Πρέπει να ήταν τέλη Οκτωβρίου, όταν ο σύλλογος των καθηγητών αποφάσισε να πάει εκδρομή η Α' Λυκείου και ήταν η Δήμητρα εκείνη που ανέλαβε να προχωρήσει το θέμα.
Στους μήνες που πέρασαν κανονίστηκε το μέρος της εκδρομής, η διάρκεια, η ημερομηνία, τα παιδιά και βέβαια οι
επιπλέον συνοδοί, ο Γιώργος και ο συντάκτης του κειμένου.
Πέρασαν ήδη σχεδόν 6 μήνες από τον Οκτώβρη, 6 μήνες σοφότεροι, αλλά και 6 μήνες γηραιότεροι. Και νάμαστε στα Καλάβρυτα. Νάμαστε στο ξενοδοχείο "Αχίλλειον" κι εγώ καθισμένος στο σαλόνι, να προσπαθώ να βρω λέξεις να ταιριάξω, πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, μετά από δύο ώρες "ντάπα ντουπ" "ντάπα ντουπ" στο μπαρ FOX , απέναντι από το σταθμό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
7 το πρωί και τα παιδιά ήδη είναι συγκεντρωμένα, σύμφωνα με το πρόγραμμα. Πού είναι τις άλλες μέρες στις 8 και τέταρτο, στο χτύπημα του κουδουνιού για μάθημα;!! Σε λίγο ξεκινάμε. Νωρίτερα, ονόματα "κάντε ησυχία να ακούσετε", εντάξει όλοι εδώ, ΦΕΥΓΟΥΜΕ.
Η διαδρομή από την Αθήνα στο Διακοπτό χωρίς προβλήματα, χωρίς εξάρσεις. Ευτυχώς πέσαμε έξω στις προβλέψεις για κίνηση στο δρόμο λόγω Παρασκευής. Η σύντομη στάση σε καφετέρια της εθνικής δίνει την ευκαιρία να αναρωτηθούμε «μα, τίποτε δεν χορταίνει αυτά τα παιδιά;». Πρωί-πρωί χάμπουργκερ, γαριδάκια, σάντουιτς, μπισκότα, αναψυκτικά… Η άφιξη στο Διακοπτό από νωρίς. Έξω από το σταθμό του τρένου μας υποδέχεται η «αυστηρή» μορφή του Παπαγιαννόπουλου, τέκνου αυτής της πόλης. Ευκαιρία για μια γνωριμία με την παραλία της πόλης. Ο δρόμος ήσυχος, ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει, κάποια μπράτσα ξεγυμνώνονται. Το τρένο στην ώρα του. Ένα ολόκληρο βαγόνι στη διάθεσή μας, γεμάτο βέβαια. Τρία βαγόνια γεμάτα. Όπου νάναι οι «επενδυτές» έρχονται στον οδοντωτό! Η διαδρομή ξεκινά ήρεμα, αλλά σύντομα αρχίζει η ανηφοριά. Τα παιδιά κρέμονται στα παράθυρα, κάθε φωτογραφική μηχανή προέκταση ενός χεριού «παιδιά, μέσα τα χέρια», το μέρος στενεύει, οι μύες του λαιμού δουλεύουν συνέχεια, «μέσα τα κεφάλια», ένα τούνελ, δεύτερο τούνελ, το φως μας απελευθερώνει, κραυγές έκπληξης. Χαρούμενα, γελαστά πρόσωπα περιπατητών κουνάνε ζωηρά τα χέρια τους να μας χαιρετήσουν. Στάση στη Ζαχλωρού. Το μέρος καταπράσινο. Τα νερά πλούσια σε όλη τη διαδρομή, τρέχουν ορμητικά, τη μια από τα αριστερά μας, την άλλη από τα δεξιά. Το καταπράσινο οροπέδιο της ευρύτερης περιοχής των Καλαβρύτων διαδέχεται το βραχώδες περιβάλλον του φαραγγιού του Βουραϊκού. Ο σταθμός των Καλαβρύτων πέτρινος, μας υποδέχεται με τους τουρίστες στην αποβάθρα να ανυπομονούν να πάρουν την θέση μας. Πρώτες βαθιές αναπνοές στα 800 μέτρα της πόλης. Το πούλμαν, με το Νίκο οδηγό μας, περιμένει λίγο παρακάτω. Μετριόμαστε, 4η φορά από το πρωί! Αγία Λαύρα ερχόμαστε, η έναρξη της επανάστασης του ΄21 μας περιμένει(!), ή μήπως ήταν στην Καλαμάτα, στην Πάτρα ίσως, μήπως στη Μολδοβλαχία; Τα παλιά χειρόγραφα στην αίθουσα των κειμηλίων πάντα με ταξιδεύουν. Σειρά έχει το Μέγα Σπήλαιο. Επιβλητικό εκεί ψηλά, πλούσιο, περιποιημένο, με σημάδια από πρόσφατα έργα. Η μαύρη εικόνα της Παναγίας από τα χέρια του ευαγγελιστή Λουκά με κερί και μαστίχα, εντυπωσιακή, ίσως μοναδική. Δίπλα η σπηλιά με την κρήνη να τρέχει αδιάκοπα. Έξω, οι φωνές των παγωνιών ξαφνιάζουν. Πούλμαν, μέτρημα (αμάν πια), το ξενοδοχείο ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ στα Καλάβρυτα μας υποδέχεται. Τα πρώτα σχόλια από τα παιδιά «κυρία ωραίο είναι», «καλύτερο από το περσινό» ακούγονται ευχάριστα. Η κυρία Ειρήνη στην υποδοχή μας τακτοποιεί στα δωμάτια υπομονετικά και πρόθυμα μάς ενημερώνει πριν την πρώτη έξοδο. Βολτάρισμα στον πεζόδρομο, ηλιόλουστο χάζεμα σε πρόσωπα, αντικείμενα, καταστάσεις. Πεινάσαμε. Ποια ταβέρνα να διαλέξεις; Ακολουθούμε την παλιά συνταγή, όπου κάθονται περισσότεροι. Πιάτα πάνε κι έρχονται. Η παραγγελία μας δύσκολα χωρά(!) στο τραπέζι μας. Έλα τώρα, υπερβολές! Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ένας θόρυβος από αγορίστικες φωνές με αυξομειούμενη ένταση κυλά γρήγορα σαν σφαίρα. Τώρα είναι από δίπλα, όχι, πήγε από κάτω στο βάθος, όχι, ήρθε ακριβώς από κάτω. Μα που πήγαν τα κορίτσια; Ως συνήθως, κινούνται αθόρυβα, αέρινα. Αρχίζει να σουρουπώνει. Η πρώτη ανίχνευση για μια ενδιαφέρουσα βραδινή έξοδο, δεν δίνει αποτέλεσμα. Ή μάλλον δίνει, αλλά αρνητικό. Ο «Μύλος» εντοπίστηκε, αλλά δεν ταιριάζει με τους όρους του πεδίου ορισμού «βραδινή διασκέδαση». Να βγούμε, να μη βγούμε. Να πάμε εδώ, να πάμε εκεί. Για ώρα μαδάμε τη μαργαρίτα.
FOX. Η πρόταση γίνεται δεκτή. Η αλεπού της διασκέδασης απέναντι από τον σταθμό, μας υποδέχεται με «τεκέρο-τεκέρο». Οι δυο ώρες που μείναμε, ίσως να μην ήταν αρκετές για όλους και για όλες, αλλά ήταν μια καλή δόση ενεργειακής κατανάλωσης. Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Οδηγίες, συμβουλές, παρατηρήσεις.
Καληνύχτα, καλό ύπνο(;).
