 |
| Ο Robert J. Van de Graaff (αριστ.) στέκεται δίπλα στην ηλεκτροστατική μηχανή του με τον Karl T. Compton, πρόεδρο του ΜΙΤ, στην ιστορική επίδειξη του 1931. |
Σαν σήμερα, στις 20 Δεκεμβρίου 1901 γεννήθηκε ο Robert Jemison Van de Graaff στην Tuscaloosa της Αλαμπάμα των ΗΠΑ.
Ο Van de Graaff υπήρξε πρωτοπόρος στο πεδίο της πυρηνικής φυσικής, καθώς ανακάλυψε μερικά από τα πρώτα τμήματα των επιταχυντών. Ευρύτερα έγινε γνωστός με την περίφημη ηλεκτροστατική γεννήτρια που φέρει το όνομά του και για την οποία κάθε φυσικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό αν είχε στο σχολείο του. Βέβαια, αναφέρομαι στις μηχανές Van de Graaff της εποχής '60, '70 που υπήρχαν στα παλιά σχολεία (είχα την τύχη να έχω μια τέτοια μηχανή στο 39ο Λύκειο της Αθήνας στη δεκαετία του '80) και όχι στις κινέζικες του '90 που ήταν για πέταμα!
Το 1923 ο Van de Graaff πήρε master από το Πανεπιστήμιο της Alabama, ως μηχανολόγος μηχανικός. Μετά την αποφοίτησή του δούλεψε ως μηχανικός στην Alabama Power Co.
Το 1924 ταξίδεψε στην Ευρώπη για να σπουδάσει ατομική φυσική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Αγγλία, απ' όπου το 1926 πήρε bachelor στη Φυσική. Το 1928, με την καθοδήγηση του J.S.E. Townsend πήρε το διδακτορικό του από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Ήταν στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να προωθηθεί η έρευνα της σωματιδιακής φυσικής έπρεπε να επιτευχθούν μεγάλη επιτάχυνση των σωματιδίων και υψηλές διαφορές δυναμικού.
Το 1929 επέστρεψε στις ΗΠΑ κι εργάστηκε ως ερευνητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Princeton, με την επίβλεψη του Karl Taylor Compton, επικεφαλής του τμήματος. Στις πρώτες πειραματικές του προσπάθειες ο Compton είχε χρησιμοποιήσει μια ηλεκτροστατική γεννήτρια που είχε σχεδιάσει ο Lord Kelvin και μ' αυτήν είχε πετύχει διαφορά δυναμικού 10000 V.
Δουλεύοντας στο Princeton, το φθινόπωρο του 1929, ο Van de Graaff κατασκεύασε την πρώτη του ηλεκτροστατική γεννήτρια, που πήρε το όνομά του και με την οποία μπορούσε να επιτύχει διαφορά δυναμικού (τάση) 80000 V.
Από το 1931 έως το 1934 εργάστηκε ως βοηθός ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), όπου το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής, μένοντας εκεί μέχρι το 1960.
Το 1931 έκανε μια ιστορική επίδειξη σε δείπνο που είχε οργανωθεί από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής (American Institute of Physics) σε ξενοδοχείο του Schenectady, στη Νέα Υόρκη. Εκεί τοποθέτησε αντικριστά δύο σφαιρικές μηχανές (γεννήτριες) με διάμετρο 2 ft (πόδια) η κάθε σφαίρα. Στην αρχή το σύστημα δεν δούλεψε καλά, γιατί ένας σωλήνας σ' ένα κοντινό τοίχο εκφόρτιζε τις σφαίρες. Από τη στιγμή που οι σφαίρες απομακρύνθηκαν από τον τοίχο, το σύστημα κατάφερε να πετύχει σπινθήρα με μήκος περισσότερο από 1 πόδι (=30,48 εκ.) και τάση 1500000 V.
Ο Compton τότε δήλωσε για τη μηχανή Van de Graaff ότι ήταν "η πιο σημαντική ανακάλυψη που είχε επιτευχθεί στο χώρο των πολύ υψηλών τάσεων".
Συνεχίζοντας τις προσπάθειές του ο Van de Graaff, κατάφερε να βελτιώσει την ηλεκτροστατική μηχανή του πετυχαίνοντας τάση επτά εκατομμυρίων βολτ (7 MV) μέσα στο 1931.
Το 1924 ταξίδεψε στην Ευρώπη για να σπουδάσει ατομική φυσική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Αγγλία, απ' όπου το 1926 πήρε bachelor στη Φυσική. Το 1928, με την καθοδήγηση του J.S.E. Townsend πήρε το διδακτορικό του από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Ήταν στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να προωθηθεί η έρευνα της σωματιδιακής φυσικής έπρεπε να επιτευχθούν μεγάλη επιτάχυνση των σωματιδίων και υψηλές διαφορές δυναμικού.
Το 1929 επέστρεψε στις ΗΠΑ κι εργάστηκε ως ερευνητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Princeton, με την επίβλεψη του Karl Taylor Compton, επικεφαλής του τμήματος. Στις πρώτες πειραματικές του προσπάθειες ο Compton είχε χρησιμοποιήσει μια ηλεκτροστατική γεννήτρια που είχε σχεδιάσει ο Lord Kelvin και μ' αυτήν είχε πετύχει διαφορά δυναμικού 10000 V.
Δουλεύοντας στο Princeton, το φθινόπωρο του 1929, ο Van de Graaff κατασκεύασε την πρώτη του ηλεκτροστατική γεννήτρια, που πήρε το όνομά του και με την οποία μπορούσε να επιτύχει διαφορά δυναμικού (τάση) 80000 V.
Από το 1931 έως το 1934 εργάστηκε ως βοηθός ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), όπου το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής, μένοντας εκεί μέχρι το 1960.
Το 1931 έκανε μια ιστορική επίδειξη σε δείπνο που είχε οργανωθεί από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής (American Institute of Physics) σε ξενοδοχείο του Schenectady, στη Νέα Υόρκη. Εκεί τοποθέτησε αντικριστά δύο σφαιρικές μηχανές (γεννήτριες) με διάμετρο 2 ft (πόδια) η κάθε σφαίρα. Στην αρχή το σύστημα δεν δούλεψε καλά, γιατί ένας σωλήνας σ' ένα κοντινό τοίχο εκφόρτιζε τις σφαίρες. Από τη στιγμή που οι σφαίρες απομακρύνθηκαν από τον τοίχο, το σύστημα κατάφερε να πετύχει σπινθήρα με μήκος περισσότερο από 1 πόδι (=30,48 εκ.) και τάση 1500000 V.
Ο Compton τότε δήλωσε για τη μηχανή Van de Graaff ότι ήταν "η πιο σημαντική ανακάλυψη που είχε επιτευχθεί στο χώρο των πολύ υψηλών τάσεων".
Συνεχίζοντας τις προσπάθειές του ο Van de Graaff, κατάφερε να βελτιώσει την ηλεκτροστατική μηχανή του πετυχαίνοντας τάση επτά εκατομμυρίων βολτ (7 MV) μέσα στο 1931.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Van de Graaff ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project).
Τη δεκαετία του 50 ίδρυσε την «Μηχανολογική Εταιρεία Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Engineering Corporation) με τον John G. Trump, θείο του κτηματομεσίτη Donald Trump κι επόμενου προέδρου των ΗΠΑ.
Ο Van de Graaff πέθανε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης στις 16 Ιανουαρίου 1967, σε ηλικία 66 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου