 |
| Clinton Joseph Davisson (Από physicstoday) |
Σαν σήμερα, στις 1 Φεβρουαρίου 1958, πέθανε στη Charlottesville της Πολιτείας Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο Clinton Joseph Davisson (Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον), που έμεινε γνωστός για την ανακάλυψη της περίθλασης των ηλεκτρονίων μέσα από το περίφημο πείραμα Davisson–Germer.
Ο Ντέιβισον γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1881 στο Bloomington της Πολιτείας του Ιλινόις. Ο πατέρας του, Joseph Davisson, μετά την υπηρεσία του στο Στρατό της Ένωσης (ΗΠΑ), εγκαταστάθηκε στο Bloomington το 1865, όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του δουλεύοντας ως ελαιοχρωματιστής. Η μητέρα του, Mary Calvert, ήταν δασκάλα κι έζησε για περισσότερα από 90 χρόνια. Ο Κλίντον Ντέιβισον είχε μια μικρότερη αδελφή, την Carrie (μετέπειτα Jackson), που γεννήθηκε το 1885 κι έζησε επίσης στο Bloomington.
Το 1902, ο Ντέιβισον αποφοίτησε από το Λύκειο του Bloomington και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς ξεκίνησε να φοιτά με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
 |
| Ολιγοσέλιδο βιβλίο του 1930 από τον Κλίντον Ντέιβισον, με τις πιο πρόσφατες γνώσεις για τις κυματικές ιδιότητες των ηλεκτρονίων. Έκδοση της Bell Telephone System. |
Μετά από μόλις 1,5 χρόνο φοίτησης κι έχοντας παρουσιάσει μια λαμπρή πορεία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, στα μέσα του σχολικού έτους 1903-1904 πήρε θέση διδακτικού προσωπικού στο Πανεπιστήμιο Purdue, μετά από σύσταση του καθηγητή Robert Millikan (Ρόμπερτ Μίλικαν). Το φθινόπωρο του 1904 επέστρεψε στο Σικάγο και μετά από ένα χρόνο παραμονής εκεί, το φθινόπωρο του 1905 πήγε στο Πανεπιστήμιο του Princeton (Πρίνστον) ως Εκπαιδευτής Φυσικής (Instructor in Physics). Παρέμεινε στο Πρίνστον μέχρι το 1911 όταν και έλαβε το διδακτορικό του έχοντας κύριο αντικείμενο σπουδών τη Φυσική και δευτερεύον πεδίο τα Μαθηματικά. Ήδη από το 1908 είχε λάβει πτυχίο μπάτσελορ (BS) από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο παρακολουθώντας τα θερινά τρίμηνα του 1905, 1906, 1907 και 1908.
 |
| Η εφημερίδα "The Pantagraph" του Bloomington, στις 24 Ιουνίου 1940, δημοσιεύει την είδηση ότι ο Κλίντον Ντέιβισον έλαβε τιμητικά Διδακτορικό τίτλο από το Κολέγιο Colby. |
Στο διάστημα που ο Ντέιβισον βρισκόταν στο Πρίνστον και είχε τον τίτλο του Εκπαιδευτή Φυσικής, στην πραγματικότητα λειτουργούσε ως βοηθός του καθηγητή Owen Richardson (Όουεν Ρίτσαρσον) που ήταν Αγγλικής καταγωγής και τότε επικεφαλής του Τμήματος Φυσικής στο Πρίνστον. Αργότερα έγινε ο Sir Owen Richardson που βραβεύτηκε με το Νόμπελ Φυσικής του 1928.
Με τον καθηγητή Ρίτσαρσον υπεύθυνο, ο Ντέιβισον έκανε την διατριβή του που είχε τίτλο "The Positive Thermions from Salts of Alkaline Earths" ("Τα Θετικά Θερμιόνια από τα Άλατα των Αλκαλικών Γαιών"). Η εργασία του Ντέιβισον δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review (Series I, 32, 620) στις 1 Ιουνίου 1911.
 |
| Ο Κλίντον Ντέιβισον στο εργαστήριο του στη Bell Laboratories. (Courtesy AT&T Archives and History Center) |
Την εποχή που ο Ντέιβισον βρισκόταν στο Πρίνστον συνάντησε την Charlotte Sara Richardson (Σάρλοτ Σάρα Ρίτσαρσον), αδελφή του καθηγητή, που θα γινόταν η σύζυγος και σύντροφος της ζωής του. Στις 4 Αυγούστου 1911 ο Κλίντον και η Σάρλοτ παντρεύτηκαν
Εκείνο το καλοκαίρι ο Ντέιβισον διορίστηκε Επίκουρος Καθηγητής Φυσικής στο Carnegie Institute of Technology (σήμερα Carnegie Mellon University) κι εκεί, τον Σεπτέμβριο του 1911, το ζευγάρι έστησε το πρώτο σπιτικό του. Εκεί γεννήθηκαν και τα 2 πρώτα παιδιά τους, ο Clinton Owen το 1912 και ο James Willans το 1914.
Το 1913, ο Ντέιβισον αγόρασε μια μεγάλη έκταση με θέα στη θάλασσα, στο Μπρούκλιν της κομητείας Χάνκοκ, στην Πολιτεία του Μέιν, όπου τα επόμενα χρόνια έκτισε μόνος του το εξοχικό της οικογένειας.
 |
| Κλίντον Ντέιβισον και Λέστερ Γκέρμερ το 1927. Ο Ντέιβισον κρατά σωλήνα κενού που χρησιμοποιήθηκε στο πείραμά τους. (Από Nobel Prize) |
Ο Κλίντον Ντέιβισον παρέμεινε στο Carnegie Tech μέχρι το 1917, όταν τον Μάιο εκείνης της χρονιάς αποφάσισε να εργαστεί στο Τμήμα Μηχανικών της Western Electric Company (από το 1925 Bell Telephone Laboratories και τώρα Nokia Bell Labs) στη Νέα Υόρκη. Ο κύριος λόγος γι' αυτή την μετακίνηση ήταν η δυνατότητα που του δινόταν να εργαστεί ερευνητικά για τον Στρατό και το Ναυτικό, μιας και υπήρχε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα αυξημένα διδακτικά καθήκοντα που είχε στο Carnegie Tech τα 6 χρόνια που βρισκόταν εκεί, του είχαν επιτρέψει να πραγματοποιήσει μόνο μία έρευνα για δημοσίευση με τα υψηλά στάνταρντς που απαιτούσε.
Με το τέλος του πολέμου, ο Ντέιβισον αποφάσισε να παραμείνει στη Western Electric, αφού του εξασφαλίστηκε ελευθερία στον τομέα της έρευνάς του. Παρέμεινε στην εταιρεία μέχρι την συνταξιοδότηση, στα 65 χρόνια του. Η απόφαση να παραμείνει στη Ν. Υόρκη έσπρωξε την οικογένεια να αγοράσει ένα άνετο σπίτι, με περίπου ένα στρέμμα γης, κοντά στο Short Hills, στο New Jersey.
Τα επόμενα χρόνια ο Κλίντον και η Σάρλοτ απέκτησαν δύο ακόμη παιδιά, την Elizabeth Mary (1921 - 2012) και τον Richard Joseph (1922 – 2004).
 |
| (Από αρ.) Ο Κλίντον Ντέιβισον, ο Λέστερ Γκέρμερ και ο βοηθός τους Chester Calbick (24 ετών) στο Εργαστήριο της Bell Labs στη διάρκεια του πειράματός τους, το 1927. (Από PHYSICS TODAY, Ιανουάριος 1978) |
Η Western Electric Company, στην οποία δούλεψε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Ντέιβισον, είχε ως βασικό αντικείμενο εργασίας την ανάπτυξη και παραγωγή θερμιονικών σωλήνων υψηλού κενού που χρησιμοποιούνταν στις επικοινωνίες. Η έκρηξη και η συνέχεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε την ανάγκη έρευνας και εφαρμογής προγραμμάτων για την παραγωγή νέων συσκευών που θα χρησιμοποιούνταν σε στρατιωτικές εφαρμογές. Έτσι, με την είσοδο του Ντέιβισον στην εταιρεία, του ανατέθηκε η παραγωγή θερμιονικών σωλήνων για στρατιωτική χρήση, η ζήτηση των οποίων ήταν τρομακτικά μεγάλη. Σύντομα ο ρόλος του Ντέιβισον έγινε καθοριστικός σε προβλήματα θεμελιώδους φυσικής που είχαν να κάνουν με πομπούς και τεχνικές δημιουργίας υψηλού κενού. Η εξέλιξη του πολέμου δημιουργούσε τέτοια πιεστική ανάγκη στην παραγωγή αυτών των σωλήνων, ώστε ένα μεγάλο μέρος του έργου προχωρούσε απλά εμπειρικά. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Ντέιβισον είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει εκείνα τα προτερήματα που θα χαρακτήριζαν την δουλειά του σε όλη την πορεία του στο χώρο της εταιρείας και στο χώρο της επιστήμης. Ο γρήγορος ρυθμός δουλειάς, η συνεργασία με τους συναδέλφους, η μελέτη και αποδοχή γόνιμων προτάσεων από αυτούς, το ανιδιοτελές ενδιαφέρον του για τις επιστημονικές πτυχές της δουλειάς των συνεργατών του, η ευγένεια στις σχέσεις του και το κυριότερο, η προσπάθεια για επιστημονική προσέγγιση των προβλημάτων ακόμη και στην πίεση των αναγκών από τον πόλεμο, ήταν βασικά χαρακτηριστικά του.
 | |||
| Στην εικόνα φαίνεται χειρόγραφη σημείωση του Λέστερ Γκέρμερ που έγινε στις 5 Φεβρουαρίου 1925. Στη σημείωση καταγράφεται η διακοπή του πειράματος σκέδασης ηλεκτρονίων που έκανε με τον Ντέιβισον, επειδή έσπασε ένας σωλήνας κενού. Τελικά, αυτό το διάλειμμα ήταν η αφορμή που ξεκίνησε μια αλυσίδα γεγονότων που τελικά οδήγησαν στην προετοιμασία ενός μόνο κρυστάλλου νικελίου ως στόχο και σε μια μετατόπιση του ενδιαφέροντος του Ντέιβισον από την ατομική δομή στην κρυσταλλική δομή. (Από PHYSICS TODAY, Ιανουάριος 1978) |
Με το τέλος του πολέμου, ο Ντέιβισον, ενδιαφέρομενος μόνο για την επιστημονική έρευνα κι όχι για κάποια ηγετική θέση, παρέμεινε στη Western Electric, αφού ο πρόεδρός της Δρ. Harold D. Arnold, αναγνωρίζοντας τη δουλειά του, φρόντισε να του εξασφαλίσει δικό του εργαστήριο μέσα στην εταιρεία. Συνήθως, ένας ή δύο νεαροί φυσικοί και μερικοί τεχνικοί εργαστηρίων αποτελούσαν την ομάδα που συνεργαζόταν μαζί του για τα ερευνητικά του προβλήματα. Ο ίδιος ο Ντέιβισον ασχολείτο με τον προγραμματισμό των πειραμάτων και το σχεδιασμό της συσκευής. Στα χρόνια μετά τον πόλεμο, οι έρευνες του Ντέιβισον στράφηκαν στην πλήρη κατανόηση του φαινομένου της θερμιονικής εκπομπής από την κάθοδο. Εκείνη την εποχή η Bell Laboratories είχε κάνει σπουδαία πρόοδο σε ζητήματα όπως η αξιοπιστία, η μεγάλη διάρκεια ζωής και η υψηλή απόδοση της εκπομπής ηλεκτρονίων στους θερμιονικούς σωλήνες κενού, για τηλεπικοινωνιακές χρήσεις.
 |
| Σχηματική αναπαράσταση του πειράματος Davisson–Germer. (Από famousscientists) |
Καθώς οι σωλήνες κενού άρχισαν να χρησιμοποιούνται σε κυκλώματα ολοένα αυξανόμενης πολυπλοκότητας, η δευτερεύουσα εκπομπή ηλεκτρονίων που εμφανίστηκε από τις δομές του πλέγματος, αποτέλεσε μείζον πρόβλημα που ανέλαβε να επιλύσει ο Ντέιβισον. Στη διάρκεια αυτής της προσπάθειας (θεωρητικά και πειραματικά) οδηγήθηκε στην ανακάλυψη της περίθλασης των ηλεκτρονίων και στις κυματικές ιδιότητες των ηλεκτρονίων. Το πείραμα που έστησαν και εκτέλεσαν με επιτυχία ο Κλίντον Ντέιβισον και ο Lester Germer (Λέστερ Γκέρμερ) στη Western Electric την περίοδο 1923-1927 επιβεβαίωσε την υπόθεση που είχε διατυπώσει το 1924 ο Louis de Broglie (Λουί ντε Μπρόι) για την δυαδικότητα (σωματίδιο - κύμα) της φύσης του ηλεκτρονίου κι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου.
 |
| Σημειώσεις για το πείραμα που έγιναν στις 6 Ιανουαρίου 1927. Αυτή η ημερομηνία μπορεί να θεωρηθεί ως τα γενέθλια για την απόδειξη της κυματικής φύσης των ηλεκτρονίων. Για πρώτη φορά, τα δεδομένα που είναι σημειωμένα υποστηρίζουν άμεσα την υπόθεση de Broglie. Ο γραφικός χαρακτήρας του Calbick είναι τακτοποιημένος, ενώ του Γκέρμερ δυσανάγνωστος. Ο Ντέιβισον δεν συμμετείχε στην καταγραφή σημειώσεων. (Από PHYSICS TODAY, Ιανουάριος 1978) |
Οι Ντέιβισον και Γκέρμερ σχεδίασαν και έφτιαξαν μια συσκευή κενού με σκοπό την μέτρηση των ενεργειών των ηλεκτρονίων που σκεδάζονται από μια μεταλλική επιφάνεια. Στο πείραμα, ηλεκτρόνια από ένα θερμαινόμενο νήμα αφού επιταχυνθούν από ένα δυναμικό, ακολούθως κτυπούν στην επιφάνεια ενός μετάλλου από νικέλιο. Μετά, αφού σκεδαστούν από την επιφάνεια, με μια διάταξη μετρείται η ένταση της δέσμης των ηλεκτρονίων. Η δέσμη των ηλεκτρονίων κατευθύνθηκε στο στόχο του νικελίου, ο οποίος μπορούσε να περιστραφεί για να μπορέσουν οι Ντέιβισον και Γκέρμερ να παρατηρήσουν την εξάρτηση από τη γωνία των σκεδαζόμενων ηλεκτρονίων. Ο ανιχνευτής των ηλεκτρονίων τους είχε επικολληθεί σε ένα τόξο, έτσι ώστε να μπορούν να το περιστρέψουν για να μπορέσουν να παρατηρήσουν τα ηλεκτρόνια σε διαφορετικές γωνίες.
Το 1937, o Κλίντον Ντέιβισον μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής με τον George Paget Thomson "για την πειραματική τους ανακάλυψη της περίθλασης των ηλεκτρονίων από κρυστάλους". Από το 1929 μέχρι το 1937 είχαν γίνει 44 προτάσεις από διάφορους επιστήμονες για να δοθεί το Βραβείο Νόμπελ στον Ντέιβισον.
 |
| (Από αρ.) Κλίντον Ντέιβισον, Otto Meyerhof και Sir Norman Angell το 1942 σε επέτειο συνάντησης κατόχων Βραβείου Νόμπελ. (Από Corbis - Getty Images) |
Λογική συνέπεια του ενδιαφέροντος του Ντέιβισον για την περίθλαση των ηλεκτρονίων ήταν η ασχολία του με μια ποικιλία προβλημάτων στην ηλεκτρονική οπτική. Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και για πολλά από τα επόμενα χρόνια, έδωσε μεγάλη προσοχή στην αναλυτική πλευρά της οπτικής ηλεκτρονίων σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας πολλές συσκευές για εστίαση ηλεκτρονίων. Χρησιμοποιώντας τις αρχές της οπτικής ηλεκτρονίων που είχε δουλέψει, ξεκίνησε τη δημιουργία ενός καθοδικού σωλήνα για την τηλεόραση, προσπαθώντας να ξεπεράσει προβλήματα σχετικά με την παραμόρφωση των ρευμάτων σήματος. Από αυτή την εργασία προέκυψε ένας εξαιρετικός σωλήνας καθοδικών ακτίνων για την κατασκευή του οποίου ο Ντέιβισον ήταν περήφανος.
 |
| Στην αριστερή εικόνα φαίνεται το αποτέλεσμα της περίθλασης ακτίνων Χ (κύματα). Η δεξιά εικόνα που έχει παρόμοια μορφή με την αριστερή, είναι αποτέλεσμα της περίθλασης ηλεκτρονίων. Συμπεραίνουμε ότι τα ηλεκτρόνια παρουσιάζουν κυματικές ιδιότητες. (Από παρουσίαση του ιστότοπου PhysicsHigh) |
Το γνωστικό υπόβαθρό που είχε ο Ντέιβισον στην ηλεκτρονική οπτική τον έκανε πολύτιμο σύμβουλο για τον Δρ James B. Fisk, ο οποίος ηγείτο της κατασκευής του magnetron (συσκευή παραγωγής μικροκυμάτων για χρήση στα ραντάρ) στη Bell Laboratories.
Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Bell Laboratories ήταν το επίκεντρο μιας μεγάλης προσπάθειας για την ανάπτυξη, το σχεδιασμό και την παραγωγή πλακών κρυστάλλου χαλαζία για πληθώρα εφαρμογών ηλεκτρονικών κυκλωμάτων για στρατιωτικούς σκοπούς. Ο Ντέιβισον με την επιστημονική ομάδα που τον περιστοίχιζε (Warren Mason, Walter Bond, Gerald Willard και Elizabeth Armstrong-Wood) εργάστηκαν και έλυσαν πλήθος προβλημάτων που είχαν προκύψει από την τεράστια επέκταση στην παραγωγή πλακών χαλαζία. Από το 1943 μέχρι τη συνταξιοδότησή του από τα εργαστήρια Bell το 1946, ο Ντέιβισον πέρασε τον περισσότερο χρόνο του ασχολούμενος με μια ποικιλία προβλημάτων στη Φυσική των κρυστάλλων.
 |
| Το εξώφυλλο του περιοδικού Scientific Monthly (Ιανουάριος 1929). Η πρώτη εργασία που παρουσιάζεται είναι με τίτλο "Scattering of Electrons by Crystals" ("Σκέδαση των ηλεκτρονίων από κρυστάλλους"), του Κλίντον Ντέιβισον. |
Το 1946, μετά τη συνταξιοδότησή του από την Bell Telephone Laboratories, ο Ντέιβισον δέχτηκε την πρόταση του Jesse Beams (Τζέσε Μπιμς), που ήταν επικεφαλής του Τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, στη Charlottesville και ανέλαβε Επισκέπτης Καθηγητής στη Φυσική. Έτσι, η οικογένεια Ντέιβισον πούλησε το υπέροχο σπίτι της στο Short Hills όπου είχε περάσει εικοσιπέντε ευτυχισμένα χρόνια κι εγκαταστάθηκε σε μικρότερη κατοικία στη Charlottesville. Στο Πανεπιστήμιο ο Ντέιβισον έδωσε διαλέξεις τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο και επόπτευσε ερευνητικές εργασίες υποψηφίων διδακτόρων. Ο Ντέιβισον θεωρούνταν εξαιρετικός δάσκαλος τόσο από τους συναδέλφους του στο Τμήμα, όσο και από τους φοιτητές. Στη Βιρτζίνια παρέμεινε 8 χρόνια, μέχρι το 1955. Μετά την αποχώρησή του από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, συνταξιοδοτήθηκε οριστικά, περνώντας πλέον τη ζωή του ανάμεσα στη Charlottesville και στην εξοχική του κατοικία στο Μπρούκλιν του Μέιν.
 | ||
| Επτά Νόμπελ Φυσικής και Χημείας μαζί. (Όρθιοι, από αρ.) Κλίντον Ντέιβισον, Harold Urey και Carl Anderson. (Καθιστοί) Robert Millikan, Irving Langmuir, Niels Bohr και Arthur Compton. (Από American Philosophical Society) |
Ο Κλίντον Ντέιβισον πέθανε στον ύπνο του, σε ηλικία 77 ετών, στο σπίτι του στη Charlottesville.
Εκτός από το βραβείο Νόμπελ, τιμήθηκε με το Comstock Prize (1928) από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών (των ΗΠΑ), με το Elliott Cresson Medal (1931) από το Ινστιτούτο Φράνκλιν και με το Hughes Medal (1935) από την Βασιλική Ένωση του Λονδίνου. Έλαβε τιμητικό διδακτορικό τίτλο από τα πανεπιστήμια Purdue, Princeton, Lyon και το Κολέγιο Colby.
Tο 1970, ένας κρατήρας στην αθέατη πλευρά της Σελήνης πήρε το όνομά του.
Για τον "Davy", όπως ήταν γνωστός ο Ντέιβισον στο φιλικό του κύκλο, οι αγαπημένες του ασχολίες ήταν το γκολφ, οι περίπατοι, το πατινάζ στον πάγο, το σκάκι, το μπριτζ και το πιάνο.
Δύο από τους γιους του Ντέιβισον έγιναν φυσικοί. Ο James εργάστηκε στο U. S. Naval Research Laboratory και ο Richard στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Ο τρίτος γιος, ο Owen, έγινε μηχανικός. Η κόρη, Elizabeth, εμφάνισε σοβαρό πρόβλημα υγείας μετά τα 12 και ταλαιπωρήθηκε για πολλά χρόνια αργότερα.
 |
| Το εξώφυλλο του περιοδικού Τhe Physical Review της American Physical Society (Δεκέμβριος 1927). Η πρώτη εργασία που παρουσιάζεται έχει τίτλο "Diffraction of electrons by a crystal of nikel" ("Περίθλαση των ηλεκτρονίων από κρύσταλλο νικελίου"). |
- Βιογραφία και εργογραφία του Clinton Joseph Davisson από τον Mervin J. Kelly.
- Τα αρχεία (αλληλογραφία, επιστημονικές δημοσιεύσεις, βραβεία κλπ) του Κλίντον Ντέιβισον στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
- Τα αρχεία του Κλίντον Ντέιβισον στη συλλογή Lillian Hoddeson.
- Προσομοίωση από τον ιστότοπο TutorVista, όπου παρουσιάζεται το πείραμα Davisson - Germer (αγγλικά, 3:56).
 |
| Αναμνηστική πλάκα στο χώρο που ήταν τα Εργαστήρια Bell, εκεί που έγινε το πείραμα Davisson–Germer το 1927. |
- Κείμενο (pdf) με τίτλο "Electron diffraction: fifty years ago", από τον Richard K. Gehrenbeck για την επέτειο των 50 ετών από την πειραματική απόδειξη της κυματικής φύσης των ηλεκτρονίων, στο PHYSICS TODAY (Ιανουάριος 1978).
- Η ομιλία του Κλίντον Ντέιβισον την ημέρα της δεξίωσης για το Βραβείο Νόμπελ, στις 10 Δεκεμβρίου 1937.
- Βίντεο από τα ιστορικά αρχεία της ΑΤ&Τ για την κυματική φύση της ύλης (αγγλικά, 28:49). Η παρουσίαση γίνεται από τους επιστήμονες Lester Germer και Alan Holden του Bell Labs.
- Βίντεο με παρουσίαση του πειράματος Davisson - Germer και ερμηνεία της κυματικής φύσης των ηλεκτρονίων, από τον ιστότοπο PhysicsHigh (αγγλικά, 9:16).
 |
| Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον με ιδιόχειρη υπογραφή. (Από Biographical Memoir της NAS) |
- Η ομιλία του Κλίντον Ντέιβισον για την απονομή του Βραβείου Νόμπελ, στις 13 Δεκεμβρίου 1937.
- Προσομοίωση παρουσίασης του πειράματος Davisson - Germer (αγγλικά, 4:47).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου