeen και Shockley παρουσίασαν στους συναδέλφους τους στα Εργαστήρια Bell το πρώτο τρανζίστορ που δούλευε.
Παρά το γεγονός ότι οι Brattain και Bardeen είχαν κατά κύριο λόγο δουλέψει για την κατασκευή του τρανζίστορ, στην ομάδα εμφανίστηκε και ο Shockley, ως προϊστάμενος τους, παρόλο που στο ίδιο διάστημα εκείνος ασχολείτο με τη δική του έρευνα. Όμως τον κράτησαν έξω από την κατοχύρωση της πατέντας.
Τα επόμενα χρόνια ο Brattain συνέχισε να εργάζεται στην ομάδα του Shockley για το τρανζίστορ, αλλά συνήθως δεν καλείτο να συμμετάσχει στις πιο ενδιαφέρουσες ερευνητικές προσπάθειες. Σύντομα σταμάτησε να δίνει αναφορά στον Shockley για τα δικά του πειραματικά αποτελέσματα, μέχρι που ζήτησε και τα κατάφερε να μετακινηθεί σε άλλη ερευνητική ομάδα. Ο Brattain παρέμεινε στα Εργαστήρια Bell μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1967.
Στις 1 Νοεμβρίου 1956 ο Walter Brattain πληροφορήθηκε ότι είχε μοιραστεί το Νόμπελ Φυσικής εκείνης της χρονιάς με τους John Bardeen και William Shockley "για τις έρευνές τους στους ημιαγωγούς και την ανακάλυψή τους για το φαινόμενο του τρανζίστορ".
Μετά τη συνταξιοδότησή του επέστρεψε στο Κολέγιο Whitman ως καθηγητής. Το 1976 σταμάτησε να διδάσκει, αλλά παρέμεινε ως σύμβουλος στο Whitman.
Εκτός από το Νόμπελ, ο Walter Brattain τιμήθηκε με μετάλλια και διακρίσεις, ενώ υπήρξε μέλος πολλών επιστημονικών ενώσεων.
Ο Brattain έζησε στο Σάμιτ του Νιου Τζέρσι μεγάλο μέρος της ζωής του, αλλά τη δεκαετία του '70 μετακόμισε στο Σιάτλ όπου και έζησε μέχρι τον θάνατο του.
Πέθανε στις 13 Οκτωβρίου 1987 σε θεραπευτήριο του Σιάτλ πάσχοντας από τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Πηγή: Today in Science History
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου