Σαν σήμερα...1889 ο τρίτος ορισμός της μονάδας μέτρησης "1 μέτρο".

Ράβδος από κράμα πλατίνας - ιριδίου (90 - 10) με διατομή Χ.

Σαν σήμερα, στις 28 Σεπτεμβρίου 1889, η 1η Γενική Διάσκεψη Μέτρων και Σταθμών του Παρισιού (CGPM) ενέκρινε τον τρίτο επίσημο ορισμό για τη μονάδα μέτρησης των αποστάσεων "1 μέτρο" (ο 1ος ορισμός είχε δοθεί το 1795 και ο 2ος το 1799).

Ως διεθνές πρότυπο κατασκευάστηκε μία ράβδος από κράμα πλατίνας και ιριδίου σε περιεκτικότητα 90% - 10%, αντίστοιχα. Αυτή είχε διατομή μορφής Χ για να ελαχιστοποιηθεί η κάμψη. 

Το "1 μέτρο" ορίστηκε ως η απόσταση ανάμεσα σε δύο γραμμές της ράβδου στη θερμοκρασία που παγώνει το νερό, 0 °C. 

Το κράμα της ράβδου έγινε σε κλίβανο υψηλής θερμοκρασίας που επινοήθηκε από τον Henri Sainte-Claire και τον βοηθό του Jules Henry Debray. Το κράμα ήταν πιο ανθεκτικό από την σκέτη πλατίνα και διατηρούσε τα επιθυμητά χαρακτηριστικά, με κυριότερο την αντοχή στη διάβρωση.

Φτιάχτηκαν πολλά παρόμοια πρωτότυπα και διανεμήθηκαν σε κάθε μία από τις 19 χώρες που είχαν προσχωρήσει μέχρι τότε στη διεθνή συμφωνία (σήμερα υπάρχουν 55 χώρες ως κανονικά μέλη και άλλες 38 ως βοηθητικά μέλη). 

Ο τελευταίος ορισμός της μονάδας "1 μέτρο" δόθηκε το 1983.

Το ίδιο κράμα μετάλλων χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή του διεθνούς προτύπου "1 χιλιόγραμμο" για τη μέτρηση της μάζας.

Πηγή: Today in Science History

Σαν σήμερα...1966 πέθανε ο Vladimir Veksler.

Vladimir Veksler

Σαν σήμερα, στις 22 Σεπτεμβρίου 1966, πέθανε στη Μόσχα ο διακεκριμένος Ρώσος πειραματικός φυσικός Vladimir Iosifovich Veksler (ρωσ. Влади́мир Ио́сифович Ве́кслер) σε ηλικία 59 ετών.

Είχε γεννηθεί στις 19 Φεβρουαρίου (4 Μαρτίου) 1907 στο Zhytomyr της σημερινής Ουκρανίας και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το 1915 η οικογένειά του μετακόμισε στη Μόσχα.

Το 1931 αποφοίτησε από το Power Engineering Institute της Μόσχας και το 1936 ξεκίνησε να εργάζεται στο Ινστιτούτο Φυσικής Lebedev, ασχολούμενος με την ανίχνευση σωματιδίων και τη μελέτη των κοσμικών ακτίνων. Πήρε μέρος σε επιστημονικές αποστολές στα βουνά του Παμίρ και στο βουνό Elbrus του Καυκάσου που στόχο είχαν τη μελέτη της σύνθεσης των κοσμικών ακτίνων.

Από το 1944 εργάστηκε στο πεδίο των επιταχυντών σωματιδίων, όπου έγινε διάσημος για την ανακάλυψη του microtron. Την ίδια χρονιά, εργαζόμενος επικεφαλής ομάδας τεχνικών και επιστημόνων, ανακάλυψε το synchrotron. Τότε, η εργασία του Veksler είχε δημοσιευθεί στα Αγγλικά, αλλά μόνο σε σοβιετικό επιστημονικό περιοδικό κι έτσι δεν είχε γίνει γνωστή στον Edwin McMillan, ο οποίος εργαζόμενος στο Berkeley ανεξάρτητα από τον Veksler, ανακάλυψε το electron synchrotron το 1945, ενώ το 1952 ο Sir Marcus Oliphant έφτιαξε το proton synchrotron. 

Το 1956 δημιούργησε και έγινε ο πρώτος διευθυντής του Εργαστηρίου Υψηλών Ενεργειών στο Ινστιτούτο για τη Πυρηνική Έρευνα στη Dubna. Κάτω από τη δική του καθοδήγηση κατασκευάστηκε το Synchrophasotron, που για εκείνη την εποχή ήταν ο μεγαλύτερος κυκλικός επιταχυντής πρωτονίων σε όλο τον κόσμο με ενέργεια 10 GeV. Η πραγματοποίηση αυτού του επιτεύγματος ήταν αποτέλεσμα του συνδυασμένου ταλέντου που είχε ο Veksler ως επιστήμονας και ως οργανωτής. Το στήσιμο του Synchrophasotron το 1957 θεωρείται ως καταπληκτικό επίτευγμα της σοβιετικής επιστήμης.

Το 1946 ο Veksler έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών και το 1958 έγινε πλήρες μέλος της. Από το 1963 ήταν επικεφαλής του τμήματος Πυρηνικής Φυσικής της Ακαδημίας.

Το 1965 δημιούργησε (και έγινε ο πρώτος αρχισυντάκτης του) το επιστημονικό περιοδικό "Nuclear Physics" (ρωσ. Yadernaya Fizika) που αποτέλεσε το επίσημο περιοδικό της σοβιετικής επιστήμης στη σωματιδιακή φυσική. 

Ο Veksler έλαβε σημαντικές διακρίσεις όπως το βραβείο Στάλιν το 1951 και το βραβείο Λένιν το 1959.

Το 1963 μοιράστηκε με τον Edwin McMillan το βραβείο που του απένειμε η American Atoms for Peace. 

Για αρκετά χρόνια ήταν επικεφαλής του τομέα Φυσικής Υψηλών Ενεργειών του International Union of Pure and Applied Physics.

Η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών έχει καθιερώσει το βραβείο Veksler για εξαιρετικές εργασίες στην τεχνολογία των επιταχυντών.

Το όνομά του έχει δοθεί σε δρόμο στο CERN (Meyrin) και στη Dubna, όπως και στο Εργαστήριο Υψηλών Ενεργειών που δημιούργησε. 

Ο Veksler πέθανε ενώ βρισκόταν ακόμη στην ακμή της δημιουργίας του στο χώρο της επιστήμης. Οι ιδέες του μελετώνται ακόμη και σήμερα σε πολλά ερευνητικά κέντρα σε όλο τον κόσμο.

Πηγή: Today in Science History  (αναφέρει λανθασμένα ότι πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου).

ΚΙΝΗΤΙΚΗ - 30 Ερωτήσεις Πολλαπλής Επιλογής με το πρόγραμμα Hot Potatoes

ΦΥΣΙΚΗ  Α' ΛΥΚΕΙΟΥ

Η ανάρτηση περιέχει 30 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής με το πρόγραμμα Hot Potatoes. 

Για να μπορέσετε να απαντήσετε στις ερωτήσεις χρειάζεται να έχετε ολοκληρώσει τη μελέτη της Κινητικής. Η απάντηση στις ερωτήσεις απαιτεί τη χρήση απλών μαθηματικών πράξεων.

Οι περισσότερες από τις ερωτήσεις προέρχονται από δημοσιευμένα τεστ προετοιμασίας των υποψηφίων για τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια στο πλαίσιο των εξετάσεων AP (Advanced Placement) Physics. 
Σε αρκετές ερωτήσεις δίνεται έμφαση στην εξαγωγή συμπερασμάτων από τη μελέτη γραφικών παραστάσεων. 

Μπορείτε να δείτε και να ασχοληθείτε με τις ερωτήσεις πατώντας ΕΔΩ.

Ακόμη, μπορείτε να δείτε και να κατεβάσετε μια παλαιότερη ανάρτηση με 40 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής στην ΚΙΝΗΤΙΚΗ από  ΕΔΩ.

Το Σύνολο των Θεμάτων ΦΥΣΙΚΗΣ Γ' Λυκείου Θετικού Προσανατολισμού στις Πανελλαδικές Εξετάσεις από το 2001 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2016.

Υπάρχει νεότερη ανάρτηση  ΕΔΩ.

ΦΥΣΙΚΗ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ Θετικού Προσανατολισμού

Αφού πλέον έγιναν και οι εξετάσεις "Ελληνοπαίδων Εξωτερικού" για το 2016, ήρθε η ώρα, για μια ακόμη φορά, να δημοσιεύσω τα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων στη ΦΥΣΙΚΗ Θετικού Προσανατολισμού (πρώην Κατεύθυνσης) της Γ' Λυκείου. 

Τα θέματα όπως πάντα είναι ταξινομημένα με χρονολογική σειρά (από το 2001 μέχρι και τον Σεπτέμβριο 2016), κατά Κεφάλαιο ή τμήμα Κεφαλαίου (σύμφωνα με τη σειρά του σχολικού βιβλίου), κατά Θέμα και κατά είδος Ερώτησης. Η μορφή του αρχείου είναι word και έχει χρησιμοποιηθεί ο τύπος γραμμάτων Times New Roman με μέγεθος 12pt.

Τα θέματα, έκτασης 214 σελίδων Α4, προέρχονται από τις Πανελλαδικές εξετάσεις όλων των τύπων Λυκείων (Ημερήσια ή Εσπερινά), από το σύνολο των εξετάσεων (κανονικές, επαναληπτικές, ελληνοπαίδων εξωτερικού) και απευθύνονται σε μαθητές που θέλουν να κάνουν πρακτική εξάσκηση με μια μεγάλη ποικιλία τέτοιων θεμάτων, όπως και σε συναδέλφους καθηγητές που θα τα χρησιμοποιήσουν στη διδασκαλία τους. Σε όποια χρονιά δεν εμφανίζονται θέματα για τα Εσπερινά Λύκεια, σημαίνει ότι έχουν δοθεί τα ίδια με τα Ημερήσια.
Μια σειρά θεμάτων του 2016 που έχουν τον χαρακτηρισμό "παλαιού τύπου" αφορά τους υποψηφίους του 2016 που έγραψαν εξετάσεις με την παλαιότερη εξεταστέα ύλη. 
Στα αναρτημένα θέματα περιλαμβάνονται και αυτά που αντιστοιχούν σε ύλη που έχει αφαιρεθεί τον τελευταίο χρόνο (Ηλεκτρικές Ταλαντώσεις, Ηλεκτρομαγνητικά Κύματα).

Τα αρχεία μπορούν πολύ εύκολα και χωρίς περιορισμούς να κατεβούν στον υπολογιστή σας κάνοντας αριστερό "κλικ" στην υπογραμμισμένη φράση ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ. Το αρχείο κατεβαίνει στο Φάκελο "Λήψεις" ("Downloads") στον υπολογιστή σας και από εκεί μπορείτε να το αποθηκεύσετε όπου θέλετε.

Η χρήση του υλικού προφανώς δεν είναι για εμπορική εκμετάλλευση. 

1ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Για τις Μηχανικές Ταλαντώσεις                    ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Για τις Ηλεκτρικές Ταλαντώσεις          ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Για τα Μηχανικά Κύματα                                ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Για τα Ηλεκτρομαγνητικά Κύματα         ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Για τη Μηχανική των Ρευστών                        ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

4ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Για τη Μηχανική Στερεού Σώματος                 ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

5ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Για τις Κρούσεις                                     ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Για το Φαινόμενο Doppler                      ΠΑΤΗΣΤΕ  ΕΔΩ                           

Σαν σήμερα ...1948 γεννήθηκε ο Δημήτρης Νανόπουλος.

Σαν σήμερα, στις 13 Σεπτεμβρίου 1948 βράδυ Δευτέρας, γεννήθηκε στο μαιευτήριο "Έλενα" στην Αθήνα, ο Φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος. 

Η οικογένειά του τότε ζούσε στο Χαρβάτι (σημερινή Παλλήνη) σ' ένα σπίτι που τους είχε παραχωρήσει ένας φίλος του πατέρα του. Ο πατέρας του Βάιος είχε γεννηθεί στο Σέλσι της Β. Ηπείρου και το αρχικό επίθετο του παππού του ήταν Νάκας που το 1914 το έκανε Νανόπουλος, επειδή ακουγόταν πιο ελληνικό. Ο πατέρας του εργαζόταν ως γαλακτοκόμος στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός". 

Αφού τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο Χαρβάτι, παρακολούθησε τις 4 πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στο Γυμνάσιου Ζωγράφου, απ' όπου αποφάσισε να φύγει στην 5η Γυμνασίου για το 3ο Γυμνάσιο της Αθήνας στους Αμπελοκήπους, λόγω προβλήματος που προέκυψε με τον καθηγητή του των Θρησκευτικών.

Το 1966 εισάγεται στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοιτά το 1971 και αναχωρεί για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ στην Αγγλία. 

Τον Ιούλιο του 1972 δημοσιεύει την πρώτη του εργασία (paper) με τους Alex Love και Graham Ross, ενώ το επόμενο διάστημα ακολούθησαν 12 ακόμη εργασίες. 

Το 1973 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Φυσική Υψηλών Ενεργειών με καθοδηγητή (supervisor) τον καθηγητή Norman Dombey.

Μετά από πρόσκληση του CERN, περνά εκεί την πρώτη του θητεία από το 1973 μέχρι το 1975. Εκεί βρισκόταν στις 24 Οκτωβρίου 1975, όταν μαζί με τον John Ellis και την Mary Gaillard ολοκλήρωσαν την εργασία τους με τίτλο "A phenomenological profile of the Higgs boson" που δημοσιεύτηκε το 1976. 

Αυτή ήταν η εργασία στην οποία αναφέρθηκε ο Peter Higgs στις 10 Δεκεμβρίου 2013, κλείνοντας την ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου Nobel Φυσικής 2013.

"... το 1976 οι Ellis, Gaillard και Νανόπουλος παρότρυναν τους πειραματικούς φυσικούς του CERN να αναζητήσουν το μποζόνιο Higgs όπως το προέβλεπε η θεωρία. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης πειραματικής έρευνας, η οποία κορυφώθηκε με την ανακοίνωση του CERN τον Ιούλιο του 2012". 

Το 1976 βρέθηκε για λίγους μήνες ως ερευνητής στο Εργαστήριο Θεωρητικής Φυσικής της École Notmale Supérieure στο Παρίσι. Το επόμενο διάστημα 1976-1977 εργάστηκε ως ερευνητικός εταίρος στο τμήμα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στις ΗΠΑ.
Την επόμενη διετία 1977-1979, μετά από πρόσκληση του καθηγητή Sheldon Lee Glashow, εργάστηκε ως ερευνητικός εταίρος στο Εργαστήριο Φυσικής Lyman του Πανεπιστημίου Harvard.   
Ακολούθησε η επιστροφή του στο ερευνητικό προσωπικό Θεωρητικής Φυσικής του CERN στο διάστημα 1979-1986, για να προαχθεί τον Ιούλιο 1986 στη θέση του Φυσικού ανώτερης βαθμίδας.
Τη διετία 1986-1988 επιστρέφει στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν ως καθηγητής πλέον.

Το 1989 γίνεται καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου TEXAS A & M και από τότε μέχρι σήμερα συνέδεσε την καριέρα του και την επιστημονική του πρόοδο κυρίως με αυτό το πανεπιστήμιο. Από το 2002 κατέχει την έδρα Mitchell/Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. 

Από το 1996 μέχρι σήμερα είναι Διευθυντής του World Laboratory Research Center στην αστροσωματιδιακή φυσική (HARC).

Το κύριο ερευνητικό του έργο ανήκει στο πεδίο της σωματιδιακής φυσικής (ή φυσική υψηλών ενεργειών) και της κοσμολογίας, ενώ στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα ανήκουν και η δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας όλων των δυνάμεων της φύσης, η θεωρία του Παντός, η υπερσυμμετρία, η υπερβαρύτητα, οι θεωρίες υπερχορδών και η βιοφυσική.

Έχει συγγράψει πάνω από 680 πρωτότυπες εργασίες, όλες δημοσιευμένες σε περιοδικά με κριτές και υψηλό παράγοντα επιρροής, συμπεριλαμβανομένων 15 βιβλίων. Έχει πάνω από 45.290 ετεροαναφορές (δείκτης h=102) και από το 2004 έγινε ο 4ος σε παραπομπές φυσικός υψηλών ενεργειών, σύμφωνα με την κατάταξη της βάσης δεδομένων SPIRES-HEP.

Έχει δεχθεί πλήθος τιμητικών διακρίσεων από την Ελληνική πολιτεία και τον επιστημονικό κόσμο.
Το 1988 έγινε εταίρος της American Physical Society (APS) και το 1992 μέλος της Ιταλικής Εταιρείας Φυσικής (SIF).
Το 1996 του απονεμήθηκε ο Tαξιάρχης του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας. 
Το 1997 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της Θεωρητικής Φυσικής. 
Το 1999 του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο από το Gravity Research Foundation (Ίδρυμα Ερευνών της Βαρύτητας), κάτι που επαναλήφθηκε το 2005.
Το 2006 του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Ενρίκο Φέρμι της Ιταλικής Εταιρείας Φυσικής 

"για τη σημασία των θεωρητικών αποτελεσμάτων του στη μελέτη των καθολικών και τοπικών συμμετριών στις θεωρίες πεδίων και υπερχορδών, και για την ανακάλυψη των θεμελιωδών φαινομενολογικών ιδιοτήτων της Μεγάλης Ενοποίησης και των θεωριών των υπερχορδών".

Στις αρχές του 2014 έγινε η εγκατάστασή του ως αντιπροέδρου στην Ακαδημία Αθηνών, ενώ στις 15 Ιανουαρίου 2015 έγινε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

Παρόλα αυτά, όταν το 1998 υπήρξε πρωτοβουλία ομάδας 32 πανεπιστημιακών (κυρίως μέλη ΔΕΠ) του τμήματος Φυσικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών για την μετάκληση του στο συγκεκριμένο τμήμα, το ενδεκαμελές εκλεκτορικό σώμα που κλήθηκε ν' αποφασίσει απέρριψε την πρόταση με ψήφους 6-4 (ένας ήταν απών).

Το 2015 ο Δημήτρης Νανόπουλος δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Μάκη Προβατά, υπό τον τίτλο "Στον τρίτο βράχο από τον ήλιο" και υπότιτλο "Μία ζωή, η επιστήμη κι άλλα παράλληλα σύμπαντα" (εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2015).
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη Μυρτώ, τη γυναίκα του.

Μια συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου στο Θανάση Λάλα για ΤΟ ΒΗΜΑ στις 4 Ιανουαρίου 1998  ΕΔΩ.

Ένα ημίωρο βίντεο για τον Δημήτρη Νανόπουλο στην εκπομπή "Δημιουργώντας το αύριο" της ΕΤ1  ΕΔΩ.

Η ιστοσελίδα του Δημήτρη Νανόπουλου στο facebook  ΕΔΩ.

Πηγή:  Από την αυτοβιογραφία  "Στον τρίτο βράχο από τον ήλιο",  Βικιπαίδεια.

Σαν σήμερα...Τα πληρώματα των αεροπλάνων πίσω από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας.

Από καιρό ήθελα ν' αναφερθώ σ' αυτό το θέμα. Έτσι, το σημερινό θέμα του "Σαν σήμερα" δεν είναι ακριβώς Σαν σήμερα! Θα ήταν, αν είχε γραφεί περίπου ένα μήνα πριν.

Στις 6 Αυγούστου 1945, ο άνθρωπος χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την ατομική βόμβα ως πολεμικό όπλο, ρίχνοντάς την πάνω από την Χιροσίμα της Ιαπωνίας. Τρεις μέρες αργότερα, στις  9 Αυγούστου 1945, η πόλη του Ναγκασάκι είχε παρόμοια τύχη. 

Στα 71 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει πολλά έχουν γραφεί για τα συγκεκριμένα γεγονότα, όμως σ' αυτή την ανάρτηση θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στους στρατιωτικούς που μετείχαν σ' αυτή την αποστολή. Η αφορμή να δω το θέμα μ' αυτό τον τρόπο ήρθε μέσα από μια πρόσφατη φιλική κουβέντα, όπου υποστηρίχτηκε ότι ο πιλότος του αεροπλάνου που μετέφερε κι έριξε τη βόμβα στη Χιροσίμα αργότερα τρελάθηκε. Μια παραπλήσια εκδοχή για το ίδιο πρόσωπο είναι ότι αυτοκτόνησε. Έτσι, γνωρίζοντας ότι καμιά από τις δύο εκδοχές δεν αληθεύει, θέλησα να εξετάσω "την πτώση της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι" σε συνδυασμό με την ζωή των επικεφαλής κάθε αποστολής, μετά από αυτό το συγκλονιστικό γεγονός.
Το πλήρωμα του αεροπλάνου, ενός βομβαρδιστικού Β 29 με το χαρακτηριστικό όνομα Enola Gay, που μετείχε στην αποστολή της Χιροσίμα ήταν το παρακάτω:

• Συνταγματάρχης Paul W. Tibbets Jr, πιλότος και κυβερνήτης του αεροσκάφους,
• Σμηναγός  Robert A. Lewis,  συγκυβερνήτης,
• Ταγματάρχης  Thomas Ferebee,  βομβαρδιστής,
• Σμηναγός  Theodore "Dutch" Van Kirk,  πλοηγός,
• Σμηναγός  William S. Parsons,  (προερχόμενος από το Ναυτικό) πυροβολητής και διοικητής της αποστολής,
• Ανθυπολοχαγός  Jacob Beser, υπεύθυνος για αντίμετρα ραντάρ,  (ο μοναδικός που συμμετείχε και στο βομβαρδισμό του Ναγκασάκι)
• Ανθυπολοχαγός  Morris R. Jeppson,  βοηθός πυροβολητή,
• Λοχίας (τεχνικού)  George R. "Bob" Caron,  πυροβολητής στο ουραίο τμήμα,
• Λοχίας (τεχνικού)  Wyatt Ε Duzenbury,  μηχανικός πτήσης,
• Λοχίας  Joe Σ Stiborik,  χειριστής ραντάρ, 
• Λοχίας  Robert H. Shumard,  βοηθός μηχανικός πτήσης,
• Ιδιώτης First Class (Πρώτης Τάξης)  Richard H. Nelson, χειριστής ραδιοσυχνοτήτων.

Το πλήρωμα του Enola Gay που βομβάρδισε τη Χιροσίμα.

Το πλήρωμα του αεροπλάνου Bockscar, επίσης Β 29, που μετείχε στην αποστολή στο Ναγκασάκι ήταν το παρακάτω:

• Ταγματάρχης  Charles W. Sweeney, πιλότος και διοικητής του αεροσκάφους (μετείχε και στην επιχείρηση της Χιροσίμα ως πιλότος του συνοδευτικού βομβαρδιστικού Β 29 Τhe Great Artiste),
• Σμηναγός   Charles Donald "Don" Albury,  συγκυβερνήτης,
• Ανθυπολοχαγός   Frederick "Fred" J. Olivi,  τακτικός συγκυβερνήτης,
• Σμηναγός  James F. Van Pelt, Jr.,  πλοηγός,
• Σμηναγός   Kermit K. Beahan,  πυροβολητής,
• Λοχίας  John D. Kuharek,  μηχανικός πτήσης,
• Λοχίας   Raymond C. Gallagher,  πυροβολητής, βοηθός μηχανικός πτήσης,
• Λοχίας   Edward Κ Buckley,  χειριστής ραντάρ,
• Λοχίας   Abe Μ Spitzer,  χειριστής ραδιοσυχνοτήτων,
• Λοχίας   Albert T. "Pappy" De Hart,  πυροβολητής στο ουραίο τμήμα,
• Πλωτάρχης   Frederick Ashworth,  βομβαρδιστής,
• Υπολοχαγός   Philip M. Barnes,  βοηθός βομβαρδιστή,
• Ανθυπολοχαγός  Jacob Beser,  υπεύθυνος για αντίμετρα ραντάρ.

Το πλήρωμα του Bockscar που βομβάρδισε το Ναγκασάκι.

Λίγα λόγια για τον Paul W. Tibbets, κυβερνήτη του Enola Gay.

Είχε τη φήμη του καλύτερου πιλότου της Αεροπορίας Στρατού. Ένας από αυτούς που πίστευαν στη φήμη του αυτή ήταν και ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, προσωπικός πιλότος του οποίου υπήρξε ο Tibbets κατά καιρούς στη διάρκεια του πολέμου.

Το Σεπτέμβρη του 1944 επιλέχτηκε ως ο διοικητής της 509ης Πτέρυγας, που έδρευε στο αεροδρόμιο Wendover της Γιούτα και αποστολή της είχε να αναπτύξει και να δοκιμάσει μεθόδους ρίψης των νέων τότε ατομικών βομβών, σε συντονισμό με το υποπρόγραμμα Αλμπέρτα του Σχεδίου Μανχάτταν.

Στις 5 Αυγούστου του 1945, ο Tibbets ονόμασε επίσημα το Β-29 με αριθμό σειράς 44-86292 Enola Gay από το όνομα της μητέρας του (που είχε πάρει το δικό της όνομα από την ηρωίδα Ενόλα ενός μυθιστορήματος που άρεσε στον πατέρα της). 

Στις 2:45 π.μ. της 6ης Αυγούστου 1945, το Enola Gay απογειώθηκε από το νησί Τινιάν των Μαριανών με τον Tibbets στο χειριστήριο και προορισμό τη Χιροσίμα στην Ιαπωνία. Η ατομική βόμβα με κωδικό όνομα Little Boy (Μικρό αγόρι) είχε ως εκρηκτική ύλη ουράνιο 235 και εξερράγη πάνω από τη Χιροσίμα στις 8:15 π.μ., σκοτώνοντας επί τόπου 70.000 ανθρώπους και ακόμα περισσότερους τα επόμενα χρόνια λόγω της ραδιενέργειας.

Ο Tibbets αποσύρθηκε από την Αεροπορία των ΗΠΑ στις 31 Αυγούστου 1966. Διορίστηκε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Ινδία, αλλά ο διορισμός του ανακλήθηκε μετά από τοπικές διαμαρτυρίες, όταν έγινε γνωστό ποιος ήταν. Μετά την αποστράτευσή του δούλεψε για την Executive Jet Aviation, μια εταιρία αεροταξί του Οχάιο, της οποίας και υπήρξε πρόεδρος από το 1976 έως τη συνταξιοδότησή του το 1987.

Το 1976 δέχτηκε κριτική για τη συμμετοχή του σε μια αναπαράσταση του βομβαρδισμού της Χιροσίμα σε αεροπορική επίδειξη στο Τέξας. Ο Tibbets είπε ότι δεν είχε σκοπό να προσβάλλει τη μνήμη του γεγονότος, αλλά η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε επίσημα συγνώμη όταν η Ιαπωνία διαμαρτυρήθηκε. Το 1995 αποκάλεσε "μεγάλη προσβολή" μια έκθεση του Enola Gay που θα διοργανωνόταν στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν και έδινε βάρος στα δεινά που προκάλεσε ο βομβαρδισμός.

Ο Tibbets εμφανίζεται στην ταινία Atomic Cafe του 1982 και στη Βρετανική σειρά ντοκιμαντέρ The World at War της δεκαετίας του '70. Τον υποδύθηκε ο ηθοποιός Ρόμπερτ Τέιλορ στην ταινία Above And Beyond του 1952, ενώ η ζωή και η καριέρα του παρουσιάστηκε και στις ταινίες Enola Gay: The Men, the Mission, the Atomic Bomb, Day One και The Beginning or the End.

Ο Tibbets ποτέ δεν μετάνιωσε για την απόφαση να πέσει η βόμβα. Σε συνέντευξή του το 1975 δήλωσε "Είμαι περήφανος που μπόρεσα ν' αρχίσω με το τίποτα, να σχεδιάσω την επιχείρηση και να δουλέψει όσο τέλεια δούλεψε... Κοιμόμουν ήσυχος κάθε βράδυ." Το Μάρτιο του 2005 δήλωσε "αν με βάλετε στις ίδιες συνθήκες, σίγουρα, θα το ξανάκανα".

Ο Tibbets πέθανε στο σπίτι του στο Κολόμπους του Οχάιο στις 1 Νοεμβρίου 2007 σε ηλικία 92 ετών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε πάθει μικρά εγκεφαλικά, είχε προβλήματα με την καρδιά του και ανάγκη νοσηλείας. Στη διαθήκη του, ο Tibbets δήλωνε ότι δεν επιθυμούσε να του γίνει κηδεία ή να φτιαχτεί τάφος, φοβούμενος ότι ο τάφος του θα γινόταν τόπος διαμαρτυριών κατά των πυρηνικών όπλων. Επιθυμούσε η σορός του να αποτεφρωθεί και οι στάχτες να σκορπιστούν στα νερά της Μάγχης.

Λίγα λόγια για τον Charles W. Sweeney, κυβερνήτη του Β 29 Bockscar, που έριξε τη βόμβα στο Ναγκασάκι.

Στις 4 Μαΐου 1945 έγινε διοικητής της 393ης μονάδας βομβαρδιστικών στο ίδιο στρατόπεδο με τον Tibbets. Επιλέχτηκε να προετοιμάσει το αεροπλάνο και το πλήρωμά του για τη ρίψη της 2ης ατομικής βόμβας. 
Στις 9 Αυγούστου 1945 πιλοτάροντας το βομβαρδιστικό Β 29 Bockscar ξεκίνησε από το νησί Τινιάν των Μαριανών για τη ρίψη της 2ης ατομικής βόμβας στην Kokura της Ιαπωνίας. Έχοντας τεχνικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της πτήσης και με την Kokura σκεπασμένη με πυκνά σύννεφα, αποφασίζει με τον συγκυβερνήτη Charles Albury να χτυπήσουν το δεύτερο επιλεγμένο στόχο, το Ναγκασάκι. Έτσι, στις 12 το μεσημέρι η ατομική βόμβα πλουτωνίου με το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) πέφτει στο Ναγκασάκι (όχι όμως ακριβώς στον προγραμματισμένο στόχο) προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 40000 ατόμων σε πρώτη φάση.
Επιστρέφοντας στη βάση του ο Sweeney φοβόταν ότι θα μπορούσε να γίνει έρευνα σε βάρος του, γιατί πιθανόν δεν εκτέλεσε με επιτυχία την αποστολή του. Όμως τελικά δεν έγινε κάτι τέτοιο.
Ο Charles Sweeney συνταξιοδοτήθηκε το 1976 ως Major General από την Εθνοφρουρά. 
Στη διάρκεια της ζωής του παρέμεινε πεισμένος για την αναγκαιότητα της ρίψης της ατομικής βόμβας. Σε ομιλία του το 1995 μεταξύ άλλων είχε πει: " Καθώς ήμουν αυτός που διοίκησε την τελευταία αποστολή ρίψη ατομικής βόμβας, ορκίζομαι ότι διατηρώ αυτή τη μοναδική διάκριση".
Προς το τέλος της ζωής του ο Sweeney έγραψε το βιβλίο "War's End: An Eyewitness Account of America's Last Atomic Mission" (Το τέλος του πολέμου: Η κατάθεση ενός μάρτυρα για την τελευταία Αμερικανική ατομική αποστολή") όπου καταγράφει τις αναμνήσεις του από τη δράση του στην περίοδο του πολέμου.Το 1998 ο Paul Tibbets έγραψε τη δικιά του αυτοβιογραφία όπου κριτικάρει τις ενέργειες του Sweeney κατά τη διάρκεια της αποστολής του στο Ναγκασάκι.
Ο Charles Sweeney πέθανε σε ηλικία 85 ετών, στις 16 Ιουλίου 2004, στη Βοστόνη των ΗΠΑ. Το 2005 κυκλοφόρησε το video "Nagasaki: The Commander's Voice" ("Ναγκασάκι: Η φωνή του διοικητή") όπου ακούγεται ο ίδιος ο Sweeney, ηχογραφημένος το 2002, να περιγράφει την αποστολή στο Ναγκασάκι. 

Βίντεο με συνέντευξη του πληρώματος του Enola Gay  ΕΔΩ.

Βίντεο με συνέντευξη του τελευταίου επιζώντος από το πλήρωμα του Enola Gay, Theodore "Dutch" Van Kirk το 2012  ΕΔΩ.

Το εξαιρετικό τραγούδι "Enola Gay" του 1980 των OMD (Orchestral Manoeuvres in the Dark)  ΕΔΩ.

Οι στίχοι του τραγουδιού "Enola Gay"  ΕΔΩ.