Σήμερα Μ. Σάββατο, ανάμεσα στις ετοιμασίες για αύριο (καθάρισμα σούβλας, κοκορέτσι με μέτρο και όχι με το μέτρο, τελευταία ψώνια κλπ, κλπ) είχα την ευκαιρία να διαβάσω μια συνέντευξη "διαμαντάκι" του Τίτου Πατρίκιου στο Μάκη Προβατά, στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ".
Ανάμεσα σε διάφορες ενδιαφέρουσες απόψεις που διατυπώνει ο ποιητής μέσα από τις εμπειρίες της πολύχρονης ζωής του, τον ρωτάει ο δημοσιογράφος:
"Κοιτώντας προς τα πίσω σε ποιους θα ρίχνατε μια τελευταία ματιά;"
Κι εκείνος, αφού αναφέρεται στον Ρίτσο των νεανικών του χρόνων, στον Νερούντα, στο Νικηφόρο Βρεττάκο, καταλήγει σ' αυτό που μου άρεσε στην απάντησή του:
"Όμως τώρα πλέον βλέπω ότι τρεις είναι οι άνθρωποι στους οποίους οφείλω τα πάντα. Ο ένας είναι ο πατέρας μου. Όχι μόνο επειδή ήταν ο πατέρας μου αλλά επειδή μου έδωσε μαθήματα συμπεριφοράς και ηθικής που με σφράγισαν. Ο άλλος είναι η μητέρα μου, όχι επειδή με γέννησε αλλά γιατί αυτή μου έδωσε μεγάλα μαθήματα. Ο τρίτος άνθρωπος και ίσως ο σημαντικότερος ήταν η Ρένα Σταυρίδη, η σύζυγός μου, που δυστυχώς την έχασα. Στα σαράντα χρόνια που ζήσαμε μαζί, με ξανάφτιαξε από την αρχή ως το τέλος."
Μου άρεσε, μέρα που είναι!
Δείτε το δημοσίευμα εδώ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου